หลิน เปียว

	หลิน เปียว
	"หลินเปียว" ในอักษรจีนทั่วไป
ภาษาจีน	林彪
การถอดเสียง
ภาษาจีนกลางมาตรฐาน
ฮั่นยฺหวี่พินอิน	Lín Biāo
เวด-ไจลส์	Lin2 Piao1
IPA	[lǐn pjáu]
ภาษากวางตุ้งมาตรฐาน
อักษรโรมันแบบเยล	Làhm Bīu
IPA	[lɐ̏m píːu]
ยฺหวิดเพ็ง	Lam4 Biu1
ภาษาหมิ่นใต้
เป่อ่วยยีภาษาฮกเกี้ยน	Lîm Piu

หลิน เปียว
จอมพล หลิน เปียว
	林彪
	ภาพอย่างเป็นทางการ ค.ศ. 1955
รองประธานพรรคคอมมิวนิสต์จีน
	ดำรงตำแหน่ง; 25 พฤษภาคม ค.ศ. 1958 – 13 กันยายน ค.ศ. 1971
ประธาน	เหมา เจ๋อตง
รองประธานพรรคคอมมิวนิสต์จีนลำดับที่ 1
	ดำรงตำแหน่ง; 1 สิงหาคม ค.ศ. 1966 – 13 กันยายน ค.ศ. 1971
ประธาน	เหมา เจ๋อตง
ก่อนหน้า	หลิว เช่าฉี
ถัดไป	โจว เอินไหล (1973)
รองนายกรัฐมนตรีจีนลำดับที่ 1
	ดำรงตำแหน่ง; 21 ธันวาคม ค.ศ. 1964 – 13 กันยายน ค.ศ. 1971
หัวหน้ารัฐบาล	โจว เอินไหล
ก่อนหน้า	เฉิน ยฺหวิน
ถัดไป	เติ้ง เสี่ยวผิง
รองนายกรัฐมนตรีจีน
	ดำรงตำแหน่ง; 15 กันยายน ค.ศ. 1954 – 13 กันยายน ค.ศ. 1971
หัวหน้ารัฐบาล	โจว เอินไหล
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม คนที่ 2
	ดำรงตำแหน่ง; 17 กันยายน ค.ศ. 1959 – 13 กันยายน ค.ศ. 1971
หัวหน้ารัฐบาล	โจว เอินไหล
ก่อนหน้า	เผิง เต๋อหวย
ถัดไป	เย่ เจี้ยนอิง
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	หลิน ยฺวี่หรง; 5 ธันวาคม ค.ศ. 1907; หฺวางกัง มณฑลหูเป่ย์ จักรวรรดิชิง
เสียชีวิต	13 กันยายน ค.ศ. 1971 (63 ปี); อันดูร์ข่าน สาธารณรัฐประชาชนมองโกเลีย
พรรคการเมือง	พรรคคอมมิวนิสต์จีน (1927–1971)
คู่สมรส	จาง เหมย์ [zh] (1937–42); เย่ ฉฺวิน (1942–71)
บุตร	หลิน เสี่ยวหลิน [zh] (บุตรสาว); หลิน ลี่กั่ว (บุตรชาย); หลิน ลี่เหิง (บุตรสสว)
ศิษย์เก่า	โรงเรียนการทหารหวงผู่
ชื่อเล่น	นายพลหลิน (林总; Lín zǒng); "อินทรีแห่งกองทัพแดง" (红军之鹰; Hóng jūn zhī yīng); 101 (สัญญาณเรียกขานทางทหาร);
ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง
รับใช้	สาธารณรัฐประชาชนจีน
สังกัด	กองทัพบกกองทัพปลดปล่อยประชาชน; กองทัพแดงของกรรมกรและชาวนาจีน; กองทัพปฏิวัติแห่งชาติจีน;
ประจำการ	1925–1971
ยศ	จอมพลแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน; พลโท (กปช.);
บังคับบัญชา	กองพลที่ 1; กองพลแดงที่ 1, กองทัพแดงจีน; กองพล 115, กองทัพลู่ที่แปด; กองทัพปลดปล่อยประชาชน;
รางวัล	เครื่องอิสริยาภรณ์ 1 สิงหาคม (ชั้นที่ 1); เครื่องอิสริยาภรณ์เอกราชและเสรีภาพ (ชั้นที่ 1); เครื่องอิสริยาภรณ์แห่งการปลดปล่อย (ชั้นที่ 1);

หลิน เปียว (จีน: 林彪; พินอิน: Lín Biāo; 5 ธันวาคม ค.ศ. 1907 – 13 กันยายน ค.ศ. 1971) เป็นนักการเมืองชาวจีนและจอมพลแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน ผู้มีบทบาทสำคัญในการนำพาพรรคคอมมิวนิสต์ชนะ สงครามกลางเมืองจีน โดยเฉพาะในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีนตั้งแต่ ค.ศ. 1946 ถึง 1949 หลินเป็นแม่ทัพผู้บัญชาการในการทัพเหลียวเฉิ่นและผิงจินอย่างเด็ดขาด โดยเขาร่วมนำกองทัพสนามแมนจูเรียสู่ชัยชนะและนำกองทัพปลดปล่อยประชาชนเข้าสู่ปักกิ่ง เขาข้ามแม่น้ำแยงซีใน ค.ศ. 1949 สามารถเอาชนะก๊กมินตั๋งได้อย่างเด็ดขาด และเข้ายึดครองมณฑลชายฝั่งทะเลในภาคตะวันออกเฉียงใต้ของจีน เขาอยู่ในอันดับที่สามในบรรดาสิบจอมพล จู เต๋อ และเผิง เต๋อหวย นั้นถือว่าอาวุโสกว่าหลิน และหลินก็มีอาวุโสสูงกว่าเฮ่อ หลง และหลิว ปั๋วเฉิง

หลินงดบทบาททางการเมืองหลังสงครามยุติลงใน ค.ศ. 1949 เขาดำรงตำแหน่งหนึ่งในรองนายกรัฐมนตรีร่วมของสาธารณรัฐประชาชนจีนตั้งแต่ ค.ศ. 1954 เป็นต้นมา โดยมีหน้าที่ดูแลระบบราชการพลเรือนส่วนหนึ่งของรัฐบาล และเลื่อนขึ้นเป็นรองนายกรัฐมนตรีลำดับที่หนึ่งใน ค.ศ. 1964 หลิน มีบทบาททางการเมืองมากขึ้นเมื่อได้รับแต่งตั้งให้เป็นหนึ่งในรองประธาน พรรคคอมมิวนิสต์จีนร่วมใน ค.ศ. 1958 เขาดำรงสามตำแหน่ง คือ รองนายกรัฐมนตรี รองประธานพรรค และรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมตั้งแต่ ค.ศ. 1959 เป็นต้นมา จนถึงปัจจุบัน หลินเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมที่ดำรงตำแหน่งยาวนานที่สุดของจีน หลินมีส่วนในการสร้างรากฐานให้เกิดลัทธิบูชาบุคคลของเหมา เจ๋อตงในช่วงต้นคริสต์ทศวรรษ 1960 และรับการตอบแทนจากการรับใช้การปฏิวัติทางวัฒนธรรมด้วยการได้รับแต่งตั้งเป็นรองประธานพรรคคอมมิวนิสต์จีนเพียงคนเดียว ซึ่งเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งที่เหมากำหนดให้ตั้งแต่ ค.ศ. 1966 กระทั่งเสียชีวิต

หลินเสียชีวิตในวันที่ 13 กันยายน ค.ศ. 1971 เมื่อเครื่องบินฮอว์เกอร์ ซิดเดลีย์ ไทรเดนต์ ที่เขากำลังโดยสารอยู่ประสบอุบัติเหตุตกที่อันดูร์ข่าน ประเทศมองโกเลีย "อุบัติการณ์หลิน เปียว" นี้ยังคงเป็นปริศนาและมีการถกเถียงกันอย่างกว้างขวางเกี่ยวกับรายละเอียดที่เกิดขึ้นมาโดยตลอด รัฐบาลจีนให้คำอธิบายอย่างเป็นทางการว่าหลินและครอบครัวของเขาพยายามหลบหนีหลังการก่อรัฐประหารเพื่อโค่นเหมาล้มเหลว ส่วนผู้อื่นโต้แย้งว่าพวกเขาหลบหนีเพราะกลัวว่าจะถูกกำจัด เนื่องจากความสัมพันธ์ของหลินกับผู้นำพรรคคอมมิวนิสต์คนอื่น ๆ นั้นย่ำแย่ลงในช่วงไม่กี่ปีสุดท้ายของชีวิตเขา หลังการเสียชีวิตของหลิน พรรคคอมมิวนิสต์ได้ประณามอย่างเป็นทางการว่าเขาเป็นผู้ทรยศ ตั้งแต่ปลายคริสต์ทศวรรษ 1970 หลินและเจียง ชิง ภริยาของเหมาถูกตราหน้าว่าเป็น "กองกำลังต่อต้านการปฏิวัติ" ที่สำคัญที่สุดสองกลุ่มของการปฏิวัติทางวัฒนธรรม และถูกรัฐบาลจีนตำหนิอย่างเป็นทางการว่าเป็นต้นเหตุของการกระทำที่เลวร้ายที่สุดในช่วงเวลาดังกล่าว

อ้างอิง