จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ธรรมเนียมพระยศของ
พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าพงา |
|---|
| การทูล | ใต้ฝ่าพระบาท |
|---|
| การแทนตน | ข้าพระพุทธเจ้า |
|---|
| การขานรับ | พ่ะย่ะค่ะ/เพคะ |
|---|
พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าพงา บ้างออกพระนามว่า พังงา หรือใหญ่[1] (28 มิถุนายน พ.ศ. 2359 — 18 ตุลาคม พ.ศ. 2399) เป็นพระราชธิดาในพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว กับเจ้าจอมมารดาเขียว (สกุลเดิม: สุนทรกุล ณ ชลบุรี) โดยพระชนนีเป็นพระธิดาในกรมขุนสุนทรภูเบศร์ เศรษฐีเมืองบางปลาสร้อยที่มีสัมพันธ์เป็นภราดาร่วมสาบานกับสมเด็จพระบวรราชเจ้ามหาสุรสิงหนาท[2] จึงได้รับการสถาปนาให้เป็นเจ้า[3] พระองค์เจ้าพงามีพระอนุชาร่วมพระชนนีเพียงพระองค์เดียว คือ พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหมื่นอดุลยลักษณสมบัติ[4]
พระองค์สิ้นพระชนม์ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เมื่อวันเสาร์ เดือน 11 แรม 4 ค่ำ ปีมะโรง อัฐศก จุลศักราช 1218 ตรงกับวันที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2399 พระชันษา 40 ปี
| พงศาวลีของพระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าพงา
|
|
|
- ↑ กรมศิลปากร. สำนักวรรณกรรมและประวัติศาสตร์ (2554). ราชสกุลวงศ์ (PDF). กรุงเทพฯ: สำนักวรรณกรรมและประวัติศาสตร์ กรมศิลปากร. p. 41. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2017-02-02. สืบค้นเมื่อ 2015-04-30.
- ↑ "พระเจ้าวรวงศ์เธอ (ตอนที่ ๓)". ราชบัณฑิตยสถาน. 26 พฤษภาคม พ.ศ. 2552. สืบค้นเมื่อ 16 พฤษภาคม 2557. [ลิงก์เสีย]
- ↑ จุลลดา ภักดีภูมินทร์. "จีนกุน จีนเรือง จีนมั่วเส็ง," เวียงวัง. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : อักษรโสภณ, 2551. หน้า 38-43
- ↑ กรมศิลปากร. สำนักวรรณกรรมและประวัติศาสตร์ (2554). ราชสกุลวงศ์ (PDF). กรุงเทพฯ: สำนักวรรณกรรมและประวัติศาสตร์ กรมศิลปากร. p. 44. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2017-02-02. สืบค้นเมื่อ 2015-04-30.
|
|---|
| รัชกาลที่ 1 | | |
|---|
| รัชกาลที่ 2 | |
|---|
| รัชกาลที่ 3 | |
|---|
| รัชกาลที่ 4 | |
|---|
| รัชกาลที่ 5 | |
|---|
| รัชกาลที่ 6 | |
|---|
| รัชกาลที่ 7 | ไม่มีพระราชโอรส-ธิดา |
|---|
| รัชกาลที่ 8 | ไม่มีพระราชโอรส-ธิดา |
|---|
| รัชกาลที่ 9 | |
|---|
| รัชกาลที่ 10 | |
|---|
* ถูกถอดจากฐานันดรศักดิ์
** ลาออกจากฐานันดรศักดิ์ |
