กัว ซิว
กัว ซิว / กัว สฺวิน | |
|---|---|
| 郭脩 / 郭修 / 郭循 | |
| ขุนพลซ้าย (左將軍 จั่วเจียงจฺวิน) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? – 16 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 253 | |
| กษัตริย์ | เล่าเสี้ยน |
| นายทหารมหาดเล็ก (中郎 จงหลาง) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? – ค.ศ. ? | |
| กษัตริย์ | โจฮอง |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | ไม่ทราบ นครซีหนิง มณฑลชิงไห่ |
| เสียชีวิต | ค.ศ. 253 |
| บุตร | บุตรชายอย่างน้อย 1 คน |
| อาชีพ | ขุนนาง, ขุนพล |
| ชื่อรอง | เซี่ยวเซียน (孝先) |
| สมัญญานาม | เวย์ (威) |
| บรรดาศักดิ์ | ฉางเล่อเซียงโหว (長樂鄉侯) |
กัว ซิว[a] (จีน: 郭脩 หรือ 郭修; พินอิน: Guō Xiū; เสียชีวิต ค.ศ. 253) หรือ กัว สฺวิน[b] (จีน: 郭循; พินอิน: Guō Xún) ชื่อรอง เซี่ยวเซียน (จีน: 郭修; พินอิน: Xiàoxiān) เป็นขุนนางของรัฐวุยก๊กในยุคสามก๊กของจีน มีตำแหน่งเป็นนายทหารมหาดเล็กหรือจงหลาง (中郎)[c] กัว ซิวถูกเกียงอุยขุนพลของรัฐจ๊กก๊กจับตัวได้ ต่อมากัว ซิวจึงยอมสวามิภักดิ์ต่อจ๊กก๊ก ภายหลังกัว ซิวลอบสังหารบิฮุยขุนพลและผู้สำเร็จราชการของรัฐจ๊กก๊ก กัว ซิวจึงถูกประหารชีิวิต
ประวัติ
[แก้]กัว ซิวเป็นชาวเมืองเสเป๋ง (西平 ซีผิง) มณฑลเลียงจิ๋ว (凉州 เหลียงโจว) ซึ่งอยู่บริเวณนครซีหนิง มณฑลชิงไห่ในปัจจุบัน[1] ในอรรถาธิบายของเผย์ ซงจือ (裴松之) นักประวัติศาสตร์ในศตวรรษที่ 5 ที่แทรกในจดหมายเหตุสามก๊ก ซึ่งยกมาจากเว่ย์ชื่อชุนชิว (魏氏春秋) ของซุน เชิ่ง (孫盛) ระบุว่ากัว ซิวค่อนข้างมีชื่อเสียงในมณฑลทางตะวันตก[4]
กัว ซิวถูกเกียงอุยขุนพลของรัฐจ๊กก๊กจับตัวเป็นเชลยศึกระหว่างการรบกับจ๊กก๊กครั้งหนึ่ง ต่อมากัว ซิวยอมสวามิภักดิ์ต่อจ๊กก๊ก[5] เล่าเสี้ยนจักรพรรดิแห่งจ๊กก๊กทรงแต่งตั้งให้กัว ซิวเป็นขุนพลซ้าย (左將軍 จั่วเจียงจฺวิน) แต่แท้จริงแล้วกัว ซิวไม่เต็มใจเป็นขุนนางของรัฐจ๊กก๊ก ทั้งยังต้องการหาโอกาสลอบปลงพระชนม์เล่าเสี้ยน ครั้งหนึ่งกัว ซิวก้าวเข้าไปใกล้เล่าเสี้ยนอ้างว่าจะถวายพระพร คิดจะหาจังหวะเข้าปลงพระชนม์ แต่เหล่าทหารราชองครักษ์ของเล่าเสี้ยนสังเกตเห็นอะไรชอบกลในพฤติกรรมของกัว ซิว จึงหยุดเขาไว้ก่อนที่จะเข้าไปใกล้จักรรพรดิ กัว ซิวเห็นว่าการปลงพระชนม์เล่าเสี้ยนยากจะสำเร็จ จึงหันไปหาเป้าหมายลอบสังหารอื่น[6]
ในวันที่ 16 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 253[d] บิฮุยขุนพลและผู้สำเร็จราชการของจ๊กก๊กจัดงานเลี้ยงในเทศกาลขึ้นปีใหม่วันแรกในอำเภอหั้นสือ (漢壽縣 ฮั่นโชฺ่วเซี่ยน; อยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของอำเภอเจี้ยนเก๋อ มณฑลเสฉวนในปัจจุบัน) เวลานั้นกัว ซิวเข้าร่วมในงานเลี้ยงนั้นด้วย ขณะที่บิฮุยกำลังเมาสุรา กัว ซิวก็จัดการลอบสังหารบิฮุย[2][9] หลังจากนั้นตัวกัว ซิวเองก็ถูกสังหารโดยผู้ใต้บังคับบัญชาของบิฮุย
ในเดือนกันยายนหรือตุลาคม ค.ศ. 253 โจฮองจักรพรรดิวุยก๊กออกพระราชโองการยกย่องกัว ซิวสำหรับ "การปฏิบัติหน้าที่อย่างกล้าหาญเพื่อวุยก๊ก" และเปรียบเทียบกัว ซิวกับเนี่ย เจิ้ง (聶政) และฟู่ เจี้ยจื่อ (傅介子) พระองค์พระราชทานบรรดาศักดิ์ย้อนหลังให้กัว ซิวเป็นฉางเล่อเซียงโหว (長樂鄉侯) มีศักดินาพันครัวเรือน พระราชทานสมัญญานามว่าเวย์ (威) บุตรชายของกัวซิวได้สืบทอดบรรดาศักดิ์ของบิดา ได้รับยศเป็นนายกองร้อยราชรถ (奉車都尉 เฟิ่งเชอตูเว่ย์) ได้รับพระราชทานเงินพันแผ่นและผ้าไหมพันผืน[10]
คำวิจารณ์
[แก้]แม้ว่าราชสำนักวุยก๊กจะยกย่องการสละชีพของกัว ซิวเพื่อลอบสังหารบิฮุย แต่เผย์ ซงจือวิจารณ์การกระทำของกัว ซิวในเชิงลบ โต้แย้งพระราชโองการของโจฮองว่ากัว ซิวไม่ใช่วีรบุรุษ และการลอบสังหารบิฮุยก็ไม่ใช่ "การปฏิบัติหน้าที่เพื่อวุยก๊ก" โดยให้เหตุผล 3 ประการ:
- กัว ซิวเป็นพลเรือนขณะถูกจับตัวโดยข้าศึก จึงไม่ได้ "ปฏิบัติหน้าที่" ให้วุยก๊กอย่างแน่นอน ดังนั้นการลอบสังหารบิฮุยโดยกัว ซิวจึงไม่ควรถือเป็นการกระทำที่เป็น "การปฏิบัติหน้าที่เพื่อวุยก๊ก"
- วุยก๊กไม่ได้ถูกคุกคามโดยจ๊กก๊กในลักษณะเดียวกับที่รัฐเอี๋ยน (燕 เยียน) ถูกคุมคามโดยรัฐจิ๋น (秦 ฉิน) ในช่วงปลายยุครณรัฐ ดังนั้นการลอบสังหารบิฮุยโดยกัว ซิวจึงไม่ควรถูกมองในแง่เดียวกับการพยายามลอบสังหารจิ๋นซีฮ่องเต้โดยเก๋งคอ (荊軻 จิง เคอ)
- จากมุมมองของเผย์ ซงจือแล้ว เล่าเสี้ยนและบิฮุยถือเป็นผู้ปกครองและผู้สำเร็จราชการที่มีความสามารถระดับกลาง ดังนั้นการเสียชีวิตของคนทั้งสองจะไม่ส่งผลเสียหายอย่างมีนัยสำคัญต่อจ๊กก๊ก
เผย์ ซือจงจึงสรุปว่ากัว ซิวเป็นเพียงนักฉวยโอกาสที่แสวงหาชื่อเสียงในการลอบสังหารผู้สำเร็จราชการของรัฐ แก่นแท้และแรงจูงใจของการลอบสังหารเทียบไม่ได้กับของเนี่ย เจิ้งและฟู่ เจี้ยจื่อที่กล่าวถึงในพระราชโองการของโจฮอง และกัว ซิวไม่มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้ "สละชีพเพื่อความชอบธรรม"[11]
ชื่อ
[แก้]ในจดหมายเหตุสามก๊ก ภาคจ๊กก๊ก (蜀書 ฉู่ชู) ทั้งบทพระราชประวัติเล่าเสี้ยน (後主傳 โฮ่วจู้จฺว้าน) และบทประวัติบิฮุย (費禕傳 เฟ่ย์ อีจฺว้าน) ต่างบันทึกเรื่องการลอบสังหารบิฮุย ทั้งสองบทบันทึกชื่อผู้ลอบสังหารว่า "กัว สฺวินผู้แปรพักตร์จากวุย" (魏降人郭循 เว่ย์เจี้ยงเหริน กัว สฺวิน)[2][3] ส่วนในจดหมายเหตุสามก๊ก ภาควุยก๊ก (魏書 เว่ย์ชู) บทจดหมายเหตุสามยุวจักรพรรดิ (三少帝紀 ซานเฉ่าตี้จี้) ในพระราชโองการของจักรพรรดิโจฮอง ผู้ที่ลอบสังหารบิฮุยถูกเรียกว่า "กัว ซิวชาวเสเป๋ง อดีตนายทหารมหาดเล็ก" (故中郎西平郭脩 กู้จงหลางซีผิง กัว ซิว)[1]
ในบทชีวประวัติเตียวหงี (張嶷傳 จาง หนีจฺว้าน) ยังบันทึกด้วยว่าเตียวหงีเคยอ้างถึงเรื่องที่งิมเหง (岑彭 เฉิน เผิง) และไลเอียก (來歙 หลาย ซี) เมื่อต้นยุคราชวงศ์ฮั่นตะวันออกถูกลอบสังหาร เพื่อเตือนบิฮุยให้ระวังการลอบสังหาร และยังระบุด้วยว่า "ภายหลัง[บิ]ฮุยถูกกัว ซิวผู้แปรพักตร์จากวุยก๊กสังหารจริง ๆ"[12]
ในจดหมายเหตุสามก๊ก ภาคง่อก๊ก (吳書 อู๋ชู) บทชีวประวัติจูกัดเก๊ก (諸葛恪傳 จูเก่อเค่อ จฺว้าน) บันทึกเรื่องที่จูกัดเก๊กถูกซุนจุ๋นลอบสังหาร เผย์ ซงจือยกคำวิจารณ์ในจื้อหลิน (志林) ของยฺหวี สี่ (虞喜) กล่าวถึงการลอบสังหารบิฮุยเป็นตัวอย่าง โดยบันทึกว่าไว้ว่า "แต่ด้วยเหตุที่เป็นคนมีน้ำใจกว้างขวางแต่ไม่ระมัดระวัง จึงจบลงด้วยการถูกกัว ซิวผู้แปรพักตร์สังหาร"[13]
ตัวอักษร "ซิว" (脩) และ "สฺวิน" (循) มีรูปร่างคล้ายกัน เมื่อนับดูตลอดจดหมายเหตุสามก๊กรวมถึงอรรถาธิบายของเผย์ ซงจือ พบการบันทึกชื่อ "กัว สฺวิน" 2 แห่ง และพบการบันทึกชื่อ "กัว ซิว" 4 แห่ง ดังนั้นชื่อดั้งเดิมน่าจะเป็น "กัว ซิว"
ดูเพิ่ม
[แก้]หมายเหตุ
[แก้]- ↑ ชื่อที่บันทึกในจดหมายเหตุสามก๊ก บทพระราชประวัติโจฮอง[1]
- ↑ ชื่อที่บันทึกในจดหมายเหตุสามก๊ก บทพระราชประวัติเล่าเสี้ยน[2] และบทประวัติบิฮุย[3]
- ↑ อาจเป็นนามแฝง ในพระราชโองการของโจฮองเรียกกัว ซิวว่า "กู้จงหลาง" (故中郎) หรือ "อดีตนายทหารมหาดเล็ก" แต่เผย์ ซงจือชี้ว่ากัว ซิวเป็นเพียงชายชาวมณฑลทางตะวันตก
- ↑ ชีวประวัติบิฮุยในจดหมายเหตุสามก๊กบันทึกว่าบิฮุยถูกลอบสังหารในวันที่ 1 เดือน 1 ของศักราชเหยียนซีปีที่ 16 ในรัชสมัยจักรพรรดิเล่าเสี้ยน[7] เทียบได้กับวันที่ 16 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 253 ในปฏิทินกริโกเรียน ประวัติเล่าเสี้ยนในจดหมายเหตุสามก๊กระบุเพียงว่าการลอบสังหารเกิดขึ้นในเดือนนั้นโดยไม่ระบุวันที่แน่ชัด[8]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 1.2 (故中郎西平郭脩，砥節厲行，秉心不回。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 4.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 (十六年春正月，大將軍費禕為魏降人郭循所殺於漢壽。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 33.
- ↑ 3.0 3.1 (十六年歲首大會，魏降人郭循在坐。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 44.
- ↑ (脩字孝先，素有業行，著名西州。) อรรถาธิบายจากเว่ย์ชื่อชุนชิวในจดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 4.
- ↑ (姜維劫之，脩不為屈。) อรรถาธิบายจากเว่ย์ชื่อชุนชิวในจดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 4.
- ↑ (劉禪以為左將軍，脩欲刺禪而不得親近，每因慶賀，且拜且前，為禪左右所遏，事輙不克，故殺禕焉。) อรรถาธิบายจากเว่ย์ชื่อชุนชิวในจดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 4.
- ↑ ([延熙]十六年歲首大會，魏降人郭循在坐。禕歡飲沈醉，為循手刃所害，謚曰敬侯。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 44.
- ↑ ([延熙]十六年春正月，大將軍費禕為魏降人郭循所殺于漢壽。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 33.
- ↑ (延熙十五年，命禕開府。十六年歲首大會，魏降人郭循在坐。禕歡飲沉醉，為循手刃所害，謚曰敬侯。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 33.
- ↑ ([嘉平五年]八月，詔曰：「故中郎西平郭脩，砥節厲行，秉心不回。乃者蜀將姜維寇鈔脩郡，為所執略。往歲偽大將軍費禕驅率羣衆，陰圖闚𨵦，道經漢壽，請會衆賔，脩於廣坐之中手刃擊禕，勇過聶政，功逾介子，可謂殺身成仁，釋生取義者矣。夫追加襃寵，所以表揚忠義；祚及後胤，所以獎勸將來。其追封脩為長樂鄉侯，食邑千戶，謚曰威侯；子襲爵，加拜奉車都尉；賜銀千鉼，絹千匹，以光寵存亡，永垂來世焉。」) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 4.
- ↑ (臣松之以為古之舍生取義者，必有理存焉，或感恩懷德，投命無悔，或利害有機，奮發以應會，詔所稱聶政、介子是也。事非斯類，則陷乎妄作矣。魏之與蜀，雖為敵國，非有趙襄滅智之仇，燕丹危亡之急；且劉禪凡下之主，費禕中才之相，二人存亡，固無關於興喪。郭脩在魏，西州之男子耳，始獲於蜀，旣不能抗節不辱，於魏又無食祿之責，不為時主所使，而無故規規然糜身於非所，義無所加，功無所立，可謂「折柳樊圃」，其狂也且，此之謂也。) อรรถาธิบายของเผย์ ซงจือในจดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 4.
- ↑ (後禕果為魏降人郭脩所害。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 43.
- ↑ (斯乃性之寬簡，不防細微，卒為降人郭脩所害) อรรถาธิบายจากจื้อหลินในจดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 64.
บรรณานุกรม
[แก้]- ตันซิ่ว (ศตวรรษที่ 3). จดหมายเหตุสามก๊ก (ซานกั๋วจื้อ).
- เผย์ ซงจือ (ศตวรรษที่ 5). อรรถาธิบายจดหมายเหตุสามก๊ก (ซานกั๋วจื้อจู้).