กู้นซอจ้องพยู
| กู้นซอจ้องพยู | |
|---|---|
 นะกู้นซอจ้องพยู | |
| กษัตริย์แห่งพุกาม | |
| ครองราชย์ | ค.ศ. 1001–1021 |
| ก่อนหน้า | ญองอู้ ซอยะฮ่าน |
| ต่อไป | จีนโซ่ |
| ประสูติ | ค.ศ. 955 (ประสูติในวันอาทิตย์) พุกาม |
| สวรรคต | ค.ศ. 1048 (93 พรรษา) พุกาม |
| ชายา | Myauk Pyinthe |
| พระราชบุตร | พระเจ้าอโนรธามังช่อ |
| ราชวงศ์ | พุกาม |
| ศาสนา | พุทธ |
พระเจ้ากู้นซอจ้องพยู (พม่า: ကွမ်းဆော်ကြောင်းဖြူ) เป็นกษัตริย์ของพุกาม ได้เข้าชิงราชสมบัติของพระเจ้าญองอู้ ซอยะฮ่าน และอภิเษกมเหสีทั้งสามของพระเจ้าญองอู้ ซอยะฮ่าน ขึ้นเป็นมเหสีของพระองค์
พระองค์เป็นพระราชบิดาของพระเจ้าอโนรธา ผู้สถาปนาอาณาจักรพุกาม ในปลายรัชกาลพระองค์ถูกพระราชโอรสบุญธรรม คือ จีนโซ่ บีบบังคับให้สละราชสมบัติและบีบบังคับให้พระองค์ออกบวชและสิ้นพระชนม์ในเวลาต่อมา
ปัจจุบันพระเจ้ากู้นซอจ้องพยูเป็นหนึ่งในนะหลวง 37 ตนตามความเชื่อเรื่องนะของพม่า[1][2] [2]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ DeCaroli, Robert (2004). Haunting the Buddha: Indian Popular Religions and the Formation of Buddhism. Oxford University Press, US. ISBN 978-0-19-516838-9. สืบค้นเมื่อ 2008-09-13.
- ↑ 2.0 2.1 Hla Thamein. "Thirty-Seven Nats". Yangonow. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2006-06-24. สืบค้นเมื่อ 2010-08-28.
| ก่อนหน้า | กู้นซอจ้องพยู | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| ญองอู้ ซอยะฮ่าน | 
|
พระมหากษัตริย์พม่า (อาณาจักรพม่ายุคที่ 1) (พ.ศ. 1544–1564) |
|
จีนโซ่ |
| ราชวงศ์พุกาม ค.ศ. 849–1297 | |
|---|---|
| อาณาจักรมยีนไซง์และอาณาจักรปี้นยะ ค.ศ. 1297–1364 | |
| อาณาจักรซะไกง์ ค.ศ. 1315–1364 | |
| อาณาจักรอังวะ ค.ศ. 1364–1555 | |
| อาณาจักรหงสาวดี ค.ศ. 1287–1539, ค.ศ. 1550–1552 | |
| อาณาจักรมเยาะอู้ ค.ศ. 1429–1785 |
|
| อาณาจักรแปร ค.ศ. 1482–1542 | |
| ราชวงศ์ตองอู ค.ศ. 1510–1752 | |
| อาณาจักรหงสาวดีใหม่ ค.ศ. 1740–1757 | |
| ราชวงศ์โก้นบอง ค.ศ. 1752–1885 | |
| |
