จวนเสียง
จวนเสียง (เฉฺวียน ช่าง) | |
|---|---|
| 全尚 | |
| เสนาบดีพิธีการ (太常 ไท่ฉาง) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? – ค.ศ. 258 | |
| กษัตริย์ | ซุนเหลียง |
| ขุนพลพิทักษ์ (衛將軍 เว่ย์เจียงจฺวิน) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? – ค.ศ. 258 | |
| กษัตริย์ | ซุนเหลียง |
| ผู้จัดการกิจการของสำนักราชเลขาธิการ (錄尚書事 ลู่ช่างชูชื่อ) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? – ค.ศ. 258 | |
| กษัตริย์ | ซุนเหลียง |
| นายกองพันประตูเมือง (城門校尉 เฉิงเหมินเซี่ยวเว่ย์) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? – ค.ศ. ? | |
| กษัตริย์ | ซุนเหลียง |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | ไม่ทราบ นครหางโจว มณฑลเจ้อเจียง |
| เสียชีวิต | ค.ศ. 258 |
| คู่สมรส | พี่สาวของซุนจุ๋น |
| บุตร | |
| อาชีพ | ขุนนาง, ขุนพล |
| ชื่อรอง | จื่อเจิน (子真) |
| บรรดาศักดิ์ | หย่งผิงโหว (永平侯) |
จวนเสียง (เสียชีวิต ค.ศ. 258) มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า เฉฺวียน ช่าง (จีน: 全尚; พินอิน: Quán Shàng) ชื่อรอง จื่อเจิน (จีน: 子真; พินอิน: Zǐzhēn) เป็นขุนนางและขุนพลของรัฐง่อก๊กในยุคสามก๊กของจีน บุตรสาวของจวนเสียงคือเฉฺวียน ฮุ่ยเจี่ยเป็นจักรพรรดินีแห่งง่อก๊กและเป็นพระมเหสีของซุนเหลียงจักรพรรดิลำดับที่ 2 แห่งง่อก๊ก
ประวัติ
[แก้]จวนเสียงเป็นชาวอำเภอเจียนต๋อง (錢唐縣 เฉียนถางเซี่ยน) เมืองง่อกุ๋น (吳郡 อู๋จฺวิ้น) ซึ่งปัจจุบันคือนครหางโจว มณฑลเจ้อเจียง เกิดในตระกูลเดียวกันกับจวนจ๋อง
ในช่วงปลายรัชสมัยของซุนกวนจักรพรรดิผู้ก่อตั้งรัฐง่อก๊ก พระองค์โปรดสนมพัวฮูหยินและซุนเหลียงพระโอรสองค์สุดท้อง กิมก๋งจู๋ (ซุน หลู่ปาน) พระธิดาของซุนกวนต้องการเอาใจซุนกวนรวมถึงแม่-ลูกพัวฮูหยินและซุนเหลียง จึงทูลแนะนำพระบิดาหลายครั้งให้จัดงานแต่งงานระหว่างซุนเหลียงและเฉฺวียน ฮุ่ยเจี่ย (全惠解) บุตรสาวของจวนเสียง ในปี ค.ศ. 250 ซุนกวนทรงปลดซุนโฮจากตำแหน่งรัชทายาท และตั้งซุนเหลียงขึ้นเป็นรัชทายาทแทน เฉฺวียน ฮุ่ยเจี่ยจึงได้ขึ้นเป็นพระชายา[1]
หลังจากที่ซุนเหลียงขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดิในปี ค.ศ. 252 เฉฺวียน ฮุ่ยเจี่ยได้ขึ้นเป็นจักรพรรดินี จวนเสียงได้รับการแต่งตั้งเป็นนายกองพันประตูเมือง (城門校尉 เฉิงเหมินเซี่ยวเว่ย์) และได้รับการตั้งให้มีบรรดาศักดิ์ตูถิงโหว (都亭侯) ต่อมาได้รับการแต่งตั้งแทนที่เตงอิ๋นในตำแหน่งเสนาบดีพิธีการ (太常 ไท่ฉาง) และขุนพลพิทักษ์ (衛將軍 เว่ย์เจียงจฺวิน) ได้เลื่อนบรรดาศักดิ์เป็นหย่งผิงโหว (永平侯) และได้รับการตั้งให้เป็นผู้จัดการกิจการของสำนักราชเลขาธิการ (錄尚書事 ลู่ช่างชูชื่อ) มีหน้าที่ดูแลราชการโดยรวม คนในตระกูลจวน (全 เฉฺวียน) ที่ได้รับบรรดาศักดิ์โหว (侯) มี 5 คน ล้วนเป็นผู้มีความโดดเด่นที่สุดในหมู่พระประยูรญาติฝ่ายมเหสีตั้งแต่เริ่มก่อตั้งรัฐง่อก๊กมา[2]
ในปี ค.ศ. 258 จักรพรรดิซุนเหลียงทรงไม่พอพระทัยที่ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ซุนหลิมผูกขาดอำนาจ จึงทรงวางแผนร่วมกับกิมก๋งจู๋พระเชษฐภคินีและขุนพลเล่าเสง (劉丞 หลิว เฉิง) คิดการจะโค่นอำนาจของซุนหลิม พระองค์ยังทรงมีรับสั่งให้จวนกี๋บุตรชายของจวนเสียงให้ไปแจ้งกับจวนเสียงให้เข้าร่วมก่อการ แต่จวนเสียงเผลอเปิดเผยแผนการให้ภรรยา ภรรยาของจวนเสียงเป็นลูกพี่ลูกน้องของซุนหลิม จึงส่งคนไปแจ้งซุนหลิมทำให้แผนการรั่วไหล ซุนหลิมจึงนำทหารของตนเข้าจู่โจมและจับกุมจวนเสียงในเวลากลางคืน และส่งซุน เอิน (孫恩) น้องชายไปสังหารเล่าเสงนอกประตูชางหลง (蒼龍門 ชางหลงเหมิน) จากนั้นจึงนำทหารเข้าล้อมพระราชวัง ปลดซุนเหลียงจากตำแหน่งจักรพรรดิลงเป็นอ๋องแห่งห้อยเข (會稽王 ไคว่จีหวาง) และตั้งซุนฮิวผู้เป็นอ๋องแห่งลองเอี๋ย (琅邪王 หลางหยาหวาง) ขึ้นครองราชย์ จวนเสียงถูกเนรเทศไปยังเมืองเลงเหลง (零陵郡 หลิงหลิงจฺวิ้น) และถูกคนที่ซุนหลิมส่งมาลอบสังหารระหว่างทาง[3]
ดูเพิ่ม
[แก้]อ้างอิง
[แก้]- ↑ (因倚權意，欲豫自結，數稱述全尚女，勸為亮納。赤烏十三年，和廢，權遂立亮為太子，以全氏為妃。) สามก๊กจี่ เล่มที่ 48.
- ↑ (夫人立為皇后，以尚為城門校尉，封都亭侯，代滕胤為太常、衛將軍，進封永平侯，錄尚書事。時全氏侯有五人，並典兵馬。其餘為侍郎、騎都尉，宿衛左右，自吳興，外戚貴盛莫及。) สามก๊กจี่ เล่มที่ 50.
- ↑ (吳主陰與全公主及將軍劉丞謀誅綝。全后父尚為太常、衛將軍，吳主謂尚子黃門侍郎紀曰：「孫綝專勢，輕小於孤。孤前敕之使速上岸，為唐咨等作援，而留湖中不上岸一步；又委罪於朱異，擅殺功臣，不先表聞；築第橋南，不復朝見。此為自在，無復所畏，不可久忍，今規取之。卿父作中軍都督，使密嚴整士馬，孤當自出臨橋，率宿衛虎騎、左右無難一時圍之，作版詔敕絲林所領皆解散，不得舉手。正爾，自當得之；卿去，但當使密耳！卿宣詔卿父，勿令卿母知之；女人既不曉大事，且綝同堂姊，邂逅漏洩，誤孤非小也！」紀承詔以告尚。尚無遠慮，以語紀母，母使人密語綝。 九月，戊午，綝夜以兵襲尚，執之，遣弟恩殺劉承於蒼龍門外，比明，遂圍宮。吳主大怒，上馬帶□建執弓欲出，曰：「孤大皇帝適子，在位已五年，誰敢不從者！」侍中近臣及乳母共牽攀止之，不得出，歎吒不食，罵全后曰：「爾父憒憒，敗我大事！」又遣呼紀，紀曰：「臣父奉詔不謹，負上，無面目復見。」因自殺。綝使光祿勳孟宗告太廟，廢吳主為會稽王。召群臣議曰：「少帝荒病昏亂，不可以處大位，承宗廟，已告先帝廢之。諸君若有不同者，下異議。」皆震怖，曰：「唯將軍令！」綝遣中書郎李崇奪吳主璽綬，以吳主罪班告遠近。尚書桓彝不肯署名，綝怒，殺之。典國施正勸絲林迎立琅邪王休，綝從之。己未，綝使宗正楷與中書郎董朝迎琅邪王於會稽。遣將軍孫耽送會稽王亮之國，亮時年十六。徙全尚於零陵，尋追殺之，遷全公主於豫章。) จือจื้อทงเจี้ยน เล่มที่ 77.
บรรณานุกรม
[แก้]- ตันซิ่ว (ศตวรรษที่ 3). สามก๊กจี่ (ซานกั๋วจื้อ).
- ซือหม่า กวาง (1084). จือจื้อทงเจี้ยน.