ข้ามไปเนื้อหา

ธงชาติญี่ปุ่น

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ธงชาติญี่ปุ่น
นิชโชกิ[1] หรือ ฮิโนมารุ[2]
การใช้ธงพลเรือน ธงเรือพลเรือน ธงราชการ และ ธงเรือรัฐบาล Small vexillological symbol or pictogram in black and white showing the different uses of the flag Small vexillological symbol or pictogram in black and white showing the different uses of the flag
สัดส่วนธง2:3[1]
ประกาศใช้27 กุมภาพันธ์ 1868; 156 ปีก่อน (1868-02-27)[a] (ธงเรือของราษฎร์)
13 สิงหาคม 1999; 25 ปีก่อน (1999-08-13)[b] (ธงชาติ)
ลักษณะธงพื้นสีขาว รูปวงกลมสีแดงในธงอยู่กลางธงพอดี
บทความนี้อ้างอิงคริสต์ศักราช/คริสต์ทศวรรษ/คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา

ธงชาติญี่ปุ่น (ญี่ปุ่น: 日本の国旗; โรมาจิ: Nipponnokokki) เป็นธงประจำชาติของประเทศญี่ปุ่น มีลักษณะเป็นธงรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าพื้นสีขาว กึ่งกลางธงเป็นรูปวงกลมสีแดง มีชื่อตามกฎหมายว่า นิชโชกิ (ญี่ปุ่น: 日章旗; โรมาจิ: Nisshōki; ธงพระอาทิตย์) แต่ในญี่ปุ่นนิยมเรียกธงนี้ว่า ฮิโนมารุ (ญี่ปุ่น: 日の丸; โรมาจิ: Hinomaru; วงกลมดวงอาทิตย์) จึงมีการเรียกประเทศนี้อย่างลำลองว่า ดินแดนแห่งพระอาทิตย์อุทัย ตามความหมายของชื่อธง

ธงรูปดวงอาทิตย์เป็นธงชาติของญี่ปุ่นโดยพฤตินัยก่อนการประกาศใช้พระราชบัญญัติธงชาติและเพลงชาติในวันที่ 13 สิงหาคม ค.ศ. 1999 ก่อนหน้านั้นไม่มีบัญญัติใดที่กำหนดลักษณะของธงชาติขึ้นเฉพาะ ต่อมาเมื่อ ค.ศ. 1870 ไดโจกัง สภาปกครองญี่ปุ่นในช่วงต้นของยุคเมจิได้ออกพระบรมราชโองการกำหนดลักษณะของธงชาติสองฉบับ โดยธงรูปดวงอาทิตย์ได้รับการประกาศใช้เป็นธงเรือของราษฎรตามพระบรมราชโองการที่ 57 แห่งรัชศกเมจิที่ 3 (เมื่อวันที่ 27 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1870)[3] และธงชาติที่ใช้ในเรือหลวงตามพระบรมราชโองการที่ 651 แห่งรัชศกเมจิที่ 3 (เมื่อวันที่ 27 ตุลาคม ค.ศ. 1870)[4] การใช้ธงฮิโนมารุมีข้อจำกัดอย่างมากในช่วงต้นของการยึดครองญี่ปุ่นหลังสงครามโลกครั้งที่สองที่ต่อมาได้ปรับลดข้อจำกัดลงจนยกเลิกไปในที่สุด

ดวงอาทิตย์เป็นสิ่งที่มีบทบาทสำคัญในตำนานและศาสนาแห่งญี่ปุ่นที่กล่าวว่าจักรพรรดิญี่ปุ่นทรงสืบเชื้อสายโดยตรงจากสุริยเทพีอามาเตราซุของชินโต และมีความชอบธรรมของราชวงศ์ญี่ปุ่นจากการทรงเลือกสรรของเทพี เช่นเดียวกับชื่อของประเทศ ตำราประวัติศาสตร์โบราณโชกุนิฮงงิที่กล่าวถึงการใช้ธงรูปดวงอาทิตย์ครั้งแรกในญี่ปุ่น ระบุว่าจักรพรรดิมมมุโปรดให้ใช้ธงที่แสดงรูปดวงอาทิตย์นี้ในเขตพระราชฐานเมื่อ ค.ศ. 701[5][6] ส่วนธงผืนที่เก่าที่สุดที่ยังคงอยู่ได้รับการรักษาไว้ในวัดอุมโปจิ นครโคชู จังหวัดยามานาชิ สามารถนับย้อนอายุได้ไกลกว่าศตวรรษที่ 16 และมีตำนานกล่าวว่าธงผืนดังกล่าวจักรพรรดิโกะ-เรเซพระราชทานแก่วัดไว้ตั้งแต่ศตวรรษที่ 11[7][8][9] ในช่วงการฟื้นฟูเมจิ ธงรูปดวงอาทิตย์และธงอาทิตย์อุทัยของกองทัพเรือและกองทัพจักรวรรดิญี่ปุ่นได้กลายเป็นสัญลักษณ์สำคัญในการอุบัติของจักรวรรดิญี่ปุ่น โดยสื่อชวนเชื่อทั้งใบปิด หนังสือ และภาพยนตร์ปรากฏภาพธงในฐานะที่มาของความภาคภูมิใจและชาตินิยม ในบ้านของชาวญี่ปุ่น พลเมืองต้องประดับธงในวันสำคัญของชาติ พิธีการ และในโอกาสที่รัฐบาลกำหนด บรรดาเครื่องหมายแห่งการอุทิศต่อชาติและจักรพรรดิที่มีลวดลายฮิโนมารุได้รับความนิยมอย่างสูงในห้วงสงครามจีน–ญี่ปุ่นครั้งที่สองและการยุทธ์อื่น เครื่องหมายดังกล่าวมีตั้งแต่ธงที่เขียนถ้อยคำต่าง ๆ ไปจนถึงเครื่องแต่งกายและภาชนะที่มีลักษณะคล้ายธง

ความรู้สึกของสาธารณชนต่อธงชาติญี่ปุ่นมีความหลากหลาย แหล่งข้อมูลทั้งทางตะวันตกและญี่ปุ่นเองกล่าวว่าในอดีตธงชาติญี่ปุ่นนั้นเป็นสัญลักษณ์ที่ทรงพลังและยั่งยืนของชาวญี่ปุ่น นับแต่การสิ้นสุดของสงครามโลกครั้งที่สอง (สงครามแปซิฟิก) การใช้ธงชาติและเพลงชาติคิมิงาโยะในโรงเรียนรัฐญี่ปุ่นเป็นประเด็นถกเถียงที่นำไปสู่การประท้วงและการฟ้องร้อง ธงที่ใช้ในทางทหารของญี่ปุ่นหลายผืนออกแบบโดยมีพื้นฐานมาจากฮิโนมารุ รวมทั้งธงนาวีรูปดวงอาทิตย์เปล่งรัศมี รวมทั้งมีการนำฮิโนมารุเป็นต้นแบบของธงอื่นในญี่ปุ่นทั้งภาครัฐและเอกชน

ประวัติ

[แก้]

ยุคโบราณถึงยุคกลาง

[แก้]
กองเรือของคูกิ โยชิตากะ [en] เมื่อ ค.ศ. 1593
กองเรือรัฐบาลโชกุนที่ประดับฮิโนมารุ เมื่อราว ค.ศ. 1634
เรือรบญี่ปุ่นอาซาฮิ มารุ [en] ของรัฐบาลโชกุนโทกูงาวะเมื่อ ค.ศ. 1856
ภาพอูกิโยะขบวนเรือหลวงจักรพรรดิที่โออุ มัตสึชิมะ โดยฮิโรชิเงะที่ 3 [en] (ค.ศ. 1876)
Small vexillological symbol or pictogram in black and white showing the different uses of the flagธงชาติญี่ปุ่น (ค.ศ. 1868–1999)

แม้ว่ายังไม่ทราบว่าธงญี่ปุ่นกำเนิดขึ้นเมื่อใดอย่างชัดแจ้ง[10] แต่ "อาทิตย์อุทัย" มีความหมายในเชิงสัญลักษณ์ตั้งแต่ช่วงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 7 โดยประเทศญี่ปุ่นมักได้รับการกล่าวถึงว่าเป็น "ดินแดนแห่งอาทิตย์อุทัย"[11] ด้วยกลุ่มเกาะญี่ปุ่นอยู่ทางตะวันออกของผืนทวีปเอเชียและถือได้ว่าเป็นจุดที่ดวงอาทิตย์จะขึ้นจากขอบฟ้า เมื่อ ค.ศ. 607 มีหนังสือทางการฉบับหนึ่งมีใจความในตอนต้นว่า "จากจักรพรรดิแห่งพระอาทิตย์อุทัย" ส่งมายังจักรพรรดิสุยหยาง[12]

ดวงอาทิตย์มีความเกี่ยวเนื่องอย่างใกล้ชิดกับราชวงศ์ญี่ปุ่นตามตำนานที่กล่าวว่าผู้ครองราชบังลังก์เป็นผู้สืบทายาทจากสุริยเทพีอามาเตราซุ[13][14] ศาสนาโคะ-ชินโต [en] โบราณในฐานะศาสนาประจำชาติของชาวญี่ปุ่นที่ได้ผนวกรวมการบูชาธรรมชาติและวิญญาณ ความเชื่อนี้ยังมีการบูชาดวงอาทิตย์ โดยเฉพาะในด้านเกษตรกรรมและการประมง จากยุคยาโยอิ (300 ปีก่อนคริสตกาล) จนถึงยุคโคฟุง (ค.ศ. 250; ยุคยามาโตะ [en; ja]) มีการใช้ไนโก คามงเกียว [jp] (ญี่ปุ่น: 内行花文鏡; โรมาจิ: Naikō Kamonkyō) (กระจกทองแดงขนาดใหญ่ที่มีลายกลีบดอกไม้ที่ผลิตขึ้นในญี่ปุ่น) ในการเฉลิมฉลองการก่อร่างแห่งอาทิตย์อุทัย นอกจากนี้ยังมีทฤษฎีว่ากระจกดังกล่าวคล้ายกับยาตะโนะคางามิ [en] หนึ่งในไตรราชกกุธภัณฑ์ของญี่ปุ่น[15]

ในช่วงการขยายอาณาจักรสู่ทิศตะวันออกของจักรพรรดิจิมมุ [en] (ญี่ปุ่น: 神武東征; โรมาจิ: Jinmu tōsei; ทับศัพท์: จิมมุ โทเซ) อิตสึเซะ โนะ มิโกโตะ พระเชษฐา (พี่ชาย) ในจักรพรรดิจิมมุถูกลอบปลงพระชนม์ในสมรภูมิกับนางาซูเนฮิโกะ ("ชายผู้ขายาว") หัวหน้าชนเผ่าท้องถิ่นในนานิวะ (โอซากะในปัจจุบัน) จักรพรรดิจิมมุจึงทรงตระหนักถึงพระราชฐานะผู้สืบเชื้อสายจากดวงอาทิตย์ มิควรทำการรบต่อดวงอาทิตย์ (ไปในทางทิศตะวันออก) แต่ควรพุ่งรบจากดวงอาทิตย์ (ไปทางทิศตะวันตก) กองรบของพระองค์จึงเคลื่อนจากทิศตะวันออกมุ่งสู่คาบสมุทรคิอิเพื่อพุ่งรบไปทางทิศตะวันตก เมื่อถึงคูมาโนะ [หรืออิเซะ (จังหวัดมิเอะ) [en]] แล้วเดินทางต่อไปยังยามาโตะ ทำให้กองทัพของพระองค์ได้รับชัยชนะในการต่อสู้กับนางาซูเนฮิโกะและพิชิตภูมิภาคคิงกิ[16][17]

มีการสันนิษฐานว่ามีการใช้ธงรูปดวงอาทิตย์ตั้งแต่การสถาปนาการปกครองแบบรวมศูนย์ต่อจักรพรรดิ (ญี่ปุ่น: 親政) ภายหลังอุบัติการณ์อิชชิ [en] ใน ค.ศ. 645 ซึ่งตรงกับปีแรกในรัชศกไทกะ[18]

โชกุนิฮงงิ หนังสือประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นซึ่งเขียนแล้วเสร็จใน ค.ศ. 797 เป็นหลักฐานแรกที่บันทึกการใช้ธงรูปดวงอาทิตย์ในพระราชพิธีฉลองปีใหม่ (ญี่ปุ่น: 朝賀; โรมาจิ: Chōga; ทับศัพท์: โชงะ) ของจักรพรรดิมมมุใน ค.ศ. 701 (ปีแรกในรัชศกไทโฮ)[5][6] มีการประดับนิชโชะ (ญี่ปุ่น: 日像; โรมาจิ: Nissho; ธงดวงอาทิตย์สีทอง) ในบริเวณพิธี[5][6]

ทฤษฎีหนึ่งที่มีความโดดเด่นเกี่ยวกับธงนี้ คือ ผลแห่งสงครามเก็มเป (ค.ศ. 1180–1185) เดิมธงนิชชิกิ (ญี่ปุ่น: 錦の御旗; โรมาจิ: Nishiki no mihata) ซึ่งเป็นสัญลักษณ์แห่งราชสำนัก มีรูปดวงอาทิตย์เป็นวงกลมสีทองและรูปดวงจันทร์เป็นวงกลมสีเงินบนพื้นสีแดง กระทั่งช่วงท้ายยุคเฮอัง ตระกูลไทระประกาศตนเป็นทหารของรัฐบาลและใช้ธงแดงมีวงกลมสีทอง (ญี่ปุ่น: 赤地金丸) เช่นเดียวกับราชสำนัก[19] เก็นจิ (ตระกูลมินาโมโตะ) ที่อยู่ในฐานะฝ่ายตรงข้ามจึงใช้ธงขาวมีวงกลมสีแดง (ญี่ปุ่น: 白地赤丸) ในสงครามเก็มเป[19] เมื่อตระกูลไทระพ่ายแพ้ไป เก็นจิจึงจัดตั้งรัฐบาลโชกุน (ญี่ปุ่น: 幕府; โรมาจิ: bakufu) บรรดาขุนศึกในยุคหลังอย่างโอดะ โนบูนางะ หรือโทกูงาวะ อิเอยาซุ ระลึกได้ว่าตนเองเป็นผู้สืบทอดเก็นจิ จึงชักธงฮิโนมารุในสงคราม[19]

ตำนานเฮเกะ จากคริสต์ศตวรรษที่ 12 ระบุว่าซามูไรแต่ละคนครองพัดที่มีรูปวาดดวงอาทิตย์[20] ส่วนอีกตำนานหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับธงชาติกล่าวถึงพระนิจิเร็งซึ่งมอบธงดวงอาทิตย์แก่โชกุนเพื่อนำไปในสงครามต่อต้านการรุกรานญี่ปุ่นของมองโกเลีย[21]

ในยุทธการที่นากาชิโนะ (28 มิถุนายน ค.ศ. 1575) กองกำลังร่วมของโอดะ โนบูนากะ และโทกูงาวะ อิเอยาซุ ต่อสู้กับทาเกดะ คัตสึโยริ[19] นอกจากโนบูนากะและอิเอยาซุมีธงประจำตระกูลของตนเองแล้ว ทั้งสองได้ชักธงฮิโนมารุด้วย[19] ส่วนตระกูลทาเกดะที่อยู่อีกฝ่ายหนึ่งก็ได้ชักธงฮิโนมารุเช่นกัน[19] ทำให้ฮิโนมารุถือเป็นสัญลักษณ์ของชาติ[19]

หนึ่งในธงชาติญี่ปุ่นที่เก่าแก่ที่สุดอยู่ที่วัดอุมโปจิในโคชู (จังหวัดยามานาชิ) [en][19] ตำนานระบุว่าเป็นธงที่จักรพรรดิโกะ-เรเซพระราชทานแก่มินาโมโตะ โนะ โยชิมิตสึ [en] และได้รับการดูแลรักษาในฐานะสมบัติของตระกูลทาเกดะมานานกว่า 1,000 ปี[19][22] และมีอายุเก่าแก่กว่าคริสต์ศตวรรษที่ 16

ในช่วงการรวมชาติในคริสต์ศตวรรษที่ 16 ไดเมียวแต่ละคนมีธงหลักที่ชักในสงคราม โดยมากธงเป็นผืนยาวที่มีมง [en] (ตราประจำตระกูล) ของขุนนางไดเมียว สมาชิกในครอบครัวเดียวกันมีธงประจำตัวที่แตกต่างกันใช้ชักในสงคราม ธงใช้เป็นสิ่งแสดงตนและประดับไว้บนหลังทหารและม้า ส่วนนายพลมีธงประจำตัวที่ส่วนมากมีลักษณะต่างจากธงของทหารทั่วไป คือ เป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส[23][ต้องการเลขหน้า]

ใน ค.ศ. 1854 ช่วงรัฐบาลโชกุนโทกูงาวะ มีการสั่งให้เรือญี่ปุ่นต้องชักธงฮิโนมารุเพื่อจำแนกเรือตนให้ต่างไปจากเรือต่างชาติ[20] ก่อนหน้านั้น มีการใช้ธงฮิโนมารุหลากประเภทบนเรือค้าขายกับสหรัฐอเมริกาและรัสเซีย[10] มีพระบรมราชโองการประกาศให้ฮิโนมารุเป็นธงเรือราษฎร์ของญี่ปุ่นใน ค.ศ. 1870 ถือเป็นธงชาติตามกฎหมายระหว่าง ค.ศ. 1870–1885 ฮิโนมารุจึงเป็นธงชาติแบบแรกที่ญี่ปุ่นประกาศใช้[24][25]

ขณะที่แนวคิดของสัญลักษณ์แห่งชาติยังเป็นสิ่งแปลกใหม่สำหรับชาวญี่ปุ่น รัฐบาลเมจิจำเป็นให้มีสัญลักษณ์เหล่านั้นเพื่อสื่อสารกับโลกภายนอก ซึ่งกลายเป็นสิ่งที่สำคัญยิ่งภายหลังจากพลเรือจัตวา แมทธิว เพร์รี นำกองเรือมายังอ่าวโยโกฮามะ[26] นอกจากนี้ รัฐบาลเมจิยังได้ประกาศใช้สัญลักษณ์แห่งชาติอีกหลายอย่าง รวมทั้งเพลงชาติ คิมิงาโยะ และตราแผ่นดิน[27] ใน ค.ศ. 1885 มีการยกเลิกบรรดากฎหมายที่ไม่ได้ประกาศในราชกิจจานุเบกษา (ญี่ปุ่น: 官報; โรมาจิ: Kanpō; ทับศัพท์: คัมโป [ja]) ทำให้ธงฮิโนมารุเป็นธงชาติโดยพฤตินัยเนื่องจากไม่มีกฎหมายรองรับภายหลังการฟื้นฟูเมจิ[28]

ความขัดแย้งช่วงต้นและสงครามแปซิฟิก

[แก้]
ครอบครัวหนึ่งมารวมตัวกันรอบชายหนุ่มคนหนึ่งที่สวมเครื่องแบบทหาร โดยมีป้ายและธงล้อมรอบ เด็กบางคนก็ถือธงด้วย
ภาพถ่ายการเกณฑ์ทหารในคริสต์ทศวรรษ 1930 มีธงฮิโนมารุประดับรอบบ้านและเด็กถือธงดังกล่าว
Three children holding flags in front of a building and a rising sun
ใบปิดโฆษณาชวนเชื่อส่งเสริมความความปรองดองระหว่างชาวญี่ปุ่น ชาวจีนฮั่น และชาวแมนจู ข้อความภาษาจีน (อ่านจากขาวไปซ้าย) ระบุว่า "ด้วยความร่วมมือของญี่ปุ่น จีน และแมนจู โลกสามารถสงบสุขได้"

การใช้ธงชาติญี่ปุ่นเพิ่มสูงขึ้นในช่วงที่ญี่ปุ่นกำลังสร้างและขยายจักรวรรดิ อีกทั้งยังมีการใช้ฮิโนมารุในการเฉลิมฉลองชัยชนะในสงครามจีน–ญี่ปุ่นครั้งที่หนึ่งและสงครามรัสเซีย–ญี่ปุ่น ตลอดจนความพยายามสู้รบทั่วทั้งประเทศ[29] มีภาพยนตร์โฆษณาชวนชื่อญี่ปุ่นเรื่องหนึ่งใน ค.ศ. 1934 แสดงให้เห็นการออกแบบธงชาติญี่ปุ่นนั้นสมบูรณ์แบบในทุกทาง ผิดกับธงชาติอื่นที่มีข้อบกพร่องในการออกแบบ[30] ใน ค.ศ. 1937 กลุ่มเด็กหญิงจากจังหวัดฮิโรชิมะแสดงความเป็นหนึ่งเดียวกับเหล่าทหารญี่ปุ่นที่สู้รบกับจีนในสงครามจีน–ญี่ปุ่นครั้งที่สองโดยรับประทาน เบ็นโตฮิโนมารุ (แปลว่า ข้าวกล่องรูปธงชาติญี่ปุ่น) ที่มีอูเมโบชิอยู่กึ่งกลางข้าว เบ็นโตฮิโนมารุได้กลายเป็นสัญลักษณ์ของการระดมพลและความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับทหารของญี่ปุ่นจนถึงคริสต์ทศวรรษ 1940[31]

ชัยชนะของญี่ปุ่นในสงครามจีน–ญี่ปุ่นตอนต้นส่งผลให้มีการใช้ฮิโนมารุในการเฉลิมฉลองอีกครั้ง ที่สามารถพบเจอในมือของชาวญี่ปุ่นทุกคนในขบวนเฉลิมฉลอง[29]

หนังสือเรียนในช่วงเวลานั้นมีการพิมพ์รูปฮิโนมารุพร้อมกับคำขวัญต่าง ๆ ที่แสดงความจงรักภักดีต่อจักรพรรดิและญี่ปุ่น ทั้งมีการปลูกฝังความรักชาติในฐานะศีลธรรมอันดีแก่เด็กชาวญี่ปุ่น การแสดงออกถึงความรักชาติ เช่น การประดับธงชาติหรือการบูชาจักรพรรดิทุกวัน เป็นส่วนหนึ่งของการเป็น "ชาวญี่ปุ่นที่ดี"[32]

ธงชาติเป็นเครื่องมือหนึ่งของจักรวรรดินิยมญี่ปุ่นในการยึดครองพื้นที่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองโดยการบังคับให้ใช้ธง[33]และการให้นักเรียนร้องเพลง คิมิงาโยะ ในการเคารพธงชาติตอนเช้า[34] ส่วนธงพื้นถิ่นได้รับอนุญาตให้ใช้ในบางพื้นที่ เช่น ฟิลิปปินส์ อินโดนีเซียภายใต้การยึดครองของญี่ปุ่น [en] แมนจู[35][36][37] ส่วนเกาหลีที่เป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิญี่ปุ่น ฮิโนมารุและสัญลักษณ์อื่นได้รับการประกาศว่าชาวเกาหลีเป็นพลเมืองของจักรวรรดิ[38]

ในสงครามแปซิฟิก ชาวอเมริกันได้บัญญัติศัพท์ "มีตบอล" (อังกฤษ: meatball; แปลว่า ลูกชิ้น) เพื่อใช้เรียกฮิโนมารุและเครื่องหมายอากาศยานทางการทหารญี่ปุ่นในเชิงดูถูกเหยียดหยาม[39] ฮิโนมารุสำหรับชาวญี่ปุ่นเปรียบดั่ง "ธงอาทิตย์อุทัยที่ฉายแสงสู่ความมืดมิดทั่วโลก"[40] ส่วนชาวตะวันตกมองว่าเป็นหนึ่งในสัญลักษณ์ที่ทรงพลังที่สุดของทหารญี่ปุ่น[41]

ญี่ปุ่นในการยึดครองโดยสหรัฐอเมริกา

[แก้]
หมู่ชายในเครื่องแบบทหารมองธงที่ถูกชักลง
ธงเรือราษฎร์และธงนาวีญี่ปุ่นในช่วงที่ถูกยึดครอง
ซ้าย: การลดธงฮิโนมารุที่โซลเมื่อ 9 กันยายน ค.ศ. 1945 วันที่ยอมจำนน

ขวา: ธงเรือราษฎร์และธงนาวีญี่ปุ่นภายใต้การยึดครอง ฮิโนมารุยังคงใช้ในทางพฤตินัย

ฮิโนมารุเป็นธงชาติญี่ปุ่นโดยพฤตินัยในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองและช่วงที่ถูกยึดครองโดยฝ่ายสัมพันธมิตร[28] โดยการประดับฮิโนมารุในช่วงการยึดครองญี่ปุ่นภายหลังสงครามโลกครั้งที่สองต้องได้รับอนุญาตจากผู้บัญชาการสูงสุดของฝ่ายสัมพันธมิตร [en][42][43] แหล่งข้อมูลระบุถึงระดับของการจำกัดการใช้ฮิโนมารุแตกต่างกันไป บางแหล่งถึงกับใช้คำว่า "ห้าม"[44][45] ถึงกระนั้น แม้ว่าข้อจำกัดเดิมจะกำหนดไว้เข้มงวดมาก แต่ก็ไม่ถึงกับห้ามโดยสิ้นเชิง[28]

หลังสงครามโลกครั้งที่สอง มีการใช้ธงแสดงสัญชาติบนเรือพลเรือนญี่ปุ่นของหน่วยงานควบคุมการขนส่งทางเรือสหรัฐอเมริกาสำหรับกองเรือพาณิชย์ญี่ปุ่น[46] โดยกำหนดให้ใช้ธงที่ดัดแปลงจากธงอักขระ "E" ของธงประมวลสากลตั้งแต่เดือนกันยายน ค.ศ. 1945 กระทั่งสหรัฐอเมริกายุติการยึดครองญี่ปุ่น[47] ส่วนเรือสหรัฐอเมริกาที่เดินในน่านน้ำญี่ปุ่นให้ในธงที่ดัดแปลงจากธงอักขระ "O"[48]

เมื่อวันที่ 2 พฤษภาคม ค.ศ. 1947 ดักลาส แมกอาเธอร์ ยกเลิกข้อจำกัดการประดับฮิโนมารุบนพื้นที่อาคารสภานิติบัญญัติแห่งชาติ พระราชวังหลวง ทำเนียบนายกรัฐมนตรี และอาคารศาลสูงสุด พร้อมกับการตรารัฐธรรมนูญแห่งญี่ปุ่นฉบับใหม่[49][50] บรรดาข้อจำกัดเหล่านั้นได้รับการผ่อนปรนลงใน ค.ศ. 1948 โดยอนุญาตให้บุคคลสามารถประดับธงชาติในวันสำคัญของชาติได้ กระทั่งได้ยกเลิกข้อจำกัดทั้งหมดในเดือนมกราคม ค.ศ. 1949 ทุกคนมีสิทธิ์ประดับฮิโนมารุได้ทุกเวลาโดยไม่ต้องขออนุญาตอีกต่อไป จึงทำให้มีการส่งเสริมให้โรงเรียนและบ้านเรือนประดับฮิโนมารุจึงถึงช่วงต้นคริสต์ทศวรรษ 1950[42]

ภายหลังสงครามจนถึง ค.ศ. 1999

[แก้]
A group of men and women watching a flag being raised.
การเชิญธงฮิโนมารุขึ้นเสาที่สำนักงานใหญ่สหประชาชาติในนครนิวยอร์กใน ค.ศ. 1956

ตั้งแต่สงครามโลกครั้งที่ 2 ธงชาติญี่ปุ่นเป็นที่วิพากษ์วิจารณ์เนื่องจากความเกี่ยวเนื่องกับแสนยนิยม (ความนิยมในการทหาร) ของประเทศในอดีต เช่นเดียวกับคิมิงาโยะ เพลงชาติญี่ปุ่นปัจจุบัน[22] ความรู้สึกที่มีต่อฮิโนมารุและคิมิงาโยะแสดงถึงการเปลี่ยนผ่านของสาธารณชนจากความรู้สึกรักชาติ ไดนิปปง (ญี่ปุ่นอันยิ่งใหญ่) ไปสู่ นิฮง ที่รักสันติและต่อต้านความคลั่งทหาร ด้วยการเปลี่ยนแปลงอุดมการณ์นี้ ทำให้การใช้ธงดังกล่าวในญี่ปุ่นลดลงทันทีหลังสงครามสิ้นสุดลง แม้ว่าผู้บัญชาการสูงสุดของฝ่ายสัมพันธมิตรได้ยกเลิกข้อจำกัดลงใน ค.ศ. 1949 แล้วก็ตาม[43][51]

ในช่วงการฟื้นฟูความสัมพันธ์ทางการทูตของญี่ปุ่น มีการใช้ฮิโนมารุเป็นอาวุธทางการเมืองในต่างประเทศ เมื่อครั้งที่จักรพรรดิโชวะและจักรพรรดินีโคจุงเสด็จพระราชดำเนินเยือนเนเธอร์แลนด์ มีการเผาฮิโนมารุโดยพลเมืองดัตช์ที่ต้องการให้พระองค์ทรงถูกเนรเทศกลับญี่ปุ่นหรือทรงถูกพิจารณาคดีในข้อหาฆาตกรรมต่อเชลยศึกชาวดัตช์ในสงครามโลกครั้งที่สอง[52] ส่วนในประเทศญี่ปุ่นไม่มีการใช้ธงชาติเพื่อการดังกล่าว รวมทั้งการประท้วงการเจรจาข้อตกลงสถานะกองกำลังระหว่างสหรัฐอเมริกากับญี่ปุ่น [en] สหภาพแรงงานและกลุ่มผู้ประท้วงอื่นนิยมใช้ธงแดงแห่งการปฏิวัติแทน[53]

ประเด็นเกี่ยวกับฮิโนมารุและเพลงชาติได้รับความสนใจขึ้นอีกครั้งเมื่อโตเกียวเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขันโอลิมปิกฤดูร้อน 1964 โดยก่อนการแข่งขันดังกล่าวมีกำหนดขนาดของรูปดวงอาทิตย์บนธงชาติ เนื่องจากธงเดิมเมื่อประดับร่วมกับธงชาติอื่นแล้วรูปดวงอาทิตย์บนธงไม่มีความโดดเด่นเพียงพอ[43] ทาดามาซะ ฟูกิอูระ ผู้เชี่ยวชาญด้านสี ตัดสินใจกำหนดให้รูปดวงอาทิตย์บนธงมีขนาดสองในสามตามความยาวธง ฟูกิอูระยังกำหนดเฉดสีของธงที่ใช้ในการแข่งขันครั้งนี้ และการแข่งขันโอลิมปิกฤดูหนาว 1998 ที่นากาโนะด้วย[54]

ใน ค.ศ. 1989 การสวรรคตของจักรพรรดิฮิโรฮิโตะได้จุดประเด็นทางสังคมเกี่ยวกับธงชาติขึ้น ฝ่ายอนุรักษนิยมเล็งเห็นว่าพวกเขาอาจมีโอกาสที่จะเสนอฮิโนมารุเป็นธงชาติโดยไม่ถูกคัดค้านเกี่ยวกับความหมายของธง หากสามารถใช้ธงนี้ในพระราชพิธีได้โดยไม่กระตุ้นภาพลบในอดีต[55] ในช่วงไว้ทุกข์อย่างเป็นทางการหกวัน มีการประดับธงโดยลดธงครึ่งเสาหรือติดแถบสีดำทั่วทั้งญี่ปุ่น[56] แม้ว่าจะมีรายงานเกี่ยวกับผู้ประท้วงที่ทำลายฮิโนมารุในวันพระราชพิธีพระบรมศพ[57] การประดับธงชาติญี่ปุ่นครึ่งเสาของสถานศึกษาโดยพร้อมเพรียงนำมาซึ่งความสำเร็จของฝ่ายอนุรักษนิยม[55]

ตั้งแต่ ค.ศ. 1999

[แก้]
หน้าเอกสารมีตัวอักษรเอเชียและธงชาติญี่ปุ่นสีขาวดำตรงบนซ้าย
พระราชบัญญัติธงชาติและเพลงชาติที่ประกาศในราชกิจจานุเบกษาเมื่อวันที่ 13 สิงหาคม ค.ศ. 1999

ใน ค.ศ. 1999 มีการตราพระราชบัญญัติธงชาติและเพลงชาติเพื่อกำหนดให้ฮิโนมารุและคิมิงาโยะเป็นสัญลักษณ์แห่งชาติ โดยการตรากฎหมายดังกล่าวเริ่มต้นจากอัตวินิบาตกรรมของโทชิฮิโระ อิชิกาวะ ผู้อำนวยการโรงเรียนมัธยมเซระ [ja] ในเซระ จังหวัดฮิโรชิมะ เนื่องจากไม่สามารถแก้ปัญหาความขัดแย้งระหว่างคณะกรรมการโรงเรียนกับคณะครูเกี่ยวกับการใช้ฮิโนมารุและคิมิงาโยะ[58][59] กฎหมายดังกล่าวเป็นหนึ่งในกฎหมายที่มีการโต้แย้งมากที่สุดกฎหมายหนึ่งที่สภานิติบัญญัติแห่งชาติผ่านกฎหมายนับแต่ ค.ศ. 1992 ที่มีการผ่าน "พระราชบัญญัติว่าด้วยความร่วมมือสำหรับปฏิบัติการรักษาความสงบของสหประชาชาติและปฏิบัติการอื่น" หรือที่อาจรู้จักในชื่อ "กฎหมายความร่วมมือสันติภาพระหว่างประเทศ"[60]

เคโซ โอบูจิ นายกรัฐมนตรีจากพรรคเสรีประชาธิปไตย (แอลดีพี) ตัดสินใจที่จะร่างกฎหมายเพื่อกำหนดให้ฮิโนมารุและคิมิงาโยะเป็นสัญลักษณ์ของญี่ปุ่นอย่างเป็นทางการภายใน ค.ศ. 2000 ส่วนฮิโรมุ โนนากะ [en] เลขาธิการคณะรัฐมนตรีญี่ปุ่น [en] ต้องการให้กฎหมายดังกล่าวเสร็จสมบูรณ์ภายในวันครบรอบ 10 ปีพระราชพิธีขึ้นครองราชย์ของจักรพรรดิอากิฮิโตะ[61] โดยใน ค.ศ. 1974 มีความพยายามในการตรากฎหมายเพื่อกำหนดธงชาติและเพลงชาติ ภายหลังที่โอกินาวะกลับเป็นส่วนหนึ่งของญี่ปุ่นใน ค.ศ. 1972 และวิกฤตการณ์น้ำมัน ค.ศ. 1973 คากูเอ ทานากะ [en] นายกรัฐมนตรี ได้กล่าวเป็นนัยว่าจะตรากฎหมายเพื่อกำหนดให้สัญลักษณ์ทั้งสองอยู่ในกฎหมายญี่ปุ่น[62] นอกจากการสั่งการให้โรงเรียนสอนและเล่นเพลงคิมิงาโยะแล้ว ทานากะยังต้องการให้นักเรียนชักธงฮิโนมารุในพิธีการทุกเช้า และนำหลักสูตรจริยธรรมที่มีส่วนจากพระราชกฤษฎีกาว่าด้วยการศึกษา [en] ซึ่งจักรพรรดิเมจิทรงตราขึ้นใน ค.ศ. 1890 ด้วย[63] ถึงกระนั้นทานากะไม่ประสบความสำเร็จในการผ่านร่างกฎหมายเข้าสู่สภานิติบัญญัติได้ในปีดังกล่าว[64]

กฎหมายดังกล่าวได้รับการสนับสนุจากพรรคแอลดีพีและพรรคโคเม (ซีจีพี) ในทางกลับกัน พรรคประชาธิปไตยสังคมนิยมญี่ปุ่น [en] (เอสดีพีจี) และพรรคคอมมิวนิสต์ (เจซีพี) ต่อต้านกฎหมายดังกล่าว โดยกล่าวถึงความหมายแฝงของสัญลักษณ์ทั้งสองที่มีต่อช่วงสงคราม พรรคเจซีพียังได้ต่อต้านเพิ่มเติมในประเด็นที่ไม่จัดให้มีการหยั่งเสียงจากสาธารณชน ส่วนพรรคประชาธิปไตย (ดีพีเจ) ไม่มีความเห็นพ้องในประเด็นนี้ นาโอโตะ คัง หัวหน้าพรรคดีพีเจและนายกรัฐมนตรีในเวลาต่อมากล่าวว่าพรรคดีพีเจต้องสนับสนุนร่างกฎหมายนี้เพราะพรรคได้รับรองสัญลักษณ์ทั้งสองในฐานะสัญลักษณ์แห่งญี่ปุ่นแล้ว[65] ยูกิโอะ ฮาโตยามะ รองเลขาธิการพรรคและนายกรัฐมนตรีในเวลาต่อมามีความเห็นว่าร่างกฎหมายนี้จะทำให้เกิดความแตกแยกในสังคมและโรงเรียนของรัฐมากยิ่งขึ้น ถึงกระนั้นก็ตามฮาโตยะมาลงมติเห็นชอบต่อกฎหมายดังกล่าว แต่คังกลับลงมติไม่เห็นชอบ[61]

ก่อนการลงมติ มีการเรียกร้องให้แยกร่างกฎหมายนี้ในสภานิติบัญญัติ โนริฮิโระ คาโตะ ศาสตราจารย์จากมหาวิทยาลัยวาเซดะกล่าวว่าคิมิงาโยะมีประเด็นเฉพาะตัวที่ซับซ้อนกว่าธงฮิโนมารุ[66] ความพยายามที่จะตราให้ฮิโนมารุเป็นธงชาติเพียงอย่างเดียวของพรรคดีพีเจและพรรคอื่นระหว่างการลงมติต่อร่างกฎหมายดังกล่าวถูกสภานิติบัญญัติปัดตกไป[67] สภาผู้แทนราษฎรมีมติให้ผ่านร่างกฎหมายดังกล่าวเมื่อวันที่ 22 กรกฎาคม ค.ศ. 1999 ด้วยคะแนนเสียง 403 ต่อ 86[68] ต่อมาร่างกฎหมายดังกล่าวเข้าสู่การพิจารณาของวุฒิสภาเมื่อวันที่ 28 กรกฎาคมและมีมติให้ผ่านเมื่อวันที่ 9 สิงหาคม มีการประกาศบังคับใช้กฎหมายดังกล่าวเมื่อวันที่ 13 สิงหาคม[69]

ในวันที่ 8 สิงหาคม ค.ศ. 2009 ปรากฏภาพถ่ายภาพหนึ่งที่ถ่ายในขบวนหาเสียงของพรรคดีพีเจในการเลือกตั้งทั่วไปในญี่ปุ่น ค.ศ. 2009 [en] แสดงรูปธงที่แขวนบนเพดาน ธงดังกล่าวทำขึ้นจากการตัดและเย็บธงฮิโนมารุสองผืนเข้าด้วยกันจนเป็นรูปตราสัญลักษณ์ของพรรคดีพีเจ ภาพดังกล่าวทำให้พรรคแอลดีพีและทาโร อาโซ นายกรัฐมนตรี โกรธเคืองอย่างมาก โดยนายกรัฐมนตรีกล่าวว่าการกระทำดังกล่าวนั้นไม่น่าให้อภัย ยูกิโอ ฮาโตยามะ หัวหน้าพรรคดีพีเจ (ซึ่งเคยลงมติร่างกฎหมายว่าด้วยธงชาติและเพลงชาติ)[61] กล่าวตอบว่าธงดังกล่าวไม่ใช่ฮิโนมารุและไม่ควรมองเป็นเช่นนั้น[70]

ลักษณะธง

[แก้]
ธงชาติญี่ปุ่นโบกสะบัด

ตามพระบรมราชโองการหมายเลข 57 ที่ประกาศใช้เมื่อ ค.ศ. 1870 มีบทบัญญัติเกี่ยวกับธงชาติ 2 บท บทแรกระบุถึงบุคคลและวิธีการประดับธง ส่วนบทที่สองระบุถึงวิธีการทำธง[10] ธงมีอัตราส่วน 7:10 คือความกว้างเจ็ดส่วน ความยาวสิบส่วน รูปวงกลมสีแดงที่แสดงถึงดวงอาทิตย์มีขนาดสามในห้าของความกว้างจากฝั่งคันธง พระบรมราชโองการกำหนดให้รูปวงกลมนั้นอยู่กึ่งกลาง แต่มักจะเลื่อนรูปวงกลมค่อนไปทางคันธงหนึ่งในหนึ่งร้อย (1/100) ส่วน[71][72] (ด้วยการกำหนดดังกล่าว ทำให้รูปวงกลมปรากฏอยู่กึ่งกลางของธงเมื่อโบกสะบัด) นอกจากนี้มีการใช้เทคนิควิธีดังกล่าวกับธงอื่น เช่น ธงชาติบังกลาเทศ ธงชาติปาเลา ในวันที่ 3 ตุลาคมของปีเดียวกัน มีการผ่านระเบียบว่าด้วยลักษณะธงเรือราษฎร์และธงเรืออื่น[73] โดยกำหนดให้ธงเรือราษฎร์มีอัตราส่วน 2:3 คือความกว้างสองส่วนและความยาวสามส่วน ส่วนขนาดรูปวงกลมเท่าเดิม แต่วางรูปวงกลมนั้นค่อนไปทางคันธงหนึ่งในยี่สิบ (1/20) ส่วน[74]

ธงมีอัตราส่วนสองต่อสาม เส้นผ่านศูนย์กลางของดวงอาทิตย์มีความสูงสามในห้าของความสูงของผืนธง ดวงอาทิตย์วางบนกึ่งกลางพอดี
แผนภาพแสดงสัดส่วนธงชาติญี่ปุ่น

เมื่อมีการประกาศใช้พระราชบัญญัติธงชาติและเพลงชาติ มีการปรับขนาดของธงเล็กน้อย[1] อัตราส่วนของธงโดยรวมเปลี่ยนเป็นความกว้างสองส่วนต่อความยาวสามส่วน (2:3) และรูปวงกลมสีแดงเลื่อนสู่กึ่งกลางพอดี แต่ยังคงขนาดของรูปวงกลม[2] พื้นของธงเป็นสีขาวและกึ่งกลางเป็นวงกลมสีแดง (ญี่ปุ่น: 紅色; โรมาจิ: beni iro; ทับศัพท์: เบนิ อิโระ) แต่กฎหมายดังกล่าวมิได้กำหนดเฉดสีแดงที่แน่ชัด[1] มีเพียงการระบุว่าใช้สีแดงเข้ม[75]

กรมกลาโหม (ปัจจุบันคือกระทรวงกลาโหม) ได้ข้อกำหนดเกี่ยวกับธงชาติใน ค.ศ. 1973 โดยกำหนดให้สีแดงมีค่า 5R 4/12 และสีขาวมีค่า N9 ตามแผนภูมิระบบสีมันเซลล์ [en][76] ต่อมาในวันที่ 21 มีนาคม ค.ศ. 2008 ได้ปรับแบบธงให้ตรงกับกฎหมายที่ใช้ในปัจจุบันและปรับปรุงค่าสีใหม่ มาตรฐานใหม่นี้ระบุให้ใช้ใยอะคริลิก [en] และไนลอนผลิตธงที่ใช้ในกองทัพ ค่าสีของธงที่ปรับปรุงใหม่ได้กำหนดให้ธงอะคริลิกมีค่าสีแดงที่ 5.7R 3.7/15.5 และค่าสีขาวที่ N9.4 ส่วนธงไนลอนมีค่าสีแดงที่ 6.2R 4/15.2 และค่าสีขาวที่ N9.2[76] ในเอกสารที่ออกโดยสำนักงานความร่วมมือเพื่อการพัฒนาอย่างเป็นทางการ (ญี่ปุ่น) [en] (โอดีเอ) ระบุให้สีแดงบนฮิโนมารุและตราสัญลักษณ์ของโอดีเอมีค่าดีไอซี [en] 156 และซีเอ็มวายเค 0-100-90-0[77] ในระหว่างการพิจารณาพระราชบัญญัติว่าด้วยธงชาติและเพลงชาติ มีข้อแนะนำว่าควรใช้เฉดสีแดงสด (ญี่ปุ่น: 赤色; โรมาจิ: aka iro; ทับศัพท์: อากะ อิโระ) หรือใช้สีจากกลุ่มสีมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรมญี่ปุ่น [en][78]

แผนภาพสี

[แก้]
สีอย่างเป็นทางการ (ขาว) สีอย่างเป็นทางการ (แดง) ระบบสี ที่มา ค.ศ.
  N9[79]   5R 4/12[79] มันเซลล์ (อังกฤษ: Munsell) DSP Z 8701C[76] 1973
N/A   156[80] ดีไอซี แนวทางการใช้ตราสัญลักษณ์ของโอดีเอ[77] 1995

การใช้ธงและธรรมเนียม

[แก้]
ตัวอย่างการประดับธงในวันพิธีสำคัญในโอซากะเมโทร

ในช่วงเวลาที่มีการประกาศใช้ฮิโนมารุครั้งแรก นั้นชาวญี่ปุ่นให้ความสำคัญต่อธงชาติน้อยมากและมีการประท้วง ส่งผลให้ต้องใช้เวลาระยะหนึ่งในการสร้างการยอมรับของผู้คน โดยส่วนหนึ่งเป็นผลจากการที่รัฐบาลกำหนดให้ประชาชนต้องถวายการต้อนรับจักรพรรดิด้วยธงชาติเมื่อพระองค์เสด็จพระราชดำเนิน[27]

ก่อนสงครามโลกครั้งที่สอง ทุกบ้านต้องประดับฮิโนมารุในวันสำคัญ[28] นับแต่สงครามสิ้นสุดลง ธงชาติส่วนใหญ่มักประดับอยู่บนอาคารสถานที่ของรัฐบาลกลางและรัฐบาลท้องถิ่น เช่น ศาลาว่าการเมือง ส่วนการประดับธงชาติบนบ้านเรือนหรืออาคารพาณิชย์มีน้อยมาก[28] มีบุคคลและบริษัทบางส่วนส่งเสริมให้ประดับธงชาติในวันสำคัญ รวมทั้งรัฐบาลญี่ปุ่นที่ขอความร่วมมือให้ประชาชนประดับฮิโนมารุในวันสำคัญ แต่มิได้กำหนดเป็นข้อบังคับตามกฎหมาย[81][82] นับแต่วันคล้ายวันพระราชสมภพของสมเด็จพระจักรพรรดิครบ 80 พรรษาเมื่อวันที่ 23 ธันวาคม ค.ศ. 2002 บริษัทรถไฟคีวชูได้ประดับฮิโนมารุในสถานีรถไฟทั้ง 330 สถานี[83]

ตั้งแต่ ค.ศ. 1995 โอดีเอใช้ลายฮิโนมารุในตราสัญลักษณ์อย่างเป็นทางการ ตราสัญลักษณ์ดังกล่าวมิได้ออกแบบโดยรัฐบาล (ตราสัญลักษณ์นี้ได้รับเลือกจากบรรดาตราสัญลักษณ์ 5,000 แบบที่ส่งมาจากสาธารณชน) แต่รัฐบาลได้พยายามเพิ่มการรับรู้ของฮิโนมารุผ่านบรรจุภัณฑ์ความช่วยเหลือและโครงการการพัฒนาจากรัฐบาล จากข้อมูลของโอดีเอ การใช้ธงเป็นวิธีการที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดที่แสดงถึงความช่วยเหลือจากประชาชนชาวญี่ปุ่น[84]

ธงโชคดี

[แก้]
ตัวอย่างธงโชคดีจากสงครามโลกครั้งที่สอง

ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง เป็นประเพณีปฏิบัติที่เพื่อน เพื่อนร่วมชั้น และญาติของทหารที่จะออกประจำการจะร่วมกันเขียนบนฮิโนมารุและมอบให้ทหารนั้น ธงยังใช้เป็นเครื่องรางนำโชคและอำนวยพรให้ทหารเดินทางกลับจากการรบโดยปลอดภัยอีกด้วย เครื่องรางชนิดนี้เรียกว่า ฮิโนมารุโยเซงากิ (ญี่ปุ่น: 日の丸寄せ書き; ธงโชคดี [en])[85] โดยมีธรรมเนียมว่าจะไม่เขียนสิ่งใดบนรูปวงกลมดวงอาทิตย์[86] หลังสงครามสิ้นสุด มีการยึดหรือพบธงเหล่านี้อยู่กับศพทหารญี่ปุ่น ธงบางผืนกลายเป็นของที่ระลึก[86] และบางผืนได้ส่งกลับประเทศญี่ปุ่นและมอบแก่ทายาทของผู้เสียชีวิตเหล่านั้น[87]

ในยุคสมัยใหม่ ยังคงมีการใช้ฮิโนมารุโยเซงากิอยู่ ธรรมเนียมการเขียนบนฮิโนมารุเพื่อใช้เป็นเครื่องรางนำโชคยังคงดำเนินต่อไป แม้ว่าจะมีอยู่ในรูปแบบที่จำกัดก็ตาม มีการใช้ฮิโนมารุโยเซงากิเพื่อสนับสนุนทีมชาติญี่ปุ่นในการแข่งขันกีฬา[88] มีการใช้โยเซงากิ (ญี่ปุ่น: 寄せ書き; "ธงสนับสนุนกลุ่ม") สำหรับสนับสนุนทหาร[89] นักกีฬา ผู้เกษียณอายุ นักเรียนโอนย้ายในชุมชน หรือเพื่อนฝูง โดยใช้กระดาษสีและธงที่เขียนข้อความไว้ ในญี่ปุ่นสมัยใหม่ มีการมอบของดังกล่าวให้กับบุคคลในงานเลี้ยงส่งนักกีฬา งานเลี้ยงอำลาสำหรับเพื่อนร่วมงานหรือนักเรียนโอนย้ายสำหรับการจบการศึกษาและการเกษียณอายุ หลังเหตุภัยพิบัติทางธรรมชาติ เช่นเหตุแผ่นดินไหวและคลื่นสึนามิในโทโฮกุ ค.ศ. 2011 ผู้คนเขียนข้อความบนฮิโนมารุโยเซงากิเพื่อส่งกำลังใจ

ฮาจิมากิ

[แก้]
ทาเกรุ โคบายาชิ [en] สวมฮาจิมากิ [en]

ฮาจิมากิ (ญี่ปุ่น: 鉢巻; "ผ้าโพกศีรษะ") เป็นผ้ารัดรอบศีรษะ [en] สีขาวที่มีรูปดวงอาทิตย์สีแดงอยู่กึ่งกลาง อาจมีข้อความเขียนอยู่บนผ้านั้น โดยสวมเป็นสัญลักษณ์แห่งความเพียรพยายามหรือความกล้าหาญของผู้สวม มีการสวมในหลายโอกาส เช่น ผู้ชมกีฬา หญิงใกล้คลอด นักเรียนจูกุ [en] (โรงเรียนกวดวิชา) พนักงานสำนักงาน[90] ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง มีการเขียนวลี ฮิชโช (ญี่ปุ่น: 必勝; โรมาจิ: Hisshō; "ชัยชนะอันแน่นอน" หรือ "เจ็ดชีวิต") บนฮาจิมากิที่นักบินคามิกาเซะ แสดงให้เห็นว่านักบินยินดีที่จะสละชีพเพื่อชาติของเขา[91]

เบ็นโต

[แก้]
เบ็นโตฮิโนมารุ

เบ็นโตเป็นประเภทข้าวกล่องแบบญี่ปุ่น เมนูเบ็นโตะที่สื่อความหมายถึงดวงอาทิตย์และธงชาติ เรียกว่า ฮิโนมารุโกฮัง (ญี่ปุ่น: 日の丸ご飯; โรมาจิ: Hinomaru gohan; ทับศัพท์: ฮิโนมารุโกฮัง) ประกอบด้วยข้าวขาวหุงสุก (โกฮัง) กับอูเมโบชิแดง (พลัมแห้ง) อยู่กึ่งกลาง โดยอูเมโบชิเค็มที่ผ่านการแช่น้ำเกลือทำหน้าที่เป็นสารกันบูดสำหรับข้าว อาจมีอาหารอื่นอยู่ในกล่องเดียวกัน หากมีเพียงข้าวขาวและอูเมโบชิแดงในกล่อง เรียกว่า ฮิโนมารุเบ็นโต (ญี่ปุ่น: 日の丸弁当; โรมาจิ: Hinomaru bentō; ข้าวกล่องฮิโนมารุ) นอกจากนี้ยังมีเมนูข้าวฮิโนมารุแบบอื่นที่อาจพบเจอได้น้อย[92]

วัฒนธรรมและการรับรู้

[แก้]
กลุ่มคนโบกธงชาติญี่ปุ่นที่พระราชวังหลวง
ฝูงชนโบกธงถวายความเคารพพระราชวงศ์ภายหลังการสืบราชสมบัติของสมเด็จพระจักรพรรดินารูฮิโตะเมื่อวันที่ 4 พฤษภาคม ค.ศ. 2019

ข้อมูลจากผลการสำรวจของสื่อกระแสหลักพบว่าประชาชนขาวญี่ปุ่นจำนวนมากรับรู้ว่าธงญี่ปุ่นว่าเป็นธงชาติอยู่ก่อนการประกาศใช้พระราชบัญญัติธงชาติและเพลงชาติใน ค.ศ. 1999[93] ถึงกระนั้นก็ยังมีข้อถกเถียงต่อการใช้ธงในพิธีการของโรงเรียนและบนสื่อต่อไป เช่น หนังสือพิมพ์ฝ่ายเสรีนิยมอย่างอาซาฮิชิมบุง [en] หรือไมนิชิชิมบุง [en] มักนำเสนอบทความวิพากษ์วิจารณ์ธงชาติญี่ปุ่น ที่สะท้อนถึงมุมมองทางการเมืองของผู้อ่าน[94] ชาวญี่ปุ่นบางส่วนเห็นว่าธงนี้เป็นตัวแทนช่วงเวลาที่ประชาธิปไตยถูกลดทอนในสมัยจักรวรรดิญี่ปุ่น[95]

การแสดงธงชาติที่บ้านเรือนและห้างร้านยังคงเป็นที่ถกเถียงในสังคมญี่ปุ่นเช่นกัน เนื่องจากความเกี่ยวพันกับกลุ่มนักกิจกรรมอูโยกุ ดันไต [en] (ญี่ปุ่น: 右翼団体; โรมาจิ: Uyoku dantai; "กลุ่มปีกขวา") พวกฝ่ายขวาจัด หรือฮูลิแกนิซึม [en] อาคารบ้านเรือนและพาณิชย์ส่วนมากจึงไม่ประดับธง[28] แม้ว่าจะไม่มีการกำหนดให้ประดับธงในวันสำคัญของชาติหรือในเหตุการณ์พิเศษ แต่ในเดือนกันยายน ค.ศ. 2012 นครคานาซาวะในจังหวัดอิชิกาวะได้เสนอแผนขอใช้งบประมาณเพื่อส่งเสริมให้ประชาชนประดับธงชาติในวันสำคัญของชาติด้วยการแจกคูปองแก่บ้านที่ซื้อธงชาติ[96]

ผู้คนในอดีตอาณานิคมของญี่ปุ่นและญี่ปุ่นบางส่วน เช่น โอกินาวะ ยังคงมีความรู้สึกในเชิงลบต่อธงชาติญี่ปุ่น เหตุการณ์ที่สะท้อนถึงมุมมองดังกล่าว ได้แก่เหตุที่เจ้าของห้างสรรพสินค้าชาวโอกินาวะเผาธงก่อนเทศกาลกีฬาแห่งชาติญี่ปุ่น [en; ja] เริ่มต้น เมื่อวันที่ 26 ตุลาคม ค.ศ. 1987[97] โดยโชอิจิ ชิบานะ ผู้เผาธง ได้เผาฮิโนมารุไม่ใช่เพียงแค่แสดงการต่อต้านความโหดร้ายของทหารญี่ปุ่นและการประจำการของกองกำลังสหรัฐอเมริกาที่ยังคงอยู่เท่านั้น แต่ยังป้องกันไม่ให้แสดงธงนั้นในที่สาธารณะอีกด้วย[98] อีกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในโอกินาวะ มีการทำลายธงระหว่างพิธีการของโรงเรียนและกลุ่มนักเรียนปฏิเสธที่จะแสดงความเคารพธงชาติที่กำลังชักขึ้นขณะบรรเลงคิมิงาโยะ[29] ในนาฮะ เมืองหลวงของโอกินาวะ มีการชักธงชาติขึ้นครั้งแรกเมื่อ ค.ศ. 2001 นับแต่ที่โอกินาวะกลับเป็นส่วนหนึ่งของญี่ปุ่นเพื่อเฉลิมฉลองครบรอบ 80 ปีของเมือง[99]

ในสาธารณรัฐประชาชนจีนและสาธารณรัฐเกาหลีซึ่งต่างเคยถูกจักรวรรดิญี่ปุ่นยึดครองมีมุมมองต่อการประกาศใช้ฮิโนมารุใน ค.ศ. 1998 ว่าเป็นหลักฐานในการเปลี่ยนมุมมองทางการเมืองไปทางขวาของญี่ปุ่นและอาจนำไปสู่การสร้างกองทัพอีกครั้งด้วย การผ่านกฎหมายใน ค.ศ. 1999 นั้นเกิดขึ้นในที่ช่วงเวลาที่มีการถกเถียงถึงสถานะของศาลเจ้ายาซูกูนิ ความร่วมมือทางทหารระหว่างสหรัฐอเมริกากับญี่ปุ่น และการสร้างโครงการการป้องกันทางขีปนาวุธ นอกจากนี้ในบรรดาประเทศที่ญี่ปุ่นเคยยึดครองมีความรู้สึกที่หลากหลาย รวมทั้งมองข้ามการผ่านกฎหมายใน ค.ศ. 1999 ในสิงคโปร์ คนรุ่นเก่ายังคงมีความรู้สึกไม่ดีต่อธงชาติญี่ปุ่น ในขณะที่คนรุ่นใหม่กว่ากลับไม่มีความรู้สึกในทางเดียวกัน ส่วนรัฐบาลฟิลิปปินส์ไม่เพียงเชื่อว่าญี่ปุ่นจะไม่กลับไปคืนสู่ความเป็นแสนยนิยมเท่านั้น แต่เชื่อว่าเป้าหมายของกฎหมายดังกล่าวนั้นเพื่อกำหนดสัญลักษณ์ทั้งสอง (ธงชาติและเพลงชาติ) อย่างเป็นทางการในกฎหมายและทุกรัฐมีสิทธิ์ที่จะสร้างสัญลักษณ์ประจำชาติได้[100]

แม้ญี่ปุ่นไม่มีกฎหมายเอาผิดต่อการเผาฮิโนมารุ แต่การเผาธงชาติอื่นในญี่ปุ่นผิดกฎหมาย[101][102]

แบบพิธี

[แก้]
A diagram of a white flag with a black ring. A black ribbon and ball appear above the flag.
แผนภาพที่แสดงใน ระเบียบหมายเลข 1 ปี 1912 (การชักธงไว้ทุกข์เพื่อสมเด็จพระจักรพรรดิ)

ตามแบบพิธี ให้ชักธงชาติตั้งแต่ดวงอาทิตย์ขึ้นกระทั่งดวงอาทิตย์ตก ส่วนห้างร้านและสถานศึกษาสามารถชักธงได้ตั้งแต่เวลาเปิดทำการจนปิดทำการ[103] เมื่อประดับธงชาติญี่ปุ่นร่วมกันธงของประเทศอื่นในเวลาเดียวกันในญี่ปุ่น ธงชาติญี่ปุ่นจะต้องอยู่ในตำแหน่งที่มีเกียรติ ส่วนธงประเทศอื่นให้ประดับด้านขวาของธงชาติ โดยธงชาติและธงของประเทศอื่นจะต้องอยู่ในระดับเดียวกันและมีขนาดเท่ากัน เมื่อประดับร่วมกับธงของประเทศอื่นมากกว่าหนึ่งชาติ ให้เรียงธงตามลำดับชื่อประเทศที่กำหนดโดยสหประชาชาติ[104] เมื่อธงไม่อยู่ในสภาพที่เหมาะสมต่อการใช้งาน ตามธรรมเนียมแล้วจะเผาธงดังกล่าวในที่ลับตา[103] แม้พระราชบัญญัติว่าด้วยธงชาติและเพลงชาติจะไม่ได้กำหนดแบบแผนการใช้ธง แต่จังหวัดอาจมีระเบียบของตนว่าด้วยการใช้ฮิโนมารุและธงประจำจังหวัด[105][106]

การไว้ทุกข์

[แก้]
ดูเพิ่ม: ja:大喪中ノ国旗掲揚方

การใช้ธงฮิโนมารุเพื่อไว้ทุกข์มีสองรูปแบบ รูปแบบแรกคือการลดธงครึ่งเสา (ญี่ปุ่น: 半旗; โรมาจิ: Han-ki; ทับศัพท์: ฮังกิ) เช่นเดียวกับชาติอื่น โดยสำนักงานกระทรวงการต่างประเทศจะลดธงครึ่งเสาเมื่อมีพิธีศพของประมุขของรัฐต่างประเทศ[107]

อีกรูปแบบหนึ่งของการไว้ทุกข์คือการหุ้มเครื่องประดับยอด [en] ทรงกลมเสาธงด้วยผ้าดำและประดับแถบผ้าสีดำ (ญี่ปุ่น: 弔旗; โรมาจิ: Chō-ki; ทับศัพท์: โชกิ [ja]; "ธงไว้ทุกข์") เหนือธงชาติ โดยพบรูปแบบการไว้ทุกข์แบบนี้ในการสวรรคตของจักรพรรดิเมจิเมื่อวันที่ 30 กรกฎาคม ค.ศ. 1912 และคณะรัฐมนตรีประกาศบัญญัติให้ชักธงชาติในลักษณะไว้ทุกข์เมื่อจักรพรรดิเสด็จสวรรคต[108] ทั้งนี้ คณะรัฐมนตรีเป็นผู้มีอำนาจในการประกาศให้ลดธงชาติครึ่งเสา[109]

สถานศึกษาของรัฐ

[แก้]
กลุ่มคนหันหน้าให้ชายและหญิงบนเวที มีธงสองผืนเหนือเวที
พิธีสำเร็จการศึกษาในฮกไกโดแสดงธงฮิโนมารุและธงจังหวัดฮกไกโด ส่วนธงสถานศึกษาแขวนไว้อยู่ด้านขวาของผู้พูด

นับแต่สงครามโลกครั้งที่สองสิ้นสุดลง กระทรวงศึกษาธิการออกประกาศและระเบียบเพื่อส่งเสริมการใช้ฮิโนมารุและคิมิงาโยะ (เพลงชาติ) ในโรงเรียนภายใต้ความดูแล มีการออกประกาศฉบับแรกใน ค.ศ. 1950 โดยขอความร่วมมือให้นำสัญลักษณ์ทั้งสองมาใช้งาน แต่มิได้เป็นการบังคับ ต่อมาได้ขยายการขอความร่วมมือดังกล่าวร่วมทั้งการใช้สัญลักษณ์ทั้งสองในวันสำคัญของชาติและในพิธีการเพื่อส่งเสริมให้นักเรียนทราบถึงวันสำคัญและส่งเสริมการศึกษาการป้องกันประเทศ[43] ในเอกสารแนวทางเพื่อการปฏิรูปการศึกษา ค.ศ. 1989 รัฐบาลพรรคแอลดีพีได้กำหนดให้ต้องใช้ธงในพิธีการของโรงเรียนและแสดงความเคารพด้วยอากัปกิริยาที่เหมาะสมต่อธงและคิมิงาโยะขึ้นเป็นครั้งแรก[110] ทั้งยังมีบทกำหนดโทษสำหรับเจ้าหน้าที่ของสถานศึกษาที่ไม่ปฏิบัติตามคำสั่งนี้ด้วย[43]

แนวทางหลักสูตรการศึกษาฉบับ ค.ศ. 1999 ที่ออกโดยกระทรวงศึกษาธิการหลังการประกาศใช้พระราชบัญญัติว่าด้วยธงชาติและเพลงชาติกำหนดให้ "ที่ทางเข้าและในพิธีสำเร็จการศึกษา สถานศึกษาต้องประดับธงชาติญี่ปุ่นและสั่งให้นักเรียนนักศึกษาร้องเพลงคิมิงาโยะเพื่อให้ความสำคัญต่อธงและเพลง"[111] นอกจากนี้ คำอธิบายประกอบแนวทางหลักสูตร ค.ศ. 1999 ของกระทรวงสำหรับสถานศึกษาระดับประถมศึกษาระบุว่า "เพื่อให้ความก้าวหน้าของความเป็นสากลควบคู่กับการส่งเสริมความรักชาติและการตระหนักถึงความเป็นชาวญี่ปุ่น จึงเป็นเรื่องสำคัญที่จะต้องปลูกฝังทัศนคติของนักเรียนในสถานศึกษาให้มีความเคารพต่อธงชาติญี่ปุ่นและคิมิงาโยะ เพื่อให้พวกเขาเติบโตขึ้นเป็นพลเมืองญี่ปุ่นที่ได้รับความเคารพในสังคมที่มีความเป็นนานาชาติ"[112] กระทรวงยังระบุอีกว่าหากนักเรียนญี่ปุ่นไม่สามารถเคารพสัญลักษณ์ของตนได้ พวกเขาก็ไม่สามารถเคารพสัญลักษณ์ของชาติอื่นได้[113]

สถานศึกษามักเป็นศูนย์กลางของการถกเถียงในประเด็นเกี่ยวกับเพลงชาติและธงชาติอยู่เสมอ[44] คณะกรรมการการศึกษาแห่งโตเกียวกำหนดให้ใช้เพลงชาติและธงชาติในพิธีการในสถานศึกษา คำสั่งยังกำหนดให้ครูต้องเคารพสัญลักษณ์ทั้งสอง มิฉะนั้นจะเสี่ยงต่อการถูกเลิกจ้าง[114] มีการประท้วงว่ากฎดังกล่าวนั้นขัดต่อรัฐธรรมนูญแห่งญี่ปุ่น แต่คณะกรรมการโต้แย้งว่าสถานศึกษาเป็นหน่วยงานของรัฐ บุคลากรของโรงเรียนจึงมีหน้าที่ในการอบรมสั่งสอนให้นักเรียนเป็นพลเมืองญี่ปุ่นที่ดี[22] สถานศึกษาบางแห่งปฏิเสธที่จะประดับฮิโนมารุในพิธีสำเร็จการศึกษาของสถานศึกษาและผู้ปกครองบางคนรื้อธงลงเพื่อประท้วง[44] เหล่าครูจำนวนหนึ่งพยายามเอาผิดทางกฎหมายต่อชินตาโระ อิชิฮาระ [en] ผู้ว่าราชการมหานครโตเกียว และเจ้าหน้าที่อาวุโสที่สั่งให้ครูต้องเคารพฮิโนมารุและคิมิงาโยะ แต่ไม่ประสบความสำเร็จ[115] ภายหลังการประท้วงก่อนหน้า สหภาพครูแห่งญี่ปุ่น [en] ยอมรับการใช้ทั้งธงชาติและเพลงชาติ ถึงกระนั้น องค์กรที่เล็กกว่าอย่างสหภาพแรงงานครูและบุคลากรทางศึกษาทั่วทั้งญี่ปุ่น (All Japan Teachers and Staffs Union) ยังคงต่อต้านสัญลักษณ์ทั้งสองและการใช้สัญลักษณ์ดังกล่าวภายในสถานศึกษา[116]

ธงที่เกี่ยวข้อง

[แก้]
บทความหลัก: รายชื่อธงในประเทศญี่ปุ่น

ธงทหาร

[แก้]
ดูเพิ่ม: ธงอาทิตย์อุทัย
ภาพวาดกองทหารญี่ปุ่นยึดครองฮาบารอฟสค์เมื่อ ค.ศ. 1920 ปรากฏภาพฮิโนมารุและธงอาทิตย์อุทัย (เบื้องหลัง)

กองกำลังป้องกันตนเองญี่ปุ่น (เจเอสดีเอฟ) และกองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่นให้ธงอาทิตย์อุทัยที่มีรัศมีสีแดงแปดเส้นกระจายออก เรียกว่าฮาจิโจ-เคียวกูจิตสึกิ (ญี่ปุ่น: 八条旭日旗; โรมาจิ: Hachijō-Kyokujitsuki) มีขอบสีทองรอบขอบผืนธง[117]

รูปแบบธงอาทิตย์อุทัยที่เป็นที่รู้จักเป็นธงรูปดวงอาทิตย์มีเส้นรัศมีสีแดง 16 เส้นในรูปแบบดาวซีเมนส์ [en] ในอดีตกองทัพญี่ปุ่นใช้เป็นธงประจำกองทัพจักรวรรดิญี่ปุ่น โดยเฉพาะกองทัพบกและกองทัพเรือจักรวรรดิญี่ปุ่น โดยประกาศให้ธงดังกล่าว (ญี่ปุ่น: 十六条旭日旗; โรมาจิ: Jyūrokujō-Kyokujitsuki; ทับศัพท์: จีวโรกูโจ-เคียวกูจิตสึกิ) เป็นธงกองทัพครั้งแรกเมื่อวันที่ 15 พฤษภาคม ค.ศ. 1870 และใช้จนกระทั่งสงครามโลกครั้งที่สองสิ้นสุดลงเมื่อ ค.ศ. 1945 ต่อมาได้นำกลับมาใช้อีกครั้งเมื่อวันที่ 30 มิถุนายน ค.ศ. 1954 ปัจจุบันใช้ในฐานะธงกองทัพและธงเรือของกองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่น (เจจีเอสดีเอฟ) และกองกำลังป้องกันตนเองทางทะเลญี่ปุ่น (เจเอ็มเอสดีเอฟ)[117] คัตสึโตชิ คาวาโนะ [en; ja] ผู้บัญชาการเสนาธิการเจเอสดีเอฟกล่าวว่าธงอาทิตย์อุทัยเป็น "ความภาคภูมิใจ" ของเหล่าทหารกองกำลังป้องกันตนเองทางทะเล[118] เนื่องจากการคงการใช้งานธงนี้ที่เคยใช้โดยกองทัพจักรวรรดิญี่ปุ่น ในจีนและเกาหลีธงนี้จึงมีความหมายเชิงลบเช่นเดียวกับธงนาซี[119] เจเอ็มเอสดีเอฟยังมีการใช้ธงชายยอดเสาเรือ [en] โดยประกาศใช้ครั้งแรกใน ค.ศ. 1914 และประกาศใช้อีกครั้งใน ค.ศ. 1965 ธงชายยอดเสาเรือประกอบด้วยรูปธงนาวีรูปแบบอย่างง่ายบนผืนธงด้านคันธงและส่วนปลายธงเป็นพื้นสีขาว อัตราส่วนของธงชายอยู่ระหว่าง 1:40 และ 1:90[120]

กองกำลังป้องกันตนเองทางอากาศญี่ปุ่น (เจเอเอสดีเอฟ) ที่จัดตั้งขึ้นเป็นเอกเทศใน ค.ศ. 1952 มีเพียงรูปดวงอาทิตย์เปล่าเป็นสัญลักษณ์เท่านั้น[121] เป็นเพียงกองทัพเดียวที่ตราสัญลักษณ์ไม่มีรังสีล้อมรอบแบบธงของจักรวรรดิ อย่างไรก็ตาม กองทัพมีธงประจำกองทัพประดับที่ฐานทัพและใช้ในพิธีการสวนสนาม ธงประจำกองกำลังป้องกันตนเองทางอากาศญี่ปุ่นประกาศใช้ครั้งแรกใน ค.ศ. 1955 ภายหลังการการจัดตั้งเจเอเอสดีเอฟใน ค.ศ. 1954 ธงมีพื้นที่สีน้ำเงินโคบอลต์ มีรูปนกอินทรีสีทองกางปีกเหนือดาว ดวงจันทร์ ดวงอาทิตย์ฮิโนมารุ และเมฆ[122][123] โดยธงของเจเอเอสดีเอฟรูปแบบล่าสุดได้รับการประกาศใช้เมื่อวันที่ 19 มีนาคม ค.ศ. 2001[124]

ธงแซด [en] มีบทบาทสำคัญในประวัติศาสตร์ทัพเรือญี่ปุ่นแม้ว่าจะมิได้เป็นธงชาติอย่างเป็นทางการ เมื่อวันที่ 27 พฤษภาคม ค.ศ. 1905 พลเรือเอก โทโง เฮฮาจิโร แห่งเรือประจัญบานมิกาซะกำลังเตรียมความพร้อมก่อนเข้าปะทะทัพเรือบอลติก โดยก่อนยุทธนาวีที่ช่องแคบสึชิมะเริ่ม โทโงแปรธงแซดบนเรือมิกาซะและเข้าปะทะทัพเรือรัสเซีย นำมาซึ่งชัยชนะของฝ่ายญี่ปุ่น การแปรธงครั้งนี้ยังได้กล่าวต่อลูกเรืออีกว่า "ชะตากรรมของจักรวรรดิญี่ปุ่นขึ้นอยู่กับการรบครั้งนี้ ทุกคนจะต้องทุ่มกำลังทั้งหมดของตนและปฏิบัติหน้าที่อย่างดีที่สุด" ยังมีการแปรธงแซดอีกครั้งบนเรือบรรทุกเครื่องบินญี่ปุ่นอากางิในวันที่ญี่ปุ่นโจมตีเพิร์ลฮาร์เบอร์ รัฐฮาวายในเดือนธันวาคม ค.ศ. 1941[125]

ธงพระอิสริยยศ

[แก้]
A golden flower centered on a red background
Small vexillological symbol or pictogram in black and white showing the different uses of the flag ธงพระอิสริยยศแห่งจักรพรรดิญี่ปุ่น

มีการกำหนดธงสำหรับจักรพรรดิญี่ปุ่น (จักรพรรดิเมจิในเวลานั้น) จักรพรรดินี และพระบรมวงศานุวงศ์ตั้งแต่ ค.ศ. 1870[126] ในช่วงแรก มีการประดับธงพระอิสริยยศของจักรพรรดิอย่างวิจิตร โดยมีรูปดวงอาทิตย์อยู่กึ่งกลางลวดลายศิลปะ พระองค์ทรงมีธงพระอิสริยยศเมื่อเสด็จพระราชดำเนินทางบก ทางเรือ และเมื่อพระองค์ประทับรถม้า นอกจากนี้ยังมีธงพระอิสริยยศสำหรับพระบรมวงศานุวงศ์เมื่อเสด็จทางเรือและทางบก (แบบหนึ่งเมื่อทรงพระดำเนินด้วยพระบาท และอีกแบบหนึ่งเมื่อประทับรถม้า) ธงพระอิสริยยศสำหรับใช้บนรถม้าเป็นรูปดอกเบญจมาศ 16 กลีบสีเดียว วางอยู่กึ่งกลางพื้นธงสีเดียว[73] ธงดังกล่าวเลิกใช้เมื่อ ค.ศ. 1889 เมื่อจักรพรรดิมีพระราชดำริให้ธงพระอิสริยยศพระองค์เป็นรูปดอกเบญจมาศบนพื้นสีแดง นับแต่นั้นเป็นต้นมา ธงพระอิสริยยศของพระราชวงศ์ยังคงใช้จนถึงปัจจุบัน โดยมีการเปลี่ยนแปลงเฉดสีและอัตราส่วนธงเล็กน้อย[127][128]

ธงพระอิสริยยศแห่งจักรพรรดิแบบปัจจุบันเป็นรูปดอกเบญจมาศ (ญี่ปุ่น: 菊花紋; โรมาจิ: Kikkamon; ทับศัพท์: คิกกามง) 16 กลีบสีทอง อยู่กึ่งกลางธงสีแดง ผืนธงมีอัตราส่วน 2:3 ธงพระอิสริยยศแห่งจักรพรรดินีมีลักษณะเช่นเดียวกัน เว้นแต่ตอนปลายตัดเป็นแฉกรูปหางนกแซงแซว ธงพระอิสริยยศแห่งสมเด็จพระยุพราชและพระชายามีลักษณะเช่นเดียวกัน ยกเว้นรูปดอกเบญจมาศมีขนาดเล็กกว่าและมีขอบสีขาวอยู่กึ่งกลางผืนธง[129] ดอกเบญจมาศมีความเกี่ยวข้องกับตำแหน่งจักรพรรดิแต่งตั้งรัชสมัยจักรพรรดิโกะ-โทบะในคริสต์ศตวรรษที่ 12 แต่ยังมิได้เป็นพระราชลัญจกรเฉพาะจักรพรรดิกระทั่ง ค.ศ. 1868

ธงจังหวัดและเทศบาล

[แก้]
Three flags fly in the sky.
ธงชาติประดับร่วมกับธงจังหวัดโอกินาวะและอูราโซเอะ [en; ja]

ธงประจำจังหวัดของญี่ปุ่นทั้ง 47 จังหวัดมีลักษณะใกล้เคียงกับธงชาติ ประกอบด้วยสัญลักษณ์ มง [en] (ญี่ปุ่น: 紋; โรมาจิ: mon) วางบนธงพื้นสีเดียว (ยกเว้นจังหวัดเอฮิเมะที่พื้นธงมีสองสี)[130] ธงของหลายจังหวัดใช้รูปแบบเดียวกับธงชาติ (อัตราส่วนผืนธง 2:3 และมงวางบนกึ่งกลางมีขนาด 3⁄5 ของความยาวของธง)[131] มงของจังหวัดอาจเป็นอักษรญี่ปุ่นของชื่อจังหวัด จุดเด่นของที่ตั้ง หรือลักษณะพิเศษของจังหวัด เช่น ธงประจำจังหวัดนางาโนะ ที่ตัวอักษรคาตากานะ ナ (นะ) สีส้มอยู่กลางวงกลมสีขาว โดยมงนี้มีการตีความว่า อักษร นะ หมายถึงภูเขา วงกลมสีขาวหมายถึงทะเลสาบ สีส้มหมายถึงดวงอาทิตย์ และสีขาวหมายถึงหิมะของภูมิภาค[132]

เทศบาลอาจประกาศแบบธงของตนเองก็ได้ ธงประจำเทศบาลมีลักษณะคล้ายกับธงประจำจังหวัด คือ มงบนพื้นธงสีเดียว เช่น ธงประจำนครอามากูซะ [en; ja] ในจังหวัดคูมาโมโตะ ตราสัญลักษณ์ของนครประกอบด้วยอักษรคาตากะนะ ア (อะ) ล้อมรอบด้วยคลื่น ธงเป็นผืนธงสีขาวขนาดอัตราส่วน 2:3 วางตราสัญลักษณ์กึ่งกลางผืนธง มีการประกาศใช้ตราสัญลักษณ์และธงประจำนครใน ค.ศ. 2006[133]

ธงที่ดัดแปลงลักษณะมาจากธงชาติญี่ปุ่น

[แก้]
Small vexillological symbol or pictogram in black and white showing the different uses of the flag ธงไปรษณีย์ญี่ปุ่นในอดีต (ค.ศ. 1872–1887)

นอกจากธงในราชการทหาร มีธงอื่นที่ออกแบบโดยใช้ธงชาติญี่ปุ่นเป็นฐาน ธงไปรษณีย์ญี่ปุ่นในอดีตประกอบด้วยฮิโนมารุและแถบแนวนอนสีแดงอยู่กึ่งกลางผืนธง มีวงแหวนสีขาวล้อมรอบดวงอาทิตย์สีแดง ต่อมาได้เปลี่ยนเป็นธงที่ประกอบด้วยเครื่องหมายไปรษณีย์ญี่ปุ่น [en; ja] (〒) สีแดงบนพื้นสีขาว[134]

ธงชาติอื่นที่มีลักษณะคล้ายกับธงชาติญี่ปุ่น ได้แก่ ธงชาติบังกลาเทศที่ออกแบบขึ้นภายหลังที่ประเทศบังกลาเทศได้รับเอกราชจากปากีสถานเมื่อ ค.ศ. 1971 เป็นธงพื้นสีเขียว มีรูปวงกลมสีแดงใกล้กับกึ่งกลางของธง กึ่งกลางวงกลมมีรูปแผนที่ประเทศบังกลาเทศสีทอง ขณะที่ธงแบบปัจจุบันประกาศใช้ใน ค.ศ. 1972 ได้นำรูปแผนที่ออกจากธงแต่ยังคงองค์ประกอบอื่นไว้[135] สีแดงหมายถึงเลือดที่หลั่งเพื่อสร้างประเทศของเขา[136] ส่วนประเทศปาเลามีธงที่มีลักษณะการออกแบบคล้ายกันแต่ใช้สีที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง ปาเลาเคยถูกญี่ปุ่นยึดครองในช่วง ค.ศ. 1914–1944 แต่รัฐบาลปาเลาไม่เคยระบุว่าธงชาติของพวกเขาได้รับอิทธิพลมาจากธงชาติญี่ปุ่น[137] ธงชาติปาเลาเป็นรูปดวงจันทร์สีเหลืองเต็มดวงวางเหลื่อมกึ่งกลางผืนธงสีฟ้า[138] โดยดวงจันทร์หมายถึงความสงบสุขและพลเมืองวัยเยาว์ ส่วนพื้นสีฟ้าแสดงถึงการเปลี่ยนผ่านอำนาจการปกครองประเทศสู่การปกครองตนเองระหว่าง ค.ศ. 1981–1984 อันเป็นปีที่ได้รับเอกราชโดยสมบูรณ์[139]

นอกจากนี้ ธงนาวีญี่ปุ่นยังมีอิทธิพลในการออกแบบธงอื่น เช่นธงของอาซาฮีชิมบุง [en; ja] เป็นรูปดวงอาทิตย์หนึ่งในสี่อยู่มุมขวาล่างของผืนธงเปล่งรัศมีสีขาวสลับสีแดง 13 เส้น บนรูปดวงอาทิตย์มีอักษรคันจิ 朝 สีขาวขนาดเกือบเท่ารูปดวงอาทิตย์[140][141] ธงดังกล่าวพบเห็นได้บ่อยในการแข่งขันเบสบอลระดับมัธยมศึกษาญี่ปุ่น [en; ja] เนื่องจากอาซาฮีชิมบุงเป็นผู้สนับสนุนหลักของการแข่งขันดังกล่าว[142] ธงหมายยศและธงประจำเรือของกองทัพเรือจักรวรรดิญี่ปุ่นก็ได้รับอิทธิพลการออกแบบจากธงนาวีเช่นเดียวกัน[143]

คลังภาพ

[แก้]
  • ธงชาติญี่ปุ่นที่อนุสรณ์สถานเมจิ
    ธงชาติญี่ปุ่นที่อนุสรณ์สถานเมจิ
  • กองเกียรติยศกองกำลังป้องกันตนเองญี่ปุ่นแสดงธงชาติระหว่างการตรวจกองเกียรติยศของไมก์ เพนซ์
    กองเกียรติยศกองกำลังป้องกันตนเองญี่ปุ่นแสดงธงชาติระหว่างการตรวจกองเกียรติยศของไมก์ เพนซ์
  • ธงชาติญี่ปุ่นและชาติอื่นในกลุ่มเจ็ด โบกสะบัดที่โทรอนโต
    ธงชาติญี่ปุ่นและชาติอื่นในกลุ่มเจ็ด โบกสะบัดที่โทรอนโต
  • หมู่ธงชาติญี่ปุ่นที่ทางเข้าโรงเรียน
    หมู่ธงชาติญี่ปุ่นที่ทางเข้าโรงเรียน
  • ธงเมืองโยโกฮามะและฮิโนมารุโบกสะบัดที่อ่าวโยโกฮามะ
    ธงเมืองโยโกฮามะและฮิโนมารุโบกสะบัดที่อ่าวโยโกฮามะ
  • นักผจญเพลิงในโตเกียวถือธงชาติญี่ปุ่นในพิธี
    นักผจญเพลิงในโตเกียวถือธงชาติญี่ปุ่นในพิธี
  • หมู่ธงชาติญี่ปุ่นขนาดใหญ่ที่สนามกีฬาแห่งชาติระหว่างการแข่งขัดนัดสุดท้ายในการแข่งขันฟุตบอลเอเชียตะวันออก (14 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2010)
    หมู่ธงชาติญี่ปุ่นขนาดใหญ่ที่สนามกีฬาแห่งชาติระหว่างการแข่งขัดนัดสุดท้ายในการแข่งขันฟุตบอลเอเชียตะวันออก (14 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2010)
  • ไก่โทเต็งโกะกับฮิโนมารุและหญิงสาว วาดเมื่อ ค.ศ. 1909
    ไก่โทเต็งโกะกับฮิโนมารุและหญิงสาว วาดเมื่อ ค.ศ. 1909

ดูเพิ่ม

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]

เชิงอรรถ

[แก้]
  1. ↑ ในฐานะธงเรือราษฎร์ตามพระบรมราชโองการที่ 57
  2. ↑ ในฐานะธงชาติและปรับปรุงลักษณะของธงเล็กน้อย

หมายเหตุ

[แก้]
  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 国旗及び国歌に関する法律
  2. ↑ 2.0 2.1 Consulate-General of Japan in San Francisco. Basic / General Information on Japan; 1 January 2008.
  3. ↑ 郵船商船規則  (ภาษาญี่ปุ่น). Government of Japan – โดยทาง Wikisource.
  4. ↑ 法令全書, 27 October 1870 (in Japanese)
  5. ↑ 5.0 5.1 5.2 "｢国旗｣の真実をどれだけ知っていますか". 23 December 2015. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 February 2016.
  6. ↑ 6.0 6.1 6.2 "Shoku Nihongi". University of California, Berkeley (see original Japanese text). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 February 2021.
  7. ↑ Yamanashi Tourism Organization. 日の丸の御旗 [archived 2019-03-29; cited 2024-12-02].(ในภาษาญี่ปุ่น)
  8. ↑ Unpoji. 宝物殿の案内 [archived 2011-11-04; cited 2024-12-02].(ในภาษาญี่ปุ่น)
  9. ↑ Little-Known Wars of Great and Lasting Impact: The Turning Points in Our History We Should Know More About. Fair Winds; 2009. ISBN 1-59233-375-3. p. 54.
  10. ↑ 10.0 10.1 10.2 Web Japan. Japanese Ministry of Foreign Affairs. National Flag and Anthem [PDF]; 2000.
  11. ↑ Edgington 2003, pp. 123–124
  12. ↑ Dyer 1909, p. 24
  13. ↑ Ashkenazi 2003, pp. 112–113
  14. ↑ Hall 1996, p. 110
  15. ↑ 森浩一著「日本神話の考古学」（朝日新聞出版 1993年7月）
  16. ↑ 「日本古典文学大系 2 風土記」（岩波書店 1958年4月）の伊勢国風土記逸文に、神武天皇が伊勢国造の祖の天日別命に命じて伊勢国に攻め込ませ、国津神の伊勢津彦を追い出して伊勢を平定したとある。
  17. ↑ 熊野からでは北に向かって戦う事になる。このため鈴木眞年のように、伊勢まで行って西から大和盆地に侵攻したとする説もある。
  18. ↑ 泉欣七郎、千田健共編『日本なんでもはじめ』ナンバーワン、1985年、149頁、ISBN 4931016065
  19. ↑ 19.0 19.1 19.2 19.3 19.4 19.5 19.6 19.7 19.8 "国旗「日の丸」のルーツは「種子島家の船贈」" (PDF). Nishinomote City. 28 January 2021. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 28 July 2021.
  20. ↑ 20.0 20.1 Itoh 2003, p. 205
  21. ↑ Feldman 2004, pp. 151–155
  22. ↑ 22.0 22.1 22.2 Hongo, Jun. Hinomaru, 'Kimigayo' express conflicts both past and future. The Japan Times. 17 July 2007.
  23. ↑ Turnbull 2001
  24. ↑ Goodman, Neary 1996, pp. 77–78
  25. ↑ National Diet Library. レファレンス事例詳細 [Reference Case Details]; 2 July 2009. (ในภาษาญี่ปุ่น).
  26. ↑ Feiler 2004, p. 214
  27. ↑ 27.0 27.1 Ohnuki-Tierney 2002, pp. 68–69
  28. ↑ 28.0 28.1 28.2 28.3 28.4 28.5 Befu 1992, pp. 32–33
  29. ↑ 29.0 29.1 29.2 Befu 2001, pp. 92–95
  30. ↑ Nornes 2003, p. 81
  31. ↑ Cwiertka 2007, pp. 117–119
  32. ↑ Partner 2004, pp. 55–56
  33. ↑ Tipton 2002, p. 137
  34. ↑ Newell 1982, p. 28
  35. ↑ The Camera Overseas: The Japanese People Voted Against Frontier Friction. Life. 21 June 1937:75.
  36. ↑ National Historical Institute. The Controversial Philippine National Flag [PDF]; 2008.
  37. ↑ Taylor 2004, p. 321
  38. ↑ Goodman, Neary 1996, p. 102
  39. ↑ Morita, D. (19 April 2007) "A Story of Treason", San Francisco: Nichi Bei Times.
  40. ↑ Ebrey 2004, p. 443
  41. ↑ Hauser, Ernest. Son of Heaven. Life. 10 June 1940:79.
  42. ↑ 42.0 42.1 Ministry of Education. 国旗，国歌の由来等 [Origin of the National Flag and Anthem]; 1 September 1999 [archived 2008-01-10; cited 2024-12-02]. (ในภาษาญี่ปุ่น).
  43. ↑ 43.0 43.1 43.2 43.3 43.4 Goodman, Neary 1996, pp. 81–83
  44. ↑ 44.0 44.1 44.2 Weisman, Steven R. For Japanese, Flag and Anthem Sometimes Divide. The New York Times. 29 April 1990.
  45. ↑ Hardarce, Helen; Adam L. Kern. New Directions in the Study of Meiji Japan. Brill; 1997. ISBN 90-04-10735-5. p. 653.
  46. ↑ 吉田 藤人. 邦人船員消滅 [Kunihito crew extinguished]. (ในภาษาญี่ปุ่น).
  47. ↑ University of Leicester. The Journal of Transport History. Manchester, United Kingdom: University of Leicester; 1987. p. 41.
  48. ↑ Carr, Hulme 1956, p. 200
  49. ↑ Yoshida, Shigeru. National Diet Library. Letter from Shigeru Yoshida to General MacArthur dated May 2, 1947; 2 May 1947. (ในภาษาญี่ปุ่น), English.
  50. ↑ MacArthur, Douglas. National Archives of Japan. Letter from Douglas MacArthur to Prime Minister dated May 2, 1947; 2 May 1947.
  51. ↑ Meyer 2009, p. 266
  52. ↑ Large 1992, p. 184
  53. ↑ Yamazumi 1988, p. 76
  54. ↑ Fukiura, Tadamasa (2009). ブラックマヨネーズ (TV). Japan: New Star Creation.
  55. ↑ 55.0 55.1 Borneman 2003, p. 112
  56. ↑ Chira, Susan. Hirohito, 124th Emperor of Japan, Is Dead at 87. The New York Times. 7 January 1989.
  57. ↑ Kataoka 1991, p. 149
  58. ↑ Aspinall 2001, p. 126
  59. ↑ Vote in Japan Backs Flag and Ode as Symbols. The New York Times. 23 July 1999.
  60. ↑ Williams 2006, p. 91
  61. ↑ 61.0 61.1 61.2 Itoh 2003, pp. 209–210
  62. ↑ Goodman, Neary 1996, pp. 82–83
  63. ↑ Education: Tanaka v. the Teachers. Time. 17 June 1974 [archived 2013-07-08; cited 2024-12-02].
  64. ↑ Okano 1999, p. 237
  65. ↑ Democratic Party of Japan. 国旗国歌法制化についての民主党の考え方 [The DPJ Asks For A Talk About the Flag and Anthem Law]; 21 July 1999. (ในภาษาญี่ปุ่น).
  66. ↑ Contemporary Japanese Thought. Columbia University Press; 2005. ISBN 978-0-231-13620-4. p. 211.
  67. ↑ Democratic Party of Japan. 国旗・国歌法案、衆院で可決 民主党は自主投票 [Flag and Anthem Law Passed by the House, DPJ Free Vote]; 22 July 1999. (ในภาษาญี่ปุ่น).
  68. ↑ National Diet Library. 第１４５回国会 本会議 第４７号; 22 July 1999. (ในภาษาญี่ปุ่น).
  69. ↑ House of Representatives. 議案審議経過情報: 国旗及び国歌に関する法律案; 13 August 1999 [archived 2011-03-23; cited 2024-12-02]. (ในภาษาญี่ปุ่น).
  70. ↑ 【日本の議論】日の丸裁断による民主党旗問題 国旗の侮辱行為への罰則は是か非か [(Japan) Discussion of penalties of acts of contempt against the Hinomaru by the DPJ]. Sankei Shimbun. 30 August 2009 [archived 2009-09-02; cited 2024-12-02]. (ในภาษาญี่ปุ่น). Sankei Digital.
  71. ↑ 明治3年太政官布告第57号
  72. ↑ Takenaka 2003, pp. 68–69
  73. ↑ 73.0 73.1 明治3年太政官布告第651号
  74. ↑ Takenaka 2003, p. 66
  75. ↑ Cabinet Office, Government of Japan. National Flag & National Anthem; 2006.
  76. ↑ 76.0 76.1 76.2 Ministry of Defense. Defense Specification Z 8701C (DSPZ8701C) [PDF]; 27 November 1973. (ในภาษาญี่ปุ่น).
  77. ↑ 77.0 77.1 Office of Developmental Assistance. 日章旗のマーク、ODAシンボルマーク [National flag mark, ODA Symbol] [PDF]; 1 September 1995 [archived 2011-09-28; cited 2018-06-06]. (ในภาษาญี่ปุ่น).
  78. ↑ National Diet Library. 第１４５回国会 国旗及び国歌に関する特別委員会 第４号 [145th Meeting of the Diet, Discussion about the bill Law Regarding the National Flag and National Anthem]; 2 August 1999. (ในภาษาญี่ปุ่น).
  79. ↑ 79.0 79.1 Hexadecimal obtained by placing the colors in Feelimage Analyzer เก็บถาวร 25 มกราคม 2010 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
  80. ↑ DIC Corporation. DICカラーガイド情報検索 (ver 1.4) [DIC Color Guide Information Retrieval (version 1.4)]. (ในภาษาญี่ปุ่น).[ลิงก์เสีย]
  81. ↑ Web Japan. Ministry of Foreign Affairs. 国旗と国歌 [National Flag and Anthem] [PDF]. (ในภาษาญี่ปุ่น).
  82. ↑ Yoshida, Shigeru. House of Councillors. 答弁書第九号; 27 April 1954. (ในภาษาญี่ปุ่น).
  83. ↑ 47news. ＪＲ九州、日の丸を掲揚へ 有人３３０駅、祝日に [JR Kyushu 330 manned stations to hoist the national flag]; 26 November 2002. (ในภาษาญี่ปุ่น).
  84. ↑ "Ministry of Foreign Affairs of Japan". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 January 2013. สืบค้นเมื่อ 27 December 2012.
  85. ↑ City of Himeji, Hyogo Prefecture. 開催中の平和資料館収蔵品展から「日の丸寄せ書き」について [Museum collections from the exhibition "Group flag efforts" being held for peace]. (ในภาษาญี่ปุ่น).
  86. ↑ 86.0 86.1 Smith 1975, p. 171
  87. ↑ McBain, Roger. Going back home. Courier & Press. 9 July 2005.
  88. ↑ Takenaka 2003, p. 101
  89. ↑ "西宮市立郷土資料館の企画展示". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 June 2008. สืบค้นเมื่อ 24 October 2019.
  90. ↑ "Hachimaki – Japanese Headbands – DuncanSensei Japanese". DuncanSensei Japanese (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 24 March 2015. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 March 2016. สืบค้นเมื่อ 19 March 2016.
  91. ↑ Cutler 2001, p. 271
  92. ↑ Spacey, John (24 January 2014). "Japan's Patriotic Bento Box (Hinomaru)". Japan Talk. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 August 2017. สืบค้นเมื่อ 24 October 2019.
  93. ↑ Asahi Research. TV Asahi. 国旗・国歌法制化について [About the Law of the Flag and Anthem]; 18 July 1999 [archived 2008-05-23; cited 2024-12-02]. (ในภาษาญี่ปุ่น).
  94. ↑ Hoso Bunka Foundation. テレビニュースの多様化により、異なる番組の固定視聴者間に生じる意見の差 [Diversity of television news, viewers differences of opinion arise between different programs] [PDF]; 2002. (ในภาษาญี่ปุ่น).
  95. ↑ Khan 1998, p. 190
  96. ↑ "Town eyes subsidy for residents to buy flag". The Japan Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 October 2012. สืบค้นเมื่อ 27 December 2012.
  97. ↑ Wundunn, Sheryl. Yomitan Journal: A Pacifist Landlord Makes War on Okinawa Bases. The New York Times. 11 November 1995.
  98. ↑ Smits, Gregory. Penn State University. Okinawa in Postwar Japanese Politics and the Economy; 2000 [archived 2013-05-30; cited 2024-12-02].
  99. ↑ "Hinomaru flies at Naha for first time in 29 years". The Japan Times. [ลิงก์เสีย]
  100. ↑ Japan's Neo-Nationalism: The Role of the Hinomaru and Kimigayo Legislation. JPRI working paper. 2001–2007 [archived 2018-10-02; cited 2024-12-02];79:16.
  101. ↑ Lauterpacht 2002, p. 599
  102. ↑ Inoguchi, Jain 2000, p. 228
  103. ↑ 103.0 103.1 Sargo Flag Company. Flag Protocol. (ในภาษาญี่ปุ่น).
  104. ↑ Ministry of Foreign Affairs. プロトコール [Protocol] [PDF]; 2009–2002. (ในภาษาญี่ปุ่น).
  105. ↑ 国旗及び国歌の取扱いについて
  106. ↑ 国旗及び県旗の取扱いについて
  107. ↑ Ministry of Foreign Affairs. Page 1 「グローカル通信」平成２１年５月号 プロトコール講座 [Protocol Question and Answer (May 2009)] [PDF]; 2009–2005. (ในภาษาญี่ปุ่น).
  108. ↑ 大正元年閣令第一号
  109. ↑ Office of the Cabinet. National Diet Library. 全国戦没者追悼式の実施に関する件; 14 May 1963 [archived 2005-03-10; cited 2024-12-02]. (ในภาษาญี่ปุ่น).
  110. ↑ Trevor 2001, p. 78
  111. ↑ Hiroshima Prefectural Board of Education Secretariat. 学習指導要領における国旗及び国歌の取扱い [Handling of the flag and anthem in the National Curriculum]; 11 September 2001. (ในภาษาญี่ปุ่น).
  112. ↑ Ministry of Education. 小学校学習指導要領解説社会編，音楽編，特別活動編 [National Curriculum Guide: Elementary social notes, Chapter music Chapter Special Activities]; 1999. (ในภาษาญี่ปุ่น).
  113. ↑ Aspinall 2001, p. 125
  114. ↑ McCurry, Justin. A touchy subject. Guardian Unlimited. 5 June 2006. The Guardian.
  115. ↑ The Japan Times. Ishihara's Hinomaru order called legit; 5 January 2006.
  116. ↑ Heenan 1998, p. 206
  117. ↑ 117.0 117.1 自衛隊法施行令
  118. ↑ "Japan to skip S. Korea fleet event over 'rising sun' flag". The Asahi Shimbun (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 6 October 2018. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 October 2018. สืบค้นเมื่อ 7 October 2018.
  119. ↑ 国际, 在线. 赵薇欲代言抗日网游洗刷"军旗装事件"之辱(图) [Zhao Wei wishes to endorse the anti-Japanese gaming scrubbing]. Xinhua. 11 August 2006. Chinese.
  120. ↑ 海上自衛隊旗章規則
  121. ↑ 〇海上自衛隊の使用する航空機の分類等及び塗粧標準等に 関する達
  122. ↑ 自衛隊の旗に関する訓令
  123. ↑ 桜星の数はかつての陸上自衛隊と同様、階級ではなく部隊規模を示していた。
  124. ↑ "Air Self Defense Force (Japan)". CRW Flags. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 March 2016. สืบค้นเมื่อ 26 October 2019.
  125. ↑ Carpenter 2004, p. 124
  126. ↑ Fujitani 1996, pp. 48–49
  127. ↑ Matoba 1901, pp. 180–181
  128. ↑ Takahashi 1903, pp. 180–181
  129. ↑ 皇室儀制令 [Imperial System]. (ในภาษาญี่ปุ่น).
  130. ↑ Government of Ehime Prefecture. 愛媛県のシンボル [Symbols of Ehime Prefecture]; 2009 [archived 2018-12-25; cited 2024-12-02]. (ในภาษาญี่ปุ่น).
  131. ↑ 広島県県章および県旗の制定 เช่น ฮิโรชิมะ
  132. ↑ Government of Nagano Prefecture. 長野県の県章 – 県旗 [Flag and Emblem of Nagano Prefecture]; 2006. (ในภาษาญี่ปุ่น).
  133. ↑ 天草市旗
  134. ↑ Communications Museum "Tei Park". 郵便のマーク [archived 2013-01-02; cited 2024-12-02]. (ในภาษาญี่ปุ่น).
  135. ↑ Prime Minister's Office, People's Republic of Bangladesh. People's Republic of Bangladesh Flag Rules (1972) [PDF]; 2005–2007 [archived 2009-03-06; cited 2024-12-02].
  136. ↑ Embassy of Bangladesh in the Netherlands. Facts and Figures.
  137. ↑ Van Fossen, Anthony B.; Centre for the Study of Australia-Asia Relations, Faculty of Asian and International Studies, Griffith University. The International Political Economy of Pacific Islands Flags of Convenience. Australia-Asia. 66(69):53.
  138. ↑ Republic of Palau National Government. Palau Flag; 18 July 2008 [archived 2009-11-13; cited 2024-12-02].
  139. ↑ Smith 2001, p. 73
  140. ↑ Saito 1987, p. 53
  141. ↑ Tazagi 2004, p. 11
  142. ↑ Mangan 2000, p. 213
  143. ↑ Gordon 1915, pp. 217–218

บรรณานุกรม

[แก้]

สื่อนิติบัญญัติ

[แก้]

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ ธงชาติญี่ปุ่น
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ธงชาติญี่ปุ่น&oldid=12047726"