จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
จักรพรรดิซากูรามาจิ (ญี่ปุ่น: 桜町天皇; โรมาจิ: Sakuramachi-tennō) จักรพรรดิองค์ที่ 115 แห่งญี่ปุ่น ตามลำดับการสืบราชสันตติวงศ์แบบดั้งเดิม[1][2] พระองค์ขึ้นสืบราชบัลลังก์เป็นจักรพรรดิในปี 1735 ครองราชย์จนถึงปี 1747 จึงสละราชบัลลังก์[3] เช่นเดียวกับจักรพรรดิองค์ก่อน ๆ ในยุคเอโดะ โชกุนตระกูลโทกูงาวะเป็นผู้ปกครองญี่ปุ่น
บทบาทของจักรพรรดิคือผู้นำทางศาสนาที่มีพระราชอำนาจจำกัด เมื่อจักรพรรดิซากูรามาจิได้รับอนุญาตจากโชกุนให้ฟื้นฟูพิธีกรรมบางอย่าง สถานการณ์ก็เปลี่ยนแปลงไป พิธีกรรมต่าง ๆ เช่น เทศกาลเก็บเกี่ยวผลผลิต ซึ่งเคยถูกห้ามมายาวนานกว่า 250 ปี กลับมาได้รับอนุญาตให้จัดขึ้นอีกครั้ง จักรพรรดิซากูรามาจิมีจักรพรรดินี 1 พระองค์ พระสนม 1 พระองค์ พระองค์มีพระโอรสธิดารวม 4 พระองค์ พระโอรสองค์โตของพระองค์คือ เจ้าชายโทฮิโตะ (ต่อมาคือจักรพรรดิโมโมโซโนะ) และพระธิดาองค์ที่ 2 คือ เจ้าหญิงโทชิโกะ (ต่อมาคือจักรพรรดินีโกะ-ซากูรามาจิ) จักรพรรดิซากูรามาจิสวรรคตเมื่อวันที่ 28 พฤษภาคม 1750 ซึ่งเป็นเวลาเกือบ 3 ปีหลังจากพระองค์สละราชบัลลังก์
เหตุการณ์ในพระชนม์ชีพของจักรพรรดิซากูรามาจิ[แก้]
ก่อนที่จักรพรรดิซากูรามาจิจะขึ้นสืบราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศ พระองค์มีพระนามเดิมว่า เจ้าชายเทรูฮิโตะ (昭仁)[4] เจ้าชายเทรูฮิโตะประสูติเมื่อวันที่ 8 กุมภาพันธ์ 1720 เป็นพระราชโอรสองค์ใหญ่ของจักรพรรดินากามิกาโดะ
อ้างอิง[แก้]
