ฟุตบอลทีมชาติแคเมอรูน

แคเมอรูน
ฉายา	Les Lions Indomptables; (สิงโตทรหด); หมอผี (ฉายาในภาษาไทย)
สมาคม	สหพันธ์ฟุตบอลแคเมอรูน
สมาพันธ์ย่อย	UNIFFAC ; (แอฟริกากลาง)
สมาพันธ์	CAF (แอฟริกา)
หัวหน้าผู้ฝึกสอน	Marc Brys
กัปตัน	แว็งซ็อง อาบูบาการ์
ติดทีมชาติสูงสุด	ริโกแบร์ ซง (137)
ทำประตูสูงสุด	ซามุแอล เอโต (56)
สนามเหย้า	Olembe Stadium
รหัสฟีฟ่า	CMR
อันดับฟีฟ่า
อันดับปัจจุบัน	49 (19 ธันวาคม 2024)
อันดับสูงสุด	11 (พฤศจิกายน ค.ศ. 2006 – มกราคม ค.ศ. 2007, พฤศจิกายน – ธันวาคม ค.ศ. 2009)
อันดับต่ำสุด	79 (กุมภาพันธ์ – มีนาคม ค.ศ. 2013)
เกมระดับนานาชาติครั้งแรก
	คองโกของเบลเยียม 3–2 แคเมอรูนของฝรั่งเศส ; (เบลเจียนคองโก; กันยายน ค.ศ. 1956)
ชนะสูงสุด
	แคเมอรูน 9–0 ชาด ; (กินชาซา สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก; 7 เมษายน ค.ศ. 1965)
แพ้สูงสุด
	เกาหลีใต้ 5–0 แคเมอรูน ; (โซล ประเทศเกาหลีใต้; 4 ตุลาคม ค.ศ. 1984) ; นอร์เวย์ 6–1 แคเมอรูน ; (ออสโล ประเทศนอร์เวย์; 31 ตุลาคม ค.ศ. 1990) ; รัสเซีย 6–1 แคเมอรูน ; (แพโลแอลโท สหรัฐ; 28 มิถุนายน ค.ศ. 1994) ; คอสตาริกา 5–0 แคเมอรูน ; (ซานโฮเซ ประเทศคอสตาริกา; 9 มีนาคม ค.ศ. 1997)
ฟุตบอลโลก
เข้าร่วม	8 (ครั้งแรกใน 1982)
ผลงานดีที่สุด	รอบรองชนะเลิศ (1990)
แอฟริกาคัพออฟเนชันส์
เข้าร่วม	20 (ครั้งแรกใน 1970)
ผลงานดีที่สุด	ชนะเลิศ (1984, 1988, 2000, 2002, 2017)
African Nations Championship
เข้าร่วม	4 (ครั้งแรกใน 2011)
ผลงานดีที่สุด	อันดับที่ 4 (2020)
คอนเฟเดอเรชันส์คัพ
เข้าร่วม	3 (ครั้งแรกใน 2001)
ผลงานดีที่สุด	รองชนะเลิศ (2003)

ฟุตบอลทีมชาติแคเมอรูน (ฝรั่งเศส: Équipe nationale du camerounaise de football) เป็นตัวแทนทีมฟุตบอลจากประเทศแคเมอรูน อยู่ภายใต้การดูแลของสหพันธ์ฟุตบอลแคเมอรูน ในฐานะสมาชิกของสหพันธ์ฟุตบอลนานาชาติ (ฟีฟ่า) และ สมาพันธ์ฟุตบอลแห่งแอฟริกา

แคเมอรูนเป็นหนึ่งในชาติที่ประสบความสำเร็จที่สุดมากที่สุดในทวีปแอฟริกา โดยผ่านเข้าไปเล่นรอบสุดท้ายฟุตบอลโลก 8 ครั้ง คือในปี 1982, 1990, 1994, 1998, 2002, 2010 2014 และ 2022 มากกว่าชาติใดในแอฟริกา แต่เคยผ่านรอบแบ่งกลุ่มเพียงครั้งเดียว นอกจากนั้น แคเมอรูนยังเป็นทีมแรกในทวีปที่ผ่านเข้าถึงรอบ 8 ทีมสุดท้ายในฟุตบอลโลกโดยทำได้ในฟุตบอลโลก 1990^[3] ซึ่งพวกเขาแพ้ทีมชาติอังกฤษในช่วงต่อเวลาพิเศษ พวกเขายังชนะการแข่งขันแอฟริกาคัพออฟเนชันส์ 5 ครั้ง และคว้าเหรียญทองในโอลิมปิกฤดูร้อน 2000

แคเมอรูนเป็นเพียงประเทศเดียวจากทวีปแอฟริกาหากนับจนถึงปี 2022 ที่เอาชนะทีมชาติบราซิลได้ในการแข่งขันทางการ โดยทำได้ในฟีฟ่าคอนเฟเดอเรชันส์คัพ 2003 และฟุตบอลโลก 2022 ด้วยผลประตู 1–0 ทั้งสองครั้ง^[4]^[5]

ประวัติ

ยุคแรก (1956–2000)

แคเมอรูนลงแข่งขันครั้งแรกพบกับสาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโกใน ค.ศ. 1956 และแพ้ด้วยผลประตู 3–2 ต่อมา พวกเขาผ่านเข้าไปเล่นแอฟริกาคัพออฟเนชันส์ครั้งแรกใน ค.ศ. 1970 แต่ตกรอบแรก และอีกสองปีถัดมา แคเมอรูนในฐานะเจ้าภาพจบอันดับสามในรายการนี้หลังจากแพ้ทีมชาติคองโกในรอบรองชนะเลิศ 1–0 แต่ยังเอาชนะสาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโกในนัดชิงอันดับสาม 5–2 และพวกเขาไม่สามารถผ่านเข้ามาเล่นในรายการนี้ได้อีกเป็นเวลากว่าสิบปี

แคเมอรูนลงแข่งขันฟุตบอลโลกครั้งแรกในฟุตบอลโลก 1982 ซึ่งเป็นครั้งแรกที่มีการเพิ่มจำนวนทีมจาก 16 ทีมเป็น 24 ทีม แคเมอรูนเป็นหนึ่งในสองชาติจากทวีปแอฟริการ่วมกับแอลจีเรียในการแข่งขันครั้งนี้ แคเมอรูนเริ่มต้นด้วยการเสมอเปรู และ โปแลนด์ 0–0 ทั้งสองนัด และแม้จะทำผลงานยอดเยี่ยมด้วยการเสมออิตาลี 1–1 ในนัดสุดท้ายและไ่ม่แพ้ทีมใด ทว่านั่นก็ไม่พอต่อการผ่านเข้ารอบต่อไป เนื่องจากยิงประตูได้น้อยกว่าอิตาลีแม้จะมีคะแนนเท่ากันที่ 3 คะแนน

สองปีต่อมา แคเมอรูนลงแข่งขันแอฟริกาคัพออฟเนชันส์ 1984 ณ ประเทศโกตดิวัวร์ โดยจบอันดับสองของกลุ่มมีผลงานคือการชนะ 2 และ แพ้ 1 นัด ตามด้วยการเอาชนะจุดโทษแอลจีเรียในรอบรองชนะเลิศ 5–4 หลังจากเสมอกันในเวลาปกติ 0–0 เข้าชิงชนะเลิศและคว้าแชมป์สมัยแรกโดยเอาชนะไนจีเรีย 3–1 จากประตูของเรอเนย์ เอ็นเจยา, ธีโอฟิลเลีย อาเบกา และเออร์เนสต์ เอบงเก และได้รองแชมป์ในปี 1986 โดยแพ้จุดโทษอียิปต์หลังเสมอกัน 0–0 ก่อนจะกลับมาคว้าแชมป์สมัยที่สองในปี 1988 ด้วยการเอาชนะโมร็อกโก และไนจีเรียในรอบรองชนะเลิศและชิงชนะเลิศ 1–0 ทั้งสองนัด

แคเมอรูนผ่านเข้าสู่ฟุตบอลโลก 1990 ด้วยการเอาชนะไนจีเรีย และตูนิเซียในรอบเพลย์ออฟ พวกเขาทำผลงานยอดเยี่ยมด้วยการเอาชนะแชมป์โลกอย่างอาร์เจนตินา 1–0 จากประตูของฟร็องซัว โอมัม-บียิก ตามด้วยการชนะโรมาเนีย 2–1 และแพ้สหภาพโซเวียต 4–0 แม้จะแพ้ แต่พวกเขาทำสถิติเป็นทีมแรกในฟุตบอลโลกรอบสุดท้ายที่เข้ารอบในฐานะอันดับ 1 ของกลุ่มโดยมีจำนวนผลต่างประตูได้-เสียติดลบ ตามด้วยการเอาชนะโคลอมเบียในรอบ 16 ทีมในช่วงต่อเวลา 2–1 ด้วยสองประตูของผู้เล่นตำนานอย่างโรเจอร์ มิลลาในวัย 38 ปี และยุติเส้นทางในรอบ 8 ทีมจากการแพ้อังกฤษในช่วงต่อเวลา 3–2 แคเมอรูนเกือบจะเป็นฝ่ายชนะแต่พวกเขาพลาดเสียจุดโทษในช่วงท้ายเกมและแกรี ลินิเกอร์ยิงไม่พลาด ทำให้ต้องต่อเวลาพิเศษ และลินิเกอร์เป็นผู้ทำประตูชัยในนาทีที่ 105 ทีมชุดนี้อยู่ภายใต้การฝึกสอนของวาเลรี เนปอมเนียชี ชาวรัสเซีย

ฟุตบอลโลก 1994 มีการปรับโควตาทีมตัวแทนจากทวีปแอฟริกาจากสองทีมเพิ่มเป็นสามทีม โดยแคเมอรูนเป็นตัวแทนร่วมกับไนจีเรีย และโมร็อกโก แคเมอรูนเสมอสวีเดนในนัดแรก 2–2 และตกรอบแรกจากการแพ้บราซิลและรัสเซีย โดยในนัดสุดท้ายที่แพ้รัสเซียนั้น โรเจอร์ มิลลา สร้างสถิติเป็นผู้เล่นอายุมากที่สุดที่ทำประตูในฟุตบอลโลกรอบสุดท้ายด้วยวัย 42 ปี และเขาเกษียณตนเองจากการเล่นทีมชาติในปีนี้^[6] แคเมอรูนอยู่ภายใต้ผู้ฝึกสอนอย่างอ็องรี มีแชล ชาวฝรั่งเศส ต่อมาในฟุตบอลโลก 1998 ที่ฝรั่งเศส มีการเพิ่มจำนวนทีมลงแข่งขันจาก 24 เป็น 32 ทีม แคเมอรูนอยู่กลุ่มบีและตกรอบแรกอีกครั้ง โดยเสมอออสเตรียในนัดแรก 1–1, แพ้อิตาลี 3–0 และเสมอชิลี 1–1 โดยทั้งสองนัดที่เสมอนั้น พวกเขาเป็นฝ่ายออกนำคู่แข่งจนถึงนาทีที่ 90 ของการแข่งขัน พวกเขามีผู้เล่นได้รับใบแดงถึง 3 คนในรอบแบ่งกลุ่มครั้งนี้ มากกว่าทุกทีมที่ลงแข่ง และยังมีจำนวนค่าเฉลี่ยใบเหลืองและใบแดงต่อเกมสูงกว่าทุกทีม (เฉลี่ย 4 ใบต่อ 1 นัด)^[7] อย่างไรก็ตาม ฟุตบอลโลกครั้งนี้ถือเป็นทัวร์นาเมนต์แจ้งเกิดของว่าที่กองหน้าคนสำคัญในอนาคตอย่างซามุแอล เอโต เขาเป็นผู้เล่นอายุน้อยที่สุดในฟุตบอลโลกครั้งนี้ร่วมกับไมเคิล โอเวน ผู้ฝึกสอนของแคเมอรูนในครั้งนี้คือ โกลด เลอรัว

ทศวรรษ 2000–ปัจจุบัน

แคเมอรูนชนะเลิศแอฟริกาคัพออฟเนชันส์ 2000 เป็นสมัยที่ 3 โดยเอาชนะตูนิเซียในรอบรองชนะเลิศ ตามด้วยการชนะจุดโทษไนจีเรียในนัดชิงชนะเลิศหลังเสมอกัน 2–2 แคเมอรูนผ่านเข้ามาเล่นในฟุตบอลโลก 2002 ทีญี่ปุ่นและเกาหลีใต้ ในฐานะอันดับ 1 ในรอบคัดเลือก โดยมีคะแนนเหนือแองโกลา, แซมเบีย และโตโก แคเมอรูนลงแข่งรอบสุดท้ายโดยเสมอไอร์แลนด์ 1–1 ตามด้วยการชนะซาอุดีอาระเบีย 1–0 และตกรอบจากการแพ้เยอรมนีในนัดสุดท้าย 2–0 แต่นับว่าพวกเขายังมีช่วงเวลาที่ดีในแอฟริกาคัพออฟเนชันส์ 2002 ที่ประเทศมาลี แคเมอรูนชนะ 3 นัดรวดจบอันดับ 1 ของกลุ่มโดยไม่เสียประตูเลย และเอาชนะอียิปต์ในรอบ 8 ทีม 1–0 และชนะมาลีเจ้าภาพในรอบรองชนะเลิศ 3–0 ในรอบชิงชนะเลิศแข่งขันกันในวันที่ 10 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2002 แคเมอรูนเสมอเซเนกัลในเวลาปกติ 0–0 และเอาชนะจุดโทษ 3–2 คว้าแชมป์สมัยที่ 4 ได้สิทธิ์แข่งขันฟีฟ่าคอนเฟเดอเรชันส์คัพ 2003^[8]

ในการแข่งขันครั้งนั้น แคเมอรูนกลายเป็นชาติแรกจากทวีปแอฟริกาที่ชนะบราซิลในการแข่งขันทางการ โดยชนะ 1–0 จากประตูในช่วงท้ายเกมโดยเอโต และเอาชนะตุรกีด้วยผลประตูเดียวกันจากประตูท้ายเกมของเฌเรมี ปิดท้ายด้วยการเสมอสหรัฐอเมริกา 0–0 ผ่านเข้าไปพบกับโคลอมเบียในรอบรองชนะเลิศซึ่งเกิดเหตุการณ์เศร้าสลดเมื่อมาร์ก วิเวียน โฟเอ ผู้เล่นแคเมอรูนล้มหมดสติกลางสนามในนาทีที่ 71^[9]^[10] แม้จะได้รับการปฐมพยาบาล และมีความพยายามช่วยชีวิตโดยทีมแพทย์เป็นเวลากว่า 45 นาที แต่โฟเอได้เสียชีวิตในเวลาต่อมา สาเหตุการเสียชีวิตเกิดจากภาวะหัวใจวาย อันเป็นผลมาจากโรคกล้ามเนื้อหัวใจหนาตัวผิดปกติ แคเมอรูนผ่านเข้าไปชิงชนะเลิศกับฝรั่งเศส โดยทั้งสองทีมไม่ได้มุ่งเน้นไปที่ผลการแข่งขันมากนัก หากแต่เป็นการไว้อาลัยและอำลาโฟเอ เกมจบลงด้วยชัยชนะ 1–0 ของฝรั่งเศสจากประตูในช่วงต่อเวลาประตูทองนาทีที่ 107 โดยตีแยรี อ็องรี การแข่งขันจบลงโดยผู้เล่นแคเมอรูนถือรูปไว้อาลัยให้แก่โฟเอเดินรอบสนาม^[11]

ในฟุตบอลโลก 2006 รอบคัดเลือก แคเมอรูนพลาดการเข้าสู้รอบสุดท้ายโดยมีคะแนนตามหลังโกตดิวัวร์เพียงคะแนนเดียว แม้พวกเขาจะเป็นอันดับ 1 ของกลุ่มจนถึงการแข่งขันนัดสุดท้าย แต่ผลเสมออียิปต์ 1–1 ในขณะที่โกตติวัวร์เอาชนะซูดานทำให้พวกเขาตกรอบ พวกเขากลับมาแก้ตัวได้ในฟุตบอลโลก 2010 รอบคัดเลือก ด้วยการเป็นอันดับ 1 ทั้งในรอบคัดเลือกรอบที่ 2 และรอบที่ 3 แต่ตกรอบแบ่งกลุ่มในรอบสุดท้าย โดยแพ้รวดทั้งสามนัดต่อญี่ปุ่น, เดนมาร์ก และเนเธอร์แลนด์ และตกรอบแบ่งกลุ่มฟุตบอลโลก 2014 ที่บราซิลจากการแพ้ทั้งสามนัดอีกเช่นกัน รวมทั้งตกรอบแรกในแอฟริกาคัพออฟเนชันส์ 2015

แคเมอรูนคว้าแชมป์แอฟริกาคัพออฟเนชันส์ 2017 นับเป็นแชมป์สมัยที่ 5 พวกเขาจบอันดับ 2 ของกลุ่มโดยมี 5 คะแนน ตามด้วยการชนะจุดโทษเซเนกัลหลังจากเสมอกัน 0–0 และชนะกานาในรอบรองชนะเลิศ 2–0 และในนัดชิงชนะเลิศ แคเมอรูนเอาชนะอียิปต์ 2–1 แม้จะถูกขึ้นนำไปก่อน แต่ได้สองประตูคืนจากนิโกลัส เอ็นคูลู และ แว็งซ็องต์ อาบูบาการ์ ชัยชนะครั้งนี้ทำให้พวกเขาได้ร่วมแข่งขันฟีฟ่าคอนเฟเดอเรชันส์คัพ 2017 ที่รัสเซียและตกรอบแรกโดยแพ้แชมป์อย่างเยอรมีในนัดสุดท้าย 3–1 แคเมอรูนไม่ผ่านเข้าสู่ฟุตบอลโลก 2018 ต่อมาในแอฟริกาคัพออฟเนชันส์ 2019 แคเมอรูนแพ้ไนจีเรียในรอบ 16 ทีม 3–2 และกลับมาคว้าอันดับ 3 ในแอฟริกาคัพออฟเนชันส์ 2021 ที่ตนเองเป็นเจ้าภาพ พวกเขาแพ้จุดโทษอียิปต์ในรอบรองชนะเลิศ และเอาชนะจุดโทษบูร์กินาฟาโซในนัดชิงอันดับ 3 หลังจากเสมอกัน 3–3

แคเมอรูนผ่านฟุตบอลโลก 2022 รอบคัดเลือก โซนแอฟริกา – รอบที่ 3 อย่างหวุดหวิด จากการชนะแอลจีเรียด้วยกฏประตูทีมเยือน โดยแคเมอรูนแพ้ในนัดแรก 1–0 ที่ดูอาลา และบุกไปชนะที่บลีดาในช่วงต่อเวลา 2–1 ทำให้ผลรวมเท่ากันที่ 2–2 แต่แคเมอรูนยิงประตูในฐานะทีมเยื่อนได้มากกว่า ด้วยประตูในนัดที่สองจากเอริก มักซิม ชูโป-โมติง^[12] ต่อมาในฟุตบอลโลก 2022 กลุ่มจี แคเมอรูนประเดิมด้วยการแพ้สวิตเซอร์แลนด์ 1–0 และเสมอเซอร์เบีย 3–3 จากแว็งซ็อง อาบูบาการ์ และ ชูโป-โมติง แม้จะเอาชนะบราซิลในนัดสุดท้าย 1–0 ทว่าก็ไม่เพียงพอที่จะเข้ารอบ^[13] ในการแข่งขันแอฟริกาคัพออฟเนชันส์ 2023 แคเมอรูนตกรอบ 16 ทีมโดยแพ้ไนจีเรีย 2–0

อดีตผู้เล่นที่มีชื่อเสียง

อ้างอิง

↑ "9 Samuel ETOO". FIFA.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 June 2014. สืบค้นเมื่อ 1 March 2016.
↑ "The FIFA/Coca-Cola World Ranking". FIFA. 19 ธันวาคม 2024. สืบค้นเมื่อ 19 ธันวาคม 2024.
↑ Egobiambu, Emmanuel (2022-12-10). "Cameroon In 1990, Ghana In 2010...Morocco Make It Fourth Time Lucky For Africa At W/Cup". Channels Television (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2025-02-12.
↑ "Brazil's incredible record against African teams broken by Cameroon" (ภาษาอังกฤษ). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2023-10-20. สืบค้นเมื่อ 2025-02-12.
↑ Philémon (2022-12-03). "Qatar 2022 - Cameroon : First African team to beat Brazil in WC history - At a glance". Sport News Africa (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2025-02-12.
↑ "Threads". www.threads.net. สืบค้นเมื่อ 2025-02-12.
↑ "FIFA.com". web.archive.org. 2007-10-17. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-10-17. สืบค้นเมื่อ 2025-02-12.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
↑ "FIFA Confederations Cup France 2003 - Matches - Cameroon-France - FIFA.com". web.archive.org. 2017-07-10. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-07-10. สืบค้นเมื่อ 2025-02-12.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
↑ "Cameroon star Foe dies" (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). 2003-06-26. สืบค้นเมื่อ 2025-02-12.
↑ Association, Press (2003-06-26). "Footballer Foe dies during game". The Guardian (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0261-3077. สืบค้นเมื่อ 2025-02-12.
↑ "Henry bags Cup for France - Taipei Times". www.taipeitimes.com. 2003-07-01. สืบค้นเมื่อ 2025-02-12.
↑ "Cameroon 2-1 Algeria (Mar 29, 2022) Game Analysis". ESPN (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2025-02-12.
↑ Shpigel, Ben (2022-12-02). "A chaotic end to the group stage sends Brazil and Switzerland to the knockout round". The New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0362-4331. สืบค้นเมื่อ 2025-02-12.