รายพระนามพระมหากษัตริย์ราชวงศ์มุฮัมมัด อะลี
(เปลี่ยนทางจาก รายพระนามพระมหากษัตริย์ราชวงศ์มูฮัมหมัดอาลี)
 | บทความนี้อาจต้องการตรวจสอบต้นฉบับ ในด้านไวยากรณ์ รูปแบบการเขียน การเรียบเรียง คุณภาพ หรือการสะกด คุณสามารถช่วยพัฒนาบทความได้ |
| พระมหากษัตริย์อียิปต์และซูดาน | |
|---|---|
 | |
 ภาพตัดต่อของพระมหากษัตริย์และลูกหลาน | |
| รายละเอียด | |
| พระราชอิสริยยศ | วาลี (รัฐเคดีฟที่ไม่รับรอง) แห่งอียิปต์ (1805–1867) รัฐเคดีฟแห่งอียิปต์ (1867–1914) สุลต่านอียิปต์ (1914–1922) พระมหากษัตริย์อียิปต์ (1922–1951) พระมหากษัตริย์อียิปต์และซูดาน (1951–1953) |
| กษัตริย์องค์แรก | มุฮัมมัด อะลี พาชา |
| กษัตริย์องค์สุดท้าย | ฟุอาดที่ 2 |
| สถาปนาเมื่อ | 18 มิถุนายน ค.ศ. 1805 |
| การล้มล้าง | 18 มิถุนายน ค.ศ. 1953 |
| ที่ประทับ | ป้อมไคโร (1805–1874)[1] พระราชวังอับดีน (1874–1952)[2] |
| ผู้อ้างสิทธิเป็นกษัตริย์ | ฟุอาดที่ 2 |
พระมหากษัตริย์ราชวงศ์มุฮัมมัด อะลี เป็นประมุขที่ปกครองประเทศอียิปต์ระหว่างปี ค.ศ. 1805 - ค.ศ. 1953 และได้ขยายอิทธิพลมาปกครองซูดาน ลิแวนต์และฮิญาซในช่วงต้นศตวรรษที่ 19[3] ราชวงศ์มุฮัมมัด อะลีก่อตั้งโดยพาชามุฮัมมัด อะลี ผู้บัญชาการกองกำลังสำรวจชาวแอลเบเนียที่จักรวรรดิออตโตมันส่งมาใน ค.ศ. 1801 เพื่อขับไล่การครอบครองอียิปต์ของฝรั่งเศสที่นำโดยนโปเลียนออกไป ความพ่ายแพ้และการเดินทางออกไปของฝรั่งเศสทำไปสู่ช่องว่างแห่งอำนาจในอียิปต์ที่อยู่ภายใต้มณฑลออตโตมันตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 16 แต่ระบบชนชั้นทหารมัมลูกก่อนหน้าออตโตมันยังคงมีอำนาจอยู่ หลังสงครามกลางเมืองสามปี มุฮัมมัด อะลีสามารถรวบรวมอำนาจเหนืออียิปต์ได้และประกาศตนเป็นเคดีฟของประเทศนี้ ราชสำนักออตโตมันไม่รับรองตำแหน่งนี้ แต่รับรองมุฮัมมัด อะลีด้วยตำแหน่งวาลี (เทียบเท่ากับผู้ว่าราชการหรืออุปราช) ในวันที่ 18 มิถุนายน ค.ศ. 1805 ทำให้มุฮัมมัด อะลีเป็นผู้สืบทอดในตำแหน่งนั้นต่อจากอาห์เม็ด พาชา[4] ในช่วงหลายปีหลังจากที่พระองค์รวบอำนาจได้ มุฮัมมัด อะลีได้ขยายพรมแดนของอียิปต์ไปทางทิศใต้จนถึงซูดาน ทางตะวันออกถึงอัลมัชริกที่ประชากรส่วนใหญ่เป็นชาวอาหรับ โดยเฉพาะในลิแวนต์ ใน ค.ศ. 1840 ความต้องการในการถ่ายอำนาจควบคุมอียิปต์และซูดานของพระองค์ให้กับทายาทและผู้สืบทอดได้รับการยอมรับและยืนยันในอนุสัญญาแห่งลอนดอน แต่ถูกบังคับให้ยอมรับว่าเมื่อพระองค์สวรรคต การควบคุมดินแดนเหนืออัลมัชริกจะกลับคืนให้ Porte[5]
รายพระนามพระมหากษัตริย์ (ค.ศ. 1805–1953)
[แก้]- สถานะ
ระบุเป็นอุปราช
วิลายะฮ์/รัฐเคดีฟที่ไม่รับรอง (1805–1867)
[แก้]| ลำดับ | พระบรมสาทิสลักษณ์ | วาลี | รัชสมัย | ราชวงศ์ | อ้างสิทธิ์ (ความสัมพันธ์กับพระองค์ก่อน) | ||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| พระนาม (ประสูติ–สวรรคต) | |||||||
| เริ่มต้น | สิ้นสุด | ระยะเวลา | |||||
| 1 | 
|
มุฮัมมัด อะลี พาชา (1769–1849) |
18 มิถุนายน 1805 | 20 กรกฎาคม 1848 | 43 ปี 32 วัน | มุฮัมมัด อะลี | ยึดอำนาจในเอยาเลตอียิปต์ |
| — | 
|
อิบรอฮีม พาชา (1789–1848) |
15 เมษายน 1848 | 20 กรกฎาคม 1848[c] | 0 ปี 96 วัน | มุฮัมมัด อะลี | อุปราช ของมุฮัมมัด อะลี พาชา |
| 2 | 20 กรกฎาคม 1848 | 10 พฤศจิกายน 1848 | 0 ปี 113 วัน | สันนิษฐานว่าเป็นโอรสของมุฮัมหมัด อะลี[d] พาชา | |||
| 3 | 
|
อับบาส ฮิลมีที่ 1 พาชา (1812–1854) |
10 พฤศจิกายน 1848 | 13 กรกฎาคม 1854 (ถูกลอบปลงพระชนม์)[e] |
5 ปี 245 วัน | มุฮัมมัด อะลี | พระราชนัดดาของอิบรอฮีม พาชา |
| 4 | 
|
มุฮัมมัด ซะอีด พาชา (1822–1863) |
14 กรกฎาคม 1854 | 18 มกราคม 1863 | 8 ปี 188 วัน | มุฮัมมัด อะลี | พระปิตุลาต่างพระราชมารดาของอับบาส ฮิลมีที่ 1 พาชา |
| 5 | 
|
อิสมาอีล พาชา (1830–1895) |
19 มกราคม 1863 | 8 มิถุนายน 1867 | 4 ปี 140 วัน | มุฮัมมัด อะลี | พระราชนัดดาต่างพระราชมารดาของมุฮัมมัด ซะอีด พาชา |
รัฐเคดีฟ (1867–1914)
[แก้]| ลำดับ | พระบรมฉายาลักษณ์ | เคดีฟ | รัชสมัย | ราชวงศ์ | อ้างสิทธิ์ (ความสัมพันธ์กับพระองค์ก่อน) | ||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| พระนาม (ประสูติ–สวรรคต) | |||||||
| เริ่มต้น | สิ้นสุด | ระยะเวลา | |||||
| (5) |
|
อิสมาอีล พาชา (1830–1895) |
8 มิถุนายน 1867 | 26 มิถุนายน 1879 (ถูกถอดถอน) |
12 ปี 18 วัน | มุฮัมมัด อะลี | พระราชนัดดาต่างพระราชมารดาของมุฮัมมัด ซะอีด พาชา |
| 6 | 
|
มุฮัมมัด เตาฟีก พาชา (1852–1892) |
26 มิถุนายน 1879 | 7 มกราคม 1892 | 12 ปี 195 วัน | มุฮัมมัด อะลี | พระราชโอรสในอิสมาอีล พาชา |
| 7 | 
|
อับบาส ฮิลมีที่ 2 พาชา (1874–1944) |
8 มกราคม 1892 | 19 ธันวาคม 1914 (ถูกถอดถอน)[f] |
22 ปี 345 วัน | มุฮัมมัด อะลี | พระราชโอรสในมุฮัมมัด เตาฟีก พาชา |
รัฐสุลต่าน (1914–1922)
[แก้]| ลำดับ | พระบรมฉายาลักษณ์ | สุลต่าน | รัชสมัย | ราชวงศ์ | อ้างสิทธิ์ (ความสัมพันธ์กับพระองค์ก่อน) | ||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| พระนาม (ประสูติ–สวรรคต) | |||||||
| เริ่มต้น | สิ้นสุด | ระยะเวลา | |||||
| 8 | 
|
ฮุซัยน์ กามิล (1853–1917) |
19 ธันวาคม 1914 | 9 ตุลาคม 1917 | 2 ปี 294 วัน | มุฮัมมัด อะลี | พระปิตุลาต่างพระราชมารดาของอับบาส ฮิลมีที่ 2 พาชา |
| 9 | 
|
อะห์มัด ฟุอาดที่ 1 (1868–1936) |
9 ตุลาคม 1917 | 15 มีนาคม 1922 | 4 ปี 157 วัน | มุฮัมมัด อะลี | พระอนุชาต่างพระราชมารดาของฮุซัยน์ กามิล |
ราชอาณาจักร (1922–1953)
[แก้]| ลำดับ | พระบรมฉายาลักษณ์ | พระมหากษัตริย์ | รัชสมัย | ราชวงศ์ | อ้างสิทธิ์ (ความสัมพันธ์กับพระองค์ก่อน) | ||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| พระนาม (ประสูติ–สวรรคต) | |||||||
| เริ่มต้น | สิ้นสุด | ระยะเวลา | |||||
| (9) |
|
อะห์มัด ฟุอาดที่ 1 (1868–1936) |
15 มีนาคม 1922 | 28 เมษายน 1936 | 14 ปี 44 วัน | มุฮัมมัด อะลี | พระอนุชาต่างพระราชมารดาของฮุซัยน์ กามิล |
| — | 
|
เจ้าชาย มุฮัมมัด อะลี เตาฟีก (1875–1955) ประธาน |
8 พฤษภาคม 1936 | 29 กรกฎาคม 1937[g] | 1 ปี 82 วัน | มุฮัมมัด อะลี | คณะผู้สำเร็จราชการ แทนฟารูกที่ 1 |
| — | 
|
อะซีซ อิซซัต พาชา (1869–1961) |
— | ||||
| — | 
|
ชะรีฟ ศ็อบรี พาชา (1895–?) |
— | ||||
| 10 | 
|
ฟารูกที่ 1 (1920–1965) |
28 เมษายน 1936 | 26 กรกฎาคม 1952 (ถูกบังคับให้สละราชสมบัติโดยฝ่ายปฏิวัติ) |
16 ปี 89 วัน | มุฮัมมัด อะลี | พระราชโอรสในอะห์มัด ฟุอาดที่ 1 |
| 11 | 
|
อะห์มัด ฟุอาดที่ 2 (ประสูติ ค.ศ. 1952) |
26 กรกฎาคม 1952 | 18 มิถุนายน 1953 (ถูกถอดถอน)[b] |
0 ปี 327 วัน | มุฮัมมัด อะลี | พระราชโอรสในฟารูกที่ 1 |
| — | 
|
อะลี มาฮิร พาชา (1882–1960) นายกรัฐมนตรี |
26 กรกฎาคม 1952 | 2 สิงหาคม 1952 | 0 ปี 7 วัน | — | คณะรัฐมนตรี แทนอะห์มัด ฟุอาดที่ 2 |
| — | 
|
เจ้าชาย มุฮัมมัด อับดุลมุนอิม (1899–1979) ประธาน |
2 สิงหาคม 1952 | 14 ตุลาคม 1952 | 0 ปี 73 วัน | มุฮัมมัด อะลี | คณะผู้สำเร็จราชการ แทนอะห์มัด ฟุอาดที่ 2 |
| — | 
|
บะฮียุดดีน บะเราะกาต พาชา (1889–1972) |
— | ||||
| — |
|
พันเอก เราะชาด มะฮันนา (1909–1996) |
— | ||||
| — |
|
เจ้าชาย มุฮัมมัด อับดุลมุนอิม (1899–1979) |
14 ตุลาคม 1952 | 18 มิถุนายน 1953 (ถูกถอดถอน)[b] |
0 ปี 247 วัน | มุฮัมมัด อะลี | อุปราช ของอะห์มัด ฟุอาดที่ 2 |
หมายเหตุ
[แก้]อ้างอิง
[แก้]- ↑ Lyster, William (1990). The Citadel of Cairo: A History and Guide (snippet view). Cairo: Palm Press. p. 79. ISBN 978-977-5089-02-1. OCLC 231494131. สืบค้นเมื่อ 17 July 2010.
It was the residence of the royal family until 1874, when Khedive Isma'il moved out of the Citadel into the newly built 'Abdin Palace.
- ↑ Hassan, Fayza (3–9 December 1998). "Party politics". Al-Ahram Weekly (406). สืบค้นเมื่อ 17 July 2010.
Abdin Palace remained the official residence of the royal family from 1874 until the 1952 Revolution.
- ↑ "Egypt: Muhammad Ali, 1805–48". Country Studies. Federal Research Division of the Library of Congress. December 1990. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 January 2009. สืบค้นเมื่อ 25 August 2008.
- ↑ Sinoué 1997, pp. 55–77
- ↑ Goldschmidt & Johnston 2004, p. 243
บรรณานุกรม
[แก้]- El Ansary, Dr. Nasser (2001). "Mohamed 'Ali et sa dynastie". L'Encyclopédie des souverains d'Egypte des Pharaons à nos jours (ภาษาฝรั่งเศส). Alleur-Liège: Editions du Perron. pp. 119–125. ISBN 978-2-87114-173-0. OCLC 47267647.
- Goldschmidt, Arthur (2000). Biographical Dictionary of Modern Egypt. American University in Cairo Press. ISBN 978-977-424-579-4. OCLC 237384904. สืบค้นเมื่อ 30 December 2008.
- Goldschmidt, Arthur; Johnston, Robert (2004). Historical Dictionary of Egypt (3rd ed.). American University in Cairo Press. ISBN 978-977-424-875-7. OCLC 58833952.
- Hassan, Hassan (2000). In the House of Muhammad Ali: A Family Album, 1805–1952. American University in Cairo Press. ISBN 978-977-424-554-1. OCLC 45016821. สืบค้นเมื่อ 30 December 2008.
- Ibrahim, Prince Osman; Kurhan, Caroline; Kurhan, Ali (2005). Méhémet Ali le grand: Mémoires intimes d'une dynastie, 1805–2005 (ภาษาฝรั่งเศส). Paris: Maisonneuve et Larose. ISBN 978-2-7068-1858-5. OCLC 58943364. สืบค้นเมื่อ 30 December 2008.
- Mansel, Philip (2000). Sultans in Splendour. London: Parkway Publishing. ISBN 978-1-898259-45-9. OCLC 234132026.
- Montgomery-Massingberd, Hugh, บ.ก. (1980). "The Royal House of Egypt". Burke's Royal Families of the World. Vol. II: Africa & the Middle East. London: Burke's Peerage. pp. 20–37. ISBN 978-0-85011-029-6. OCLC 18496936.
- Sinoué, Gilbert (1997). Le dernier pharaon: Méhémet-Ali, 1770–1849 (ภาษาฝรั่งเศส). Paris: Pygmalion/Gérard Watelet. ISBN 978-2-85704-517-5. OCLC 38566144.