นีโคไล บุลกานิน

จอมพลแห่งสหภาพโซเวียต นีโคไล บุลกานิน
Николaй Булгaнин
บุลกานิน เมื่อ ค.ศ. 1955
ประธานสภารัฐมนตรีสหภาพโซเวียต
ดำรงตำแหน่ง 8 กุมภาพันธ์ 1958 – 27 มีนาคม 1958
ก่อนหน้า	เกออร์กี มาเลนคอฟ
ถัดไป	นีกีตา ครุชชอฟ
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม
ดำรงตำแหน่ง 15 มีนาคม 1953 – 9 กุมภาพันธ์ 1955
หัวหน้ารัฐบาล	เกออร์กี มาเลนคอฟ
ก่อนหน้า	อะเลคซันดร์ วาซีเลฟสกี นีโคไล คุซเนซอฟ
ถัดไป	เกออร์กี จูคอฟ
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	11 มิถุนายน ค.ศ. 1895(1895-06-11) นิจนีนอฟโกรอด, จักรวรรดิรัสเซีย
เสียชีวิต	24 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1975(1975-02-24) (79 ปี) มอสโก สาธารณรัฐรัสเซีย สหภาพโซเวียต
เชื้อชาติ	โซเวียต
พรรคการเมือง	คอมมิวนิสต์
รางวัล
ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง
รับใช้	สหภาพโซเวียต
สังกัด	กองทัพแดง
ประจำการ	พ.ศ. 2484–พ.ศ. 2492
ยศ	จอมพล
บังคับบัญชา	กองทัพโซเวียต
ผ่านศึก	สงครามโลกครั้งที่ 2

นีโคไล อะเลคซันโดรวิช บุลกานิน (รัสเซีย: Никола́й Алекса́ндрович Булга́нин; อังกฤษ: Nikolai Alexandrovich Bulganin; 11 มิถุนายน 2438 - 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2518) เป็นนักการเมืองโซเวียต เป็น ผู้บัญชาการประชากลาโหม แห่งสหภาพโซเวียตภายใต้รัฐบาลโจเซฟ สตาลิน รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม (พ.ศ. 2496–พ.ศ. 2498) และประธานสภารัฐมนตรีแห่งสหภาพโซเวียต (1955-1958) ภายใต้รัฐบาล นีกีตา ครุชชอฟ

ชีวิตช่วงแรก

บุลกานิน เกิดใน นิจนีนอฟโกรอด เขาเป็นบุตรชายของครอบครัวชนชั้นแรงงาน เขาได้เข้าร่วมพรรคคอมมิวนิสต์ พ.ศ. 2460 และได้รับแต่งตั่งเป็นหัวหน้ากรมตำรวจเชการ์ ในปีพ.ศ. 2461-พ.ศ. 2465 (หลังจากสงครามกลางเมืองรัสเซีย) เขาได้เป็นผู้บริหารโรงอุตสาหกรรมและการไฟฟ้าจนกระทั่ง พ.ศ. 2470 เขาเป็น ผู้อำนวยการไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งมอสโกในปี พ.ศ. 2470-พ.ศ. 2474 บุลกานิน เป็นประธานคณะกรรมการบริหารของมอสโกในปีพ.ศ. 2474-พ.ศ. 2477,

ในการประชุมครั้งที่ 17ในปี พ.ศ. 2477 บุลกานิน ได้ถูกรับการเลือกตั้งเป็นสมาชิกของคณะกรรมการกลาง ความจงรักภักดีเขาต่อสตาลินทำให้ได้รับการเลื่อนตำแหน่งสำคัญ ๆ แทนผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของการกวาดล้างใหญ่ของโจเซฟ สตาลิน ในปี พ.ศ. 2480-พ.ศ. 2481 ในเดือนกรกฎาคมปี พ.ศ. 2480 เขาได้รับแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้ารัฐบาลของสาธารณรัฐรัสเซีย (RSFSR) เขากลายเป็นสมาชิกคนหนึ่งของคณะกรรมการกลางหลังจากนั้นปีและในกันยายน พ.ศ. 2481 เขาได้รับตำแหน่งรองหัวหน้ารัฐบาลของสหภาพโซเวียตและหัวหน้าธนาคารกลางแห่งรัฐของสหภาพโซเวียต

สงครามโลกครั้งที่สอง

ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง บุลกานิน มีบทบาทนำในรัฐบาลและกองทัพแดงแม้ว่าเขาจะไม่เคยเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุด เขาได้รับยศพันเอกและเป็นสมาชิกของคณะกรรมการกลาโหมของรัฐ เขาได้รับแต่งตั้งให้เป็นรองผู้บัญชาการกองกำลังป้องกันในปีพ.ศ. 2487 และทำหน้าที่เป็นตัวแทนหลักของสตาลินในหน่วยบัญชาการกองทัพแดง พ.ศ. 2490 ในเขากลายเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมและได้รับการเลื่อนยศเป็นจอมพล นอกจากนี้เขายังกลายเป็นสมาชิกคนหนึ่งของพรรคคอมมิวนิสต์ เขาเป็นรองหัวหน้ารัฐบาลของสหภาพโซเวียตภายใต้สตาลิน ในปี พ.ศ. 2490 ถึง พ.ศ. 2493 และในปี พ.ศ. 2491 เขากลายเป็นสมาชิกคนหนึ่งของกระทรวงการต่างประเทศ

ตำแหน่งหัวหน้ารัฐบาล

บุลกานินและครุชชอฟ ในการเดินทางเยือนอินเดีย

หลังถึงแก่อสัญกรรมลงของสตาลินในเดือนมีนาคมปี พ.ศ. 2496 บุลกานิน ได้ก้าวเข้าสู่ตำแหน่งผู้นำโซเวียตเป็นอันดับต้นๆโดยได้รับการแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งสำคัญของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม เขาเป็นพันธมิตรของ นีกีตา ครุชชอฟ ในระหว่างการต่อสู้ทางการเมืองกับ เกออร์กี มาเลนคอฟ และในเดือนกุมภาพันธ์ ปี พ.ศ. 2498 เขาได้ขึ้นดำรงประธานสภารัฐมนตรีแห่งสหภาพโซเวียตแทน มาเลนคอฟที่ถูกบังคับให้ลาออกจากตำแหน่งเขาเป็นผู้สนับสนุนการปฏิรูปของ ครุชชอฟ และ การกำจัดอำนาจเก่าของสตาลิน เขาและครุสชอฟได้เดินทางเยือนด้วยกันทั้งอินเดีย, ยูโกสลาเวีย และ อังกฤษ ซึ่งเป็นที่รู้จักในฉายาของวงการสื่อมวลชนว่า "การแสดงของบีและเค (the B and K show)"อย่างไรก็ตาม ครุชชอฟ ได้เขียนลงบันทึกส่วนตัวของเขาว่า "ไม่สามารถพึ่งพาเขา (บุลกานิน) ได้อย่างเต็มที่"

ในช่วงวิกฤตการณ์คลองสุเอซ ในเดือนตุลาคมถึงพฤศจิกายนปี พ.ศ. 2499, บุลกานิน ได้ส่งจดหมายไปยังรัฐบาลของสหราชอาณาจักร, ฝรั่งเศส และ อิสราเอล ขู่ว่าจะโจมตีด้วยขีปนาวุธใส่ ลอนดอน, ปารีส และ เทลอาวีฟหากพวกเขาไม่ถอนกองกำลังออกจากอียิปต์ โดยในจดหมายถึงหัวหน้ารัฐบาลอิสราเอลเดวิด เบนกูเรียนมีเนื้อความว่า "อิสราเอลกำลังเล่นกับชะตากรรมของสันติภาพกับชะตากรรมของประชาชนตนเองในทางผิดหลักและขาดความรับผิดชอบ [... ] ซึ่งจะวางคำถาม [เครื่องหมาย] ต่อการดำรงอยู่ในฐานะผู้นำของรัฐอิสราเอล "ครุชชอฟ ในบันทึกส่วนตัวของเขา ครุชชอฟเขาต้องระวังเรื่องความคิดเห็นต่อชาติตะวันตกโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลานั้นเขาไม่ได้มีขีปนาวุธข้ามทวีป พอที่ทำการโจมตีได้และในกรณีใด ๆ ก็ตาม เขาไม่ได้มีความตั้งใจที่จะทำสงครามในปี พ.ศ. 2499 นอกจากนี้ในปี พ.ศ. 2502 หน่วยสืบราชการลับของสหรัฐฯเปิดเผยว่าคลังแสงขีปนาวุธนิวเคลียร์ของโซเวียตมีขนาดเล็กกว่าของฝ่ายเนโท ดังนั้นโซเวียตจึงไม่มีจรวดเพียงพอที่จะโจมตีในสามทิศทางได้ จดหมายจากโซเวียตขู่จะช่วยให้อังกฤษและฝรั่งเศส มั่นใจว่าเนโท (รวมถึงประเทศสหรัฐอเมริกา) ยังสามารถป้องกันการโจมตีของโซเวียตได้

บุลกานินและครุชชอฟ กับ เผิง เต๋อฮว้ายและYe Jianying ในจีน

ในปี พ.ศ. 2500 อย่างไรก็ตาม บุลกานิน ได้มีส่วนพัวพันในการต่อต้านนโยบายปฏิรูปครุชชอฟ โดยกลุ่มผู้ต่อต้าน นำโดย วยาเชสลาฟ โมโลตอฟ ในเดือนมิถุนายน โมโลตอฟและกลุ่มผู้ต่อต้านพยายามทำรัฐประหารกับครุสชอฟ แต่ล้มเหลวเนื่องจากการช่วยเหลือของจอมพลเกออร์กี จูคอฟนำกองกำลังยุติไว้ได้ เมื่อพวกพ้องกำลังพ่ายแพ้และถูกถอดออกจากอำนาจ บุลกานิน รอดจากการถูกถอดออกมาได้สักพักหนึ่ง แต่ในเดือนมีนาคมปี พ.ศ. 2501 ครุชชอฟได้บีบเขาให้ลาออกจากตำแหน่ง เขายังคงได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานของธนาคารแห่งชาติโซเวียต จนถึงเดือนกันยายน บุลกานิน ถูกถอดออกจากคณะกรรมการกลางและถอดยศจอมพล เขาถูกเนรเทศไปยังสตัฟโรปอลในฐานะประธานสภาเศรษฐกิจภูมิภาค ในเดือนกุมภาพันธ์ปี 1960 เขาได้เกษียณอายุและจากไปอย่างสงบในปี พ.ศ. 2518

รางวัลและเกียรติยศ

	วีรชนแรงงานแห่งสังคมนิยม (10 มิถุนายน พ.ศ. 2498)
	เครื่องอิสริยาภรณ์เลนิน สองครั้ง (พ.ศ. 2474 พ.ศ. 2498)
	เครื่องอิสริยาภรณ์ธงแดง (พ.ศ. 2486)
	เครื่องอิสริยาภรณ์ซูโวรอฟ, ชั้นที่ 1 (พ.ศ. 2488) ชั้นที่ 2 (พ.ศ. 2486)
	เครื่องอิสริยาภรณ์คูตูซอฟ, ชั้นที่ 1,สองครั้ง (พ.ศ. 2486 พ.ศ. 2487)
	เครื่องอิสริยาภรณ์ดาวแดง, สองครั้ง (พ.ศ. 2478 พ.ศ. 2496)
	เครื่องอิสริยาภรณ์สาธารณรัฐ (สาธารณรัฐประชาชนตูวา, 3 มีนาคม พ.ศ. 2485)
	Grand Cross of the Virtuti Militari (โปแลนด์)

แหล่งข้อมูลอื่น

นีโคไล บุลกานิน ที่ไฟน์อะเกรฟ

ก่อนหน้า		นีโคไล บุลกานิน		ถัดไป
เกออร์กี มาเลนคอฟ		ประธานสภารัฐมนตรีแห่งสหภาพโซเวียต (8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2498 – 27 มีนาคม พ.ศ. 2501)		นีกีตา ครุชชอฟ