ผู้วินิจฉัย 9

ผู้วินิจฉัย 9
	← ผู้วินิจฉัย 8 ผู้วินิจฉัย 10 →
	หน้าของหนังสือผู้วินิจฉัยในฉบับเลนินกราด (ค.ศ. 1008)
หนังสือ	หนังสือผู้วินิจฉัย
ภาคในคัมภีร์ฮีบรู	เนวีอีม
ลำดับในภาคของคัมภีร์ฮีบรู	2
หมวดหมู่	ผู้เผยพระวจนะยุคต้น
ภาคในคัมภีร์ไบเบิลคริสต์	พันธสัญญาเดิม (สัตตบรรณ)
ลำดับในภาคของคัมภีร์ไบเบิลคริสต์	7

ผู้วินิจฉัย 9 (อังกฤษ: Judges 9) เป็นบทที่ 9 ของหนังสือผู้วินิจฉัยในพันธสัญญาเดิมหรือคัมภีร์ฮีบรู^[1] ตามธรรมเนียมของศาสนายูดาห์เชื่อว่าหนังสือผู้วินิจฉัยเขียนโดยผู้เผยพระวจนะซามูเอล^[2]^[3] แต่นักวิชาการสมัยใหม่มองว่าหนังสือผู้วินิจฉัยเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์สายเฉลยธรรมบัญญัติซึ่งครอบคลุมเรื่องราวตั้งแต่หนังสือเฉลยธรรมบัญญัติถึงหนังสือพงศ์กษัตริย์ฉบับที่ 2 เชื่อว่าเขียนโดย เขียนโดยผู้เขียนศาสนายาห์เวห์ผู้รักชาติและศรัทธาในสมัยของโยสิยาห์กษัตริย์ยูดาห์นักปฏิรูปในศตวรรษที่ 7 ก่อนคริสตกาล^[3]^[4] บทที่ 9 ของหนังสือผู้วินิจฉัยบันทึกถึงกิจกรรมของอาบีเมเลคบุตรชายของผู้วินิจฉัย กิเดโอน^[5] อยู่ในส่วนที่ประกอบด้วยผู้วินิจฉัย 6 ถึง 9 และในส่วนที่ใหญ่กว่าคือตั้งแต่วินิจฉัย 6:1 ถึง 16:31^[6]

ต้นฉบับ

บทนี้เดิมเขียนด้วยภาษาฮีบรู แบ่งออกเป็น 57 วรรค

พยานต้นฉบับ

บางต้นฉบับในยุคต้นที่มีข้อความของบทนี้เป็นภาษาฮีบรูมีลักษณะเป็นต้นฉบับเมโซเรติก (Masoretic Text) ได้แก่ ได้แก่ ฉบับไคโร (Codex Cairensis; ค.ศ. 895), ฉบับอะเลปโป (Aleppo Codex; ศตวรรษที่ 10) และฉบับเลนินกราด (Leningrad Codex; ค.ศ. 1008)^[7] ชิ้นส่วนที่มีข้อความบางส่วนของบทนี้ในภาษาฮีบรูถูกพบในม้วนหนังสือเดดซี ได้แก่ 1Q6 (1QJudg; < 68 ปีก่อนคริสตกาล) ซึ่งมีวรรคที่หลงเหลือคือ 1–3, 5–6, 28–31, 40–43, 48–49^[8]^[9]^[10]^[11]

สำเนาต้นฉบับโบราณที่หลงเหลืออยู่ของคำแปลเป็นภาษากรีกคอยนีที่รู้จักในชื่อเซปทัวจินต์ (ทำขึ้นในช่วงไม่กี่ศตวรรษสุดท้ายก่อนคริสตกาล) ได้แก่ ฉบับวาติกัน (Codex Vaticanus; B; ${\mathfrak {G}}$ ^B; ศตวรรษที่ 4) และฉบับอะเล็กซานเดรีย (Codex Alexandrinus; A; ${\mathfrak {G}}$ ^A; ศตวรรษที่ 5)^[12]^[a]

วิเคราะห์

การศึกษาด้านภาษาศาสตร์โดยชิสโฮล์มเผยให้เห็นว่าเนื้อหาส่วนกลางของหนังสือผู้วินิจฉัย (ผู้วินิจฉัย 3:7–16:31) สามารถแบ่งได้เป็น 2 ช่วงตาม 6 คำสร้อยที่กล่าวว่าชาวอิสราเอลทำสิ่งชั่วในสายพระเนตรพระยาห์เวห์:^[14]

ช่วงที่ 1

A 3:7 ויעשו בני ישראל את הרע בעיני יהוה

คนอิสราเอลทำสิ่งชั่วในสายพระเนตรพระยาห์เวห์^[15]

B 3:12 ויספו בני ישראל לעשות הרע בעיני יהוה

และคนอิสราเอลทำสิ่งชั่วในสายพระเนตรพระยาห์เวห์อีก

B 4:1 ויספו בני ישראל לעשות הרע בעיני יהוה

คนอิสราเอลก็ทำสิ่งชั่วในสายพระเนตรของพระยาห์เวห์อีก

ช่วงที่ 2

A 6:1 ויעשו בני ישראל הרע בעיני יהוה

แล้วคนอิสราเอลก็ทำสิ่งชั่วในสายพระเนตรของพระยาห์เวห์

B 10:6 ויספו בני ישראל לעשות הרע בעיני יהוה

คนอิสราเอลก็ทำสิ่งชั่วในสายพระเนตรพระยาห์เวห์อีก

B 13:1 ויספו בני ישראל לעשות הרע בעיני יהוה

คนอิสราเอลได้ทำสิ่งชั่วในสายพระเนตรพระยาห์เวห์อีก

นอกจากนี้จากหลักฐานทางภาษา คำกริยาที่ใช้อธิบายการที่พระเจ้าทรงตอบสนองต่อบาปของชาวอิสราเอลก็มีรูปแบบซ้ำ ๆ และสามารถจัดกลุ่มให้เข้ากับการแบ่งส่วนข้างต้น:^[16]

ช่วงที่ 1

3:8 וימכרם, "ทรงขายพวกเขา," จากรากศัพท์ מָכַר, makar

3:12 ויחזק, "ทรงเสริมกำลัง" จากรากศัพท์ חָזַק, khazaq

4:2 וימכרם, "ทรงขายพวกเขา" จากรากศัพท์ מָכַר, makar

ช่วงที่ 2

6:1 ויתנם, "ทรงมอบพวกเขาไว้" จากรากศัพท์ נָתַן, nathan

10:7 וימכרם, "ทรงขายพวกเขาไว้" จากรากศัพท์ מָכַר, makar

13:1 ויתנם, "ทรงมอบพวกเขาไว้" จากรากศัพท์ נָתַן, nathan

เรื่องราวของอาบีเมเลคแท้จริงแล้วเป็นเรื่องราวที่ต่อเนื่องกับเรื่องราวของกิเดโอน ช่วยแก้ไขความซับซ้อนจำนวนหนึ่งในเรื่องราวของกิเดโอน^[17]

ในเรื่องราวนี้เป็นเรื่องราวที่การทูลร้องทุกข์ของชาวอิสราเอลต่อพระยาห์เวห์ได้พบกับการทรงตำหนิิอย่างรุนแรงมากกว่าจะช่วยให้รอดในทันที ทั้งวงจรกล่าวถึงประเด็นเรื่องความไม่ซื่อสัตย์และความเสื่อมถอยทางศาสนา^[17]

เรื่องราวของกิเดโอน (6:1–8:32) ประกอบด้วย 5 ส่วนตามเส้นร่วมศูนย์กลาง — มีความคล้ายคลึงระหว่างส่วนแรก (A) และส่วนที่ 5 (A') เช่นเดียวกับระหว่างส่วนที่ 2 (B) และส่วน 4 (B') ในขณะส่วนที่ 3 (C) อยู่โดด ๆ — สร้างรูปแบบสมมาตรดังนี้:^[18]

A. อารัมภบทถึงกิเดโอน (6:1–10)

B. แผนช่วยให้รอดของพระเจ้าผ่านการทรงเรียกกิเดโอน—เรื่องราวของสองแท่นบูชา (6:11–32)

B1. แท่นบูชาแรก—การทรงเรียกและมอบหมายแก่กิเดโอน (6:11–24)

B2. แท่นบูชาที่สอง—การบุกเพื่อชำระบ้าน (6:25–32)

C. การฝ่าฟันเพื่อความเชื่อของตัวกิเดโอน (6:33–7:18)

a. กิเดโอนที่ได้รับการทรงสถิตของพระวิญญาณระดมพล 4 เผ่าเพื่อเตรียมรบกับชาวมีเดียนแม้ยังไม่มั่นใจในพระสัญญาของพระเจ้า (6:33–35)

b. กิเดโอนขอหมายสำคัญจากพระเจ้าด้วยขนแกะสองกลุ่มเพื่อยืนยันพระสัญญาที่ว่าพระยาห์เวห์จะทรงมอบชาวมีเดียนไว้ในมือของกิเดโอน (6:36-40)

c. เมื่อให้ชาวอิสราเอลที่หวาดกลัวกลับไป พระเจ้าทรงบัญชาให้กิเดโอนลงไปที่น้ำเพื่อลดกำลังพลของเขาลงไปอีก (7:1–8)

c'. ด้วยเหตุที่ตัวกิเดโอนยังรู้สึกกลัว พระเจ้าจึงทรงบัญชาให้กิเดโอนลงไปที่ค่ายศัตรูเพื่อฟังคำศัตรู (7:9–11)

b'. พระเจ้าประทานหมายสำคัญแก่กิเดโอนด้วยความฝันของชาวมีเดียน และการตีความความฝันเพื่อยืนยันพระสัญญาที่พระยาห์เวห์จะทรงมอบชาวมีเดียนไว้ในมือของกิเดโอน (7:12–14)

a'. กิเดโอนผู้มนัสการพระยาห์เวห์ได้ระดมพล 300 คนเข้าโจมตีชาวมีเดียนอย่างฉับพลันด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยมในพระสัญญาของพระเจ้า (7:15–18)

B'. การทรงช่วยให้รอดของพระเจ้าจากชาวมีเดียน—เรื่องราวของสองยุทธการ (7:19–8:21)

B1'. ยุทธการแรก (ฝั่งตะวันตกของแม่น้ำจอร์แดน) (7:19–8:3)

B2'. ยุทธการที่สอง (ฝั่งตะวันออกของแม่น้ำจอร์แดน) (8:4–21)

A'. ปัจฉิมบทถึงกิเดโอน (8:22–32)

เรื่องเล่าของอาบีเมเลค (ผู้วินิจฉัย 8:33–9:5) ในฐานะบทต่อ (และเป็นบทสรุป) ของเรื่องเล่าของกิเดโอน (6:1–8:32) ประกอบด้วยอารัมภบท (8:33–35) ตามด้วยเนื้อเรื่อง 2 ส่วน:^[19]

ส่วนที่ 1: การผงาดขึ้นของอาบีเมเลค (9:1–24)
ส่วนที่ 2: ความพินาศของอาบีเมเลค (9.25–57).

แต่ละส่วนประกอบด้วยส่วนย่อย 3 ส่วนพร้อมส่วนเชื่อมระหว่างส่วนย่อย จึงแสดงได้ดังโครงสร้างต่อไปนี้:^[19]

อารัมบท (8:33–35)

ส่วนที่ 1: การผงาดขึ้นของอาบีเมเลค (9:1–24)

A. การทรยศของอาบีเมเลคต่อตระกูลเยรุบบาอัล (9:1–6)

B. อุปมาเรื่องต้นไม้ 4 ต้นของโยธามและคำแช่งมีเงื่อนไข (9:7–21)

a. อุปมา (9:7–15)

b. คำแช่ง (9:16–21)

C. ข้อยืนยันแรกของผู้เล่าเรื่อง (9:22–24)

ส่วนที่ 2: ความพินาศของอาบีเมเลค (9:25–57)

A. การทรยศ 2 องก์ของเชเคมต่ออาบีเมเลค (9:25–41)

B. การบรรลุผลของอุปมา: การปราบปรามสามองก์ของอาบีเมเลค (9:42–55)

a. การปราบปรามองก์แรก (9:42–45)

b. การปราบปรามองก์ที่สอง (9:46–49)

c. การปราบปรามองก์ที่สาม (9:50–55)

C ข้อยืนยันที่สองของผู้เล่าเรื่อง (9:56–57)

การผงาดขึ้นของอาบีเมเลค (9:1–24)

ความพินาศของอาบีเมเลค (9:25–57)

ดูเพิ่ม

ส่วนในคัมภีร์ไบเบิลที่เกี่ยวข้อง: ผู้วินิจฉัย 6, ผู้วินิจฉัย 7, ผู้วินิจฉัย 8, 2 ซามูเอล 11

หมายเหตุ

↑ หนังสือผู้วินิจฉัยทั้งเล่มขาดหายไปจากฉบับซีนาย (Codex Sinaiticus) ที่หลงเหลืออยู่^[13]

อ้างอิง

↑ Halley 1965, p. 172.
↑ Talmud, Baba Bathra 14b-15a)
↑ ^3.0 ^3.1 Gilad, Elon. Who Really Wrote the Biblical Books of Kings and the Prophets? Haaretz, June 25, 2015. Summary: The paean to King Josiah and exalted descriptions of the ancient Israelite empires beg the thought that he and his scribes lie behind the Deuteronomistic History.
↑ Niditch 2007, p. 177.
↑ Niditch 2007, p. 183.
↑ Chisholm 2009, pp. 251–252.
↑ Würthwein 1995, pp. 35–37.
↑ Ulrich 2010, pp. 256–257.
↑ Dead sea scrolls - Judges
↑ Fitzmyer 2008, p. 19.
↑ 1Q6 at the Leon Levy Dead Sea Scrolls Digital Library
↑ Würthwein 1995, pp. 73–74.
↑ This article incorporates text from a publication now in the public domain: Herbermann, Charles, ed. (1913). "Codex Sinaiticus". Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company.
↑ Chisholm 2009, p. 251.
↑ Judges 3:7 Hebrew Text Analysis. Biblehub
↑ Chisholm 2009, p. 252.
↑ ^17.0 ^17.1 Younger 2002, p. 167.
↑ Younger 2002, p. 167–168.
↑ ^19.0 ^19.1 Younger 2002, p. 217.

บรรณานุกรม

Chisholm, Robert B. Jr. (2009). "The Chronology of the Book of Judges: A Linguistic Clue to Solving a Pesky Problem" (PDF). Journal of the Evangelical Theological Society. 52 (2): 247–55. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2022-11-08. สืบค้นเมื่อ 2024-01-30.
Coogan, Michael David (2007). Coogan, Michael David; Brettler, Marc Zvi; Newsom, Carol Ann; Perkins, Pheme (บ.ก.). The New Oxford Annotated Bible with the Apocryphal/Deuterocanonical Books: New Revised Standard Version, Issue 48 (Augmented 3rd ed.). Oxford University Press. ISBN 978-0-19-528881-0.
Fitzmyer, Joseph A. (2008). A Guide to the Dead Sea Scrolls and Related Literature. Grand Rapids, MI: William B. Eerdmans Publishing Company. ISBN 978-0-8028-6241-9.
Halley, Henry H. (1965). Halley's Bible Handbook: an abbreviated Bible commentary (24th (revised) ed.). Zondervan Publishing House. ISBN 0-310-25720-4.
Hayes, Christine (2015). Introduction to the Bible. Yale University Press. ISBN 978-0-300-18827-1.
Niditch, Susan (2007). "10. Judges". ใน Barton, John; Muddiman, John (บ.ก.). The Oxford Bible Commentary (first (paperback) ed.). Oxford University Press. pp. 176–191. ISBN 978-0-19-927718-6. สืบค้นเมื่อ February 6, 2019.
Ulrich, Eugene, บ.ก. (2010). The Biblical Qumran Scrolls: Transcriptions and Textual Variants. Brill.
Webb, Barry G. (2012). The Book of Judges. New International Commentary on the Old Testament. Eerdmans Publishing Company. ISBN 978-0-8028-2628-2.
Würthwein, Ernst (1995). The Text of the Old Testament. แปลโดย Rhodes, Erroll F. Grand Rapids, MI: Wm. B. Eerdmans. ISBN 0-8028-0788-7. สืบค้นเมื่อ January 26, 2019.
Younger, K. Lawson (2002). Judges and Ruth. The NIV Application Commentary. Zondervan. ISBN 978-0-310-20636-1.

แหล่งข้อมูลอื่น

คำแปลในศาสนายูดาห์:
- Shoftim - Judges - Chapter 9 (Judaica Press). Hebrew text and English translation [with Rashi's commentary] at Chabad.org
คำแปลในศาสนาคริสต์:
- Online Bible at GospelHall.org (ESV, KJV, Darby, American Standard Version, Bible in Basic English)
- Judges chapter 9. Bible Gateway
- ผู้วินิจฉัย 9. YouVersion

[14] หนังสือผู้วินิจฉัยทั้งเล่มขาดหายไปจากฉบับซีนาย (Codex Sinaiticus) ที่หลงเหลืออยู่^[13]

[FOOTNOTEHalley1965172-1] Halley 1965, p. 172.

[2] Talmud, Baba Bathra 14b-15a)

[gilad-3] 3.0 ^3.1 Gilad, Elon. Who Really Wrote the Biblical Books of Kings and the Prophets? Haaretz, June 25, 2015. Summary: The paean to King Josiah and exalted descriptions of the ancient Israelite empires beg the thought that he and his scribes lie behind the Deuteronomistic History.

[FOOTNOTENiditch2007177-4] Niditch 2007, p. 177.

[FOOTNOTENiditch2007183-5] Niditch 2007, p. 183.

[FOOTNOTEChisholm2009251–252-6] Chisholm 2009, pp. 251–252.

[FOOTNOTEWürthwein199535–37-7] Würthwein 1995, pp. 35–37.

[FOOTNOTEUlrich2010256–257-8] Ulrich 2010, pp. 256–257.

[thewaytoyahuweh-9] Dead sea scrolls - Judges

[FOOTNOTEFitzmyer200819-10] Fitzmyer 2008, p. 19.

[11] 1Q6 at the Leon Levy Dead Sea Scrolls Digital Library

[FOOTNOTEWürthwein199573–74-12] Würthwein 1995, pp. 73–74.

[13] This article incorporates text from a publication now in the public domain: Herbermann, Charles, ed. (1913). "Codex Sinaiticus". Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company.

[FOOTNOTEChisholm2009251-15] Chisholm 2009, p. 251.

[jdg3_7h-16] Judges 3:7 Hebrew Text Analysis. Biblehub

[FOOTNOTEChisholm2009252-17] Chisholm 2009, p. 252.

[FOOTNOTEYounger2002167-18] 17.0 ^17.1 Younger 2002, p. 167.

[FOOTNOTEYounger2002167–168-19] Younger 2002, p. 167–168.

[FOOTNOTEYounger2002217-20] 19.0 ^19.1 Younger 2002, p. 217.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[a]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[13]