23313 สุโภไควณิช
| การค้นพบ | |
|---|---|
| ค้นพบโดย: | โครงการวิจัยดาวเคราะห์น้อยใกล้โลกลินคอล์น |
| ค้นพบเมื่อ: | 3 มกราคม พ.ศ. 2544 |
| ชื่อตามระบบ MPC: | 23313 |
| ชื่ออื่น ๆ: | 2001 AC42 |
| ชนิดของดาวเคราะห์น้อย: | แถบดาวเคราะห์น้อย |
| ลักษณะของวงโคจร | |
| ระยะจุดไกล ดวงอาทิตย์ที่สุด: | 2.6216313 AU |
| ระยะจุดใกล้ ดวงอาทิตย์ที่สุด: | 1.8648741 AU |
| ความเยื้องศูนย์กลาง: | 0.1686741 |
| คาบดาราคติ: | 1227.2011173 d |
| ความเอียง: | 5.63063° |
| ลองจิจูด ของจุดโหนดขึ้น: | 310.85803 |
| มุมของจุด ใกล้ดวงอาทิตย์ที่สุด: | 89.72198 |
| ลักษณะทางกายภาพ | |
23313 สุโภไควณิช เป็นดาวเคราะห์น้อยในแถบดาวเคราะห์น้อยที่มีคาบดาราคติ 1227.2011173 วัน (3.36 ปี)[1] ถูกค้นพบในวันที่ 3 มกราคม พ.ศ. 2544 และตั้งชื่อตาม ณฐพล สุโภไควณิช นักเรียนโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาในขณะนั้น ที่เป็นหนึ่งในสามสมาชิกกลุ่มตัวแทนประเทศไทย ไปประกวดโครงงานของนักวิทยาศาสตร์รุ่นเยาว์ งาน Intel International Science and Engineering Fair หรือ ISEF ที่สหรัฐอเมริกา เรื่องรูปแบบการหุบของใบไมยราบ ซึ่งได้อันดับ 1 ของโลก เมื่อปี พ.ศ. 2550[2] และได้รางวัลของ European Union Contest for Young Scientists (EUCYS) จากผลงานเดียวกัน
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "JPL Small-Body Database Browser". NASA. สืบค้นเมื่อ 2009-06-18.
- ↑ รายงานพิเศษ : รูปแบบการหุบของใบไมยราบ โครงงานวิทยาศาสตร์ของเด็กไทย ที่ 1 ในโลก เว็บไซต์สนุก สืบค้นวันที่ 24 ตุลาคม พ.ศ. 2551
