จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
จักรพรรดิอิจิโจ (ญี่ปุ่น : 一条天皇 ; โรมาจิ : Ichijō-tennō ; 15 กรกฎาคม ค.ศ. 980 – 25 กรกฎาคม ค.ศ. 1011) เป็นจักรพรรดิญี่ปุ่นองค์ที่ 66[ 1] การสืบราชสันตติวงศ์ ตามประเพณี[ 2]
รัชสมัยของจักรพรรดิอิจิโจทอดเวลาจาก ค.ศ. 986 ถึง 1011 [ 3]
ก่อนเสด็จขึ้นสู่ราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศ พระนามเดิมของพระองค์ (อิมินะ ยาซูฮิโตะ (懐仁)[ 4]
เจ้าชายคาเนฮิโตะเป็นพระราชโอรสองค์แรกในจักรพรรดิเอ็นยู กับฟูจิวาระ โนะ เซ็นชิ ธิดาในฟูจิวาระ โนะ คาเนอิเอะ เนื่องจากไม่มีบันทึกพี่น้อง จึงตาดการณ์ว่าพระองค์เป็นพระราชโอรสองค์เดียว
จักรพรรดิอิจิโจมีจักรพรรดินีหรือนางสนม 5 พระองค์และพระราชโอรสธิดา 5 พระองค์[ 5]
[ แก้ ] รัชสมัยของพระองค์ใกล้เคียงกับจุดสูงสุดของวัฒนธรรมยุคเฮอัง และจุดสูงสุดของอำนาจของตระกูลฟูจิวาระ พระองค์ได้ขึ้นครองราชบัลลังก์ในช่วงเวลาแห่งความไม่มั่นคงทางการเมืองซึ่งเริ่มต้นขึ้นภายในตระกูลฟูจิวาระ หลังจากที่พวกเขากำจัดตระกูลมินาโมโตะ ซึ่งเป็นคู่แข่งทางการเมืองได้สำเร็จ เจ้าชายคาเนฮิโตะได้รับสถาปนาเป็นรัชทายาทภายใต้ จักรพรรดิคาซัง ในปี ค.ศ. 984[ 6] ฟูจิวาระ โนะ มิชินางะ พระมาตุลา (น้า) ของพระองค์ตั้งแต่เริ่มรัชสมัยของพระองค์[ 7] [ 8]
เหตุการณ์เหล่านี้เกิดขึ้นระหว่างศักราช คันนา หลังจากที่จักรพรรดิคาซังสละราชบัลลังก์ ได้รับการสืบทอดโดยพระราชภาติยะของพระอนุชาของพระราชบิดาของพระองค์[ 9]
1 สิงหาคม ค.ศ. 986 (คันนาที่ 2 วันที่ 23 เดือนที่ 6): จักรพรรดิอิจิโจได้ขึ้นครองสิริราชสมบัติพระราชโอรสของจักรพรรดิเรเซ ซึ่งมีพระชนมายุมากกว่าจักรพรรดิอิจิโจ ได้รับการสถาปนาเป็นเจ้าชายรัชทายาท คาเนอิเอะกลายเป็น เซ็ชโช หรือผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ และปกครองอย่างมีประสิทธิภาพ หลังจากคาเนอิเอะถึงแก่อสัญกรรมในปี ค.ศ. 990 บุตรชายคนโตของเขาและลุงของจักรพรรดิอิจิโจ ฟูจิวาระ โนะ มิชิตากะ ได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์
1 มีนาคม ค.ศ. 991 : อดีตจักรพรรดิเอ็งยู สวรรคตเมื่อพระชนมายุ 33 พรรษาค.ศ. 1008 : อดีตจักรพรรดิคาซัง สวรรคตเมื่อพระชนมายุ 41 พรรษา16 กรกฎาคม ค.ศ. 1011 : ในปีที่ 25 ของรัชสมัยจักรพรรดิอิจิโจ (一条天皇二十五年) จักรพรรดิได้สละราชบัลลังก์ และรับสืบทอดราชบัลลังก์โดยพระญาติของพระองค์ หลังจากนั้นไม่นาน จักรพรรดิซันโจ ก็ขึ้นครองสิริราชสมบัติ[ 10]
พงศาวลีของจักรพรรดิอิจิโจ
↑ Imperial Household Agency (Kunaichō ): 一条天皇 (66) ↑ Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan, pp. 66–67.
↑ Brown, Delmer et al. (1979). Gukanshō, pp. 302–307; Varley, Jinnō Shōtōki, p. 73; Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du japon, pp. 150–154. , p. 150, ที่กูเกิล หนังสือ
↑ Varley, p. 192; Brown, p. 264; prior to Emperor Jomei , to the personal names of the emperors were very long and people did not generally use them. The number of characters in each name diminished after Jomei's reign.
↑ Brown, p. 307.
↑ Appendix 5 to The Pillow Book (1991 Columbia University Press)
↑ Richard Bowring, The Tale of Genji, page 2
↑ Morris, Ivan (1969). The World of the Shining Prince: Court Life in Ancient Japan 71 –2. ↑ Titsingh, p. 149; Varley, p. 44; a distinct act of senso is unrecognized prior to Emperor Tenji ; and all sovereigns except Jitō , Yōzei , Go-Toba, and Fushimi have senso and sokui in the same year until the reign of Emperor Go-Murakami .
↑ "Genealogy" . Reichsarchiv (ภาษาญี่ปุ่น). 30 April 2010. สืบค้นเมื่อ 10 April 2018 .
