ศิโยน
ศิโยน (อังกฤษ: Zion; ฮีบรู: צִיּוֹן Ṣīyyōn, LXX: Σιών, ยังมีถอดอักษรได้อีกหลากหลายแบบ ได้แก่ Sion,[1] Tzion, Tsion, Tsiyyon)[2] เป็นชื่อสถานที่ในคัมภีร์ฮีบรู มักใช้เป็นคำไวพจน์ของเยรูซาเล็ม[3][4] หรือแผ่นดินอิสราเอลทั้งหมด
ชื่อศิโยนปรากฏในหนังสือซามูเอล ฉบับที่ 2 (2 ซามูเอล 5:7) หนึ่งในหนังสือของคัมภีร์ฮีบรูที่เขียนขึ้นเมื่อราวกลางศตวรรษที่ 6 ก่อนคริสตกาล เดิมชื่อศิโยนใช้หมายถึงเนินเขาแห่งหนึ่งในเยรูซาเล็มคือเขาศิโยน ตั้งอยู่ทางใต้ของเขาโมริยาห์ (เนินพระวิหาร) เรื่องเล่าใน 2 ซามูเอล ระบุว่าเขาศิโยนเป็นที่ตั้งของป้อมปราการที่มีชื่อเดียวกันของชาวเยบุส ซึ่งต่อมาดาวิดพิชิตได้และเปลี่ยนชื่อเป็นนครดาวิด เขาศิโยนเป็นหนึ่งในเนินเขาขนาดย่อมจำนวนมากที่เป็นส่วนหนึ่งของเยรูซาเล็ม
คำว่าศิโยนกลายมาเป็นคำที่ใช้เรียกพื้นที่เยรูซาเล็มของดาวิดซึ่งเป็นที่ตั้งป้อมปราการของชาวเยบุส และยังใช้เป็นสัมพจนัยของทั้งเมืองเยรูซาเล็ม ภายหลังเมื่อพระวิหารของซาโลมอนได้รับการสร้างขึ้นบนเขาโมริยาห์ที่อยู่ติดกัน (ซึ่งทำให้เป็นที่รู้จักในชื่อเนินพระวิหาร) ความหมายของคำว่าศิโยนจึงขยายโดยสัมพจนัยให้มีความหมายเพิ่มเติมถึงตัวพระวิหารเอง, เนินเขาที่พระวิหารตั้งอยู่, ทั้งเมืองเยรูซาเล็ม, ทั้งแผ่นดินอิสราเอลในคัมภีร์ไบเบิล, และ "โลกที่จะไป" ซึ่งเป็นความเข้าใจของชาวยิวเกี่ยวกับชีวิตหลังความตาย
ตลอดหลายศตวรรษจนถึงศตวรรษที่ 16 (สมัยออตโตมัน) กำแพงเมืองเยรูซาเล็มได้รับการสร้างใหม่หลายครั้งในสถานที่ใหม่ ดังนั้นเนินเขาที่เป็นที่รู้จักในสมัยพระคัมภีร์ว่าเป็นเขาศิโยนจึงไม่ได้อยู่ในกำแพงเมืองอีกต่อไป แต่ตำแหน่งในปัจจุบันอยู่นอกเมืองเก่าและอยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้ พื้นที่ส่วนใหญ่ของนครดาวิดดั้งเดิมก็อยู่นอกกำแพง "เมืองเก่า" ในปัจจุบันเช่นกัน ยังมีสันเขาอีกแห่งหนึ่งอยู่ทางตะวันตกก็ถูกเรียกว่า 'เขาศิโยน' ในช่วง 2 สหัสวรรษที่ผ่านมา แทนที่จะเป็นเนินเขาทางตะวันออกเฉียงใต้ดั้งเดิม (นครดาวิด) หรือเนินเขาทางใต้ (เนินพระวิหาร) ซึ่งยิ่งเพิ่มความสับสน
ศัพทมูล[แก้]
ศัพทมูลของคำว่าศิโยน (ṣiyyôn) ไม่แน่ชัด[3][4][5]
มีการกล่าวถึงในพันธสัญญาเดิมในหนังสือซามูเอล (2 ซามูเอล 5:7) ว่าศิโยนเป็นชื่อป้อมปราการของชาวเยบุสที่ดาวิดพิชิตได้ ต้นกำเนิดของคำนี้ดูจะเกิดขึ้นก่อนวงศ์วานอิสราเอล[3][4] หากเป็นกลุ่มภาษาเซมิติก ก็อาจมาจากรากศัพท์ภาษาฮีบรูว่า ṣiyyôn ("ปราการ") หรือ צִיָּה ṣiyya ("แผ่นดินแห้ง" หรือ "ทะเลทราย", เยเรมีย์ 51:43) มีการเสนอว่าอาจมีความสัมพันธ์ที่ไม่ใช่กลุ่มภาษาเซมิติกกับคำภาษาฮูร์เรียว่า šeya ("แม่น้ำ" หรือ "ลำห้วย")[5] หรืออาจมีต้นกำเนิดจากคำในภาษาฮิตไทต์[6]
รูปคำ ציון (Tzion, การออกเสียงไทบีเรีย: Ṣiyyôn) ปรากฏ 108 ครั้งในคัมภีร์ฮีบรู และปรากฏหนึ่งครั้งพร้อมคำกำกับนามว่า HaTzion[7][8]
อักษร Tsade มักถอดเป็นอักษร z ในการแปลคัมภีร์ไบเบิลเป็นภาษาอังกฤษ จึงสะกดเป็น Zion (แทนที่จะเป็น Tzion) แบบแผนการแปลนี้ชัดเจนว่ามีต้นกำเนิดมาจากการสะกดในภาษาเยอรมัน[9] ที่ z ใช้แทนเสียงพยัญชนะ [t͡s]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Sion เป็นการสะกดในวัลเกต ซึ่งยังนำมาใช้ในภาษาฝรั่งเศสปัจจุบัน
- ↑ Hebrew Academy 2006 convention for the romanization of Hebrew, Announcements of the Academy of the Hebrew Language เก็บถาวร 2013-10-15 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- ↑ 3.0 3.1 3.2 Longman, Tremper; Enns, Peter (2008). Dictionary of the Old Testament: Wisdom, Poetry & Writings: A Compendium of Contemporary Biblical Scholarship. InterVarsity Press. p. 936. ISBN 978-0-8308-1783-2.
- ↑ 4.0 4.1 4.2 Anderson, Arnold Albert (1981). The book of Psalms. Wm. B. Eerdmans Publishing. ISBN 978-0-551-00846-5.
- ↑ 5.0 5.1 Bromiley, Geoffrey W. (1995). The International Standard Bible Encyclopedia. Wm. B. Eerdmans Publishing. p. 1006. ISBN 978-0-8028-3782-0.
- ↑ Mendenhall, George (1973). The Tenth Generation: The Origins of the Biblical Tradition. The Johns Hopkins University Press. ISBN 0-8018-1654-8.
- ↑ The Responsa Project: Version 13, Bar Ilan University, 2005
- ↑ Kline, D.E., A Comprehensive Etymological Dictionary of the Hebrew Language for readers of English, Carta Jerusalem, University of Haifa, 1987, pp. xii–xiii
- ↑ Joseph Dixon, A general introduction to the Sacred Scriptures: in a series of dissertations, critical hermeneutical and historical, J. Murphy, 1853, p. 132
บรรณานุกรม[แก้]
- "Zion". The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints.
- Ludlow, D. H. (Ed.) (1992). Vol 4. Encyclopedia of Mormonism. New York: Macmillan Publishing Company.
- McConkie, B. R. (1966). Mormon Doctrine. (2nd ed). Utah: Bookcraft.
- Steven Zarlengo: Daughter of Zion: Jerusalem's Past, Present, and Future. Dallas: Joseph Publishing, 2007.
อ่านเพิ่มเติม[แก้]
- Batto, Bernard F.; Roberts, Kathryn L. (2004). David and Zion: Biblical Studies in Honor of J. J. M. Roberts. Winona Lake, Ill.: Eisenbrauns. ISBN 1-57506-092-2.
- Shatz, Adam, "We Are Conquerors" (review of Tom Segev, A State at Any Cost: The Life of David Ben-Gurion, Head of Zeus, 2019, 804 pp., ISBN 978 1 78954 462 6), London Review of Books, vol. 41, no. 20 (24 October 2019), pp. 37–38, 40–42. "Segev's biography... shows how central exclusionary nationalism, war and racism were to Ben-Gurion's vision of the Jewish homeland in Palestine, and how contemptuous he was not only of the Arabs but of Jewish life outside Zion. [Liberal Jews] may look at the state that Ben-Gurion built, and ask if the cost has been worth it." (p. 42 of Shatz's review.)