หลิว เป้า
| หลิว เป้า | |||||||
| อักษรจีนตัวเต็ม | 劉豹 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| อักษรจีนตัวย่อ | 刘豹 | ||||||
| |||||||
หลิว เป้า (จีน: 劉豹; พินอิน: Liú Bào; ราว ค.ศ. 195–274) เป็นผู้นำของชนเผ่าซฺยงหนูห้ากองพล (五部 อู่ปู้) ผู้มีชีวิตในช่วงปลายราชวงศ์ฮั่นตะวันออกและในยุคสามก๊กของจีน บุตรชายหลิว เป้าชื่อหลิว เยฺวียน เป็นผู้ก่อตั้งราชวงศ์ฮั่น-จ้าวในยุคสิบหกรัฐ
ประวัติ
[แก้]ตามบันทึกประวัติศาสตร์อย่างเป็นทางการ หลิว เป้าเป็นสมาชิกในตระกูลลฺหวานตี (攣鞮) โดยเป็นบุตรชายของยฺหวีฝูหลัว (於夫羅) ผู้เป็นตันอู (單于 ฉาน-ยฺหวี) แห่งชนเผ่าซฺยงหนูใต้ เมื่อยฺหวีฝูหลัวเสียชีวิตในปี ค.ศ. 195 หูฉูเฉฺวียน (呼廚泉) น้องชายของยฺหวีฝูหลัวขึ้นสืบทอดตำแหน่งตันอูตามลำดับการสืบทอดแบบไปด้านข้าง และแต่งตั้งให้หลิว เป้าเป็นโจเอียนอ้อง (左賢王 จั่วเสียนหวาง; แปลว่า "อ๋องผู้สามารถฝ่ายซ้าย")[a] ในปี ค.ศ. 216 หูฉูเฉฺวียนเดินทางไปเงียบกุ๋น (鄴城 เย่เฉิง; ปัจจุบันคือนครหานตาน มณฑลเหอเป่ย์) เพื่อรับตำแหน่งในนามจากราชสำนักของราชวงศ์ฮั่นและยังคงพำนักอยู่ในเมือง ชนเผ่าซฺยงหนูใต้ในมณฑลเป๊งจิ๋วถูกแบ่งเป็นห้ากองพล ทั้งหมดอยู่ภายใต้การบัญชาการของชฺวี่เปย์ ( 去卑) อาของหูฉูเฉฺวียน และแต่ละกองพลก็มีผู้บัญชาการของตนเอง โดยหลิว เป้าบัญชาการกองพลซ้าย[3]
ในช่วงศักราชเจียผิง (嘉平; ค.ศ. 249-254) ในรัชสมัยของโจฮองแห่งรัฐวุยก๊ก หลิว เป้ารวมห้ากองพลเข้าด้วยกัน ซึ่งดึงดูดความสนใจของเตงงายขุนพลวุยก๊ก เตงงายเสนอต่อสุมาสูผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์แห่งวุยก๊กให้แบ่งชนเผ่าซฺยงใต้ออกเป็น 2 ส่วน แม้ว่ายังไม่มีการดำเนินการจนกระทั่งในช่วงศักราชเสียนซี (咸熙; ค.ศ. 264-266) ในรัชสมัยของโจฮวน ซึ่งมีการแบ่งออก 3 ส่วน จากนั้นจึงแบ่งเป็น 4 ส่วน[4] หลิว เป้ายังส่งหลิว เยฺวียน (劉淵) บุตรชายของตนไปยังลกเอี๋ยง (洛陽 ลั่วหยาง) ในฐานะตัวประกันเพื่อป้องกันไม่ให้หลิว เป้าก่อกบฏ ต่อมาไม่นาน ชนเผ่าซยฺงหนูใต้ในมณฑลเป๊งจิ๋วก็อยู่ในฐานะห้ากองพลอีกครั้ง[5] หลังการเสียชีวิตของหลิว เป้า บุตรชายคือหลิว เยฺวียนได้สืบทอดตำแหน่ง ซึ่งภายหลังได้ก่อตั้งราชวงศ์ฮั่น-จ้าวในปี ค.ศ. 304
ดูเพิ่ม
[แก้]หมายเหตุ
[แก้]อ้างอิง
[แก้]- ↑ (是時并州右賢王劉豹並為一部...) สามก๊กจี่ เล่มที่ 28.
- ↑ (韓暹及匈奴左賢王去卑...) โฮ่วฮั่นชู เล่มที่ 9.
- ↑ Bichurin N.Ya., "Collection of information on peoples in Central Asia in ancient times", 1851, vol. 1, p. 147
- ↑ (是時并州右賢王劉豹並為一部，艾上言曰：戎狄獸心，不以義親，強則侵暴，弱則內附，故周宣有玁狁之寇，漢祖有平城之圍。每匈奴一盛，為前代重患。自單于在外，莫能牽制長卑。誘而致之，使來入侍。由是羌夷失統，合散無主。以單于在內，萬里順軌。今單于之尊日疏，外土之威浸重，則胡虜不可不深備也。聞劉豹部有叛胡，可因叛割為二國，以分其勢。去卑功顯前朝，而子不繼業，宜加其子顯號，使居雁門。離國弱寇，追錄舊勳，此禦邊長計也。) สามก๊กจี่ เล่มที่ 28.
- ↑ (咸熙之際，以一部太強，分爲三率，泰始之初，又增爲四... 今五部之衆...) จิ้นชู เล่มที่ 56.
บรรณานุกรม
[แก้]- ฝาง เสฺวียนหลิง (648). จิ้นชู.