ปกาเกอะญอ

ปกาเกอะญอ
စှီၤ/ကညီ

ธงกะเหรี่ยง
หญิงกะเหรี่ยงสะกอใส่ชุดพื้นเมือง
ประชากร	2,600,000
ภาษา
ภาษากะเหรี่ยงสะกอ
ศาสนา
เถรวาท, ศาสนาคริสต์, วิญญาณนิยม

ปกาเกอะญอ (ပှၤကညီဖိ) อ่านตรงตัวจากตัวเขียนและสำเนียงว่า ปวาเก่อญอ หรือ กะเหรี่ยงสะกอ (စှီၤ) หรือ กะเหรี่ยงขาว เป็นกลุ่มชาวกะเหรี่ยงที่มีวัฒนธรรมประเพณีที่เป็นเอกลักษณ์ พื้นที่แถบลุ่มน้ำต่าง ๆ บริเวณเทือกเขาตะนาวศรี เขตชายแดนไทย-พม่า มีหลักฐานการอยู่อาศัยมานาน เป็นชนเผ่าดั้งเดิมที่อยู่อย่างกระจัดกระจายมานานกว่า 100–200 ปี เช่น บริเวณลุ่มแม่น้ำวาง อำเภอแม่วาง จังหวัดเชียงใหม่

วัฒนธรรม

• "เดปอทู่" พิธีกรรมการเกิดของชาวปกาเกอะญอ เมื่อใดที่มีเด็กเกิด ผู้เป็นพ่อตัดสายสะดือ (ဒ့; เด) ใส่กระบอกไม้ไผ่ไปติดไว้ตามต้นไม้ที่มีลำต้นตรงนิ่ง โดย 3 วันหลังจากผูกเสร็จแล้ว จะมีพิธีการปาสายสะดือให้ตกลงมา และห้ามตัดต้นไม้นั้น มิฉะนั้นจะเกิดเรื่องไม่เป็นสิริมงคลกับเจ้าของสะดือ
• การแต่งงาน ผู้หญิงต้องเป็นฝ่ายไปสู่ขอผู้ชาย มีการฆ่าหมูแล้วนำครึ่งตัวส่วนหัว จำนวน 4 ตัว ไปผูกติดกับต้นเสาโรงทำพิธีกรรมทั้ง 4 ด้าน จะแห่เจ้าบ่าวไปทำพิธีที่บ้านเจ้าสาว พอเสร็จพิธีก็แห่กลับมากินข้าวที่บ้านเจ้าบ่าวอีกรอบ

แหล่งข้อมูลอื่น

• อนุวัตร อินทนา. (2564). ปกาเกอะญอใต้พระบรมโพธิสมภาร: กระบวนการก่อร่างสร้างตัวตนของชาวปกาเกอะญอดอยอินทนนท์ในบริบทของสมัยพัฒนา. วิทยานิพนธ์ ศศ.ม. (ประวัติศาสตร์). เชียงใหม่: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. ออนไลน์.