พระเจ้าเกาฑิณยะชัยวรมันที่ 3
| พระเจ้าเกาฑิณยะชัยวรมันที่ 3 | |
|---|---|
| พระมหากษัตริย์ฟูนาน | |
| ครองราชย์ | ค.ศ. 484 – 514 |
| พระองค์ก่อน | ฟานซีหยุน (ไม่ทราบพระนามภาษาสันสกฤต) |
| พระองค์ถัดไป | พระเจ้ารุทรวรมัน พระนางกุลประภาวดี (อ้างสิทธิในราชบัลลังก์) |
| พระมเหสี | พระนางกุลประภาวดี |
| พระราชบุตร | เจ้าชายกุณณะวรมัน พระเจ้ารุทรวรมัน |
| ราชวงศ์ | วรมัน (ราชสกุลเกาฑิณยะ) |
| พระราชบิดา | พระเจ้าเกาฑิณยะชัยวรมันที่ 2 |
| ศาสนา | พราหมณ์-ฮินดู |
พระเจ้าเกาฑิณยะชัยวรมันที่ 3 (เขมร: ព្រះបាទកៅណ្ឌិន្យជ័យវរ្ម័ន) เป็นพระมหากษัตริย์แห่งอาณาจักรฟูนาน ครองราชย์ระหว่างปี ค.ศ. 484 – 514 ทรงเป็นพระราชบิดาของ พระเจ้ารุทรวรมันพระมหากษัตริย์พระองค์สุดท้ายแห่งอาณาจักรฟูนาน
พระราชประวัติ
[แก้]ในรัชสมัยของพระองค์บ้านเมืองมีความสงบสุขและเปิดกว้างในการนับถือศาสนาโดยเอกสารฝ่ายจีนระบุว่าในอาณาจักรทางภาคใต้มีกษัตริย์พระนามว่า เกาณฑินยะชัยวรมัน ทรงนับถือศาสนาพราหมณ์ภายหลังทรงศรัทธาในพุทธศาสนาในรัชสมัยนี้ได้มีพระภิกษุชาวอินเดียรูปหนึ่งชื่อพระนาคาหรือ พระนาคเสน ได้เดินทางไปยังเมืองจีนได้แวะที่ฟูนานก่อนและได้ทูลพระเจ้ากรุงจีนว่าฟูนานนับถือศาสนาฮินดูนิกายไศวะนิกายแต่พุทธศาสนาเจริญรุ่งเรืองมีภิกษุสามเณรมากและสมัยนี้ได้มีพระภิกษุชาวฟูนานชื่อ สังฆปาละ เป็นผู้เชี่ยวชาญในพระอภิธรรมได้เดินทางไปสู่ประเทศจีน และได้ศึกษาเพิ่มเติมจากพระภิกษุอินเดียชื่อคุณภัทรมีความแตกฉานในพุทธศาสนาเป็นที่เคารพศรัทธาของพระเจ้าจักรพรรดิบู่ตี่ของจีน[1] พระองค์ได้ผูกไมตรีกับจีนโดยการถวายราชบรรณาการไปยังเมืองจีนอีกด้วยแต่ช่วงปลายรัชกาลได้เกิดความวุ่นวายเนื่องจาก พระเจ้ารุทรวรมัน โอรสที่เกิดจากพระสนมได้ซ่องสุมกองกำลังขณะที่พระองค์ทรงประชวรหนักเมื่อพระองค์สวรรคตแล้วพระเจ้ารุทรวรมันได้นำกองกำลังเข้าชิงราชสมบัติทรงสังหารพระรัชทายาทคือ เจ้าชายกุณณะวรมัน โอรสที่ประสูติจากพระอัครมเหสีคือพระนางกุลประภาวดี ต่อมาทรงทำสงครามกับพระนางกุลประภาวดีเพื่ออ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์ พระเจ้ารุทรวรมัน ทรงมีชัยชนะและขึ้นเป็นพระมหากษัตริย์แห่งฟูนานในที่สุด[2][3]
อ้างอิง
[แก้]| ก่อนหน้า | พระเจ้าเกาฑิณยะชัยวรมันที่ 3 | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| ไม่ทราบพระนาม | 
|
พระมหากษัตริย์ฟูนาน (ค.ศ. 484 – 514) |
|
พระเจ้ารุทรวรมัน พระนางกุลประภาวดี |
