ข้ามไปเนื้อหา

ซ่ง ชิ่งหลิง

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
โรซามอนด์ ซ่ง ชิ่งหลิง
宋庆龄
ซ่ง ชิ่งหลิงในปักกิ่ง ค.ศ. 1956
ประธานกิตติมศักดิ์สาธาณรัฐประชาชนจีน
ดำรงตำแหน่ง
16 พฤษภาคม ค.ศ. 1981 – 29 พฤษภาคม ค.ศ. 1981
แต่งตั้งโดยคณะกรรมาธิการสามัญประจำสภาประชาชนแห่งชาติชุดที่ 5 เมื่อวันที่ 16 พฤษภาคม ค.ศ. 1981
หัวหน้ารัฐบาลจ้าว จื่อหยาง
รองประธานสาธารณรัฐประชาชนจีน
ดำรงตำแหน่ง
27 เมษายน ค.ศ. 1959 – 17 มกราคม ค.ศ. 1975
ดำรงตำแหน่งร่วมกับ ต่ง ปี้อู่
ประธานาธิบดีหลิว เช่าฉี
ว่าง (หลังปี 1968)
ก่อนหน้าจู เต๋อ
ถัดไปโอลางฮู (1983)
รักษาการประธานาธิบดีสาธารณรัฐประชาชนจีน
ดำรงตำแหน่ง
31 ตุลาคม ค.ศ. 1968 – 24 กุมภาพัรธ์ ค.ศ. 1972
หัวหน้ารัฐบาลโจว เอินไหล
ก่อนหน้าหลิว เช่าฉี (ประธาน)
ถัดไปต่ง ปี้อู่ (รักษาการประธาน)
รองประธานคณะกรรมาธิการสามัญประจำสภาประชาชนแห่งชาติ
ดำรงตำแหน่ง
17 มกราคม ค.ศ. 1975 – 29 พฤษภาคม ค.ศ. 1981
ประธานจู เต๋อ
ว่าง[nb]
เย่ เจี้ยนอิง
ดำรงตำแหน่ง
27 กันยายน ค.ศ. 1954 – 28 เมษายน ค.ศ. 1959
ประธานหลิว เช่าฉี
รองประธานสภาที่ปรึกษาการเมืองประชาชนจีน
ดำรงตำแหน่ง
25 ธันวาคม ค.ศ. 1954 – 29 เมษายน ค.ศ. 1959
ประธานโจว เอินไหล
รองประธานรัฐบาลประชาชนส่วนกลาง
ดำรงตำแหน่ง
1 ตุลาคม ค.ศ. 1949 – 27 กันยายน ค.ศ. 1954
ดำรงตำแหน่งร่วมกับ จู เต๋อ, หลิว เช่าฉี, หลี่ จี้เชิน, จาง หลาน และเกา กั๋ง
ประธานเหมา เจ๋อตง
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด27 มกราคม ค.ศ. 1893(1893-01-27)
เซี่ยงไฮ้ ประเทศจีน
เสียชีวิต29 พฤษภาคม ค.ศ. 1981(1981-05-29) (88 ปี)
ปักกิ่ง ประเทศจีน
ที่ไว้ศพหอรำลึกซ่ง ชิ่งหลิง
พรรคการเมืองพรรคคอมมิวนิสต์จีน (1981)
การเข้าร่วม
พรรคการเมืองอื่น
ก๊กมินตั๋ง (1919–1947)
องค์การคอมมิวนิสต์สากล (1930s–1943)
คณะกรรมาธิการปฏิวัติก๊กมินตั๋ง (1948–1981)
คู่สมรสซุน ยัตเซ็น (สมรส ข้อผิดพลาด: เวลาไม่ถูกต้อง; เสียชีวิต ข้อผิดพลาด: เวลาไม่ถูกต้อง)
บุพการีชาร์ลี ซ่ง
หนี กุ้ยเจิน
ความสัมพันธ์ตระกูลซ่ง
ตระกูลเจียง (โดยสมรส)
ตระกูลข่ง (โดยสมรส)
การศึกษาโรงเรียนหญิงแมกไทเออร์
วิทยาลัยเวสเลียน (ศศ.บ.)
ลายมือชื่อ
ชื่อภาษาจีน
อักษรจีนตัวเต็ม宋慶齡
อักษรจีนตัวย่อ宋庆龄
n.b. ^ ระหว่าง ค.ศ. 1976 ถึง 1978 ซ่งเป็นประธานคณะกรรมาธิการสามัญประจำสภาประชาชนแห่งชาติและปฏิบัติหน้าที่ประมุขแห่ฐรัฐในฐานะรองประธานคณะกรรมาธิการฯ คนที่ 1

ซ่ง ชิ่งหลิง (จีนตัวย่อ: 宋庆龄; จีนตัวเต็ม: 宋慶齡; พินอิน: Sòng Qìnglíng; เวด-ไจลส์: sung4 ch'ing4 ling2; 27 มกราคม ค.ศ. 1893 – 29 พฤษภาคม ค.ศ. 1981) ชื่อคริสเตียน โรซามอนด์[1][2] เป็นบุคคลทางการเมืองชาวจีน เธอเป็นภรรยาของซุน ยัตเซ็น จึงเป็นที่รู้จักในนาม "มาดามซุน ยัตเซ็น"[a] และ "มารดาแห่งประเทศจีนยุคใหม่"[3] ในฐานะสมาชิกของตระกูลซ่ง เธอและครอบครัวของเธอมีบทบาทสำคัญในการกำหนดสาธารณรัฐจีน ในฐานะผู้นำฝ่ายซ้ายที่มีชื่อเสียงของก๊กมินตั๋ง เธอได้ก่อตั้งคณะกรรมาธิการปฏิวัติก๊กมินตั๋งขึ้น เธอเข้าร่วมรัฐบาลคอมมิวนิสต์ใน ค.ศ. 1949 และเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เป็นประมุขแห่งรัฐที่ไม่ใช่คอมมิวนิสต์ของสาธารณรัฐประชาชนจีน เธอได้รับแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีกิตติมศักดิ์ของสาธารณรัฐประชาชนจีนและเข้าร่วมพรรคคอมมิวนิสต์จีนเพียงไม่กี่สัปดาห์ก่อนเธอจะเสียชีวิตใน ค.ศ. 1981

เธอเกิดในเซี่ยงไฮ้และได้รับการศึกษาในสหรัฐอเมริกา เธอแต่งงานกับซุน ยัตเซ็น ผู้ก่อตั้งสาธารณรัฐจีนและก๊กมินตั๋ง ในฐานะภรรยาคนที่สามของเขาใน ค.ศ. 1915 และกลายเป็นผู้สนับสนุนอย่างแข็งขันให้กับแนวร่วมก๊กมินตั๋ง-คอมมิวนิสต์จีนของซุน โดยคัดค้านการแตกแยกของเจียง ไคเชกกับคอมมิวนิสต์จีนใน ค.ศ. 1927 ในช่วงสงครามจีน–ญี่ปุ่นครั้งที่สอง (1937–1945) เธอเข้าร่วมกับพี่สาวของเธอในฉงชิ่ง เมืองหลวงในช่วงสงครามของจีน เพื่อแสดงความสามัคคีของชาติและการสนับสนุนพันธมิตรก๊กมินตั๋ง-คอมมิวนิสต์จีน อย่างไรก็ตาม ในช่วงสงครามกลางเมืองจีนที่ตามมา (1945–1949) เธอยังคงสนับสนุนพรรคคอมมิวนิสต์จีนต่อไป ส่งผลให้ความสัมพันธ์กับครอบครัวของเธอขาดสะบั้น หลังการประกาศก่อตั้งสาธารณรัฐประชาชนจีนใน ค.ศ. 1949 เธอได้ดำรงตำแหน่งที่มีชื่อเสียงหลายตำแหน่งในรัฐบาลคอมมิวนิสต์ รวมทั้งรองประธานประเทศ (1949–1954; 1959–1975) และรองประธานคณะกรรมาธิการถาวรสามัญประจำสภาประชาชนแห่งชาติ (1954–1959; 1975–1981) เธอเดินทางไปต่างประเทศในช่วงต้นคริสต์ทศวรรษ 1950 เพื่อเป็นตัวแทนของจีนในงานระดับนานาชาติหลายงาน

ภายหลังการกวาดล้างประธานาธิบดีหลิว เช่าฉีใน ค.ศ. 1968 เธอและต่ง ปี้อู่ในตำแหน่งรองประธานาธิบดีก็กลายมาเป็นประมุขแห่งรัฐของจีนโดยพฤตินัยจนถึง ค.ศ. 1972[4] เมื่อต่งได้รับแต่งตั้งเป็นรักษาการประธานาธิบดี ในช่วงการปฏิวัติทางวัฒนธรรม ซ่งได้รับการปกป้องไม่ให้ถูกกวาดล้าง เนื่องจากเป็นชื่ออันดับต้น ๆ ใน รายชื่อบุคคลที่ได้รับการคุ้มครอง ที่เขียนโดยโจว เอินไหล แม้จะเป็นเช่นนี้ บ้านของเธอที่ปักกิ่งก็ถูกยุวชนแดงบุกรุก และหลุมฝังศพพ่อแม่ของเธอในเซี่ยงไฮ้ก็ถูกทำลาย[5] ซ่งรอดพ้นจากความวุ่นวายทางการเมืองของการปฏิวัติทางวัฒนธรรมแต่ปรากฏตัวน้อยลงหลังจาก ค.ศ. 1976 ในตำแหน่งรักษาการประธานคณะกรรมาธิการสามัญประจำสภาประชาชนแห่งชาติระหว่าง ค.ศ. 1976 ถึง 1978 ซ่งได้ดำรงตำแหน่งรักษาการประมุขแห่งรัฐอีกครั้ง เนื่องจากตำแหน่งประธานาธิบดีถูกยกเลิก ในช่วงที่เธอป่วยครั้งสุดท้ายในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1981 เธอได้รับตำแหน่งพิเศษเป็น "ประธานกิตติมศักดิ์สาธารณรัฐประชาชนจีน"

แหล่งค้นคว้าเพิ่มเติม

[แก้]
  • สุรางค์ศรี ตันเสียงสม. “ซ่งชิงหลิง อัญมณีของจีน.” ใน สุวดี เจริญพงศ์ และปิยนาถ บุนนาค (บก.), สตรีแถวหน้าในประวัติศาสตร์เอเชีย. หน้า 79-120. กรุงเทพฯ: บ้านพิทักษ์อักษร, 2550.
  1. "Part 2: Dr Sun Yat-sen, Madam Soong Ching-ling and Hong Kong – "Dr Sun Yat-sen, Madam Soong Ching-ling and Hong Kong" Photos Exhibition" (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 26 ธันวาคม 2024.
  2. "The Soong sisters". www.wesleyancollege.edu (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 26 ธันวาคม 2024.
  3. Montefiore, Clarissa Sebag (23 ธันวาคม 2015). "Soong Qingling: 'The mother of modern China'". BBC (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 21 พฤศจิกายน 2024.
  4. Leaders of China (People's Republic of China), zarate.eu from 11 May 2017, retrieved 12 July 2017.
  5. Epstein 1995, pp. 550–551.


อ้างอิงผิดพลาด: มีป้ายระบุ <ref> สำหรับกลุ่มชื่อ "lower-alpha" แต่ไม่พบป้ายระบุ <references group="lower-alpha"/> ที่สอดคล้องกัน