ข้ามไปเนื้อหา

โนโบรุ ทาเกชิตะ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
โนโบรุ ทาเกชิตะ
竹下 登
ภาพถ่ายทางการใน ค.ศ. 1987
นายกรัฐมนตรีญี่ปุ่น
ดำรงตำแหน่ง
6 พฤศจิกายน ค.ศ. 1987 – 3 มิถุนายน ค.ศ. 1989
กษัตริย์
รองคิอิจิ มิยาซาวะ
ก่อนหน้ายาซูฮิโระ นากาโซเนะ
ถัดไปโซซูเกะ อูโนะ
หัวหน้าพรรคเสรีประชาธิปไตย
ดำรงตำแหน่ง
31 ตุลาคม ค.ศ. 1987 – 2 มิถุนายน ค.ศ. 1989
เลขาธิการชินตาโร อาเบะ
ก่อนหน้ายาซูฮิโระ นากาโซเนะ
ถัดไปโซซูเกะ อูโนะ
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง
รักษาการ
9 ธันวาคม ค.ศ. 1988 – 24 ธันวาคม ค.ศ. 1988
ก่อนหน้าคิอิจิ มิยาซาวะ
ถัดไปทัตสึโอะ มูรายามะ
ดำรงตำแหน่ง
27 พฤศจิกายน ค.ศ. 1982 – 22 กรกฎาคม ค.ศ. 1986
นายกรัฐมนตรียาซูฮิโระ นากาโซเนะ
ก่อนหน้ามิจิโอะ วาตานาเบะ
ถัดไปคิอิจิ มิยาซาวะ
ดำรงตำแหน่ง
9 พฤศจิกายน ค.ศ. 1979 – 17 กรกฎาคม ค.ศ. 1980
นายกรัฐมนตรีมาซาโยชิ โอฮิระ
ก่อนหน้าอิปเป คาเนโกะ
ถัดไปมิจิโอะ วาตานาเบะ
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการก่อสร้าง
ดำรงตำแหน่ง
19 มกราคม ค.ศ. 1976 – 15 กันยายน ค.ศ. 1976
นายกรัฐมนตรีทาเกโอะ มิกิ
ก่อนหน้าทาเกโอะ มิกิ
ถัดไปทัตสึอิ ชูมัง
หัวหน้าฝ่ายเลขานุการคณะรัฐมนตรี
ดำรงตำแหน่ง
11 พฤศจิกายน ค.ศ. 1974 – 9 ธันวาคม ค.ศ. 1974
นายกรัฐมนตรีคากูเอ ทานากะ
ก่อนหน้าซูซูมุ นิไกโด
ถัดไปอิจิตาโร อิเดะ
ดำรงตำแหน่ง
5 กรกฎาคม ค.ศ. 1971 – 7 กรกฎาคม ค.ศ. 1972
นายกรัฐมนตรีเอซากุ ซาโต
ก่อนหน้าชิเงรุ โฮริ
ถัดไปซูซูมุ นิไกโด
รองหัวหน้าฝ่ายเลขานุการคณะรัฐมนตรี
(ฝ่ายการเมือง)
ดำรงตำแหน่ง
9 พฤศจิกายน ค.ศ. 1964 – 7 สิงหาคม ค.ศ. 1966
นายกรัฐมนตรีเอซากุ ซาโต
ก่อนหน้าคูนิกิจิ ไซโต
ถัดไปโทชิโอะ คิมูระ
สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร
ดำรงตำแหน่ง
22 พฤษภาคม ค.ศ. 1958 – 2 มิถุนายน ค.ศ. 2000
ก่อนหน้าเขตที่มีสมาชิกหลายคน
ถัดไปวาตารุ ทาเกชิตะ
เขตเลือกตั้งชิมาเนะทั้งเขต (1958–1996)
ชิมาเนะ เขต 2 (1996–2000)
สมาชิกสภานิติบัญญัติจังหวัดชิมาเนะ
ดำรงตำแหน่ง
1951–1958
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด26 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1924(1924-02-26)
คาเกยามะ จังหวัดชิมาเนะ จักรวรรดิญี่ปุ่น
เสียชีวิต19 มิถุนายน ค.ศ. 2000(2000-06-19) (76 ปี)
เขตมินาโตะ โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น
พรรคการเมืองเสรีประชาธิปไตย
คู่สมรส
  • มาซาเอะ ทาเกอูจิ (สมรส 1944; เสียชีวิต 1945)
  • นาโอโกะ เอ็นโด (สมรส 1946)
ความสัมพันธ์
ศิษย์เก่ามหาวิทยาลัยวาเซดะ
ลายมือชื่อ
เสียงของโนโบรุ ทาเกชิตะ
ทาเกชิตะพูดถึงความสัมพันธ์ญี่ปุ่น–สหรัฐ
บันทึกวันที่ 13 มกราคม ค.ศ. 1988

โนโบรุ ทาเกชิตะ (ญี่ปุ่น: 竹下 登; โรมาจิ: Takeshita Noboru; 26 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1924 – 19 มิถุนายน ค.ศ. 2000) เป็นนักการเมืองชาวญี่ปุ่นที่ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีญี่ปุ่นใน ค.ศ. 1987 ถึง 1989

ทาเกชิมะเกิดในจังหวัดชิมาเนะ โดยเข้าศึกษาในมหาวิทยาลัยวาเซดะและถูกเหณฑ์ทหารในช่วงสงครามแปซิฟิก เขาได้รับเลือกเข้าสภานิติบัญญัติแห่งชาติครั้งแรกใน ค.ศ. 1958 และดำรงตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายเลขานุการคณะรัฐมนตรีใน ค.ศ. 1971–1972 กับ 1974 และในฐานะรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังใน ค.ศ. 1979–1980, 1982–1986 และ 1988 ในช่วงนั้นเขาลงนามข้อตกลงพลาซาใน ค.ศ. 1985 จากนั้นใน ค.ศ. 1987 ทาเกชิตะกลายเป็นหัวหน้าพรรคเสรีประชาธิปไตย (แอลดีพี) และดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีต่อจากยาซูฮิโระ นากาโซเนะ เขาสืบทอดอำนาจจากกลุ่มแอลดีพีของคากูเอ ทานากะ และได้รับฉายา "โชกุนเงาคนสุดท้าย" จากการมีอิทธิพลในเบื้องหลังทางการเมือง[1] ทาเกชิตะถูกบังคับให้ลาออกใน ค.ศ. 1989 หลังถูกพัวพันในเรื่องอื้อฉาวการรับสมัคร แต่ยังคงเป็นหัวหน้าพรรคแอลดีพีที่มีขนาดใหญ่ที่สุดจนกระทั่งเสียชีวิตใน ค.ศ. 2000 เขาเป็นนายกรัฐมนตรีคนสุดท้ายในรัชสมัยจักรพรรดิโชวะ[2]

ชีวิตช่วงต้นและการศึกษา

[แก้]

โนโบรุ ทาเกชิตะเกิดในวันที่ 26 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1924 ในบริเวณที่ปัจจุบันคืออุนนัง จังหวัดชิมาเนะ[3] โดยเป็นบุตรคนเดียวของยูโซ ทาเกชิตะ คนต้มสาเก กับยูอิโกะ ภรรยาคนแรก[4] ครอบครัวของเขาเป็นผู้ต้มสาเกมาหลายชั่วรุ่น[5] และทาเกชิตะเป็นหัวหน้าตระกูลผู้ต้มสาเกทาเกชิตะคนที่ 20[6] ทั้งพ่อยูโซ กับปู่กิโซเป็นคนมีชื่อเสียงโด่งดังในภูมิภาคนี้ และทาเกชิตะเดินตามรอยเท้าของพวกเขาและตัดสินใจเป็นนักการเมืองเมื่อเขาอยู่ชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น[7]

ทาเกชิตะเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยวาเซดะ โตเกียว[3]

เขาแต่งงานกับมาซาเอะ ทาเกอูจิก่อนเข้าเกณฑ์ทหารในกองทัพจักรวรรดิญี่ปุ่นเพื่อทำหน้าที่เป็นผู้ฝึกสอนในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง[1] ภรรยาของเขาฆ่าตัวตายขณะที่เขาอยู่ในช่วงสงคราม ซึ่ง Jacob Schlesinger นักเขียนคนหนึ่งโต้แย้งว่า สิ่งนี้ทำให้ทาเกชิตะหมกมุ่นอยู่กับความสงบของตนเอง และสงวนตัวมากในการแสดงความโกรธต่อผู้อื่น[4]

หลังสงคราม เขาแต่งงานกับนาโอโกะ เอ็นโด ญาติห่าง ๆ ที่ทำงานเป็นครูสอนภาษาอังกฤษและเคยเป็นผู้จัดการทีมยูโดในโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย ก่อนจะเข้าสู่วงการเมืองใน ค.ศ. 1951[1][4]

อาชีพทางการเมือง

[แก้]

ชีวิตช่วงหลังและเสียชีวิต

[แก้]

แม้ว่าทาเกชิตะถูกกล่าวหาในด้านการซื้อขายหลักทรัพย์โดยบุคคลภายในและการทุจริต เขาไม่เคยถูกดำเนินคดีและสามารถรักษาที่นั่งในสภาได้จนกระทั่งไม่นานก่อนเสียชีวิต[1] เขาเป็นผู้มีบทบาทสำคัญในเบื้องหลังของพรรคแอลดีพี และเป็นที่ปรึกษาให้กับนายกรัฐมนตรีในอนาคตอย่างโซซูเกะ อูโนะ โทชิกิ ไคฟุ และเคโซ โอบูจิ สึโตมุ ฮาตะและอิจิโร โอซาวะลาออกจากฝ่ายของทาเกชิตะเพื่อจัดตั้งพรรคฟื้นฟูญี่ปุ่น เคโซ โอบูจิได้รับมรดกจากสิ่งที่หลงเหลือในฝ่ายนั้น สนับสนุนการเลือกตั้งให้รีวตาโร ฮาชิโมโตะเป็นนายกรัฐมนตรี และตนเองเป็นนายกรัฐมนตรีใน ค.ศ. 1999 ถึง 2000 เขาเสียชีวิตจากโรคหลอดเลือดสมองในช่วงต้น ค.ศ. 2000 และฮาชิโมโตะเข้าควบคุมฝ่ายนั้นต่อ[8]

หลังอยู่ในโรงพยาบาลเป็นเวลามากกว่าหนึ่งปี ทาเกชิตะเสียชีวิตจากภาวะหายใจล้มเหลวในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2000 ซึ่งในช่วงเวลาดังกล่าว เขาถูกกล่าวหาว่าเป็น "ผู้วางแผน" จัดตั้งรัฐบาลผสมระหว่างพรรคแอลดีพีกับนิวโคเมโต และจัดให้มีการเลือกตั้งนายกรัฐมนตรี โยชิโร โมริ จากเตียงผู้ป่วยในโรงพยาบาล เขาวางแผนเกษียณตนเองจากสภาในการเลือกตั้งทั่วไป ค.ศ. 2000 ที่เกิดขึ้นหลายวันหลังจากที่เขาเสียชีวิต[1] The Economist กล่าวถึงการเสียชีวิตของเขาว่าเป็นการสิ้นสุดยุคสมัยที่ "เต็มไปด้วยความฉลาดและความฉ้อฉลที่ผสมผสานกันอย่างน่าเวียนหัว" ในแวดวงการเมืองญี่ปุ่น[4]

ชีวิตส่วนตัว

[แก้]

ทาเกชิตะแต่งงานสองครั้ง และมีลูกสาว 3 คน (ริกิโด ลูกชายคนเดียว เสียชีวิตหลังเกิดเพียงเดือนเดียวใน ค.ศ. 1954) กับหลานหลายคน[4] รวมถึงนักร้อง ไดโงะ (เดิมรู้จักในชื่อ Daigo☆Stardust)[9] และศิลปินมังงะ เอกิ เอกิ[10][การอ้างอิงวกเวียน]

วาตารุ (1946-2021) น้องชายต่างมารดา เป็นนักข่าวในช่อง NHK ที่เริ่มทำงานเป็นผู้ช่วยให้กับโนโบรุใน ค.ศ. 1985[11] วาตารุเข้าเล่นการเมืองใน ค.ศ. 2000 และดำรงตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายทาเกชิตะเก่า (ปัจจุบันรู้จักกันในชื่อ เฮเซเค็นกีวไก) ใน ค.ศ. 2018 จนกระทั่งเสียชีวิตในเดือนกันยายน ค.ศ. 2021[12] ทาเกชิตะยังมีน้องชาย/สาวต่างมารดาอีก 2 คน คือ ซาบูโร (เกิด ค.ศ. 1948) และซากาเอะ

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 "Noboru Takeshita; Last 'Shadow Shogun'". Los Angeles Times. 19 June 2000. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ Feb 21, 2014. สืบค้นเมื่อ 20 January 2014.
  2. ↑ Sanger, David E. "Takeshita Now Admits World War II Aggression", New York Times. 7 March 1989.
  3. ↑ 3.0 3.1 "Noboru Takeshita" The Telegraph (London). 20 June 2000.
  4. ↑ 4.0 4.1 4.2 4.3 4.4 "Noboru Takeshita". The Economist. 22 June 2000. สืบค้นเมื่อ 22 January 2014.
  5. ↑ Jin, Ikkō; 神一行 (2002). Keibatsu : tokken kaikyū no seisui no keifu (Kaitei shinpan ed.). Kadokawa Shoten. p. 185. ISBN 4-04-353306-3. OCLC 53492518.
  6. ↑ "株式会社竹下本店 | 島根県酒造組合 | 日本酒発祥の地『島根』". Shimane Prefecture Sake Brewery Association 島根県酒造組合 (ภาษาญี่ปุ่น). 2018-02-14. สืบค้นเมื่อ 2022-03-06.
  7. ↑ Ware banshi ni ataisu : Dokyumento takeshita noboru. Tatsuya Iwase, 達哉 岩瀬. 新潮社. 2002. p. 88. ISBN 4-10-131031-9. OCLC 675067567.{{cite book}}: CS1 maint: others (ลิงก์)
  8. ↑ Matthew Carlson, in Gaunder, Alisa (2011). Routledge Handbook of Japanese Politics. Taylor & Francis. pp. 75–77. ISBN 9781136818387.
  9. ↑ Musician Daigo an Y85 million man for a day
  10. ↑ ja:影木栄貴
  11. ↑ "Japan ruling LDP faction chief Wataru Takeshita dies at 74". Nikkei Asia. 18 September 2021. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 September 2021. สืบค้นเมื่อ 18 September 2021.
  12. ↑ "Japan ruling party faction boss Wataru Takeshita dies at 74". Kyodo News. 18 September 2021. สืบค้นเมื่อ 18 September 2021.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
  • วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Noboru Takeshita
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=โนโบรุ_ทาเกชิตะ&oldid=11985654"