โอยาโกดง - วิกิพีเดีย

โอยาโกดง
โอยาโกดง หรือข้าวหน้าไข่และไก่
ประเภท	ดมบูริ
แหล่งกำเนิด	ญี่ปุ่น
ผู้สร้างสรรค์	ทามาฮิเดะ
คิดค้น	ค.ศ. 1891
ส่วนผสมหลัก	ไก่, ไข่, ข้าว, ต้นหอมซอย
ส่วนผสมที่มักใช้	ซีอิ๊วและน้ำสต๊อก
รูปแบบอื่น	ทานินดง
สื่อ: โอยาโกดง

โอยาโกดง (ญี่ปุ่น: 親子丼; โรมาจิ: Oyakodon) แปลตรงตัวว่า "ดมบูริพ่อแม่ลูก" คือ ดมบูริ หรือชามข้าวหน้าของญี่ปุ่นที่ประกอบด้วยไข่, ไก่, ต้นหอมซอย (บางครั้งใช้หอมใหญ่) และส่วนประกอบอื่น ๆ นำมาเคี่ยวรวมกันในน้ำซุปและโซยุ ก่อนจะนำมาโปะบนข้าวในชามขนาดใหญ่ ชื่อของโอยาโกดงเป็นอุปไมยของคำว่า "พ่อแม่ลูก" กับ "ไก่ไข่" ซึ่งถูกนำมารวมในอาหารจานเดียวกัน^[1]

ประวัติ

[แก้]

อาหารจานนี้ได้รับการคิดค้นขึ้นในร้านอาหารทามาฮิเดะในโตเกียวเมื่อปี ค.ศ. 1891^[2]

รูปแบบอื่น

[แก้]

มีอาหารญี่ปุ่นอื่น ๆ ที่มีการเล่นคำ "พ่อแม่ลูก" เหมือน โอยาโกดง อีก เช่น ทานินดง (ญี่ปุ่น: 他人丼; โรมาจิ: 'Tanindon') ซึ่งแปลตรงตัวว่า "ดมบูริคนแปลกหน้า"^[3] นั้นเหมือนกับโอยาโกดง แต่ต่างตรงที่มีการแทนที่เนื้อไก่ด้วยเนื้อวัวหรือเนื้อหมู ส่วนดมบูริลักษณะที่เสิร์ฟแซลมอนและไข่ปลาแซลมอนแบบดิบบนข้าวนั้นเรียกว่า ซาเกะโอยาโกดง (ญี่ปุ่น: 鮭親子丼; โรมาจิ: 'sake oyakodon'; "ดมบูริพ่อแม่ลูกแซลมอน")

ดูเพิ่ม

[แก้]

กีวดง ข้าวหน้าเนื้อ
คัตสึดง ข้าวหน้าหมูทอด

อ้างอิง

[แก้]

↑ "親子丼(オヤコドンブリ)とは - Definition of "Oyakodon" (In Japanese)".
↑ Goh, Lester (24 June 2015). "Tamahide". JapanTravel. Japan Travel K.K. สืบค้นเมื่อ 1 October 2016.
Goldberg, Elyssa (19 January 2016). "The Egg Dish That's Had Japanese People Lining Up for 250 Years". Bon Appetit. Condé Nast. สืบค้นเมื่อ 1 October 2016.
↑ "関西の他人丼を知っていますか？地方の丼紹介！". TRENDRIPPLE(とれんどりっぷる) (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 2015-12-06.
Pamela Goyan Kittler; Kathryn P. Sucher; Marcia Nelms (22 August 2011). Food and Culture. Cengage Learning. p. 327. ISBN 1-285-22561-9.

Tsuji, Shizuo (1980). Japanese Cooking: A Simple Art. New York: Kodansha International/USA. ISBN 0-87011-399-2.

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ โอยาโกดง

ด ค ก อาหารและเครื่องดื่มญี่ปุ่น
อาหารจานหลัก	กีวดง เกี๊ยวซ่า แกงกะหรี่ คัตสึกาเร ข้าว ข้าวกล้องงอก ข้าวเหนียว โจ๊ก เซกิฮัง โซซูอิ ทากิโกมิโงฮัง ข้าวฮายาชิ ไข่อนเซ็ง คากูนิ คาราอาเงะ คูชิกัตสึ ชาบูชาบู ชาฮัง ชิราตากิ ซาชิมิ ฟูงุ ซูชิ ประวัติศาสตร์ ซูชิยั่งยืน โซกิ ฟูงุ ดมบูริ คัตสึดง ชูกาดง เท็กกาดง เท็นชินดง อูนาดง โอยาโกดง ทงกัตสึ ทาโกยากิ ทามาโงยากิ เท็มปูระ โทโกโรเต็ง นาเบโมโนะ นิกูจางะ บะหมี่ โซบะ โซบะโอกินาวะ ยากิโซบะ โซเม็ง สลัดโซเม็ง ราเม็ง ชัมปง ฮิยาชิจูกะ ราเม็งแกงกะหรี่มูโรรัง ราเม็งคาโงชิมะ ราเม็งทงคตสึ สึเกเม็ง วุ้นเส้น อูดง ยากิอูดง โฮโต เบ็นโต เคียราเบ็ง จูบาโกะ มากูโนอูจิ วัปปาเมชิ เอกิเบ็ง มนจายากิ ยากินิกุ ยากิโตริ สึกูดานิ สึกูเนะ สุกี้ยากี้ ออมไรซ์ โอโกโนมิยากิ โอโกวะ โอเซจิ โอเด็ง โอนิงิริ เท็มมูซุ ฮิยามูงิ ฮิรายาจี
อาหารจานรอง	การิ ขนมปัง ขนมปังแกงกะหรี่ ขนมปังเมลอน ยูดาเนะ อัมปัง โครกเกะ ชิโอการะ ซัตสึมาอาเงะ ซุปมิโซะ นัตโต นามาซุ นูกาซูเกะ ทากูอัง สึเกโมโนะ อาเงดาชิโดฟุ โอกาซุ
เครื่องดื่ม	กาแฟกระป๋อง บอส จอร์เจีย เก็มไมจะ คาลพิส ชา ประวัติศาสตร์ เกียวกูโระ คาบูเซจะ คูกิจะ ชาเขียว เซ็นจะ บันจะ มัตจะ โฮจิจะ ชาข้าวบาร์เลย์ โชจู อาวาโมริ ฮาบูชุ โพคารี่สเวท ยาคูลท์ รามูเนะ ลิโพวิตัน สาเก โทโซะ นิโงริ เหล้าหวาน อควาเรียส โอโรนามินซี
ขนม / ของหวาน	คมเปโต คารูกัง คูซูโมจิ ชิรูโกะ เซ็มเบ อาราเระ ดังโงะ ชิจิดังโงะ คิบิดังโงะ โดรายากิ ไดฟูกุ ไทยากิ มันจู โมจิ โกเฮโมจิ อาเงโมจิ อูอิโร โยกัง ลูกอมข้าวโบตัง วางาชิ วาราบิโมจิ อามานัตโต
ส่วนผสม / เครื่องปรุง	โกโบ คนเนียกุ คมบุ คัตสึโอบูชิ คันซูริ คาราชิ คูซูโกะ คูโรมิตสึ ชิจิมิโตงาราชิ ซอส โชยุ ซอสทงกัตสึ ซอสวุร์สเตอร์เชอร์ ทาเระ พนซุ ชตสึรุ ซันโช ดาชิ ไดกง ไดคงซากูราจิมะ เต้าหู้ ถั่วแดงกวน เท็งกาซุ น้ำมันงา โนริ เบนิโชงะ ปลา คามาโบโกะ ซูริมิ เม็นไตโกะ / ทาราโกะ โทบิโกะ ปังโกะ ผงชูรส มายองเนส มิโซะ มิริง เม็มมะ เมียวงะ ยูซุ ยูซูโกโช วาซาบิ หน่อไม้ เห็ด ชีตาเกะ มัตสึตาเกะ เห็ดเข็มทอง อาโอโนริ อูเมโบชิ ฮิจิกิ
อุปกรณ์	มีด กีวโต ซันโตกุ ซาชิมิโบโช เดบะโบโช นากิริโบโช นานางิบะ มางูโระโบโช มีดทำครัวญี่ปุ่น อูซูบะโบโช หม้อหุงข้าว
รายชื่อ	ของว่าง ของหวานและขนมหวาน เครื่องปรุง ส่วนประกอบของซูชิและซาชิมิ อาหารจาน ซุปและสตูว์ ราเม็ง
ผลไม้	ไชน์มัสแคต แตงโมสี่เหลี่ยม ยูบาริเมลอน รูบีโรมัน
เกี่ยวข้อง	ขนบธรรมเนียมและมารยาท ไคเซกิ ชิมมิ เท็ปปังยากิ เทริยากิ โทกูซังฮิง อาหารโอกินาวะ อูมามิ โอมากาเซะ
หมวดหมู่