ข้ามไปเนื้อหา

รายชื่อแหล่งมรดกโลกในประเทศเติร์กเมนิสถาน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

องค์การการศึกษา วิทยาศาสตร์ และวัฒนธรรมแห่งสหประชาชาติ (ยูเนสโก) ได้ขึ้นทะเบียนแหล่งมรดกโลกของประเทศเติร์กเมนิสถานทั้งสิ้น 5 แหล่ง ประกอบด้วยแหล่งมรดกโลกทางวัฒนธรรม 4 แหล่ง และแหล่งมรดกโลกทางธรรมชาติ 1 แหล่ง[1]

สถานที่ที่ได้ขึ้นทะเบียนเป็นแหล่งมรดกโลก

[แก้]

แหล่งมรดกโลกทางวัฒนธรรม

[แก้]
*หมายเหตุ: ระบุชื่อสถานที่ตามที่ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก
สถานที่ ภาพ ที่ตั้ง ประเภท พื้นที่
(เฮกตาร์)
ปีขึ้นทะเบียน
(พ.ศ./ค.ศ.)
คำบรรยาย อ้างอิง
อุทยานประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมแห่งรัฐ "เมร์วโบราณ" จังหวัดมารือ
37°39′51.7″N 62°11′27.6″E / 37.664361°N 62.191000°E / 37.664361; 62.191000 (State Historical and Cultural Park “Ancient Merv”)
วัฒนธรรม:
(ii), (iii)
353.24;
พื้นที่กันชน 883.3
2542/1999 886[2]
เกอเนอือร์เก็นช์ จังหวัดดาโชกุซ
42°19′32.8″N 59°08′48.3″E / 42.325778°N 59.146750°E / 42.325778; 59.146750 (Kunya-Urgench)
วัฒนธรรม:
(ii), (iii)
353.24;
พื้นที่กันชน 883.3
2548/2005 1199[3]
ป้อมพาร์เทียแห่งนีซา จังหวัดอาฮัล
37°57′04.6″N 58°12′38.1″E / 37.951278°N 58.210583°E / 37.951278; 58.210583 (Parthian Fortresses of Nisa)
วัฒนธรรม:
(ii), (iii)
77.905;
พื้นที่กันชน 400.3
2550/2007 1242[4]
เส้นทางสายไหม :
ฉนวนซารัฟชอน-การากุม
(ร่วมกับทาจิกิสถานและอุซเบกิสถาน)
จังหวัดเลบัป
และจังหวัดมารือ
38°16′08.7″N 62°47′52.6″E / 38.269083°N 62.797944°E / 38.269083; 62.797944 (Parthian Fortresses of Nisa)
วัฒนธรรม:
(ii), (iii), (v)
669.679;
พื้นที่กันชน 1,750.042
2566/2023 1675[5]

แหล่งมรดกโลกทางธรรมชาติ

[แก้]
*หมายเหตุ: ระบุชื่อสถานที่ตามที่ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก
สถานที่ ภาพ ที่ตั้ง ประเภท พื้นที่
(เฮกตาร์)
ปีขึ้นทะเบียน
(พ.ศ./ค.ศ.)
คำบรรยาย อ้างอิง
บริเวณแห้งแล้งหนาวเย็นแห่งทูรอน
(ร่วมกับคาซัคสถานและอุซเบกิสถาน)
จังหวัดดาโชกุซ, จังหวัดอาฮัล และจังหวัดเลบัป
39°36′22.1″N 59°39′39.2″E / 39.606139°N 59.660889°E / 39.606139; 59.660889 (Cold Winter Deserts of Turan)
ธรรมชาติ:
(ix), (x)
3,368,741;
พื้นที่กันชน 628,663
2566/2023 1693[6]

สถานที่ที่ได้ขึ้นบัญชีรายชื่อเบื้องต้น

[แก้]

ประเทศเติร์กเมนิสถานมีสถานที่ที่ได้ขึ้นบัญชีรายชื่อเบื้องต้น (Tentative List) เพื่อพิจารณาเป็นแหล่งมรดกโลกในอนาคตทั้งสิ้น 8 แห่ง ดังนี้[1]

ปี พ.ศ./ค.ศ. ในวงเล็บ หมายถึงปีที่สถานที่นั้น ๆ ได้ขึ้นบัญชีรายชื่อเบื้องต้น
  • Dehistan / Mishrian (2541/1998)
  • Badhyz State Nature Reserve (2552/2009)
  • Syunt Hasardag State Nature Reserve (2552/2009)
  • Dinosaurs and Caves of Koytendag (2552/2009)
  • Repetek Biosphere State Reserve (2552/2009)
  • Amudarya State Nature Reserve (2552/2009)
  • Hazar State Nature Reserve (2552/2009)
  • Silk Roads Sites in Turkmenistan (2553/2010)

อ้างอิง

[แก้]
  1. 1.0 1.1 "World Heritage Properties in Turkmenistan". UNESCO. สืบค้นเมื่อ 20 กันยายน 2023.
  2. "State Historical and Cultural Park "Ancient Merv"". UNESCO. สืบค้นเมื่อ 28 ตุลาคม 2015.
  3. "Kunya-Urgench". UNESCO. สืบค้นเมื่อ 28 ตุลาคม 2015.
  4. "Parthian Fortresses of Nisa". UNESCO. สืบค้นเมื่อ 28 ตุลาคม 2015.
  5. "Silk Roads: Zarafshan-Karakum Corridor". UNESCO. สืบค้นเมื่อ 17 กันยายน 2023.
  6. "Cold Winter Deserts of Turan". UNESCO. สืบค้นเมื่อ 20 กันยายน 2023.