ข้ามไปเนื้อหา

หน่วยควบคุมผู้หลบหนีเข้าเมืองจากกัมพูชา

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
หน่วยควบคุมผู้หลบหนีเข้าเมืองจากกัมพูชา
นกค.88
เครื่องหมายหน่วย
ประจำการมิถุนายน 2531 (2531-06)–2536
ประเทศ ไทย
เหล่า กองบัญชาการทหารสูงสุด
รูปแบบหน่วยเฉพาะกิจ
บทบาทการสงครามพิเศษ
การสงครามกองโจร
การส่งกำลังทางอากาศ
รักษาความสงบเรียบร้อย
กำลังรบประมาณ 780–1224 นาย
ขึ้นกับศูนย์อำนวยการร่วม กองบัญชาการทหารสูงสุด
หน่วยบัญชาการสงครามพิเศษ
กองบัญชาการอำเภออรัญประเทศ จังหวัดสระแก้ว
คำขวัญเพื่อเกียรติศักดิ์ไทย
สีหน่วยสีกรมท่า
สัญลักษณ์นำโชคพิราบขาว
ปฏิบัติการสำคัญ
เครื่องหมายสังกัด
ตราหน้าหมวก
และกระเป๋าซ้าย

หน่วยควบคุมผู้หลบหนีเข้าเมืองจากกัมพูชา (อังกฤษ: Displaced Persons Protection Unit: DPPU) ย่อว่า นคก.88 เป็นกำลังกึ่งทหารที่ได้รับการฝึกพิเศษ สังกัดศูนย์อำนวยการร่วม กองบัญชาการทหารสูงสุด และหน่วยบัญชาการสงครามพิเศษ ก่อตั้งขึ้นสำหรับรักษาความปลอดภัยและควบคุมผู้อพยพชาวกัมพูชาในค่ายผู้อพยพตามแนวชายแดนไทย–กัมพูชา

ประวัติ

[แก้]

จากสถานการณ์ความวุ่นวายภายในประเทศกัมพูชา เมื่อวันที่ 17 เมษายน พ.ศ. 2518 กลุ่มเขมรแดงได้โค่นล้มรัฐบาลของ นายพล ลอน นอล และสามารถเข้าครองประเทศทั้งหมดได้ โดยใช้ระบบสังคมนิยมแบบเข้มข้นในการปกครอง ทำให้ประชาชนชาวกัมพูชาที่ไม่เห็นด้วยกับแนวทางดังกล่าวต้องอพยพเพื่อลี้ภัยมายังประเทศเพื่อนบ้านคือประเทศไทย กระทั่งประเทศเวียดนามได้นำกำลังบุกเข้ามาเพื่อขับไล่รัฐบาลของเขมรแดงจนเป็นผลสำเร็จในปี พ.ศ. 2522 ซึ่งผลกระทบที่ตามมาทำให้ปริมาณผู้อพยพที่เข้ามาในประเทศไทยมีจำนวนมากขึ้น ประมาณการณ์ไม่ต่ำกว่า 361,456 ราย หรือประมาณ 83,200 ครัวเรือน ทำให้ประเทศไทยตลอดแนวชายแดนที่ติดกับกัมพูชาต้องแบกรับการอพยพจากชาวกัมพูชาจำนวนมหาศาล[1]

หน่วยเฉพาะกิจ 80

[แก้]

จากสถานการณ์ข้างตน รัฐบาลไทยโดย พลเอก เกรียงศักดิ์ ชมะนันทน์ นายกรัฐมนตรีได้สั่งการให้ประกาศกฎอัยการศึกตลอดพื้นที่ชายแดนกัมพูชา และสั่งการให้กองบัญชาการทหารสูงสุดจัดหน่วยปฏิบัติการร่วมเพื่อควบคุมและรักษาความปลอดภัยให้กับผู้อพยพ[2] ทำให้กองบัญชาการทหารสูงสุดได้จัดตั้งกองร้อยอาสาสมัครทหารพราน หน่วยเฉพาะกิจ 80 (ฉก.80) ของทหารพรานขึ้นมาเพื่อปฏิบัติการในการควบคุมความสงบเรียบร้อยในแต่ละค่ายผู้อพยพในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2523[3] โดยมีศูนย์ประสานงานในอำเภออรัญประเทศ จังหวัดปราจีนบุรี (สระแก้ว) ซึ่งแต่ละค่ายต่างก็มีขั่วอำนาจเดิมจากฝ่ายกัมพูชาปกครองอยู่ภายในเช่นกัน ทำให้หน่วยเฉพาะกิจ 80 เป็นหน่วยสำหรับประสานงานและจัดหาอาวุธให้กับกลุ่มต่อต้านรัฐบาลกัมพูชาในเวลานั้น ทั้งกลุ่มเขมรแดง[4]:30[5], แนวร่วมปลดปล่อยชาติเขมร และพรรคฟุนซินเปก เพื่อปฏิบัติการกองโจรในการต่อต้านกองทัพเวียดนามตามนโยบายที่รัฐบาลไทยสนับสนุน[6] หน่วยเฉพาะกิจ 80 ถูกยุบในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2531[7] เนื่องจากปัญหาการร้องเรียนเรื่องการข่มขู่ การทุจริต และการละเมิดสิทธิมนุษยชน[8][9][10][11]

หน่วยควบคุมผู้หลบหนีเข้าเมืองจากกัมพูชา

[แก้]

หลังจากการยุบหน่วยเฉพาะกิจ 80 กองบัญชาการทหารสูงสุดได้ก่อตั้งหน่วยสำหรับควบคุมผู้อพยพลี้ภัยชาวกัมพูชาที่หลบหนีเข้าเมืองมา ชื่อว่า หน่วยควบคุมผู้หลบหนีเข้าเมืองจากกัมพูชา (นคก.88)[12] โดยใช้กำลังพลส่วนใหญ่จาก หน่วยเฉพาะกิจ 80 ซึ่งเป็นอาสาสมัครทหารพราน จากนั้นในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2531 กองบัญชาการทหารสูงสุดได้โอนหน่วยมาขึ้นความรับผิดชอบต่อหน่วยบัญชาการสงครามพิเศษ และจัดกำลังหน่วยรบพิเศษและอาสาสมัครมาปฏิบัติงานประมาณ 780 นาย และใช้นายทหารจากหน่วยบัญชาการสงครามพิเศษปฏิบัติหน้าที่เป็นหัวหน้าหน่วย[13] ส่วนของกำลังพลทั้งเพศชายและหญิงได้รับการฝึกที่กองพันฝึกรบพิเศษที่ 9 หน่วยบัญชาการสงครามพิเศษ ค่ายฝึกการรบพิเศษปากช่อง (ค่ายหนองตะกู) รุ่นละประมาณ 40 วัน[14]

การยุบหน่วยและภารกิจสืบเนื่อง

[แก้]

หน่วยควบคุมผู้หลบหนีเข้าเมืองจากกัมพูชายังมีส่วนสำคัญในการประสานงานการส่งกลับชาวกัมพูชาสู่บ้านเกิดกับสำนักงานข้าหลวงใหญ่ผู้ลี้ภัยแห่งสหประชาชาติ (UNHCR), สภาสูงสุดแห่งชาติกัมพูชา (SNC) และศูนย์ประสานงานการส่งชาวกัมพูชากลับมาตุภูมิ โดยสิ้นสุดการปฏิบัติหน้าที่ในปี พ.ศ. 2536 และได้รับคำชมเชยจากสหประชาชาติในการปฏิบัติงานตามภารกิจและได้มอบประกาศเกียรติคุณจากสหประชาชาติและศูนย์อำนวยการร่วม กองบัญชาการทหารสูงสุด ให้กับอาสาสมัครที่ปฏิบัติงานในหน่วย[1]

การคัดเลือก

[แก้]

สำหรับการคัดเลือกบุคลากรเพื่อมาปฏิบัติงานในหน่วยควบคุมผู้หลบหนีเข้าเมืองจากกัมพูชา[14] มีดังนี้

การทดสอบ

[แก้]

กำลังพลในการปฏิบัติงานในหน่วยควบคุมผู้หลบหนีเข้าเมืองจากกัมพูชา จากต้องผ่านการทดสอบ[14] ดังนี้

  • ทดสอบข้อเขียนในการใช้ภาษาต่างชาติ
  • ทดสอบความแข็งแรงของร่างกาย
  • ทดสอบสภาพจิตใจ
  • ทดสอบความถนัดเฉพาะด้าน

การฝึก

[แก้]

หลังจากำลังพลผ่านการทดสอบข้างต้นแล้วทั้งทางร่างกายและจิตใจ อาสาสมัครจะถูกส่งไปรับการฝึกหลักสูตรรบพิเศษ ณ กองพันฝึกรบพิเศษที่ 9 ค่ายฝึกการรบพิเศษปากช่อง (ค่ายหนองตะกู) อำเภอปากช่อง จังหวัดนครราชสีมา มีการฝึกได้ด้านต่าง ๆ เช่น การดำรงชีพในป่า การส่งกำลังทางอากาศ การใช้อาวุธฝ่ายตรงข้าม การหลบหลีกหนี สงครามกองโจร และการทำการรบเฉพาะส่วนบุคคล[14]

นอกจากนี้ยังมีการฝีกภาคทฤษฎีเพิ่มเติมคือ การเรียนภาษาอังกฤษ ภาษาเวียดนาม และภาษาเขมร[14] และมีแผนในการฝึกอบรมกฎหมายระหว่างประเทศเกี่ยวกับผู้ลี้ภัยให้กับอาสาสมัครหน่วยควบคุมผู้หลบหนีเข้าเมืองจากกัมพูชาที่ปฏิบัติงานร่วมกันกับเจ้าหน้าที่ในศูนย์อำนวยการร่วม ประกอบด้วย ฝ่ายไทยคือ กระทรวงมหาดไทย, สำนักงานสภาความมั่นคงแห่งชาติ และกระทรวงการต่างประเทศ ฝ่ายหน่วยงานระหว่างประเทศคือ ผู้แทนจากหน่วยบรรเทาทุกข์ชายแดนแห่งสหประชาชาติ (UNBRO), คณะกรรมการกาชาดระหว่างประเทศ (ICRC) และเจ้าหน้าที่ UNHCR ในพื้นที่[15]

กำลังพล

[แก้]
ศูนย์ฯ เขาอีด่างเป็นพื้นที่ปฏิบัติงานของชุดควบคุมพื้นที่ 883 ร้อย.อส.คก.ที่ 8831

หน่วยควบคุมผู้หลบหนีเข้าเมืองจากกัมพูชา มีทั้งกำลังพลประจำการจากหน่วยบัญชาการสงครามพิเศษ กองทัพบก และกำลังพลจากอาสาสมัคร ทั้งอาสาสมัครทหารพราน ทหารกองหนุน และบุคคลทั่วไปที่สนใจและผ่านการทดสอบตามข้อกำหนดทุกด้าน

สำหรับกำลังพลหมุนเวียนซึ่งเป็นอาสาสมัคร มีการฝึกอบรมจำนวน 6 รุ่น กรอบอัตรากำลัง 1300 นาย มีกำลังพลจากคำสั่งบรรจุแต่งตั้งจริง 1224 นาย แบ่งเป็นจำนวนกำลังพลแต่ละรุ่น[16] ดังนี้

  • รุ่นที่ 1 จำนวน 326 นาย
  • รุ่นที่ 2 จำนวน 234 นาย
  • รุ่นที่ 3 จำนวน 200 นาย
  • รุ่นที่ 4 จำนวน 222 นาย
  • รุ่นที่ 5 จำนวน 112 นาย
  • รุ่นที่ 6 จำนวน 130 นาย

การจัดหน่วย

[แก้]

หน่วยควบคุมผู้หลบหนีเข้าเมืองจากกัมพูชา แบ่งหน่วยสำหรับปฏิบัติการ ดังนี้

ภารกิจ

[แก้]

หน่วยควบคุมผู้หลบหนีเข้าเมืองจากกัมพูชา มีภารกิจในการดูแลในพื้นที่ที่เป็นที่ตั้งของศูนย์ผู้อพยพตามแนวชายแดนไทย-กัมพูชา[17] ตั้งแต่จังหวัดตราดไปจนถึงจังหวัดศรีสะเกศ จำนวน 7 พื้นที่ รวมไปถึงการประสานงานกับองค์การระหว่างประเทศและองค์การอาสาสมัครในการให้ความช่วยเหลือผู้อพยพ โดยเฉพาะสำนักงานข้าหลวงใหญ่ผู้ลี้ภัยแห่งสหประชาชาติ (UNHCR)[1][18]

สำหรับพื้นที่รับผิดชอบของหน่วยควบคุมผู้หลบหนีเข้าเมืองจากกัมพูชาทั้ง 7 แห่ง[1] ได้แก่

  1. พื้นที่อพยพโอตราว – จังหวัดศรีสะเกษ
  2. พื้นที่อพยพ บี – จังหวัดสุรินทร์
  3. พื้นที่อพยพที่ 2 – จังหวัดสระแก้ว
  4. ศูนย์ฯ เขาอีด่าง – จังหวัดสระแก้ว
  5. พื้นที่อพยพที่ 8 – จังหวัดสระแก้ว
  6. พื้นที่อพยพสุขสันต์ – จังหวัดตราด
  7. พื้นที่อพยพ เค – จังหวัดตราด

เจ้าหน้าที่สันติสุข

[แก้]

เจ้าหน้าที่สันติสุข คือเจ้าหน้าที่ตำรวจชาวเขมรที่ปฏิบัติการในการรักษาความสงบเรียบร้อยภายในค่ายผู้อพยพ ซึ่งเป็นอดีตเจ้าหน้าที่ตำรวจก่อนการอพยพลี้ภัย ได้รับการฝึกและอยู่ภายใต้การควบคุมดูแลของหน่วยควบคุมผู้หลบหนีเข้าเมืองจากกัมพูชา[19]

อาวุธ

[แก้]

หน่วยควบคุมผู้หลบหนีเข้าเมืองจากกัมพูชา จะใช้อาวุธนอกอัตรารูปแบบเดียวกันกับทหารพราน เช่น เอเค 47, อาร์พีจี

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 กาลานุกรม หน่วยรบพิเศษกองทัพบกไทยจากอดีตสู่ปัจจุบัน. หน่วยบัญชาการสงครามพิเศษ.
  2. ↑ Thai Ministry of the Interior, "An Instrument of Foreign Policy: Indochinese Displaced Persons," 1981, p. 41. Cited in W. Courtland Robinson, Terms of Refuge: The Indochinese Exodus and the International Response, Zed Books, Ltd., London, 1998, p. 70.
  3. ↑ French LC. Enduring Holocaust, Surviving History: Displaced Cambodians on the Thai-Cambodian Border, 1989-1991. Harvard University, 1994, p. 77.
  4. ↑ Ball D. The Boys in Black: The Thahan Phran (Rangers), Thailand's Para-Military Border Guards. Bangkok, Thailand: White Lotus Press, 2004, 2007. ISBN 9744800461 and ISBN 978-9744800466
  5. ↑ Pilger J. "The Long Secret Alliance: Uncle Sam and Pol Pot." Covert Action Quarterly 1997:5-9. เก็บถาวร 2011-07-20 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
  6. ↑ ไพเราะ, วันชัย (2559). "พื้นที่ชายแดนไทย-กัมพูชา อำเภอโคกสูง จังหวัดสระแก้ว : พื้นที่ ผู้คน อำนาจ และการปรับตัว". {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help)
  7. ↑ New York Times, "Thailand to Phase Out Unit Accused of Abusing Refugees," April 7, 1988.
  8. ↑ Abrams F, Orentlicher D, Heder SR. Kampuchea: After the Worst: A Report on Current Violations of Human Rights. New York: Lawyers Committee for Human Rights, 1985. ISBN 0-934143-29-3
  9. ↑ Lawyers Committee for Human Rights (U.S.). Seeking Shelter: Cambodians in Thailand: A Report on Human Rights. New York: Lawyers Committee for Human Rights, 1987. ISBN 0-934143-14-5
  10. ↑ Al Santoli, Eisenstein LJ, Rubenstein R, Helton AC, Refuge Denied: Problems in the Protection of Vietnamese and Cambodians in Thailand and the Admission of Indochinese Refugees into the United States. New York: Lawyers Committee for Human Rights, No.: ISBN 0-934143-20-X, 1989.
  11. ↑ "Chronik Thailands 1988 / B. E. 2531 Juli bis Dezember". www.payer.de.
  12. ↑ French 1994, p. 104.
  13. ↑ กาลานุกรม หน่วยรบพิเศษกองทัพบกไทยจากอดีตสู่ปัจจุบัน. หน่วยบัญชาการสงครามพิเศษ.
  14. ↑ 14.0 14.1 14.2 14.3 14.4 "DPPU (the Displaced Persons Protection Unit), นคก88". www.tarin9.com.
  15. ↑ "Information Note on UNHCR's Activities for Promotion and Dissemination of Refugee Law for 1988". Refworld (ภาษาอังกฤษ).
  16. ↑ ข้อมูลสรุปยอดรายชื่อทุกรุ่น "หน่วยควบคุมผู้หลบหนีเข้าเมืองจากกัมพูชา DPPU นคก.88 - Facebook". www.facebook.com.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  17. ↑ HELTON, ARTHUR C. "Asylum and Refugee Protection in Thailand | International Journal of Refugee Law | Oxford Academic". academic.oup.com.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  18. ↑ "Information Note on UNHCR's Activities for Promotion and Dissemination of Refugee Law for 1988". Refworld (ภาษาอังกฤษ).
  19. ↑ อนุสาร ชค.พท.882. หน่วยควบคุมผู้หลบหนีเข้าเมืองจากกัมพูชา ชุดควบคุมพื้นที่ 882.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=หน่วยควบคุมผู้หลบหนีเข้าเมืองจากกัมพูชา&oldid=11787591"