โตเกียวเมโทรสายกินซะ

โตเกียวเมโทร สายกินซะ
สายกินซะ ขบวน 1000 ซีรีส์ สถานีชิบุยะ
ข้อมูลทั่วไป
ชื่ออื่น	G
ชื่อลำลอง	東京メトロ銀座線
เจ้าของ	โตเกียวเมโทร
หมายเลขสาย	3
ที่ตั้ง	โตเกียว
ปลายทาง	ชิบุยะ อะซะกุสะ
จำนวนสถานี	19
สีบนแผนที่	สีส้ม (#FF9500)
การดำเนินงาน
รูปแบบ	ระบบขนส่งมวลชนเร็ว
ระบบ	โตเกียวซับเวย์
ผู้ดำเนินงาน	โตเกียวเมโทร
ศูนย์ซ่อมบำรุง	ชิบุยะ, อุเอะโนะ
ขบวนรถ	โตเกียวเมโทร 1000 ซีรีส์ (6 ตู้)
ผู้โดยสารต่อวัน	943,606 (2017)
ประวัติ
เปิดเมื่อ	30 ธันวาคม ค.ศ. 1927 96 ปี 360 วัน
ข้อมูลทางเทคนิค
ระยะทาง	14.3 km (8.9 mi)
จำนวนทางวิ่ง	ทางคู่
รางกว้าง	1,435 mm (4 ft 8 1⁄2 in) สแตนดาร์ดเกจ
รัศมีดัดโค้งต่ำสุด	94.183 m (309.00 ft)
ระบบจ่ายไฟ	แม่แบบ:600 V DC (รางที่สาม)
ความเร็ว	65 km/h (40 mph)
ระบบป้องกันของขบวนรถ	New CS-ATC
ความชันสูงสุด	3.3%
แผนที่เส้นทาง ↑สายเคโอ อิโนะคะชิระ ↑สายโตคีว เดน-เอง-โทะชิ สถานีรถไฟชิบุยะ 0.0 G-01 ชิบุยะ ←สายยะมะโนะเตะ→ ←สายไซเคียว→ ←สายโตคีว โตโยะโกะ (เดิม) ←Toyoko Line | สายฟูกูโตชิง → ↓ โตเกียวเมโทรสายฮันโซมง 1.3 G-02 โอะโมะเตะซันโด 2.0 G-03 ไกเอนมะเอะ 2.7 G-04 อะโอะยะมะ-อิตโชเมะ ↑ โตเกียวเมโทรสายฮันโซมง→ ↓ โตเกียวเมโทรสายมะรุโนะอุจิ→ 4.0 G-05 อะคะซะกะ-มิสึเกะ ↑ โตเกียวเมโทรสายมะรุโนะอุจิ→ 4.9 G-06 ทะเมเกะ-ซันโน 5.5 G-07 โทะระโนะมง 6.3 G-08 ชิมบะชิ ←สายยะมะโนะเตะ→ ←สายเคย์ฮิน-โทโฮะกุ→ ←สายหลักโทโฮะกุ→ ← โทไกโด ชิงกันเซ็น→ ←ยุริกะโมะเมะ 7.2 G-09 กินซะ ←สายเคย์โย→ 7.9 G-10 เคียวบะชิ 8.6 G-11 นิฮมบะชิ แม่น้ำนิฮมบะชิ 9.2 G-12 มิสึโกะชิมะเอะ ชิน-นิฮมบะชิ ←สายหลักโซบุ→ ↓สายยะมะโนะเตะ / สายเคย์ฮิน-โทโฮะกุ / สายชูโอ (รถไฟความเร็วสูง)→ 9.9 G-13 คันดะ ↑สายชูโอ (รถไฟความเร็วสูง)→ แม่น้ำคันดะ 10.4 มังเซย์บะชิ (ปิดเมื่อ 1931) ←สายชูโอ-โซะบุ→ ←อะกิบะฮะระ 11.0 G-14 สุเอะฮิโระโช ↓←โอะกะจิมะจิ 11.6 G-15 อุเอะโนะ-ฮิโระโกจิ เคย์เซย์ อุเอะโนะ สายหลักเคย์เซย์→ ↑สายยะมะโนะเตะ / สายเคย์ฮิน-โทโฮะกุ 　สายโจบัง / สายอุสึโนะมิยะ / สายทะคะซะกิ→ 12.1 G-16 อุเอะโนะ สถานีรถไฟอุเอะโนะ 12.8 G-17 อินะริโช 13.5 G-18 ทะวะระมะจิ อะซะกุสะ ←ด่วนพิเศษสึกุบะ→ 14.3 G-19 อะซะกุสะ ↓Tobu Skytree Line แม่น้ำสุมิดะ

โตเกียวเมโทรสายกินซะ (ญี่ปุ่น: 銀座線; โรมาจิ: Ginza-sen) หรือ สาย 3 กินซะ (ญี่ปุ่น: 3号線銀座線; โรมาจิ: 3-gōsen Ginza-sen) เป็นเส้นทางรถไฟใต้ดินสายหนึ่งของบริษัทโตเกียวเมโทร ในกรุงโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น มีความยาวทั้งสิ้น 14.3 กิโลเมตร ครอบคลุมพื้นที่เขตชิบูยะ เขตมินาโตะ เขตชิโยดะ และเขตไทโต

สัญลักษณ์ของโตเกียวเมโทรสายกินซะที่ปรากฏบนแผนที่หรือป้ายบอกทางจะใช้สีส้ม และตัวอักษรภาษาอังกฤษ "G"

ประวัติ

สายกินซะเริ่มต้นเมื่อนักธุรกิจนามว่าโนะริสึงุ ฮะยะกะวะ ได้เดินทางไปกรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ เมื่อปี ค.ศ. 1914 ได้เห็นกิจการรถไฟใต้ดินลอนดอน จึงเกิดความคิดว่าโตเกียวจะต้องมีรถไฟใต้ดินเป็นของตัวเอง เขาจึงก่อตั้งบริษัทรถไฟใต้ดินโตเกียว (ญี่ปุ่น: 東京地下鉄道; โรมาจิ: Tōkyō Chika Tetsudō) ขึ้นในปี ค.ศ. 1920 และเริ่มก่อสร้างในอีก 5 ปีต่อมา

เส้นทางระหว่างอุเอะโนะและอะซะกุซะได้ก่อสร้างแล้วเสร็จในวันที่ 30 ธันวาคม ค.ศ. 1927 ซึ่งถือเป็นเส้นทางรถไฟใต้ดินสายแรกในซีกโลกตะวันออก ทันทีที่เปิดให้บริการได้รับความนิยมจากผู้โดยสารมาก เพราะสามารถลดระยะเวลาในการรอรถไฟจาก 2 ชั่วโมง เหลือเพียงแค่ 5 นาที

ต่อมาในวันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 1930 ได้ขยายเส้นทางออกไปอีก 1.7 กิโลเมตร จนถึงสถานีมันเซบะชิ ซึ่งต่อมาสถานีนี้ถูกยกเลิกในอีก 1 ปีต่อมา เมื่อขยายเส้นทางออกไปอีก 500 เมตร จนถึงสถานีคันดะ การก่อสร้างชะงักลงช่วงหนึ่งในช่วงวิกฤตเศรษฐกิจตกต่ำ แต่สุดท้ายสามารถขยายเส้นทางได้จนถึงสถานีชิมบะชิตามแผนการที่วางไว้

ในปี 1938 บริษัทรถเร็วโตเกียวซึ่งต่อมาคือบริษัทโตคิว ได้ก่อสร้างเส้นทางรถไฟใต้ดินจากสถานีชิบุยะถึงสถานีโทะระโนะมอน และขยายจนไปเชื่อมต่อกับสถานีชินบะชิในปี ค.ศ. 1939 ทำให้เส้นทางทั้งสองสายเชื่อมต่อกันสำเร็จ และสุดท้ายจึงมีการควบรวมบริษัททั้งสองเป็นองค์การรถไฟเทโต (TRTA) ในปี ค.ศ. 1941

ในปี ค.ศ. 1953 เส้นทางสายนี้จึงเปลี่ยนชื่อนี้เป็นสายกินซะ เพื่อแยกออกจากสายมะรุโนะอุชิซึ่งสร้างขึ้นภายหลังจากการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจภายหลังสงคราม ทำให้สายกินซะมีจำนวนผู้ใช้บริการมากขึ้น ในทศวรรษที่ 1980 จึงมีการก่อสร้างเส้นทางสายฮันโซมอนเพื่อแบ่งเบาผู้โดยสารจากสายกินซะ

ในปี ค.ศ. 2009 จากการสำรวจของเทศบาลนครโตเกียว พบว่าเส้นทางสายกินซะมีจำนวนผู้โดยสารมากเป็นอันดับที่ 7 ของเส้นทางรถไฟใต้ดินในโตเกียว

ขบวนรถ

สายกินซะใช้ขบวนรถ 01 ซีรีส์ 6 ตู้โดยสาร จำนวน 38 ขบวน มีความเร็วสูงสุด 80 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ตู้โดยสารมีความยาว 16 เมตร กว้าง 2.6 เมตร ประตูด้านละ 3 บาน ทั้งสายกินซะและสายมะรุโนะอุชิสายรางสแตนดาร์ดเกจ (1,435 มม.) จ่ายไฟขนาด 600 โวลต์ กระแสตรงโดยรางที่สาม ในขณะทีเส้นทางสายอื่นใช้รางขนาดแคบ (1,067 มม.) ใช้ไฟขนาด 1,500 โวลต์ จ่ายไฟด้านบนตัวรถ

ในฤดูใบไม้ผลิปี ค.ศ. 2012 มีแผนจะเปลี่ยนไปใช้รถไฟ 1000 ซีรีส์ เป็นครั้งแรก

รายชื่อสถานี

รหัส	สถานี	ชื่อญี่ปุ่น	ระยะทาง (กม.)		เส้นทางเชื่อมต่อ	ที่ตั้ง
			ระหว่าง สถานี	รวม
G01	ชิบูยะ	渋谷	-	0.0	สายฮันโซมอน (N-01), สายฟุกุโตะชิน (F-16) สายยะมะโนะเตะ, สายไซเกียว, สายโชนัน-ชินจุกุ สายโตคิวเดน-เอน-โตชิ, สายโตคิวโทะโยะโกะ เคโอสายอิโนะกะชิระ	ชิบุยะ
G02	โอโมเตะซันโด	表参道	1.3	1.3	สายชิโยดะ (C-04), สายฮันโซมอน (Z-02)	มินะโตะ
G03	ไกเอนมะเอะ	外苑前	0.7	2.0
G04	อะโอะยะมะ-อิตโชเมะ	青山一丁目	0.7	2.7	สายฮันโซมอน (Z-03) โตเอสายโอเอะโดะ (E-24)
G05	อะกะซะกะ-มึตสึเกะ	赤坂見附	1.3	4.0	สายมะรุโนะอุชิ (M-13), สายยูระกุโช (สถานีนะงะตะโช: Y-16), สายฮันโซมอน (นะงะตะโช: Z-04), สายนัมโบะกุ (นะงะตะโช: N-07)
G06	ทะเมะอิเกะ-ซันโนะ	溜池山王	0.9	4.9	สายนัมโบะกุ (N-06), สายมะรุโนะอุชิ คกไก-งิจิโดมะเอะ: M-14), สายชิโยดะ (คกไก-งิจิโดมะเอะ: C-07)	ชิโยดะ
G07	โทะระโนะมอน	虎ノ門	0.6	5.5		มินะโตะ
G08	ชิมบาชิ	新橋	0.8	6.3	โทเอสายอะซะกุสะ (A-10) สายยะมะโนะเตะ, สายเคฮิน-โทโฮะกุ, สายหลักโทไกโด, สายโยะโกะซุกะ ยุริกะโมะเมะ
G09	กินซะ	銀座	0.9	7.2	สายฮิบิยะ (H-08), สายมะรุโนะอุชิ (M-16)	ชูโอ
G10	เคียวบะชิ	京橋	0.7	7.9
G11	นิฮมบะชิ	日本橋	0.7	8.6	สายโตไซ (T-10) โทเอสายอะซะกุสะ (A-13)
G12	มิตซึโกะชิมะเอะ	三越前	0.6	9.2	สายฮันโซมอน (Z-09) สายโซบุ (สถานีชิน-นิฮมบะชิ)
G13	คันดะ	神田	0.7	9.9	สายจูโอ, สายเคฮิน-โทโฮะกุ, สายยะมะโนะเตะ	ชิโยดะ
G14	ซุเอะฮิริโช	末広町	1.1	11.0
G15	อุเอะโนะ-ฮิโระโกจิ	上野広小路	0.6	11.6	สายฮิบิยะ (สถานีนะกะ-โฮะกะชิมะชิ: H-16) โทเอสายโอเอะโดะ (สถานีอุเอะโนะ-โอะกะชิมะชิ: E-09)	ไทโต
G16	อูเอโนะ	上野	0.5	12.1	สายฮิบิยะ (H-17) โทโฮะกุชิงกันเซ็ง, อะกิตะชิงกันเซ็ง, ยะมะงะตะชิงกันเซ็ง, โจเอตสึชิงกันเซ็ง, นะงะโนะชิงกันเซ็ง, สายเคฮิน-โทโฮะกุ, สายยะมะโนะเตะ, สายโจบัน, สายทะกะซะกิ, สายหลักโทโฮะกุ (สายอุตซึโนะมิยะ) สายหลักเคเซ (สถานีเคเซอุเอะโนะ)
G17	อินะริโช	稲荷町	0.7	12.8
G18	ทะวะระมะชิ	田原町	0.7	13.5
G19	อะซะกุสะ	浅草	0.8	14.3	โทเอสายอะซะกุสะ (A-18) โทบุสายอุเซะซะกิ

แหล่งข้อมูลอื่น

• ภาพรวมเส้นทางสายกินซะ (โตเกียวเมโทร) (ในภาษาญี่ปุ่น)