บารุคบุตรเนริยาห์

บารุค
บารุคบุตรเนริยาห์ จากจากหนังสือโปรมป์ตูอาริอูงอีโกนูงอีงซิงนิออรูงโดยกีโยม รูเย (ค.ศ. 1553)
ผู้เผยพระวจนะ, คนชอบธรรม
นับถือ ใน	ศาสนายูดาห์ ศาสนาคริสต์
วันฉลอง	28 กันยายน 15 พฤศจิกายน
ผลงานหลัก	หนังสือบารุค

บารุคบุตรเนริยาห์ (อังกฤษ: Baruch ben Neriah; ฮีบรู: בָּרוּךְ בֶּן־נֵרִיָּה Bārūḵ ben Nērīyyā; ประมาณศตวรรษที่ 6 ก่อนคริสตกาล) เป็นอาลักษณ์, สานุศิษย์, เลขานุการ, และสหายผู้ซื่อสัตย์ของผู้เผยพระวจนะเยเรมีย์ในคัมภีร์ฮีบรู ตามประเพณีนิยมถือว่าบารุคเป็นผู้เขียนของหนังสือบารุค

ประวัติ

ตามการระบุของโยเซพุส บารุคเป็นขุนนางชาวยิว เป็นบุตรชายของเนริยาห์และเป็นพี่น้องกับเสไรอาห์บุตรเนริยาห์ผู้เป็นหัวหน้าจัดที่พักของกษัตริย์เศเดคียาห์แห่งยูดาห์

บารุคมาเป็นอาลักษณ์ของผู้เผยพระวจนะเยเรมีย์และเขียนคำเผยพระวจนะฉบับแรกและฉบับที่สองตามคำบอกของเยเรมีย์ บารุคยังคงยึดมั่นในคำสอนและอุดมคติของผู้เผยพระวจนะเยเรมีย์ แม้ว่าบางครั้งก็เกือบท้อแท้เช่นเดียวกับเยเรมีย์ ระหว่างที่เยเรมีย์หลบซ่อนตัวเพื่อหลีกหนีพระพิโรธของกษัตริย์เยโฮยาคิม เยเรมีย์สั่งให้บารุคอ่านคำเผยพระวจนะเพื่อเป็นการเตือนแก่ผู้คนที่มารวมตัวในพระวิหารในเยรูซาเล็มในวันถืออดอาหาร ภารกิจนี้มีความยากและอันตราย แต่บารุคก็ปฏิบัติโดยไม่ลังเล และในช่วงเวลานี้เองที่ผู้เผยพระวจนะเยเรมีย์อาจเผยพระวจนะที่เจาะจงถึงตัวบารุคเอง (เยเรมีย์ 45)

ทั้งบารุคและเยเรมีย์ได้เห็นการล้อมเยรูซาเล็มโดยบาบิโลนใน 587-586 ปีก่อนคริสตกาล ในช่วงกลางของการล้อมเยรูซาเล็ม เยเรมีย์ซื้อที่ดินในอานาโธทซึ่งในเวลานั้นทหารบาบิโลนได้ตั้งค่ายอยู่ (เป็นสัญลักษณ์ของความเชื่อว่าในที่สุดเยรูซาเล็มจะได้รับการฟื้นฟู; เยเรมีย์ 32) ตามการระบุโยเซพุส บารุคยังคงอยู่กับเยเรมีย์ที่มิสปาห์

บารุคถูกพาตัวไปอียิปต์พร้อมกับเยเรมีย์ ซึ่งตามประเพณีนิยมโดยนักบุญเจโรมแล้ว บารุคเสียชีวิตหลังจากนั้นไม่นาน ประเพณีนิยมอื่น ๆ สองแหล่งระบุว่าภายหลังบารุคไปหรือถูกพาตัวไปบาบิโลนโดยกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ที่ 2 หลังพระองค์พิชิตอียิปต์ได้

ความโดดเด่นของบารุคเนื่องมาจากความสัมพันธ์อันใกล้ชิดกับเยเรมีย์ ทำให้คนรุ่นหลังยกย่องชื่อเสียงของบารุคยิ่งขึ้นไปอีก และถือว่าบารุคเป็นผู้เขียนของหนังสือบารุคและหนังสืออื่นของศาสนายูดาห์อีกสองเล่ม

บรรณานุกรม

• Avigad, Nahman (1978), Haran, M. (บ.ก.), "The Seal of Seraiah (Son of) Neriah", HL Ginsberg Volume, Eretz Israel 14, Jerusalem: Israel Exploration Society, pp. 86–87
• Avigad, Nahman (1979). "Baruch the Scribe and Jerahmeel the King's Son". The Biblical Archaeologist. 42 (2): 114–118. doi:10.2307/3209372. ISSN 0006-0895. JSTOR 3209372. S2CID 165780362.
• Clement (1890). Alexander Roberts; Allan Menzies; Arthur Cleveland Coxe; Sir James Donaldson (บ.ก.). The Ante-Nicene Fathers: Translations of the Writings of the Fathers Down to A.D. 325. Vol. 8. Christian Literature Company.
• Gigot, Francis (1907). "Baruch" . ใน Herbermann, Charles (บ.ก.). สารานุกรมคาทอลิก. Vol. 2. New York: Robert Appleton Company.
• Goren, Yuval (2005), "Jerusalem Syndrome in Biblical Archaeology", SBL Fourm, Society of Biblical Literature, เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 July 2007, สืบค้นเมื่อ 2007-06-26
• Gottheil, Richard J.H. (1894). "References to Zoroaster in Syriac and Arabic Literature". Classical Studies in Honour of Henry Drisler. Macmillan and Company. pp. 24–51.
• Holman Concise Bible Dictionary. B&H. 2011. p. 65. ISBN 978-0-8054-9548-5.
• Jackson, Abraham Valentine Williams (1899). Zoroaster, the Prophet of Ancient Iran. Columbia University Press. ISBN 9780524009017.
• แม่แบบ:Cite JE1906
• Shanks, Hershel (1987). "Jeremiah's Scribe and Confidant Speaks from a Hoard of Clay Bullae". Biblical Archaeology Review. 13 (5): 58–65.
• Shanks, Hershel (1996). "Fingerprint of Jeremiah's Scribe". Biblical Archaeology Review. 22 (2): 36–38.
• Solomon (Bishop of Basra); Wallis Budge, E. A. (1886). The Book of the Bee: The Syriac Text. Oxford: Clarendon Press.
• Vaughn, Andrew G.; Rollston, Christopher A. (2005). "The Antiquities Market, Sensationalized Textual Data, and Modern Forgeries". Near Eastern Archaeology. 68 (1–2): 61–65. doi:10.1086/NEA25067594. ISSN 1094-2076. S2CID 166867340.
• Wright, J. Edward (2003). Baruch Ben Neriah: From Biblical Scribe to Apocalyptic Seer. Univ of South Carolina Press. ISBN 978-1-57003-479-4.

แหล่งข้อมูลอื่น

• Prophet Baruch Eastern Orthodox icon and synaxarion