จู หรงจี

จู หรงจี
จู หรงจี
	朱镕基
	จูในปี ค.ศ. 2000
นายกรัฐมนตรีจีน
	ดำรงตำแหน่ง; 17 มีนาคม ค.ศ. 1998 – 16 มีนาคม ค.ศ. 2003; (4 ปี 364 วัน)
ประธานาธิบดี	เจียง เจ๋อหมิน
รองหัวหน้ารัฐบาล	หลี่ หลานชิง; เฉียน ฉีเชิน; อู๋ ปังกั๋ว; เวิน เจียเป่า
ก่อนหน้า	หลี่ เผิง
ถัดไป	เวิน เจียเป่า
รองนายกรัฐมนตรีจีนลำดับที่หนึ่ง
	ดำรงตำแหน่ง; 29 มีนาคม ค.ศ. 1993 – 17 มีนาคม ค.ศ. 1998; (4 ปี 353 วัน)
หัวหน้ารัฐบาล	หลี่ เผิง
ก่อนหน้า	เหยา อี้หลิน
ถัดไป	หลี่ หลานชิง
ผู้ว่าการธนาคารประชาชนจีน
	ดำรงตำแหน่ง; 2 กรกฎาคม ค.ศ. 1993 – 30 มิถุนายน ค.ศ. 1995; (1 ปี 363 วัน)
หัวหน้ารัฐบาล	หลี่ เผิง
ก่อนหน้า	หลี่ กุ้ยเซียน
ถัดไป	ไต้ เซี่ยงหลง
เลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์ประจำนครเซี่ยงไฮ้
	ดำรงตำแหน่ง; 1 มีนาคม ค.ศ. 1989 – 20 มีนาคม ค.ศ. 1991; (2 ปี 19 วัน)
ก่อนหน้า	เจียง เจ๋อหมิน
ถัดไป	อู๋ ปังกั๋ว
นายกเทศมนตรีนครเซี่ยงไฮ้
	ดำรงตำแหน่ง; 25 เมษายน ค.ศ. 1988 – 20 มีนาคม ค.ศ. 1991; (2 ปี 329 วัน)
ก่อนหน้า	เจียง เจ๋อหมิน
ถัดไป	หฺวาง จฺวี๋
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	23 ตุลาคม ค.ศ. 1928 (96 ปี); ฉางชา, มณฑลหูหนาน, สาธารณรัฐจีน
พรรคการเมือง	พรรคคอมมิวนิสต์จีน (1949–1958; 1978–)
คู่สมรส	เหลา อัน (สมรส 1956)
บุตร	จู ยฺเหวียนไหล (บุตรี) ; จู ยฺหวินไหล (บุตร)
ศิษย์เก่า	มหาวิทยาลัยชิงหฺวา (วท.บ.)
วิชาชีพ	วิศวกรไฟฟ้า
ชื่อภาษาจีน
อักษรจีนตัวย่อ	朱镕基
อักษรจีนตัวเต็ม	朱鎔基
การถอดเสียง
ภาษาจีนกลางมาตรฐาน
ฮั่นยฺหวี่พินอิน	Zhū Róngjī
เวด-ไจลส์	Chu1 Jung2-chi1
IPA	[ʈʂú ɻʊ̌ŋ.tɕí]
ภาษากวางตุ้งมาตรฐาน
ยฺหวิดเพ็ง	Zyu1 Jung4gei1
ภาษาหมิ่นใต้
เป่อ่วยยีภาษาฮกเกี้ยน	Chu Iûⁿ-ki
	เสียงของจู หรงจี จูกล่าวสุนทรพจน์ที่ทำเนียบขาว; บันทึกเมื่อวันที่ 8 เมษายน ค.ศ. 1999

จู หรงจี (จีน: 朱镕基; พินอิน: Zhū Róngjī; IPA: [ʈʂú ɻʊ̌ŋ.tɕí]; เกิด 23 ตุลาคม ค.ศ. 1928) เป็นอดีตนักการเมืองชาวจีนผู้ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีสาธารณรัฐประชาชนจีนตั้งแต่ปี ค.ศ. 1998 ถึง 2003 และเป็นสมาชิกคณะกรรมาธิการสามัญประจำกรมการเมือง พรรคคอมมิวนิสต์จีนตั้งแต่ปี ค.ศ. 1992 ถึง 2002 ร่วมกับเจียง เจ๋อหมิน เลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์จีน

เขาเกิดที่เมืองฉางชา มณฑลหูหนาน เข้าร่วมพรรคคอมมิวนิสต์จีนในปี ค.ศ. 1949 ซึ่งตรงกับปีที่ก่อตั้งสาธารณรัฐประชาชนจีน เขาทำงานในคณะกรรมการวางแผนแห่งรัฐระหว่างปี ค.ศ. 1952 ถึง 1958 และวิจารณ์นโยบายเศรษฐกิจของเหมา เจ๋อตง ผู้นำพรรคคอมมิวนิสต์จีน ในช่วงการรณรงค์ร้อยบุปผาในปี ค.ศ. 1957 ทำให้เขาถูกตราหน้าว่าเป็น "พวกฝ่ายขวา" ในการรณรงค์ปราบปรามฝ่ายขวาที่ตามมา ส่งผลให้จูถูกปลดและขับออกจากพรรค ต่อมาเขาถูกส่งไปทำงานที่โรงเรียนเจ้าหน้าที่พรรคคอมมิวนิสต์ในพื้นที่ห่างไกล เขาได้รับการอภัยโทษในปี ค.ศ. 1962 หลังจากเกิดภาวะทุพภิกขภัยอันเนื่องมาจากนโยบายก้าวกระโดดไกลไปข้างหน้า แต่ยังไม่ได้รับการฟื้นฟูทางการเมือง และถูกส่งกลับไปที่คณะกรรมการวางแผนแห่งรัฐอีกครั้ง เขาถูกกวาดล้างอีกครั้งในช่วงการปฏิวัติทางวัฒนธรรม และถูกส่งตัวไปปรับทัศนคติที่โรงเรียนเจ้าหน้าที่พรรค 7 พฤษภาคม

ภายหลังการถึงแก่อสัญกรรมของเหมา เจ๋อตงในปี ค.ศ. 1976 และการขึ้นสู่อำนาจของเติ้ง เสี่ยวผิงในเวลาต่อมา จูก็ได้รับการฟื้นฟูทางการเมืองและได้รับอนุญาตให้กลับมาเข้าร่วมพรรคคอมมิวนิสต์จีนอีกครั้ง เขาทำงานในกระทรวงปิโตรเลียมตั้งแต่ปี ค.ศ. 1976 ถึง 1979 และเข้าร่วมคณะกรรมการเศรษฐกิจแห่งรัฐ ซึ่งเป็นองค์กรสืบทอดมาจากคณะกรรมการวางแผนแห่งรัฐในปี ค.ศ. 1979 และดำรงตำแหน่งรองประธานคณะกรรมการฯ ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1983 ถึง 1987 ในปี ค.ศ. 1988 เขาได้รับแต่งตั้งเป็นนายกเทศมนตรีนครเซี่ยงไฮ้ และดำเนินนโยบายปฏิรูปเศรษฐกิจอย่างจริงจัง เขาได้ร่วมงานกับเจียง เจ๋อหมิน เลขาธิการพรรคฯ ประจำนครเซี่ยงไฮ้ในขณะนั้น และต่อมาได้สืบทอดตำแหน่งดังกล่าวจากเจียงในปี ค.ศ. 1989 เมื่อเจียงได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นเลขาธิการใหญ่ของพรรค

ในปี ค.ศ. 1993 จูได้รับตำแหน่งรองนายกรัฐมนตรีลำดับที่หนึ่ง ภายใต้การนำของนายกรัฐมนตรีหลี่ เผิง โดยมีหน้าที่ขับเคลื่อนการปฏิรูปเศรษฐกิจให้เป็นไปอย่างต่อเนื่อง เขาได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นนายกรัฐมนตรีในปี ค.ศ. 1998 จูมีชื่อเสียงในฐานะนักบริหารที่แข็งกร้าวและเน้นปฏิบัติจริง ในระหว่างที่ดำรงตำแหน่ง เศรษฐกิจของจีนมีอัตราการเติบโตแบบเลขสองหลัก นอกจากนี้ จูยังได้รับความนิยมจากประชาชนชาวจีนมากกว่าหลี่ เผิง นายกรัฐมนตรีคนก่อนอย่างมาก อย่างไรก็ตาม ฝ่ายตรงข้ามของจูได้ตั้งข้อสังเกตว่าท่าทีที่แข็งกร้าวและปฏิบัติจริงในนโยบายของเขานั้นไม่เป็นไปได้จริงและไม่จำเป็น และคำสัญญาหลายประการของเขายังคงไม่ได้รับการปฏิบัติ จูเกษียณอายุเมื่อปี ค.ศ. 2003 และไม่ได้มีบทบาทในวงสังคมอีกเลยนับจากนั้น