จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
จักรพรรดิซากูรามาจิ (ญี่ปุ่น: 桜町天皇; โรมาจิ: Sakuramachi-tennō) จักรพรรดิองค์ที่ 115 แห่งญี่ปุ่น ตามลำดับการสืบราชสันตติวงศ์แบบดั้งเดิม[1][2] พระองค์ขึ้นสืบราชบัลลังก์เป็นจักรพรรดิในปี 1735 ครองราชย์จนถึงปี 1747 จึงสละราชบัลลังก์[3] เช่นเดียวกับจักรพรรดิองค์ก่อน ๆ ในยุคเอโดะ โชกุนตระกูลโทกูงาวะเป็นผู้ปกครองญี่ปุ่น
บทบาทของจักรพรรดิคือผู้นำทางศาสนาที่มีพระราชอำนาจจำกัด เมื่อจักรพรรดิซากูรามาจิได้รับอนุญาตจากโชกุนให้ฟื้นฟูพิธีกรรมบางอย่าง สถานการณ์ก็เปลี่ยนแปลงไป พิธีกรรมต่าง ๆ เช่น เทศกาลเก็บเกี่ยวผลผลิต ซึ่งเคยถูกห้ามมายาวนานกว่า 250 ปี กลับมาได้รับอนุญาตให้จัดขึ้นอีกครั้ง จักรพรรดิซากูรามาจิมีจักรพรรดินี 1 พระองค์ พระสนม 1 พระองค์ พระองค์มีพระโอรสธิดารวม 4 พระองค์ พระโอรสองค์โตของพระองค์คือ เจ้าชายโทฮิโตะ (ต่อมาคือจักรพรรดิโมโมโซโนะ) และพระธิดาองค์ที่ 2 คือ เจ้าหญิงโทชิโกะ (ต่อมาคือจักรพรรดินีโกะ-ซากูรามาจิ) จักรพรรดิซากูรามาจิสวรรคตเมื่อวันที่ 28 พฤษภาคม 1750 ซึ่งเป็นเวลาเกือบ 3 ปีหลังจากพระองค์สละราชบัลลังก์
เหตุการณ์ในพระชนม์ชีพของจักรพรรดิซากูรามาจิ[แก้]
ช่วงต้นพระชนม์[แก้]
ก่อนที่จักรพรรดิซากูรามาจิจะขึ้นสืบราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศ พระองค์มีพระนามเดิมว่า เจ้าชายเทรูฮิโตะ (昭仁)[4] เจ้าชายเทรูฮิโตะประสูติเมื่อวันที่ 8 กุมภาพันธ์ 1720 เป็นพระราชโอรสองค์ใหญ่ของจักรพรรดินากามิกาโดะ เหตุการณ์ในช่วงต้นพระชนม์ของเจ้าชายเทรูฮิโตะคือเอโดะกลายเป็นเมืองที่มีประชากรมากที่สุดในโลกในปี 1721 ด้วยจำนวนประชากรถึง 1.1 ล้านคน[5] ในวันที่ 17 กรกฎาคม 1728 เจ้าชายเทรูฮิโตะได้รับการสถาปนาเป็นรัชทายาท และได้รับพระอิสริยยศก่อนขึ้นครองราชย์ว่า วากะโนะมิยะ (若宮)[6] เหตุการณ์สำคัญเพียงเหตุการณ์เดียวหลังจากนั้นคือภัยพิบัติในปี 1732–33 ที่เรียกว่า ความอดอยากปีเคียวโฮ เหตุการณ์นี้เกิดจากฝูงตั๊กแตนที่เข้าทำลายพืชผลทางการเกษตรในชุมชนเกษตรกรรมรอบทะเลสาบ[7]
ครองราชย์[แก้]
เจ้าชายเทรูฮิโตะขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดิซากูรามาจิ เมื่อวันที่ 13 เมษายน 1735 เมื่อจักรพรรดินากามิกาโดะ พระราชบิดา สละราชบัลลังก์ให้ โดยเปลี่ยนชื่อศักราชจากเคียวโฮเป็นเก็มบุน เพื่อเป็นการเฉลิมฉลองเหตุการณ์นี้
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Imperial Household Agency (Kunaichō): 桜町天皇 (115)
- ↑ Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan, p. 119.
- ↑ Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du japon, pp. 417–418.
- ↑ Klaproth, Julius von (1834). Nipon o daï itsi ran; ou, Annales des empereurs du Japon (ภาษาฝรั่งเศส). Oriental Translation Fund.
- ↑ Foreign Press Center. (1997). Japan: Eyes on the Country, Views of the 47 Prefectures, p. 127.
- ↑ Meyer, Eva-Maria. (1999). Japans Kaiserhof in der Edo-Zeit, pp. 47–48.
- ↑ Hall, John. (1988). The Cambridge History of Japan, p. 456.
