เท็มปูระ

เท็มปูระ (ญี่ปุ่น: 天ぷら, 天麩羅; โรมาจิ: tenpura) เป็นอาหารญี่ปุ่นที่เป็นที่รู้จักมากอย่างหนึ่ง ทำจากของทะเลและผักที่นำไปชุบแป้งที่ปรุงแบบญี่ปุ่นแล้วนำไปทอด

การทอดเท็มปูระจะใช้ไฟแรง โดยเอาวัตถุดิบชุบแป้งบาง ๆ แล้วลงทอดด้วยระยะเวลาที่สั้นเพียง 30–40 วินาทีเท่านั้น เพื่อคงความสดของวัตถุดิบให้ได้มากที่สุด

ที่มา

มิชชันนารี โปรตุเกสนำสูตรการทำเท็มปูระนำเข้ามายังญี่ปุ่นที่เมืองนางาซากิ^[1] คณะเยซูอิต^[2] เมื่อ ค.ศ. 1549 ซึ่งเป็นยุคเดียวกับที่อาหารญี่ปุ่นเช่น ปังโกะ หรือ ทงกัตสึ ได้รับการคิดค้นโดยชาวโปรตุเกส นอกจากนี้ยังเป็นที่กล่าวว่า โทกูงาวะ อิเอยาซุ โชกุนคนแรกแห่งเอโดะ โปรดปรานเท็มปูระเป็นอย่างมาก

แต่เดิม ตั้งแต่ยุคเซ็งโงกุ เท็มปูระเป็นอาหารที่นิยมรับประทานในหมู่ผู้สัญจรริมถนนที่เรียกว่า "ยาไต" (屋台) แต่ในปัจจุบันเท็มปูระเป็นอาหารยอดนิยมที่หารับประทานได้ทั่วไปไม้ว่าจะในร้านอาหารตามข้างทางหรือภัตตาคารบนห้างสรรพสินค้า

ศัพทมูล

คำว่า "เท็มปูระ" หมายถึง วิธีการในการนำปลาหรือผักจุ่มลงไปในแป้งแล้วจึงนำไปทอด ซึ่งมาจากคำว่า "tempora" (แต็มปอรา) ในภาษาละติน ที่มีความหมายว่า "เวลา", "ช่วงเวลา", "มหาพรต (ช่วงถือศีลอดของชาวคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก)" เป็นคำที่ใช้โดยมิชชันนารีสเปนและโปรตุเกสเพื่ออ้างถึงช่วงถือบวช หรือที่เรียกกันว่าวันเอ็มเบอร์ วันศุกร์และวันสำคัญทางศาสนาต่าง ๆ ซึ่งในวันเหล่านี้คริสต์ศาสนิกชนจะละเว้นการรับประทานเนื้อแดงและหันมารับประทานปลาหรือผักแทน

การจัดเตรียม

วัตถุดิบที่ใช้

เท็มปูระแบบดั้งเดิม มักจะทำจากวัตถุดิบดังนี้

อ้างอิง

↑ Lemos, Charles (1998). Everybody's San Francisco Cookbook. Good Life Publications. p. 240. ISBN 978-1-886776-01-2.
↑ Morieda, Takashi. "Tracking Down Tempura". The World of Kikkoman. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-01-10. สืบค้นเมื่อ 2007-12-13.

[1] Lemos, Charles (1998). Everybody's San Francisco Cookbook. Good Life Publications. p. 240. ISBN 978-1-886776-01-2.

[tempura_origins-2] Morieda, Takashi. "Tracking Down Tempura". The World of Kikkoman. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-01-10. สืบค้นเมื่อ 2007-12-13.

[1]

[2]

ด ค ก อาหารและเครื่องดื่มญี่ปุ่น
อาหารจานหลัก	กีวดง เกี๊ยวซ่า แกงกะหรี่ คัตสึกาเร ข้าว ข้าวกล้องงอก ข้าวเหนียว โจ๊ก เซกิฮัง โซซูอิ ทากิโกมิโงฮัง ข้าวฮายาชิ ไข่อนเซ็ง คากูนิ คาราอาเงะ คูชิกัตสึ ชาบูชาบู ชาฮัง ชิราตากิ ซาชิมิ ฟูงุ ซูชิ ประวัติศาสตร์ ซูชิยั่งยืน โซกิ ฟูงุ ดมบูริ คัตสึดง ชูกาดง เท็กกาดง เท็นชินดง อูนาดง โอยาโกดง ทงกัตสึ ทาโกยากิ ทามาโงยากิ เท็มปูระ โทโกโรเต็ง นาเบโมโนะ นิกูจางะ บะหมี่ โซบะ โซบะโอกินาวะ โซกิ โซเม็ง สลัดโซเม็ง ราเม็ง กระดูกหมู แกงกะหรี่มูโรรัง คาโงชิมะ ชัมปง ฮิยาชิจูกะ สึเกเม็ง ยากิโซบะ วุ้นเส้น อูดง ยากิอูดง โฮโต เบ็นโต เคียราเบ็ง จูบาโกะ มากูโนอูจิ วัปปาเมชิ เอกิเบ็ง มนจายากิ ยากินิกุ ยากิโตริ สึกูดานิ สึกูเนะ สุกี้ยากี้ ออมไรซ์ โอโกโนมิยากิ โอโกวะ โอเซจิ โอเด็ง โอนิงิริ เท็มมูซุ ฮิยามูงิ ฮิรายาจี
อาหารจานรอง	การิ ขนมปัง ขนมปังแกงกะหรี่ ขนมปังเมลอน ยูดาเนะ อัมปัง โครกเกะ ชิโอการะ ซัตสึมาอาเงะ ซุปมิโซะ นัตโต นามาซุ นูกาซูเกะ ทากูอัง สึเกโมโนะ อาเงดาชิโดฟุ โอกาซุ
เครื่องดื่ม	กาแฟกระป๋อง บอส จอร์เจีย เก็มไมจะ คาลพิส ชา ประวัติศาสตร์ เกียวกูโระ คาบูเซจะ คูกิจะ ชาเขียว เซ็นจะ บันจะ มัตจะ โฮจิจะ ชาข้าวบาร์เลย์ โชจู อาวาโมริ ฮาบูชุ โพคารี่สเวท ยาคูลท์ รามูเนะ ลิโพวิตัน สาเก โทโซะ นิโงริ เหล้าหวาน อควาเรียส โอโรนามินซี
ขนม / ของหวาน	คมเปโต คารูกัง คูซูโมจิ ชิรูโกะ เซ็มเบ อาราเระ ดังโงะ ชิจิดังโงะ คิบิดังโงะ โดรายากิ ไดฟูกุ ไทยากิ มันจู โมจิ โกเฮโมจิ อาเงโมจิ อูอิโร โยกัง ลูกอมข้าวโบตัง วางาชิ วาราบิโมจิ อามานัตโต
ส่วนผสม / เครื่องปรุง	โกโบ คนเนียกุ คมบุ คัตสึโอบูชิ คันซูริ คาราชิ คูซูโกะ คูโรมิตสึ ชิจิมิโตงาราชิ ซอส โชยุ ซอสทงกัตสึ ซอสวุร์สเตอร์เชอร์ ทาเระ พนซุ ชตสึรุ ซันโช ดาชิ ไดกง ไดคงซากูราจิมะ เต้าหู้ ถั่วแดงกวน เท็งกาซุ น้ำมันงา โนริ เบนิโชงะ ปลา คามาโบโกะ ซูริมิ เม็นไตโกะ / ทาราโกะ โทบิโกะ ปังโกะ ผงชูรส มายองเนส มิโซะ มิริง เม็มมะ เมียวงะ ยูซุ ยูซูโกโช วาซาบิ หน่อไม้ เห็ด ชีตาเกะ มัตสึตาเกะ เห็ดเข็มทอง อาโอโนริ อูเมโบชิ ฮิจิกิ
อุปกรณ์	มีด กีวโต ซันโตกุ ซาชิมิโบโช เดบะโบโช นากิริโบโช นานางิบะ มางูโระโบโช มีดทำครัวญี่ปุ่น อูซูบะโบโช หม้อหุงข้าว
รายชื่อ	ของว่าง ของหวานและขนมหวาน เครื่องปรุง ส่วนประกอบของซูชิและซาชิมิ อาหารจาน ซุปและสตูว์ ราเม็ง
ผลไม้	ไชน์มัสแคต แตงโมสี่เหลี่ยม ยูบาริเมลอน รูบีโรมัน
เกี่ยวข้อง	ขนบธรรมเนียมและมารยาท ไคเซกิ ชิมมิ เท็ปปังยากิ เทริยากิ โทกูซังฮิง อาหารโอกินาวะ อูมามิ โอมากาเซะ
หมวดหมู่