ข้ามไปเนื้อหา

รายพระนามจักรพรรดิญี่ปุ่น

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ประเทศญี่ปุ่นปกครองโดยจักรพรรดิตั้งแต่สมัยโบราณ ลำดับ ตำแหน่ง และวันที่ของจักรพรรดิในยุคแรกเกือบทั้งหมดอิงตามนิฮงโชกิในคริสต์ศตวรรษที่ 8 ซึ่งมีจุดประสงค์ทำให้ราชวงศ์ถูกต้องตามกฎหมายย้อนหลังด้วยการระบุวันก่อตั้งย้อนหลังไปถึง 660 ปีก่อนคริสตกาล[1][2][3] มีทฤษฎีหลายประการเกี่ยวกับผู้ปกครองญี่ปุ่นคนแรกที่ได้รับการสนับสนุนจากหลักฐานทางประวัติศาสตร์ ผู้ที่น่าสังเกตได้แก่ จักรพรรดิยูเรียกุ (ครองราชย์ ค.ศ. 456–479) และจักรพรรดิคิมเม (ครองราชย์ ค.ศ. 539–571) กับพระองค์อื่น ๆ[4][5]

คำว่า เท็นโน ('จักรพรรดิ', 天皇) กับ นิฮง ('ญี่ปุ่น', 日本) ยังไม่ปรากฏใช้จนกระทั่งปลายคริสต์ศตวรรษที่ 7[6][2] ในระบบเน็งโงที่ใช้งานมาตั้งแต่ปลายคริสต์ศตวรรษที่ 7 ปีต่าง ๆ นับโดยใช้ชื่อศักราชญี่ปุ่น และจำนวนปีที่ผ่านไปนับตั้งแต่เริ่มต้น"เน็งโง"ใหม่[7]

จักรพรรดิและจักรพรรดินีญี่ปุ่น

[แก้]
ลำดับ พระบรมสาทิสลักษณ์/
พระบรมฉายาลักษณ์ 		พระนามส่วนพระองค์ พระปัจฉามรณนาม รัชสมัยและชื่อศักราช[8][9][i] รายละเอียดพระชนม์ชีพ
1 ฮิโกโฮโฮเดมิ
彦火火出見 		จักรพรรดิจิมมุ
神武天皇 		660–585 ปีก่อน ค.ศ.
(75 ปี) 		721 หรือ 711–585 ปีก่อน ค.ศ.
(126 หรือ 136 พรรษา)
พระโอรสในคามิอูงายาฟูกิอาเอซุ อ้างว่าสืบเชื้อสายจากเทพีสุริยะ อามาเตราซุ ทรงเอาชนะนางาซูเนฮิโกะในการสำรวจทางตะวันออกเพื่อขึ้นเป็นจักรพรรดิ สันนิษฐานว่าเป็นตำนาน[11]
2 คามูนูนากาวามิมิ
神渟名川耳 		จักรพรรดิซูอิเซ
綏靖天皇 		581–549 ปีก่อน ค.ศ.
(32 ปี) 		632–549 ปีก่อน ค.ศ.
(83 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิจิมมุ สันนิษฐานว่าเป็นตำนาน[12]
3 ชิกิตสึฮิโกตามาเตมิ
磯城津彦玉手看 		จักรพรรดิอันเน
安寧天皇 		549–511 ปีก่อน ค.ศ.
(37 ปี) 		567–511 ปีก่อน ค.ศ.
(56 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิซูอิเซ สันนิษฐานว่าเป็นตำนาน[13]
4 โอยามาโตฮิโกซูกิโตโมะ
大日本彦耜友 		จักรพรรดิอิโตกุ
懿徳天皇 		510–477 ปีก่อน ค.ศ.
(33 ปี) 		553–477 ปีก่อน ค.ศ.
(76 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิอันเน สันนิษฐานว่าเป็นตำนาน[14]
5 มินัตสึฮิโกกาเอชิเนะ
観松彦香殖稲 		จักรพรรดิโคโช
孝昭天皇 		475–393 ปีก่อน ค.ศ.
(82 ปี) 		506–393 ปีก่อน ค.ศ.
(113 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิอิโตกุ สันนิษฐานว่าเป็นตำนาน[15]
6 ยามาโตตาราชิฮิโกกูนิโอชิฮิโตะ
日本足彦国押人 		จักรพรรดิโคอัง
孝安天皇 		392–291 ปีก่อน ค.ศ.
(101 ปี) 		427–291 ปีก่อน ค.ศ.
(136 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโคโช สันนิษฐานว่าเป็นตำนาน[16]
7 โอยามาโตเนโกฮิโกฟูโตนิ
大日本根子彦太瓊 		จักรพรรดิโคเร
孝霊天皇 		290–215 ปีก่อน ค.ศ.
(75 ปี) 		342–215 ปีก่อน ค.ศ.
(127 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโคอัง สันนิษฐานว่าเป็นตำนาน[17]
8 โอยามาโตเนโกฮิโกกูนิกูรุ
大日本根子彦国牽 		จักรพรรดิโคเง็ง
孝元天皇 		214–158 ปีก่อน ค.ศ.
(56 ปี) 		273–158 ปีก่อน ค.ศ.
(115 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโคเร สันนิษฐานว่าเป็นตำนาน[18]
9 วากายามาโตะ เนโกฮิโกะ โอบิบิ
稚日本根子彦大日日 		จักรพรรดิไคกะ
開化天皇 		157–98 ปีก่อน ค.ศ.
(59 ปี) 		208–98 ปีก่อน ค.ศ.
(110 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโคเง็ง สันนิษฐานว่าเป็นตำนาน[19]
10 มามากิ
御間城 		จักรพรรดิซูจิง
崇神天皇 		97–30 ปีก่อน ค.ศ.
(67 ปี) 		148–30 ปีก่อน ค.ศ.
(118 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิไคกะ จักรพรรดิพระองค์แรกที่มีความเป็นไปได้ว่ามีอยู่จริง[20] ยังคงสันนิษฐานว่าเป็นตำนาน[21]
11 อิกูเมะ
活目 		จักรพรรดิซูอินิง
垂仁天皇 		29 ปีก่อน ค.ศ. – ค.ศ. 70
(99 ปี) 		69 ปีก่อน ค.ศ. – ค.ศ. 70
(127 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิซูจิง สันนิษฐานว่าเป็นตำนาน[22]
12 โอตาราชิฮิโกะ
大足彦 		จักรพรรดิเคโก
景行天皇 		ค.ศ. 71–130
(59 ปี) 		13 ปีก่อน ค.ศ. – ค.ศ. 130
(143 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิซูอินิง สันนิษฐานว่าเป็นตำนาน[23]
13 วากาตาราชิฮิโกะ
稚足彦 		จักรพรรดิเซมุ
成務天皇 		ค.ศ. 131–190
(59 ปี) 		ค.ศ. 84–190
(106 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิเคโก สันนิษฐานว่าเป็นตำนาน[24]
14 ทาราชินากัตสึฮิโกะ
足仲彦 		จักรพรรดิชูไอ
仲哀天皇 		ค.ศ. 192–200
(8 ปี) 		ค.ศ. 149–200
(51 พรรษา)
พระราชนัดดาในจักรพรรดิเคโก พระราชนัดดาในจักรพรรดิเซมุ จักรพรรดิองค์แรกที่ขึ้นครองราชย์โดยไม่ได้เป็นพระราชโอรสของจักรพรรดิองค์ก่อนหน้า สวรรคตขณะทำการทัพต่อเผ่าคูมาโซะ สันนิษฐานว่าเป็นตำนาน[25]
– โอกินางาตาราชิ
息長帯比売 		จักรพรรดินีจิงงู
神功皇后 		ค.ศ. 201–269
(68 ปี) 		ค.ศ. 170–269
(99 พรรษา)
พระมเหสีของจักรพรรดิชูไอ; พระราชมารดาและผู้สำเร็จราชการของจักรพรรดิโอจิง ไม่นับรวมในรายพระนามจักรพรรดิที่นับอย่างเป็นทางการ สันนิษฐานว่าเป็นตำนาน[26]
15 โฮมูตาวาเกะ
誉田別 		จักรพรรดิโอจิง
応神天皇 		ค.ศ. 270–310
(40 ปี) 		ค.ศ. 201–310
(109 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิชูไอกับจักรพรรดินีจิงงู เลื่อนสถานะเป็นเทพเจ้าในชินโตและศาสนาพุทธในประเทศญี่ปุ่นในฐานะ ฮาจิมัง สันนิษฐานว่าเป็นตำนาน[27]
16 โอโฮซาซากิ
大鷦鷯 		จักรพรรดินินโตกุ
仁徳天皇 		ค.ศ. 313–399
(86 ปี) 		ค.ศ. 290–399
(108–109 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโอจิง สันนิษฐานว่าเป็นตำนาน[28]
17 โอเอโนอิซาโฮวาเกะ
大兄去来穂別 		จักรพรรดิริจู
履中天皇 		ค.ศ. 400–405
(5 ปี) 		ค.ศ. 336–405
(69 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดินินโตกุ สันนิษฐานว่าเป็นตำนาน[29]
18 มิซูฮาวาเกะ
瑞歯別 		จักรพรรดิฮันเซ
反正天皇 		ค.ศ. 406–410
(5 ปี) 		ค.ศ. 352–411
(59 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดินินโตกุ พระอนุชาในจักรพรรดิริจู สันนิษฐานว่าเป็นตำนาน[30]
19 โออาซัตสึมะ วากูโงะ โนะ ซูกูเนะ
雄朝津間稚子宿禰 		จักรพรรดิอิงเงียว
允恭天皇 		ค.ศ. 411–453
(42 ปี) 		ค.ศ. 376–453
(77 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดินินโตกุ พระอนุชาในจักรพรรดิริจูกับจักรพรรดิฮันเซ สันนิษฐานว่าเป็นตำนาน[31]
20 อานาโฮะ
穴穂 		จักรพรรดิอังโก
安康天皇 		ค.ศ. 453–456
(3 ปี) 		ค.ศ. 401–456
(55 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิอิงเงียว ถูกเจ้าชายมาโยวะลอบปลงพระชนม์ สันนิษฐานว่าเป็นตำนาน[32]
21 โอฮัตสึเซะ โนะ วากาตาเกรุ
大泊瀬稚武 		จักรพรรดิยูเรียกุ
雄略天皇 		ค.ศ. 456–479
(23 ปี) 		ค.ศ. 418–479
(61 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิอิงเงียว พระอนุชาในจักรพรรพดิอังโก สันนิษฐานว่าเป็นตำนาน[33]
22 ชิรากะ
白髪 		จักรพรรดิเซเน
清寧天皇 		ค.ศ. 480–484
(4 ปี) 		ค.ศ. 444–484
(40 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิยูเรียกุ สันนิษฐานว่าเป็นตำนาน[34]
23 โวเกะ
弘計 		จักรพรรดิเค็นโซ
顕宗天皇 		ค.ศ. 485–487
(2 ปี) 		ค.ศ. 450–487
(37 พรรษา)
พระราชนัดดาในจักรพรรดิริจู ลูกพี่ลูกน้องและพระราชโอรสบุญธรรมในจักรพรรดิเซเน สันนิษฐานว่าเป็นตำนาน[35]
24 โอเกะ
億計 		จักรพรรดินิงเก็ง
仁賢天皇 		ค.ศ. 488–498
(10 ปี) 		ค.ศ. 448–498
(50 พรรษา)
พระราชนัดดาในจักรพรรดิริจู ลูกพี่ลูกน้องและพระราชโอรสบุญธรรมในจักรพรรดิเซเน พระเชษฐาในจักรพรรดิเค็นโซ สันนิษฐานว่าเป็นตำนาน[36]
25 โอฮัตสึเซะ โนะ วากาซาซากิ
小泊瀬稚鷦鷯 		จักรพรรดิบูเร็ตสึ
武烈天皇 		ค.ศ. 499–506
(7 ปี) 		ค.ศ. 489–506
(17 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดินิงเก็ง สันนิษฐานว่าเป็นตำนาน[37]
26 โอโฮโดะ[ii]
袁本杼 		จักรพรรดิเคไต
継体天皇 		ค.ศ. 507–531
(24 ปี) 		ค.ศ. 450–531
(81 พรรษา)
พระราชนัดดารุ่นที่ 5 ของจักรพรรดิโอจิง กลายเป็นจักรพรรดิตามคำแนะนำของโอโตโมะ โนะ คานามูระ อาจเป็นผู้ก่อตั้งราชวงศ์ใหม่ สันนิษฐานว่าเป็นตำนาน[38][39]
27 มางาริ
勾 		จักรพรรดิอังกัง
安閑天皇 		ค.ศ. 534–535
(1 ปี) 		ค.ศ. 466–535
(69 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิเคไต สันนิษฐานว่าเป็นตำนาน[40]
28 ฮิโนกูมะ-โนะ-ทากาตะ
檜隈高田 		จักรพรรดิเซ็งกะ
宣化天皇 		ค.ศ. 536–539
(3 ปี) 		ค.ศ. 467–539
(72 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิเคไต พรอนุชาในจักรพรรดิอังกัง สันนิษฐานว่าเป็นตำนาน[41]
29 อาเมกูนิโอชิฮารากิฮิโรนิวะ
天国排開広庭 		จักรพรรดิคิมเม
欽明天皇 		ค.ศ. 540–571
(31 ปี) 		ค.ศ. 509–571
(62 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิเคไต พระอนุชาในจักรพรรดิอังกังกับจักรพรรดิเซ็งกะ จักรพรรดิองค์แรกที่พิสูจน์ประวัติศาสตร์ได้[5][42]
30 นูนากูระ โนะ ฟูโตตามาชิกิ
渟中倉太珠敷 		จักรพรรดิบิดัตสึ
敏達天皇 		ค.ศ. 572–585
(13 ปี) 		ค.ศ. 538–585
(47 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิคิมเม[43]
31 ทาจิบานะ โนะ โทโยฮิ
橘豊日 		จักรพรรดิโยเม
用明天皇 		ค.ศ. 586–587
(1 ปี) 		ค.ศ. 517–587
(70 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิคิมเม พระอนุชาร่วมพระราชบิดาในจักรพรรดิบิดัตสึ[44]
32 ฮัตสึเซเบะ
泊瀬部 		จักรพรรดิซูชุง
崇峻天皇 		ค.ศ. 588–592
(4 ปี) 		ค.ศ. 522–592
(70 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิคิมเม พระอนุชาร่วมพระราชบิดาในจักรพรรดิบิดัตสึกับจักรพรรดิโยเม โซงะ โนะ อูมาโกะแต่งตั้งให้เป็นจักรพรรดิหลังความขัดแย้งโซงะ–โมโนโนเบะ ถูกปลงพระชนม์โดยยามาโตโนอายะ โนะ โคมะ ตามคำสั่งของโซงะ โนะ อูมาโกะ[45]
33 นูกาตาเบะ
額田部 		จักรพรรดินีซูอิโกะ
推古天皇 		ค.ศ. 593–628
(35 ปี) 		ค.ศ. 554–628
(74 พรรษา)
พระราชธิดาในจักรพรดริคิมเม พระกนิษฐภคินีร่วมพระราชบิดาและพระมเหสีในจักรพรรดิบิดัตสึ กษัตริย์หญิงที่ไม่ใช่ตำนานองค์แรก เจ้าชายโชโตกุทำหน้าที่เป็นผู้สำเร็จราชการแทน[46]
34 ทามูระ
田村 		จักรพรรดิโจเม
舒明天皇 		ค.ศ. 629–641
(12 ปี) 		ค.ศ. 593–641
(48 พรรษา)
พระราชนัดดาในจักรพรรดิบิดัตสึ พระราชนัดดาองค์โตในจักรพรรดินีซูอิโกะ[47]
35 ทาการะ
宝 		จักรพรรดินีโคเงียวกุ
皇極天皇 		ค.ศ. 642–645
(3 ปี) 		ค.ศ. 594–661
(67 พรรษา)
พระราชปนัดดาในจักรพรรดิบิดัตสึ พระมเหสีในจักรพรรดิโจเม ครองราชย์ครั้งแรก สละราชสมบัติตามผลจากอุบัติการณ์อิชชิ[48]
36 คารุ
軽 		จักรพรรดิโคโตกุ
孝徳天皇 		ค.ศ. 645–654
(9 ปี)
ไทกะ, ฮากูจิ 		ค.ศ. 597–654
(57 พรรษา)
พระราชปนัดดาในจักรพรรดิบิดัตสึ พระอนุชาในจักรพรรดิโคเงียวกุ ตั้งชื่อศักราชแรก[49]
37 ทาการะ
宝 		จักรพรรดินีไซเม
斉明天皇 		ค.ศ. 655–661
(6 ปี) 		ค.ศ. 594–661
(67 พรรษา)
พระเชษฐภคินีในจักรพรรดิโคโตกุ ก่อนหน้านั้นครองราชย์เป็นจักรพรรดินีโคเงียวกุ ครองราชย์ครั้งที่ 2[50]
38 คาซูรากิ
葛城 		จักรพรรดิเท็นจิ
天智天皇 		ค.ศ. 662–672
(10 ปี) 		ค.ศ. 626–672
(46 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโจเมกับจักรพรดริโคเงียวกุ[51]
39 โอโตโมะ[iii]
大友 		จักรพรรดิโคบุง
弘文天皇 		ค.ศ. 672
(8 เดือน) 		ค.ศ. 648–672
(24 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรเท้นจิ ถูกถอดถอนและทรงพระราชอัตวินิบาตกรรมในช่วงสงครามจินชิน ไม่ได้รับการรับรองเป็นจักรพรรดิจนกระทั่ง ค.ศ. 1870[52]
40 โออามะ
大海人 		จักรพรรดิเท็มมุ
天武天皇 		ค.ศ. 673–686
(14 ปี)
ชูโจ 		ค.ศ. 622–686
(56 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโจเมกับจักรพรรดินีโคเงียวกุ พระอนุชาในจักรพรรดิเท็นจิ ทรงถอดถอนจักรพรรดิโคบุง พระราชนัดดา ในช่วงสงครามจินชิน[53]
41 อูโนโนซาราระ[iv]
鸕野讚良 		จักรพรรดินีจิโต
持統天皇 		ค.ศ. 687–697
(10 ปี)[v] 		ค.ศ. 646–703
(57 พรรษา)
พระราชธิดาในจักรพรรดิเท็นจิ พระราชนัดดาและพระมเหสีในจักรพรรดิเท็มมุ สละราชสมบัติ[55]
42 คารุ[vi]
珂瑠 		จักรพรรดิมมมุ
文武天皇 		ค.ศ. 697–707
(10 ปี)
ไทโฮ, เคอุง 		ค.ศ. 683–707
(24 พรรษา)
พระราชนัดดาในจักรพรรดิเท็มมุกับจักรพรรดินีจิโต[56]
43 อาเฮะ[vii]
阿閇 		จักรพรรดินีเก็มเม
元明天皇 		ค.ศ. 707–715
(8 ปี)
เคอุง, วาโด 		ค.ศ. 660–721
(61 พรรษา)
พระราชธิดาในจักรพรรดิเท็นจิ พระกนิษฐภคินีร่วมพระราชบิดาในจักรพรรดินีจิโต พระราชมารดาในจักรพรรดิมมมุ สละราชสมบัติ[57]
44 ฮิดากะ[viii]
氷高 		จักรพรรดินีเก็นโช
元正天皇 		ค.ศ. 715–724
(9 ปี)
เรกิ, โยโร 		ค.ศ. 681–748
(67 พรรษา)
พระราชธิดาในจักรพรรดินีเก็มเม พระเชษฐภคินีในจักรพรรดิมมมุ เป็นตัวอย่างจักรพรรดินีผู้ครองราชย์พระองค์เดียวที่สืบราชบัลลังก์จากจักรพรรดินีผู้ครองราชย์อีกพระองค์หนึ่ง สละราชสมบัติ[58]
45 โอบิโตะ
首 		จักรพรรดิโชมุ
聖武天皇 		ค.ศ. 724–749
(25 ปี)
จินกิ, เท็มเปียว, เท็มเปียว-คัมโป 		ค.ศ. 699–756
(57 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิมมมุ พระราชนัดดาในจักรพรรดินีเก็นโช สละราชสมบัติ[59]
46 อาเบะ
阿倍 		จักรพรรดินีโคเก็ง
孝謙天皇 		ค.ศ. 749–758
(9 ปี)
เท็มเปียว-คัมโป, เท็มเปียว-โชโฮ, เท็มเปียว-โฮจิ 		ค.ศ. 718–770
(52 พรรษา)
พระราชธิดาในจักรพรรดิโชมุ ครองราชย์ครั้งแรก สละราชสมบัติ[60]
47 โออิ
大炊 		จักรพรรดิจุนนิง
淳仁天皇 		ค.ศ. 758–764
(6 ปี)
เท็มเปียว-โฮจิ 		ค.ศ. 733–765
(32 พรรษา)
พระราชนัดดาในจักรพรรดิเท็มมุ ลูกพี่ลูกน้องของจักรพรรดินีโคเก็ง ถูกถอดถอน ได้รับการแต่งตั้งเป็นจักรพรรดิหลังสวรรคตใน ค.ศ. 1870[61]
48 อาเบะ
阿倍 		จักรพรรดินีโชโตกุ
称徳天皇 		ค.ศ. 764–770
(6 ปี)
เท็มเปียว-โฮจิ, เท็มเปียว-จิงโงะ, จิงโงะ-เคอุง 		ค.ศ. 718–770
(52 พรรษา)
ทรงถอดถอนจักรพรรดิจุนนิง ลูกพี่ลูกน้อง เคยครองราชย์ในฐานะจักรพรรดินีโคเก็ง ครองราชย์ครั้งที่ 2[62]
49 ชิรากาเบะ
白壁 		จักรพรรดิโคนิง
光仁天皇 		ค.ศ. 770–781
(11 ปี)
โฮกิ, เท็นโอ 		ค.ศ. 708–782
(73 พรรษา)
พระราชนัดดาในจักรพรรดิเท็นจิ พระเทวันในจักรพรรดินีโชโตกุ สละราชสมบัติ[63]
50 ยามาเบะ
山部 		จักรพรรดิคัมมุ
桓武天皇 		ค.ศ. 781–806
(25 ปี)
เท็นโอ, เอ็นเรียกุ 		ค.ศ. 736–806
(70 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโคนิง[64]
51 อาเตะ
安殿 		จักรพรรดิเฮเซ
平城天皇 		ค.ศ. 806–809
(3 ปี)
ไดโด 		ค.ศ. 773–824
(51 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิคัมมุ สละราชสมบัติ[65]
52 คามิโนะ
神野 		จักรพรรดิซางะ
嵯峨天皇 		ค.ศ. 809–823
(14 ปี)
ไดโด, โคนิง 		ค.ศ. 785–842
(57 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิคัมมุ พระอนุชาในจักรพรรดิเฮเซ สละราชสมบัติ[66]
53 โอโตโมะ
大伴 		จักรพรรดิจุนนะ
淳和天皇 		ค.ศ. 823–833
(10 ปี)
โคนิง, เท็นโจ 		ค.ศ. 786–840
(54 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิคัมมุ พระอนุชาในจักรพรรดิเฮเซและจักรพรรดิซางะ สละราชสมบัติ[67]
54 มาซาระ
正良 		จักรพรรดินิมเมียว
仁明天皇 		ค.ศ. 833–850
(17 ปี)
เท็นโจ, โจวะ, คาโช 		ค.ศ. 808–850
(41 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิซางะ พระราชนัดดาและพระราชโอรสบุญธรรมในจักรพรรดิจุนนะ[68]
55 มิจิยาซุ
道康 		จักรพรรดิมนโตกุ
文徳天皇 		ค.ศ. 850–858
(8 ปี)
คาโช, นินจุ, ไซโก, เท็นอัง 		ค.ศ. 827–858
(31 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดินิมเมียว[69]
56 โคเรฮิโตะ
惟仁 		จักรพรรดิเซวะ
清和天皇 		ค.ศ. 858–876
(18 ปี)
เท็นอัง, โจงัง 		ค.ศ. 850–881
(30 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิมนโตกุ สละราชสมบัติ[70]
57 ซาดาอากิระ
貞明 		จักรพรรดิโยเซ
陽成天皇 		ค.ศ. 876–884
(8 ปี)
โจงัง, กังเงียว 		ค.ศ. 869–949
(80 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิเซวะ ถูกถอดถอนโดยฟูจิวาระ โนะ โมตตสึเนะ[71]
58 โทกิยาซุ
時康 		จักรพรรดิโคโก
光孝天皇 		ค.ศ. 884–887
(3 ปี)
กังเงียว, นินนะ 		ค.ศ. 830–887
(57 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดินิมเมียว พระปิตุลาในจักรพรรดิโยเซ กลายเป็นจักรพรรดิตามคำแนะนำของฟูจิวาระ โนะ โมตตสึเนะ[72]
59 ซาดามิ
定省 		จักรพรรดิอูดะ
宇多天皇 		ค.ศ. 887–897
(10 ปี)
นินนะ, คัมเปียว 		ค.ศ. 866–931
(65 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโคโก สละราชสมบัติ[73]
60 อัตสึฮิโตะ[ix]
敦仁 		จักรพรรดิไดโงะ
醍醐天皇 		ค.ศ. 897–930
(33 ปี)
คัมเปียว, โชไต, เอ็งงิ, เอ็นโจ 		ค.ศ. 884–930
(46 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิอูดะ สละราชสมบัติ[74]
61 ยูตาอากิระ[x]
寛明 		จักรพรรดิซูซากุ
朱雀天皇 		ค.ศ. 930–946
(16 ปี)
เอ็นโจ, โจเฮ, เท็งเงียว 		ค.ศ. 921–952
(30 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิไดโงะ สละราชสมบัติ[75]
62 นาริอากิระ
成明 		จักรพรรดิมูรากามิ
村上天皇 		ค.ศ. 946–967
(21 ปี)
เท็งเงียว, เท็นเรียกุ, เท็นโตกุ, โอวะ, โคโฮ 		ค.ศ. 924–967
(42 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิไดโงะ พระอนุชาในจักรพรรดิซูซากุ[76]
63 โนริฮาระ
憲平 		จักรพรรดิเรเซ
冷泉天皇 		ค.ศ. 967–969
(2 ปี)
โคโฮ, อันนะ 		ค.ศ. 949–1011
(62 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิมูรากามิ สละราชสมบัติ[77]
64 โมริฮิระ
守平 		จักรพรรดิเอ็นยู
円融天皇 		ค.ศ. 969–984
(15 ปี)
อันนะ, เท็นโรกุ, เท็นเอ็ง, โจเง็ง, เท็งเง็ง, เอกัง 		ค.ศ. 958–991
(32 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิมูรากามิ พระอนุชาในจักรพรรดิเรเซ สละราชสมบัติ[78]
65 โมโรซาดะ
師貞 		จักรพรรดิคาซัง
花山天皇 		ค.ศ. 984–986
(2 ปี)
เอกัง, คันนะ 		ค.ศ. 968–1008
(39 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิเรเซ พระราชนัดดาในจักรพรรดิเอ็นยู สละราชสมบัติ[79]
66 คาเนฮิโตะ
懐仁 		จักรพรรดิอิจิโจ
一条天皇 		ค.ศ. 986–1011
(25 ปี)
คันนะ, เอเอ็ง, เอโซะ, โชเรียกึ, โชโตกุ, โชโฮ, คันโก 		ค.ศ. 980–1011
(31 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิเอ็นยู สละราชสมบัติ[80]
67 โอกิซาดะ[xi]
居貞 		จักรพรรดิซันโจ
三条天皇 		1011–1016
(5 ปี)
คันโก, โชวะ 		ค.ศ. 975–1017
(42 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิเรเซ พระอนุชาร่วมพระราชบิดาในจักรพรรดิคาซัง ลูกพี่ลูกน้องของจักรพรรดิอิจิโจ สละราชสมบัติ[81]
68 อัตสึฮิระ[xii]
敦成 		จักรพรรดิโกะ-อิจิโจ
後一条天皇 		ค.ศ. 1016–1036
(20 ปี)
โชวะ, คันนิง, จีอัง, มันจุ, โชเง็ง 		ค.ศ. 1008–1036
(27 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิอิจิจโจ ลูกพี่ลูกน้องของจักรพรรดิซันโจ[82]
69 อัตสึนางะ
敦良 		จักรพรรดิโกะ-ซูซากุ
後朱雀天皇 		ค.ศ. 1036–1045
(9 ปี)
โชเง็ง, โชเรียกุ, โชกีว, คันโตกุ 		ค.ศ. 1009–1045
(37 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิอิจิโจ พระอนุชาในจักรพรรดิโกะ-อิจิโจ สละราชสมบัติ[83]
70 ชิกาฮิโตะ
親仁 		จักรพรรดิโกะ-เรเซ
後冷泉天皇 		ค.ศ. 1045–1068
(23 ปี)
คันโตกุ, เอโช, เท็งงิ, โคเฮ, จิเรียกุ 		ค.ศ. 1025–1068
(42 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโกะ-ซูซากุ[84]
71 ทากาฮิโตะ
尊仁 		จักรพรรดิโกะ-ซันโจ
後三条天皇 		ค.ศ. 1068–1073
(5 ปี)
จิเรียก, เอ็นกีว 		ค.ศ. 1032–1073
(40 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโกะ-ซูซากุ พระอนุชาร่วมพระราชบิดาในจักรพรรดิโกะ-เรเซ สละราชสมบัติ[85]
72 ซาดาฮิโตะ
貞仁 		จักรพรรดิชิรากาวะ
白河天皇 		ค.ศ. 1073–1087
(14 ปี)
เอ็นกีว, โจโฮ, โจเรียกุ, เอโฮ, โอโตกุ 		ค.ศ. 1053–1129
(76 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโกะ-ซันโจ สละราชสมบัติ[86]
73 ทารูฮิโตะ[xiii]
善仁 		จักรพรรดิโฮริกาวะ
堀河天皇 		ค.ศ. 1087–1107
(20 ปี)
คันจิ, คาโฮ, เอโช, โจโตกุ, โควะ, โชจิ, คาโจ 		ค.ศ. 1079–1107
(28 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิชิรากาวะ[87]
74 มูเนฮิโตะ
宗仁 		จักรพรรดิโทบะ
鳥羽天皇 		ค.ศ. 1107–1123
(16 ปี)
คาโจ, เท็นนิง, เท็นเอ, เอกีว, เก็นเอ, โฮอัง 		ค.ศ. 1103–1156
(53 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโฮริกาวะ ถูกจักรพรรดิชิรากาวะบังคับให้สละราชสมบัติ[88]
75 อากิฮิโตะ
顕仁 		จักรพรรดิซูโตกุ
崇徳天皇 		ค.ศ. 1123–1142
(19 ปี)
โฮอัง, เท็นจิ, ไดจิ, เท็นโช, โชโช, โฮเอ็ง, เอจิ 		ค.ศ. 1119–1164
(45 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโทบะ สละราชสมบัติ พยายามถอดถอนจักรพรรดิโกะ-ชิรากาวะในช่วงกบฏปีโฮเง็ง[89]
76 นาริฮิโตะ
体仁 		จักรพรรดิโคโนเอะ
近衛天皇 		ค.ศ. 1142–1155
(13 ปี)
เอจิ, โคจิ, เท็นโย, คีวอัง, นิมเป, คีวจุ 		ค.ศ. 1139–1155
(16 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโทบะ พระอนุชาร่วมพระราชบิดาในจักรพรรดิซูโตกุ[90]
77 มาซาฮิโตะ
雅仁 		จักรพรรดิโกะ-ชิรากาวะ
後白河天皇 		ค.ศ. 1155–1158
(3 ปี)
คีวจุ, โฮเง็ง 		ค.ศ. 1127–1192
(64 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโทบะ พระอนุชาในจักรพรรดิซูโตกุ พระเชษฐาร่วมพระราชบิดาในจักรพรรดิโคโนเอะ สละราชสมบัติ[91]
78 โมริฮิโตะ
守仁 		จักรพรรดินิโจ
二条天皇 		ค.ศ. 1158–1165
(7 ปี)
โฮเง็ง, เฮจิ, เอเรียกุ, โอโฮ, โชกัง 		ค.ศ. 1143–1165
(22 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโกะ-ชิรากาวะ สละราชสมบัติ[92]
79 โนบูฮิโตะ[xiv]
順仁 		จักรพรรดิโรกูโจ
六条天皇 		ค.ศ. 1165–1168
(3 ปี)
โชกัง, เอมัง, นินอัง 		ค.ศ. 1164–1176
(11 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดินิโจ ถูกถอดถอนโดยจักรพรรดิโกะ-ชิรากาวะ[93]
80 โนริฮิโตะ[xv]
憲仁 		จักรพรรดิทากากูระ
高倉天皇 		ค.ศ. 1168–1180
(12 ปี)
นินอัง, คาโอ, โจอัง, อังเง็ง, จิโช 		ค.ศ. 1161–1181
(19 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโกะ-ชิรากาวะ พระอนุชาร่วมพระราชบิดาในจักรพรรดินิโจ พระปิตุลาในจักรพรรดิโรกูโจ ถูกไทระ โนะ คิโยโมริบังคับให้สละราชสมบัติ[94]
81 โทกิฮิโตะ[xvi]
言仁 		จักรพรรดิอันโตกุ
安徳天皇 		ค.ศ. 1180–1185
(5 ปึ)
จิโช, โยวะ, จูเอ, เก็นเรียกุ 		ค.ศ. 1178–1185
(6 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิทากากูระ สวรรคตในยุทธนาวีที่ดันโนะอูระในช่วงสงครามเก็มเป[95]
82 ทากาฮิระ[xvii]
尊成 		จักรพรรดิโกะ-โทบะ
後鳥羽天皇 		ค.ศ. 1183–1198
(15 ปี)
จูเอ, เก็นเรียกุ, บุนจิ, เค็นกีว 		ค.ศ. 1180–1239
(58 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิทากากูระ พระอนุชาร่วมพระราชบิดาในจักรพรรดิอันโตกุ จักรพรรดิโกะ-ชิรากาวะสถาปนาพระองค์เป็นจักรพรรดิในช่วงสงครามเก็มเป รัฐโชกุนคามากูระเปลี่ยนจักรพรรดิเป็นหุ่นเชิด สละราชสมบัติ พยายามโค่นล้มรัฐบาลโชกุนคามากูระในช่วงสงครามปีโจกีว[96]
83 ทาเมฮิโตะ
為仁 		จักรพรรดิสึจิมิกาโดะ
土御門天皇 		ค.ศ. 1198–1210
(12 ปี)
เค็นกีว, โชจิ, เค็นนิง, เก็นกีว, เค็นเอ, โจเง็ง 		ค.ศ. 1196–1231
(35 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโกะ-โทบะ ถูกจักรพรรดิโกะ-โทบะโน้มน้าวให้สละราชสมบัติ ถูกเนรเทศหลังสงครามปีโจกีว[97]
84 โมรินาริ
守成 		จักรพรรดิจุนโตกุ
順徳天皇 		ค.ศ. 1210–1221
(11 ปี)
โจเง็ง, เค็นเรียกุ, เค็มโป, โจกีว 		ค.ศ. 1197–1242
(44 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโกะ-โทบะ; พระอนุชาร่วมพระราชยิดาในจักรพรรดิสึจิมิกาโดะ ถูกบังคับให้สละราชสมบัติหลังสงครามปีโจกีว[98]
85 คาเนนาริ
懐成 		จักรพรรดิชูเกียว
仲恭天皇 		ค.ศ. 1221
(2 เดือน)
โจกีว 		ค.ศ. 1218–1234
(15 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิจุนโตกุ ถูกถอดถอนและเนรเทศหลังสงครามปีโจกีว ได้รับการรับรองเป็นจักรพรรดิหลังสวรรคตใน ค.ศ. 1870[99]
86 ยูตาฮิโตะ[xviii]
茂仁 		จักรพรรดิโกะ-โฮริกาวะ
後堀河天皇 		ค.ศ. 1221–1232
(11 ปี)
โจกีว, โจโอ, เก็นนิง, คาโรกุ, อันเต, คังงิ, โจเอ 		ค.ศ. 1212–1234
(22 พรรษา)
พระราชนัดดาในจักรพรรดิทากากูระ พระราชโอรสของลูกพี่ลูกน้องของจักรพรรดิชูเกียว สละราชสมบัติ[100]
87 มิตสึฮิโตะ[xix]
秀仁 		จักรพรรดิชิโจ
四条天皇 		ค.ศ. 1232–1242
(10 ปี)
โจเอ, เท็มปูกุ, บุนเรียกุ, คาเต, เรียกูนิง, เอ็นโอ, นินจิ 		ค.ศ. 1231–1242
(10 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโกะ-โฮริกาวะ[101]
88 คูนิฮิโตะ
邦仁 		จักรพรรดิโกะ-ซางะ
後嵯峨天皇 		ค.ศ. 1242–1246
(4 ปี)
นินจิ, คังเง็ง 		ค.ศ. 1220–1272
(51 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิสึจิมิกาโดะ พระราชนัดดาของลูกพี่ลูกน้องของจักรพรรดิชิโจ สละราชสมบัติ[102]
89 ฮิซาฮิโตะ
久仁 		จักรพรรดิโกะ-ฟูกากูซะ
後深草天皇 		ค.ศ. 1246–1260
(14 ปี)
คังเง็ง, โฮจิ, เค็นโจ, โคเง็ง, โชกะ, โชเง็ง 		ค.ศ. 1243–1304
(61 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโกะ-ซางะ มาจากสายจิเมียวอิง สละราชสมบัติตามคำเรียกร้องของจักรพรรดิโกะ-ซางะ[103]
90 สึเนฮิโตะ
恒仁 		จักรพรรดิคาเมยามะ
亀山天皇 		ค.ศ. 1260–1274
(14 ปี)
โชเง็ง, บุนโอ, โคโจ, บุนเอ 		ค.ศ. 1249–1305
(56 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโกะ-ซางะ พระอนุชาในจักรพรรดิโกะ-ฟูกากูซะ จากสายไดกากูจิ สละราชสมบัติ[104]
91 โยฮิโตะ
世仁 		จักรพรรดิโกะ-อูดะ
後宇多天皇 		1274–1287
(13 ปี)
บุนเอ, เค็นจิ, โคอัง 		1267–1324
(56 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิคาเมยามะ จากสายไดกากูจิ ถูกจักรพรรดิโกะ-ฟูกากูซะบังคับให้สละราชสมบัติ[105]
92 ฮิโรฮิโตะ
熈仁 		จักรพรรดิฟูชิมิ
伏見天皇 		ค.ศ. 1287–1298
(11 ปี)
โคอัง, โชโอ, เอนิง 		ค.ศ. 1265–1317
(52 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโกะ-ฟูกากูซะ จากสายจิเมียวอิง สละราชสมบัติ[106]
93 ทาเนฮิโตะ
胤仁 		จักรพรรดิโกะ-ฟูชิมิ
後伏見天皇 		ค.ศ. 1298–1301
(3 ปี)
เอนิง, โชอัง 		ค.ศ. 1288–1336
(48 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิฟูชิมิ จากสายจิเมียวอิง ถูกสายไดกากูจิบังคับให้สละราชสมบัติ ใช้งานวันที่แบบดั้งเดิม[107]
94 คูนิฮารุ
邦治 		จักรพรรดิโกะ-นิโจ
後二条天皇 		ค.ศ. 1301–1308
(7 ปี)
โชอัง, เค็งเง็ง, คาเง็ง, โทกูจิ 		ค.ศ. 1285–1308
(23 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโกะ-อูดะ จากสายไดกากูจิ[108]
95 โทมิฮิโตะ
富仁 		จักรพรรดิฮานาโซโนะ
花園天皇 		ค.ศ. 1308–1318
(10 ปี)
เอ็นเกียว, โอโจ, โชวะ, บุมโป 		ค.ศ. 1297–1348
(51 years)
พระราชโอรสในจักรพรรดิฟูชิมิ จากสายจิเมียวอิง ยอมรับให้สลับกันครองบัลลังก์ระหว่างสายไดกากูจิและสายจิเมียวอิง[109]
96 ทากาฮารุ
尊治 		จักรพรรดิโกะ-ไดโงะ
後醍醐天皇 		ค.ศ. 1318–1339
(21 ปี)
บุมโป, เก็นโอ, เก็นโก, โชจู, คาเรียกุ, เก็นโตกุ, เก็นโก, เค็มมุ, เอ็งเง็ง 		ค.ศ. 1288–1339
(50 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโกะ-อูดะ พระอนุชาในจักรพรรดิโกะ-นิโจ จากสายไดกากูจิ รัฐโชกุนคามากูระสิ้นสุดลงในสงครามปีเก็งโก ราชสำนักมีอำนาจชั่วคราวในช่วงการฟื้นฟูเค็มมุ ต่อต้านรัฐโชกุนอาชิกางะ กลายเป็นจักรพรดริองค์แรกในราชสำนักใต้[110]
97 โนริโยชิ[xx]
義良 		จักรพรรดิโกะ-มูรากามิ
後村上天皇 		ค.ศ. 1339–1368
(29 ปี)
เอ็งเง็ง, โคโกกุ, โชเฮ 		ค.ศ. 1328–1368
(40 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโกะ-ไดโงะ จักรพรรดิองค์ที่ 2 ในราชสำนักใต้ ราชสำนักใต้เข้ายึดเกียวโต เมืองหลวงของราชสำนักเหนือเพียงชั่วครู่ในช่วงการก่อความวุ่นวายคันโน[111]
98 ยูตานาริ
寛成 		จักรพรรดิโชเก
長慶天皇 		ค.ศ. 1368–1383
(15 ปี)
โชเฮ, เค็นโตกุ, บุนจู, เท็นจุ, โควะ 		ค.ศ. 1343–1394
(51 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโกะ-มูรากามิ จักรพรรดิองค์ที่ 3 ในราชสำนักใต้ สละราชสมบัติ[112]
99 ฮิโรนาริ
熙成 		จักรพรรดิโกะ-คาเมยามะ
後亀山天皇 		1383–1392
(9 ปี)
โควะ, เก็นจู 		ป. 1347–1424
(ป. 77 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโกะ-มูรากามิ พระอนุชาในจักรพรรดิโชเก จักรพรรดิองค์ที่ 4 และองค์สุดท้ายในราชสำนักใต้ ตกลงสงบศึกกับราชสำนักเหนือ สละราชสมบัติให้แก่ราชสำนักเหนือ[113]
(1) คาซูฮิโตะ
量仁 		จักรพรรดิโคงง
光厳天皇 		ค.ศ. 1331–1333
(2 ปี)
เก็นโตกุ, โชเกียว 		ค.ศ. 1313–1364
(51 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโกะ-ฟูชิมิ พระราชนัดดาและพระราชโอรสบุญธรรมในจักรพรรดิฮานาโซโนะ จากสายจิเมียวอิง รัฐโชกุนคามากูระแต่งตั้งให้พระองค์เป็นจักรพรรดิองค์แรกแห่งราชสำนักเหนือในช่วงสงครามปีเก็งโก ถูกจักรพรรดิโกะ-ไดโงะจากสายไดกากูจิถอดถอน ราชสำนักใต้เข้าจับตัวในช่วงการก่อความวุ่นวายคันโน[114]
(2) ยูตาฮิโตะ
豊仁 		จักรพรรดิโคเมียว
光明天皇 		ค.ศ. 1336–1348
(12 ปี)
เค็มมุ, เรียกูโอ, โคเอ, โจวะ 		ค.ศ. 1322–1380
(58 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโกะ-ฟูชิมิ พระอนุชาในจักรพรรดิโคงง รัฐโชกุนอาชิกางะแต่งตั้งให้พระองค์เป็นจักรพรรดิองค์ที่ 2 แห่งราชสำนักเหนือ สละราชสมบัติ ถูกราชสำนักใต้เข้าจับตัวในช่วงการก่อความวุ่นวายคันโน[115]
(3) โอกิฮิโตะ[xxi]
興仁 		จักรพรรดิซูโก
崇光天皇 		ค.ศ. 1348–1351
(3 ปี)
โจวะ, คันโน 		ค.ศ. 1334–1398
(64 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโคงง พระราชนัดดาในจักรพรรดิโคเมียว จักรพรรดิองค์ที่ 3 แห่งราชสำนักเหนือ สละราชสมบัติ ถูกราชสำนักใต้เข้าจับตัวในช่วงการก่อความวุ่นวายคันโน[116]
(4) อิยาฮิโตะ
彌仁 		จักรพรรดิโกะ-โคงง
後光厳天皇 		ค.ศ. 1352–1371
(19 ปี)
นุนนะ, โคอัง, โจจิ, โออัง 		ค.ศ. 1338–1374
(36 years)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโคงง พระอนุชาในจักรพรรดิซูโก กลานเป็นจักรพรรดิองค์ที่ 4 แห่งราชสำนักเหนือหลังการก่อความวุ่นวายคันโน. สละราชสมบัติ[117]
(5) โอฮิโตะ
緒仁 		จักรพรรดิโกะ-เอ็นยู
後円融天皇 		ค.ศ. 1371–1382
(11 ปี)
โออัง, เอวะ, โคเรียกุ, เอโตกุ 		ค.ศ. 1359–1393
(34 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโกะ-โคงง จักรพรรดิองค์ที่ 5 แห่งราชสำนักเหนือ สละราชสมบัติให้แก่จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ[118]
(6) โมโตฮิโตะ
幹仁 		จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ[xxii]
後小松天皇 		ค.ศ. 1382–1392
(10 ปี)
เอโตกุ, ชิโตกุ, คาเก, โคโอ, เมโตกุ 		ค.ศ. 1377–1433
(56 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโกะ-เอ็นยู จักรพรรดิองค์ที่ 6 และองค์สุดท้ายใยราชสำนักเหนือใน ค.ศ. 1382 ถึง 1392 กลายเป็นจักรพรรดิที่ถูกต้องตามกฎหมายหลังจักรพรรดิโกะ-คาเมยามะสละราชสมบัติ ยอมรับให้ราชสำนักเหนือและใต้สลับกันควบคุมบัลลังก์ จักรพรรดิทั้งหมดหลังจากพระองค์มาจากฝ่ายเหนือ[119][120]
100 ค.ศ. 1392–1412
(20 พรรษา)
เมโตกุ, โอเอ
101 มิฮิโตะ[xxiii]
実仁 		จักรพรรดิโชโก
称光天皇 		ค.ศ. 1412–1428
(16 ปี)
โอเอ, โชโจ 		ค.ศ. 1401–1428
(27 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ[121]
102 ฮิโกฮิโตะ
彦仁 		จักรพรรดิโกะ-ฮานาโซโนะ
後花園天皇 		ค.ศ. 1428–1464
(36 ปี)
โชโจ, เอเกียว, คากิตสึ, บุนอัง, โฮโตกุ, เคียวโตกุ, โคโช, โชโรกุ, คันโช 		ค.ศ. 1419–1471
(51 พรรษา)
พระราชปนัดดาในจักรพรรดิฝ่ายเหนือซูโก; พระราชปนัดดาของลูกพี่ลูกน้องของจักรพรรดิโชโก สละราชสมบัติ ใช้งานวันที่แบบดั้งเดิม[122]
103 ฟูซาฮิโตะ
成仁 		จักรพรรดิโกะ-สึจิมิกาโดะ
後土御門天皇 		ค.ศ. 1464–1500
(36 ปี)
คันโช, บุนโช, โอนิง, บุมเม, โชเกียว, เอ็นโตกุ, เมโอ 		ค.ศ. 1442–1500
(58 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโกะ-ฮานาโซโนะ สงครามโอนิงนำไปสู่จุดเริ่มต้นยุคเซ็งโงกุ[123]
104 คัตสึฮิโตะ
勝仁 		จักรพรรดิโกะ-คาชิวาบาระ[xxiv]
後柏原天皇 		ค.ศ. 1500–1526
(26 ปี)
เมโอ, บุนกิ, ไดเอ 		ค.ศ. 1462–1526
(64 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโกะ-สึจิิกาโดะ พระราชอำนาจในรัฐโชกุนอาชิกางะอยู่ในช่วงต่ำสุด[124]
105 โทโมฮิโตะ
知仁 		จักรพรรดิโกะ-นาระ[xxv]
後奈良天皇 		ค.ศ. 1526–1557
(31 ปี)
ไดเอ, เคียวโรกุ, เท็มบุง, โคจิ 		ค.ศ. 1495–1557
(62 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโกะ-คาชิวาบาระ[125]
106 มิจิฮิโตะ
方仁 		จักรพรรดิโองิมาจิ
正親町天皇 		ค.ศ. 1557–1586
(29 ปี)
โคจิ, เอโรกุ, เก็นกิ, เท็นโช 		ค.ศ. 1517–1593
(76 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโกะ-นาระ โอดะ โนบูนางะโค่นล้มรัฐโชกุนอาชิกางะ สละราชสมบัติ[126]
107 คาตาฮิโตะ[xxvi]
周仁 		จักรพรรดิโกะ-โยเซ
後陽成天皇 		ค.ศ. 1586–1611
(25 ปี)
เท็นโช, บุนโรกุ, เคโจ 		ค.ศ. 1571–1617
(46 พรรษา)
พระราชนัดดาในจักรพรรดิโองิมาจิ สถาปนารัฐโชกุนโทกูงาวะ ยุคเซ็งโงกุสิ้นสุดลง[127]
108 โคโตฮิโตะ[xxvii]
政仁 		จักรพรรดิโกะ-มิซูโน[xxviii]
後水尾天皇 		ค.ศ. 1611–1629
(18 ปี)
เคโจ, เก็นนะ, คันเอ 		ค.ศ. 1596–1680
(84 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโกะ-โยเซ ญี่ปุ่นเริ่มใช้นโยบายโดดเดี่ยว เหตุการณ์เสื้อคลุมม่วงนำไปสู่การสละราชสมบัติ[128]
109 โอกิโกะ
興子 		จักรพรรดินีเมโช
明正天皇 		ค.ศ. 1629–1643
(14 ปี)
คันเอ 		ค.ศ. 1624–1696
(72 พรรษา)
พระราชธิดาในจักรพรรดิโกะ-มิซูโน สละราชสมบัติ[129]
110 สึงูฮิโตะ
紹仁 		จักรพรรดิโกะ-โคเมียว
後光明天皇 		ค.ศ. 1643–1654
(11 ปี)
คันเอ, โชโฮ, เคอัง, โจโอ 		ค.ศ. 1633–1654
(21 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโกะ-มิซูโน พระอนุชาในจักรพรรดินีเมโช[130]
111 นางาฮิโตะ[xxix]
良仁 		จักรพรรดิโกะ-ไซ[xxx]
後西天皇 		ค.ศ. 1655–1663
(8 ปี)
โจโอ, เมเรกิ, มันจิ, คัมบุง 		ค.ศ. 1638–1685
(47 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโกะ-มิซูโน พระอนุชาร่วมพระราชบิดาในจักรพรรดินีเมโชกับจักรพรรดิโกะ-โคเมียว สละราชสมบัติ[131]
112 ซาโตฮิโตะ
識仁 		จักรพรรดิเรเง็ง
霊元天皇 		ค.ศ. 1663–1687
(24 ปี)
คัมบุง, เอ็มโป, เท็นนะ, โจเกียว 		ค.ศ. 1654–1732
(78 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโกะ-ไซ สละราชสมบัติ[132]
113 อาซาฮิโตะ[xxxi]
朝仁 		จักรพรรดิฮิงาชิยามะ
東山天皇 		ค.ศ. 1687–1709
(22 ปี)
โจเกียว, เก็นโรกุ, โฮเอ 		ค.ศ. 1675–1710
(34 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิเรเง็ง สละราชสมบัติ[133]
114 ยาซูฮิโตะ[xxxii]
慶仁 		จักรพรรดินากามิกาโดะ
中御門天皇 		ค.ศ. 1709–1735
(26 ปี)
โฮเอ, โชโตกุ, เคียวโฮ 		ค.ศ. 1702–1737
(35 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิฮิงาชิยามะ สละราชสมบัติ[134]
115 เทรูฮิโตะ
昭仁 		จักรพรรดิซากูรามาจิ
桜町天皇 		ค.ศ. 1735–1747
(12 ปี)
เคียวโฮ, เก็มบุง, คัมโป, เอ็งเกียว 		ค.ศ. 1720–1750
(30 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดินากามิกาโดะ สละราชสมบัติ[135]
116 โทฮิโตะ
遐仁 		จักรพรรดิโมโมโซโนะ
桃園天皇 		ค.ศ. 1747–1762
(15 ปี)
เอ็งเกียว, คังเอ็ง, โฮเรกิ 		ค.ศ. 1741–1762
(20 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิซากูรามาจิ สละราชสมบัติ[136]
117 โทชิโกะ
智子 		จักรพรรดินีโกะ-ซากูรามาจิ
後桜町天皇 		ค.ศ. 1762–1771
(9 ปี)
โฮเรกิ, เมวะ 		ค.ศ. 1740–1813
(73 พรรษา)
พระราชธิดาในจักรพรรดิซากูรามาจิ พระกนิษฐภคินีในจักรพรรดิโมโมโซโนะ[137]
118 ฮิเดฮิโตะ
英仁 		จักรพรรดิโกะ-โมโมโซโนะ
後桃園天皇 		ค.ศ. 1771–1779
(8 ปี)
เมวะ, อังเอ 		ค.ศ. 1758–1779
(21 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโมโมโซโนะ พระราชนัดดาในจักรพรรดินีโกะ-ซากูรามาจิ[138]
119 โมโรฮิโตะ
師仁 		จักรพรรดิโคกากุ
光格天皇 		ค.ศ. 1780–1817
(37 ปี)
อังเอ, เท็มเม, คันเซ, เคียววะ, บุงกะ 		ค.ศ. 1771–1840
(69 พรรษา)
พระราชปนัดดาในจักรพรรดิฮิงาชิยามะ; ลูกพี่ลูกน้องและพระราชโอรสบุญธรรมในจักรพรรดิโกะ-โมโมโซโนะ สละราชสมบัติ[139]
120 อายาฮิโตะ
恵仁 		จักรพรรดินินโก
仁孝天皇 		ค.ศ. 1817–1846
(29 ปี)
บุงกะ, บุนเซ, เท็มโป, โคกะ 		ค.ศ. 1800–1846
(46 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโคกากุ[140]
121 โอซาฮิโตะ
統仁 		จักรพรรดิโคเม
孝明天皇 		ค.ศ. 1846–1867
(21 ปี)
โคกะ, คาเอ, อันเซ, มังเอ็ง, บุงกีว, เก็นจิ, เคโอ 		ค.ศ. 1831–1867
(35 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดินินโก ครองราชย์ในช่วงบากูมัตสึที่ประเทศญี่ปุ่นยกเลิกนโยบายโดดเดี่ยวและเปลี่ยนจากการปกครองของโทกูงาวะไปเป็นการปกครองของจักรพรรดิ จักรพรรดิองค์สุดท้ายที่มีชื่อศักราชหลายชื่อ[141]
122 มุตสึฮิโตะ
睦仁 		จักรพรรดิเมจิ
明治天皇 		3 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1867
–
30 กรกฎาคม ค.ศ. 1912
(45 ปี 178 วัน)
เคโอ, เมจิ 		3 พฤศจิกายน ค.ศ. 1852
–
30 กรกฎาคม ค.ศ. 1912
(59 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโคเม รัฐโชกุนโทกูงาวะสิ้นสุดลงด้วยการฟื้นฟูเมจิ (3 มกราคม ค.ศ. 1868) จักรพรรดิองค์แรกในจักรวรรดิญี่ปุ่น[142][143]
123 โยชิฮิโตะ
嘉仁 		จักรพรรดิไทโช
大正天皇 		30 กรกฎาคม ค.ศ. 1912
–
25 ธันวาคม ค.ศ. 1926
(14 ปี 148 วัน)
ไทโช 		31 สิงหาคม ค.ศ. 1879
–
25 ธันวาคม ค.ศ. 1926
(47 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิเมจิ ประชาธิปไตยไทโชเคลื่อนอำนาจทางการเมืองจากเก็นโรไปยังสภานิติบัญญัติแห่งจักรวรรดิและพรรคการเมือง มกุฎราชกุมารฮิโรฮิโตะ พระราชโอรสองค์โต ครองตำแน่งเซ็ชโช (摂政; "ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์") ใน ค.ศ. 1921 ถึง 1926 เนื่องจากอาการพระประชวรของไทโช[143][144]
124 ฮิโรฮิโตะ
裕仁 		จักรพรรดิโชวะ
昭和天皇 		25 ธันวาคม ค.ศ. 1926
–
7 มกราคม ค.ศ. 1989
(62 ปี 13 วัน)
โชวะ 		29 เมษายน ค.ศ. 1901
–
7 กรกฎาคม ค.ศ. 1989
(87 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิไทโช ครองตำแหน่งเซ็ชโชใน ค.ศ. 1921 ถึง 1926 เป็นจักรพรรดิองค์สุดท้ายในจักรวรรดิญี่ปุ่น รัชสมัยของพระองค์พบกับสงครามโลกครั้งที่สองและปาฏิหาริย์ทางเศรษฐกิจหลังสงคราม จักรพรรดิที่ครองราชย์ยาวนานที่สุดในประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นเท่าที่ยืนยันได้[143][145]
125 อากิฮิโตะ
明仁 		ยังมีพระชนม์ชีพ 7 มกราคม ค.ศ. 1989
–
30 เมษายน ค.ศ. 2019
(30 ปี 113 วัน)
เฮเซ 		พระราชสมภพ 23 ธันวาคม ค.ศ. 1933
(91 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโชวะ สละราชสมบัติและภายหลังเรียกขานเป็น โจโก (上皇; "สมเด็จพระจักรพรรดิพระเจ้าหลวง") จักรพรรดิที่ทรงพระชนม์ชีพยืนยาวที่สุดที่สามารถพิสูจน์ได้[146]
126 นารูฮิโตะ
徳仁 		ยังมีพระชนม์ชีพ 1 พฤษภาคม ค.ศ. 2019
–
ปัจจุบัน
(5 ปี 238 วัน)
เรวะ 		พระราชสมภพ 23 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1960
(64 พรรษา)
พระราชโอรสในอากิฮิโตะ ได้รับการเรียกขานเป็น คินโจเท็นโน (今上天皇; "จักรพรรดิองค์ปัจจุบัน") หรือ เท็นโนเฮกะ (天皇陛下; "สมเด็จพระจักรพรรดิ")[147][148]

บุคคลที่ได้รับการรับรองหลังเสียชีวิต

[แก้]

นี่คือรายการบุคคลที่ไม่ได้ครองราชย์เป็นจักรพรรดิในช่วงที่ยังมีชีวิต แต่ภายหลังรับรองเป็นจักรพรรดิญี่ปุ่นหลังเสียชีวิต

พระบรมสาทิสลักษณ์ ชื่อส่วนพระองค์ สมัญญานาม ปีที่รับรอง รายละเอียดพระชนม์ชีพ
เจ้าชายคูซากาเบะ
草壁皇子 		จักรพรรดิโอกะ
岡宮天皇 		ค.ศ. 759 ค.ศ. 662–689
(27 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิเท็มมุ พระสวามีในจักรพรรดินีเก็มเม พระราชบิดาในจักรพรรดิมมมุกับจักรพรรดินีเก็นโช ได้รับการแต่งตั้งเป็นมกุฎราชกุมารใน ค.ศ. 681 เป็นรัชทายาทในจักรพรรดิเท็มมุ สิ้นพระชนม์ก่อนขึ้นครองบัลลังก์ภายหลังการสวรรคตของจักรพรรดิเท็นมุ[149][150]
เจ้าชายโทเนริ
舎人親王 		จักรพรรดิซูโกจินเก
崇道尽敬皇帝 		ค.ศ. 759 ค.ศ. 676–735
(59 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิเท็มมุ พระอนุชาร่วมพระราชบิดาในเจ้าชายคูซากาเบะ พระราชบิดาในจักรพรรรดิจุนนิง[151][152]
เจ้าชายชิกิ
志貴皇子 		จักรพรรดิคาซูงะ
春日宮天皇 		ค.ศ. 770 สิ้นพระชนม์ ค.ศ. 716
พระราชโอรสในจักรพรรดิเท็นจิ พระอนุชาร่วมพระราชบิดาในเท็มมุ จักรพรรรดินีจิโต จักรพรรดิเก็มเม และจักรพรรดิโคบุง พระราชบิดาในจักรพรรดิโคนิง; พระปิตุลาร่วมพระราชบิดาในเจ้าชายคูซากาเบะกะบเจ้าชายโทเนริ[153][154]
เจ้าชายซาวาระ
早良親王 		จักรพรรดิซูโด
崇道天皇 		ค.ศ. 800 ค.ศ. 750–785
(35 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโคนิง พระอนุชาในจักรพรรดิคัมมุ ได้รับการแต่งตั้งเป็นมกุฎราชกุมารใน ค.ศ. 781 มีส่วนพัวพันกับการลอบสังหารฟูจิวาระ โนะ ทาเน็ตสึงุ สิ้นพระชนม์ระหว่างเสด็จเนรเทศ[153][155]
เจ้าชายมาซาฮิโตะ
誠仁親王 		โยโกอิง
陽光院 		ก่อน ค.ศ. 1611 ค.ศ. 1552–1586
(34 พรรษา)
พระราชโอรสในจักรพรรดิโองิมาจิ พระราชบิดาในจักรพรรดิโกะ-โยเซ หลังสิ้นพระชนม์ได้รับการรับรองเป็นจักรพรรดิโดยจักรพรรดิโกะ-โยเซ[153][156]
ซูเกฮิโตะ คังอิง-โนะ-มิยะ
閑院宮典仁親王 		จักรพรรดิเคียวโก
慶光天皇 		ค.ศ. 1884 ค.ศ. 1733–1794
(61 พรรษา)
พระราชนัดดาในจักรพรรดิฮิงาชิยามะ พระราชบิดาในจักรพรรดิโคกากุ[157][158]

ดูเพิ่ม

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]

หมายเหตุ

[แก้]
  1. ↑ วันที่ช่วงต้นจะแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับผู้เขียน โดยคำนวณจากระยะเวลาการครองราชย์ที่ให้ไว้ในนิฮงโชกิ (โคจิกิในกรณีที่ไม่มีข้อมูล) กล่าวกันว่าจิมมุสวรรคตเมื่อปีที่ 76 ในรัชสมัยของพระองค์ (พระองค์ครองราชย์ 75 ปี) พระองค์มีพระชนม์พรรษา 127 พรรษาตามการนับอายุแบบเอเชียตะวันออก (126 พรรษาตามการนับอายุแบบตะวันตก)[10] ปีรัชสมัยนับด้วยวิธีการคำนวณแบบรวมจนกระทั่งจักรพรรดินีจิโตที่เป็นรัชสมัยสุดท้ายที่บันทึกในนิฮงโชกิ
  2. ↑ มีอีกพระนามว่า ฮิโกฟูโตะ (彦太)
  3. ↑ มีอีกพระนามว่า อิงะ (伊賀).
  4. ↑ มีอีกพระนามว่า อูโนโนซาซารพ หรือ อูโนะ
  5. ↑ วันที่ของพระนางส่วนใหญ่ระบุที่ 686–697 อย่างไรก็ตาม นิฮงโชกิระบุว่าพระนางสวรรคตในปีที่ 11 (พระนางครองราชย์ 10 ปี)[54]
  6. ↑ พระนามของพระองค์สามารถเขียนเป็น 軽
  7. ↑ พระนามของพระนางสามารถเขียนเป็น 阿部
  8. ↑ พระนามของพระนางสามารถเขียนเป็น 日高
  9. ↑ เคยมีพระนามว่า มินาโมโตะ โนะ โคเรซาเนะ (源維城).
  10. ↑ มีอีกพระนามว่า ฮิโรอากิระ
  11. ↑ มีอีกพระนามว่า อิยาซาดะ หรือ ซูเกซาดะ
  12. ↑ มีอีกพระนามว่า อัตสึนาริ
  13. ↑ มีอีกพระนามว่า โยชิฮิโตะ
  14. ↑ มีอีกพระนามว่า โยชิฮิโตะ หรือ โทชิฮิโตะ
  15. ↑ มีอีกพระนามว่า โนบูฮิโตะ
  16. ↑ มีอีกพระนามว่า โคโตฮิโตะ
  17. ↑ มีอีกพระนามว่า ทากานาริ
  18. ↑ มีอีกพระนามว่า มตสิฮิโตะ
  19. ↑ มีอีกพระนามว่า โทชิฮิโตะ
  20. ↑ มีอีกพระนามว่า โนรินางะ
  21. ↑ เดิมมีพระนามว่า มาซูฮิโตะ (益仁)
  22. ↑ มีอีกพระนามว่า จักรพรรดิโกะ-โคโก
  23. ↑ เดิมเขียนเป็น 躬仁
  24. ↑ มีอีกพระนามว่า จักรพรรดิโกะ-คัมมุ
  25. ↑ มีอีกพระนามว่า จักรพรรดิโกะ-เฮเซ
  26. ↑ มีอีกพระนามว่า คาซูฮิโตะ (和仁).
  27. ↑ มีอีกพระนามว่า มาาฮิโตะ
  28. ↑ มีอีกพระนามว่า จักรพรรดิโกะ-มิโน หรือ จักรพรรดิโกะ-เซวะ
  29. ↑ มีอีกพระนามว่า โยชิฮิโตะ
  30. ↑ มีอีกพระนามว่า จักรพรรดิโกะ-ไซอิง หรือ จักรพรรดิโกะ-จุนนะ
  31. ↑ มีอีกพระนามว่า โทโมฮฺโตะ
  32. ↑ มีอีกพระนามว่า โยชิฮิโตะ

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ Smits, Gregory J. (1991). Political Thought in Japanese Historical Writing: From Kojiki (712) to Tokushi Yoron (1712). Wilfrid Laurier University Press. pp. 30–32. ISBN 9780889209978.
  2. ↑ 2.0 2.1 Vogel, Ezra F. (2019). China and Japan: Facing History. Harvard University Press. pp. 15–17. ISBN 9780674240766.
  3. ↑ Mason, Richard (2011). "Chapter Two". History of Japan: Revised Edition. Tuttle Publishing. ISBN 9781462900978.
  4. ↑ Ibaraki, Yoshiyuki (2013). "A Review of the Inscription of the Iron Sword Discovered at Inariyama Old Tomb of the Sakitama Old Tombs' Group". 皇学館論叢. KOGAKKAN RONSO. 46 (5): 1–35.
  5. ↑ 5.0 5.1 Hoye, Timothy (1999). Japanese Politics: Fixed and Floating Worlds. Prentice Hall. p. 78. ISBN 9780132712897.
  6. ↑ Holcombe, Charles (January 2001). The Genesis of East Asia: 221 B.C. – A.D. 907. University of Hawaii Press. p. 198. ISBN 978-0-8248-2465-5.
  7. ↑ Nussbaum, "Nengō", p. 704.
  8. ↑ Imperial Household Agency.
  9. ↑ Nussbaum, "Traditional Order of Tennō", p. 962.
  10. ↑ Titsingh, pp. 1–3; Aston, 1, pp.109–137; Brown, p. 249; Varley, pp. 84–88; Nussbaum, p. 420.
  11. ↑ Titsingh, pp. 1–3; Aston, 1, pp.109–137; Brown, p. 249; Varley, pp. 84–88; Nussbaum, p. 420.
  12. ↑ Titsingh, pp. 3–4; Aston, 1, pp.138–141; Brown, pp. 250–251; Varley, pp. 88–89.
  13. ↑ Titsingh, p. 4; Aston, 1, pp.141–142; Brown, p. 251; Varley, p. 89; Nussbaum, p. 32.
  14. ↑ Titsingh, p. 4; Aston, 1, pp.142–143; Brown, p. 251; Varley, p. 89; Nussbaum, p. 405.
  15. ↑ Titsingh, pp. 4–5; Aston, 1, pp.144–145; Brown, p. 251; Varley, p. 90; Nussbaum, p. 564.
  16. ↑ Titsingh, p. 5; Aston, 1, pp.145–146; Brown, p. 251; Varley, p. 90; Nussbaum, p. 536.
  17. ↑ Titsingh, pp. 5–6; Aston, 1, pp.146–147; Brown, p. 252; Varley, pp. 90–92; Nussbaum, p. 561.
  18. ↑ Titsingh, p. 6; Aston, 1, pp.147–148; Brown, p. 252; Varley, pp. 92–93; Nussbaum, p. 542.
  19. ↑ Titsingh, pp. 6–7; Aston, 1, pp.148–149; Brown, p. 252; Varley, p. 93; Nussbaum, p. 451.
  20. ↑ Henshall, Kenneth (2013). Historical Dictionary of Japan to 1945. Scarecrow Press. ISBN 978-0-8108-7872-3.
  21. ↑ Titsingh, pp. 7–9; Aston, 1, pp.150–164; Brown, p. 252; Varley, pp. 93–95; Nussbaum, p. 910.
  22. ↑ Titsingh, pp. 9–10; Aston, 1, pp.165–187; Brown, pp. 252–254; Varley, pp. 95–96; Nussbaum, p. 910.
  23. ↑ Titsingh, pp. 11–14; Aston, 1, pp.188–214; Brown, p. 254; Varley, pp. 96–99; Nussbaum, p. 505.
  24. ↑ Titsingh, pp. 14–15; Aston, 1, pp.214–216; Brown, p. 254; Varley, pp. 99–100; Nussbaum, p. 836.
  25. ↑ Titsingh, p. 15; Aston, 1, pp.217–223; Brown, pp. 254–255; Varley, pp. 100–101; Nussbaum, p. 125.
  26. ↑ Titsingh, pp. 16–19; Aston, 1, pp.224–253; Brown, p. 255; Varley, pp. 101–103.
  27. ↑ Titsingh, pp. 19–22; Aston, 1, pp.254–271; Brown, p. 255–256; Varley, pp. 103–110].
  28. ↑ Titsingh, pp. 22–24; Aston, 1, pp.272–300; Brown, p. 256–257; Varley, pp. 110–111; Nussbaum, p. 716.
  29. ↑ Titsingh, pp. 24–25; Aston, 1, pp.301–310; Brown, p. 257; Varley, p. 111.
  30. ↑ Titsingh, p. 25; Aston, 1, pp.310–311; Brown, p. 257; Varley, p. 112; Nussbaum, p. 288.
  31. ↑ Titsingh, p. 26; Aston, 1, pp.312–328; Brown, p. 257–258; Varley, p. 112.
  32. ↑ Titsingh, p. 26; Aston, 1, pp.328–332; Brown, p. 258; Varley, p. 113; Nussbaum, p. 32.
  33. ↑ Titsingh, pp. 27–28; Aston, 1, pp.333–372; Brown, p. 258; Varley, pp. 113–115; Nussbaum, p. 1068.
  34. ↑ Titsingh, pp. 28–29; Aston, 1, pp.373–377; Brown, pp. 258–259; Varley, pp. 115–116; Nussbaum, p. 836.
  35. ↑ Titsingh, pp. 29–30; Aston, 1, pp.377–393; Brown, p. 259; Varley, p. 116; Nussbaum, p. 510.
  36. ↑ Titsingh, p. 30; Aston, 1, pp.393–398; Brown, pp. 259–260; Varley, p. 117; Nussbaum, p. 716.
  37. ↑ Titsingh, p. 31; Aston, 1, pp.399–407; Brown, p. 260; Varley, pp. 117–118; Nussbaum, p. 94.
  38. ↑ Shillony, Ben-Ami (2008). The Emperors of Modern Japan (ภาษาอังกฤษ). BRILL. p. 15. ISBN 978-90-474-4225-7.
  39. ↑ Titsingh, pp. 31–32; Aston, 2, pp. 1–25; Brown, pp. 260–261; Varley, pp. 17–18, 119–120; Nussbaum, p. 506.
  40. ↑ Titsingh, p. 33; Aston, 2, pp. 26–32; Brown, p. 261; Varley, pp. 120–121; Nussbaum, p. 31.
  41. ↑ Titsingh, pp. 33–34; Aston, 2, pp. 33–35; Brown, p. 261; Varley, p. 121; Nussbaum, p. 842.
  42. ↑ Titsingh, pp. 34–36; Aston, 2, pp. 36–89; Brown, pp. 261–262; Varley, pp. 123–124; Nussbaum, p. 519.
  43. ↑ Titsingh, pp. 36–37; Aston, 2, pp. 90–105; Brown, pp. 262–263; Varley, pp. 124–125; Nussbaum, p. 77.
  44. ↑ Titsingh, pp. 37–38; Aston, 2, pp. 106–111; Brown, p. 263; Varley, pp. 125–126; Nussbaum, p. 1057.
  45. ↑ Titsingh, pp. 38–39; Aston, 2, pp. 112–120; Brown, p. 263; Varley, p. 126; Nussbaum, p. 917.
  46. ↑ Titsingh, pp. 39–42; Aston, 2, pp. 121–156; Brown, pp. 263–264; Varley, pp. 126–129; Nussbaum, p. 910.
  47. ↑ Titsingh, pp. 42–43; Aston, 2, pp. 157–170; Brown, pp. 264–265; Varley, pp. 129–130; Nussbaum, p. 431.
  48. ↑ Titsingh, pp. 43–47; Aston, 2, pp. 171–194; Brown, pp. 265–266; Varley, pp. 130–132; Nussbaum, p. 543.
  49. ↑ Titsingh, pp. 47–50; Aston, 2, pp. 195–247; Brown, pp. 266–267; Varley, pp. 132–133; Nussbaum, p. 566.
  50. ↑ Titsingh, pp. 50–52; Aston, 2, pp. 248–273; Brown, p. 267; Varley, pp. 133–134; Nussbaum, p. 807.
  51. ↑ Titsingh, pp. 52–56; Aston, 2, pp. 274–300; Brown, p. 268; Varley, p. 135; Nussbaum, p. 959.
  52. ↑ Titsingh, pp. 56–58; Aston, 2, p. 301ff; Brown, pp. 268–269; Varley, pp. 135–136; Nussbaum, p. 538.
  53. ↑ Titsingh, pp. 58–59; Aston, 2, pp. 301–381; Brown, pp. 268–269; Varley, pp. 135–136; Nussbaum, p. 957.
  54. ↑ Titsingh, pp. 59–60; Aston, 2, pp. 382–423; Brown, pp. 269–270; Varley, pp. 136–137.
  55. ↑ Titsingh, pp. 59–60; Aston, 2, pp. 382–423; Brown, pp. 269–270; Varley, pp. 136–137; Nussbaum, p. 426.
  56. ↑ Titsingh, pp. 60–63; Brown, pp. 270–271; Varley, pp. 137–140; Nussbaum, p. 655.
  57. ↑ Titsingh, pp. 63–65; Brown, p. 271; Varley, p. 140; Nussbaum, p. 235.
  58. ↑ Titsingh, pp. 65–67; Brown, pp. 271–272; Varley, pp. 140–141; Nussbaum, p. 240.
  59. ↑ Titsingh, pp. 67–73; Brown, pp. 272–273; Varley, pp. 141–143; Nussbaum, p. 884.
  60. ↑ Titsingh, pp. 73–75; Brown, pp. 274–275; Varley, p. 143; Nussbaum, p. 547.
  61. ↑ Titsingh, pp. 75–78; Brown, p. 275; Varley, pp. 143–144; Nussbaum, p. 437.
  62. ↑ Titsingh, pp. 78–81; Brown, p. 276; Varley, pp. 144–147; Nussbaum, p. 888.
  63. ↑ Titsingh, pp. 81–85; Brown, pp. 276–277; Varley, pp. 147–148; Nussbaum, p. 557.
  64. ↑ Titsingh, pp. 86–95; Brown, pp. 277–279; Varley, pp. 148–150; Nussbaum, p. 464.
  65. ↑ Titsingh, pp. 96–97; Brown, pp. 279–280; Varley, p. 151; Nussbaum, p. 305.
  66. ↑ Titsingh, pp. 97–102; Brown, pp. 280–282; Varley, pp. 151–164; Nussbaum, p. 804.
  67. ↑ Titsingh, pp. 103–106; Brown, pp. 282–283; Varley, p. 164; Nussbaum, p. 437.
  68. ↑ Titsingh, pp. 106–112; Brown, pp. 283–284; Varley, pp. 164–165; Nussbaum, p. 714.
  69. ↑ Titsingh, pp. 112–115; Brown, pp. 285–286; Varley, p. 165; Nussbaum, p. 658.
  70. ↑ Titsingh, pp. 115–121; Brown, pp. 286–288; Varley, pp. 166–170; Nussbaum, p. 837.
  71. ↑ Titsingh, pp. 121–124; Brown, pp. 288–289; Varley, pp. 170–171; Nussbaum, p. 1064.
  72. ↑ Titsingh, pp. 124–125; Brown, p. 289; Varley, pp. 171–175; Nussbaum, p. 549.
  73. ↑ Titsingh, pp. 125–129; Brown, pp. 289–290; Varley, pp. 175–179; Nussbaum, p. 1007.
  74. ↑ Titsingh, pp. 129–134; Brown, pp. 290–293; Varley, pp. 179–181; Nussbaum, p. 138.
  75. ↑ Titsingh, pp. 134–138; Brown, pp. 294–295; Varley, pp. 181–183.
  76. ↑ Titsingh, pp. 139–142; Brown, pp. 295–298; Varley, pp. 183–190; Nussbaum, p. 667.
  77. ↑ Titsingh, pp. 142–143; Brown, p. 289; Varley, pp. 190–191; Nussbaum, p. 786.
  78. ↑ Titsingh, pp. 144–148; Brown, pp. 299–300; Varley, pp. 191–192; Nussbaum, p. 182.
  79. ↑ Titsingh, pp. 148–149; Brown, pp. 300–302; Varley, p. 192; Nussbaum, p. 501.
  80. ↑ Titsingh, pp. 150–154; Brown, pp. 302–307; Varley, pp. 192–195; Nussbaum, p. 369.
  81. ↑ Titsingh, pp. 154–155; Brown, p. 307; Varley, p. 195; Nussbaum, p. 818.
  82. ↑ Titsingh, pp. 156–160; Brown, pp. 307–310; Varley, pp. 195–196; Nussbaum, p. 253.
  83. ↑ Titsingh, pp. 160–162; Brown, pp. 310–311; Varley, p. 197; Nussbaum, p. 262.
  84. ↑ Titsingh, pp. 162–166; Brown, pp. 311–314; Varley, pp. 197–198; Nussbaum, p. 258.
  85. ↑ Titsingh, pp. 166–168; Brown, pp. 314–315; Varley, pp. 198–199; Nussbaum, p. 259.
  86. ↑ Titsingh, pp. 169–171; Brown, pp. 315–317; Varley, pp. 199–202; Nussbaum, p. 872.
  87. ↑ Titsingh, pp. 172–178; Brown, pp. 317–320; Varley, p. 202; Nussbaum, p. 352.
  88. ↑ Titsingh, pp. 178–181; Brown, pp. 320–322; Varley, pp. 203–204; Nussbaum, p. 967.
  89. ↑ Titsingh, pp. 181–185; Brown, pp. 322–324; Varley, pp. 204–205; Nussbaum, p. 917.
  90. ↑ Titsingh, pp. 186–188; Brown, pp. 324–326; Varley, p. 205; Nussbaum, p. 559.
  91. ↑ Titsingh, pp. 188–190; Brown, pp. 326–327; Varley, pp. 205–208; Nussbaum, p. 261.
  92. ↑ Titsingh, pp. 191–194; Brown, pp. 327–329; Varley, pp. 208–212; Nussbaum, p. 712.
  93. ↑ Titsingh, pp. 194–195; Brown, pp. 329–330; Varley, p. 212; Nussbaum, p. 794.
  94. ↑ Titsingh, pp. 194–195; Brown, pp. 329–330; Varley, p. 212; Nussbaum, p. 933.
  95. ↑ Titsingh, pp. 200–207; Brown, pp. 333–334; Varley, pp. 214–215; Nussbaum, p. 33.
  96. ↑ Titsingh, pp. 207–221; Brown, pp. 334–339; Varley, pp. 215–220; Nussbaum, p. 263.
  97. ↑ Titsingh, pp. 221–230; Brown, pp. 339–341; Varley, p. 220; Nussbaum, p. 998.
  98. ↑ Titsingh, pp. 230–238; Brown, pp. 341–343; Varley, pp. 221–223.
  99. ↑ Titsingh, pp. 236–238; Brown, pp. 343–344; Varley, pp. 223–226; Nussbaum, p. 128.
  100. ↑ Titsingh, pp. 238–241; Brown, pp. 344–349; Varley, pp. 226–227; Nussbaum, p. 252.
  101. ↑ Titsingh, pp. 242–245; Varley, p. 227; Nussbaum, p. 856.
  102. ↑ Titsingh, pp. 245–247; Varley, pp. 228–231; Nussbaum, p. 259.
  103. ↑ Titsingh, pp. 248–253; Varley, pp. 231–232; Nussbaum, p. 252.
  104. ↑ Titsingh, pp. 232–233; Varley, pp. 253–261; Nussbaum, p. 461.
  105. ↑ Titsingh, pp. 233–237; Varley, pp. 262–269; Nussbaum, p. 265.
  106. ↑ Titsingh, pp. 237–238; Varley, pp. 269–274; Nussbaum, p. 252.
  107. ↑ Titsingh, pp. 274–275; Varley, pp. 238–239; Nussbaum, p. 252.
  108. ↑ Titsingh, pp. 275–278; Varley, p. 239; Nussbaum, p. 257.
  109. ↑ Titsingh, pp. 281–286, 278–281; Varley, pp. 239–241; Nussbaum, p. 285.
  110. ↑ Titsingh, pp. 281–286, 290–294; Varley, pp. 241–269; Nussbaum, p. 251.
  111. ↑ Varley, pp. 269–270; Nussbaum, p. 257.
  112. ↑ Nussbaum, Chōkei Tennō, p. 120.
  113. ↑ Nussbaum, "Go-Kameyama Tennō", pp. 253–255.
  114. ↑ Titsingh, pp. 286–289; Nussbaum, p. 344, 543.
  115. ↑ Titsingh, pp. 294–298; Nussbaum, p. 555.
  116. ↑ Titsingh, pp. 298–301; Nussbaum, p. 911.
  117. ↑ Titsingh, pp. 302–309; Nussbaum, p. 255.
  118. ↑ Titsingh, pp. 310–316; Nussbaum, p. 251.
  119. ↑ Titsingh, pp. 317–327.
  120. ↑ Titsingh, pp. 317–327; Nussbaum, p. 555.
  121. ↑ Titsingh, pp. 327–331; Nussbaum, p. 883.
  122. ↑ Titsingh, pp. 331–351; Nussbaum, p. 252.
  123. ↑ Titsingh, pp. 352–364; Nussbaum, p. 265.
  124. ↑ Titsingh, pp. 364–372.
  125. ↑ Titsingh, pp. 372–382; Nussbaum, p. 257.
  126. ↑ Titsingh, pp. 382–402; Nussbaum, p. 739.
  127. ↑ Titsingh, pp. 402–409; Nussbaum, p. 265.
  128. ↑ Titsingh, pp. 410–411; Nussbaum, p. 256.
  129. ↑ Titsingh, pp. 411–412; Nussbaum, p. 625.
  130. ↑ Titsingh, pp. 412–413; Nussbaum, p. 256.
  131. ↑ Titsingh, p. 413.
  132. ↑ Titsingh, pp. 414–415; Nussbaum, p. 785.
  133. ↑ Titsingh, pp. 415–416; Nussbaum, p. 310.
  134. ↑ Titsingh, pp. 416–417; Nussbaum, p. 690.
  135. ↑ Titsingh, pp. 417–418; Nussbaum, p. 814.
  136. ↑ Titsingh, pp. 418–419; Nussbaum, p. 656.
  137. ↑ Titsingh, p. 419.
  138. ↑ Titsingh, pp. 419–420; Nussbaum, p. 257.
  139. ↑ Titsingh, pp. 420–421; Nussbaum, p. 546.
  140. ↑ Nussbaum, "Ninkō Tennō", p. 716.
  141. ↑ Nussbaum, "Kōmei Tennō", p. 553.
  142. ↑ Nussbaum, "Meiji Tennō", p. 624.
  143. ↑ 143.0 143.1 143.2 Shimamoto, Mayako; Ito, Koji; Sugita, Yoneyuki (2015). Historical Dictionary of Japanese Foreign Policy. Rowman & Littlefield. pp. 70–73. ISBN 9781442250673.
  144. ↑ Nussbaum, "Taishō Tennō", p. 929.
  145. ↑ Nussbaum, "Hirohito", p. 318.
  146. ↑ Nussbaum, "Akihito", p. 19.
  147. ↑ "Japan's Emperor thanks country, prays for peace before abdication". Nikkei Asian Review. สืบค้นเมื่อ 30 April 2019.
  148. ↑ Nussbaum, "Naruhito", p. 699.
  149. ↑ Duthie, Torquil (2014). Man'yoshu and the imperial imagination in early Japan. Leiden. p. 372. ISBN 9789004251717. OCLC 864366334.
  150. ↑ 岡宮天皇 デジタル版 日本人名大辞典+Plusの解説. Kotobank.
  151. ↑ Brown, p. 272.
  152. ↑ 崇道尽敬皇帝 デジタル版 日本人名大辞典+Plusの解説. Kotobank.
  153. ↑ 153.0 153.1 153.2 Ponsonby-Fane, Richard (1959). The Imperial House of Japan. pp. 61, 459, 469.
  154. ↑ 春日宮天皇 デジタル版 日本人名大辞典+Plusの解説. Kotobank.
  155. ↑ 崇道天皇 デジタル版 日本人名大辞典+Plusの解説. Kotobank.
  156. ↑ 陽光院 デジタル版 日本人名大辞典+Plusの解説. Kotobank.
  157. ↑ Shillony, Ben-Ami (2021). Enigma of the Emperors: Sacred Subservience in Japanese History. BRILL. p. 93. ISBN 9789004213999.
  158. ↑ 慶光天皇 デジタル版 日本人名大辞典+Plusの解説. Kotobank.

ข้อมูล

[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=รายพระนามจักรพรรดิญี่ปุ่น&oldid=12016397"