การรุกรานเกงจิ๋วของลิบอง

	การรุกรานเกงจิ๋วของลิบอง
อักษรจีนตัวเต็ม	呂蒙攻取荊州之戰
อักษรจีนตัวย่อ	吕蒙攻取荆州之战
การถอดเสียง
ภาษาจีนกลางมาตรฐาน
ฮั่นยฺหวี่พินอิน	Lǚ Méng Gōngqǔ Jīngzhōu Zhī Zhàn
ภาษากวางตุ้งมาตรฐาน
ยฺหวิดเพ็ง	Leoi5 Mung4 Gung1ceoi2 Ging1zau1 Zi1 Zin3

การรุกรานเกงจิ๋วของลิบอง
	ส่วนหนึ่งของ สงครามในยุคสิ้นราชวงศ์ฮั่น
	; แผนที่จีนสมัยราชวงศ์ฮั่นใน ค.ศ. 219 เกงจิ๋วตั้งอยู่ตรงกลางแผนที่
วันที่	ป. พฤศจิกายน ค.ศ. 219 – กุมภาพันธ์ ค.ศ. 220
สถานที่	เกงจิ๋ว จีนราชวงศ์ฮั่น
ผล	ซุนกวนชนะ
คู่สงคราม
ซุนกวน	เล่าปี่
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
ลิบอง; ลกซุน; จูเหียน; พัวเจี้ยง	กวนอู ; กวนเป๋ง ; เลียวฮัว (เชลย); เตียวลุย (เชลย); บิฮอง ; เปาสูหยิน ; พัวโยย

การรุกรานเกงจิ๋วของลิบอง เป็นสงครามระหว่างขุนศึกซุนกวนกับเล่าปี่ในฤดูหนาว ค.ศ. 219–220 เมื่อปลายราชวงศ์ฮั่นตะวันออก ทัพของซุนกวนที่นำโดยลิบองเข้ารุกรานดินแดนของเล่าปี่ที่เกงจิ๋วตอนใต้ (ครอบคลุมบริเวณมณฑลหูเป่ย์และมณฑลหูหนานในปัจจุบัน) การทัพนี้เกิดขึ้นหลังยุทธการที่อ้วนเสียและจบที่ทัพของซุนกวนเป็นฝ่ายชนะ โดยเข้ายึดดินแดนของเล่าปี่ทั้งหมด กวนอู ขุนพลของเล่าปี่ที่ประจำการในดินแดนนี้ ถูกทัพของซุนกวนจับกุมและประหารชีวิต การล่มสลายของเกงจิ๋วและการเสียชีวิตของกวนอูเป็นเหตุให้เกิดยุทธการที่อิเหลงระหว่างเล่าปี่กับซุนกวนในช่วง ค.ศ. 221 ถึง 222

ภูมิหลัง

ซุนกวน"ให้ยืม"เกงจิ๋วแก่เล่าปี่

ใน ค.ศ. 210 เล่าปี่เดินทางไปพบซุนกวนที่จิง (京; ปัจจุบันคือเจิ้นเจียง มณฑลเจียงซู) และทำการร้องขอเป็นเจ้าเมืองเกงจิ๋ว โลซกเสนอแนะซุนกวนให้ "ยืม" หนานจฺวิ้น (南郡; บริเวณจิงโจว มณฑลหูเป่ย์ในปัจจุบัน) เมืองศูนย์กลางของเกงจิ๋วตอนใต้ ให้กับเล่าปี่เพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้กับพันธมิตรซุน-เล่าต่อโจโฉ ศัตรูร่วมกัน^[1] เขาโต้แย้งว่าเนื่องจากทัพของซุนกวนพึ่งเข้าพิชิตหนานจฺวิ้นหลังยุทธการที่กังเหลง ถ้าทัพของโจโฉเข้าโจมตี พวกเขาอาจไม่สามารถป้องกันหนานจฺวิ้นได้ จึงเป็นการดีกว่าที่จะ "ให้ยืม" แก่เล่าปี่และให้เขาทำหน้าที่เป็น "กันชน" ต่อโจโฉ จากนั้นซุนกวนยอมรับ"ให้ยืม"หนานจฺวิ้นแก่เล่าปี่ ซุนกวนยังตัดสินใจให้ซุนฮูหยิน น้องสาวของตน สมรสกับเล่าปี่ เพื่อเสริมความแข็งแกร่งระหว่างสองก๊ก^[2]^[3]

ในขณะเดียวกัน เล่าปี่ก็เข้าพิชิต 4 จฺวิ้น ได้แก่ อู่หลิง (武陵; บริเวณฉางเต๋อ มณฑลหูหนานในปัจจุบัน), ฉางชา (長沙), กุ้ยหยาง (桂陽; บริเวณเชินโจว มณฑลหูหนานในปัจจุบัน) และหลิงหลิง (零陵; บริเวณหย่งโจว มณฑลหูหนานในปัจจุบัน) ทำให้เล่าปี่สามารถควบคุมดินแดนในเกงจิ๋วตอนใต้ได้อย่างมีประสิทธิภาพใน ค.ศ. 211^[4]

กรณีพิพาทเรื่องอาณาเขตซุน–เล่า

ในช่วง ค.ศ. 212 ถึง 214 เล่าปี่เริ่มศึกเข้ายึดเอ๊กจิ๋ว (บริเวณมณฑลเสฉวนและฉงชิ่งในปัจจุบัน) จากเจ้ามณฑลเล่าเจี้ยง เล่าปี่ให้กวนอูป้องกันดินแดนของตนที่เกงจิ๋วในตอนที่ตนไม่อยู่^[5]

ยุทธการที่อ้วนเสีย

หลังชัยชนะของเล่าปี่ต่อโจโฉในยุทธการที่ฮันต๋งเมื่อเดือนมิถุนายนของปีนั้น กวนอูตัดสินใจดำเนินตามด้วยการบุกโจมตีฐานที่มั่นของโจโฉที่อ้วนเสีย (樊城; ปัจจุบันคืออำเภอฝานเฉิง เซียงหยาง มณฑลหูเป่ย์) โดยที่โจหยินคุ้นกันอยู่ในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 219 โจโฉสั่งให้อิกิ๋มนำกำลังเสริมไปช่วงโจหยิน ช่วงนั้นอยู่ในฤดูใบไม้ร่วงและมีฝนตกหนักมากจนแม่น้ำฮั่นซุยเข้าท่วมและทำลายกำลังเสริมของอิกิ๋ม อิกิ๋มยอมจำนนต่อกวนอู ส่วนบังเต๊ก ผู้อยู่ใต้บังคับบัญชา ปฏิเสธและถูกประหารชีวิต^[6]^[7]

หลังจากความพ่ายแพ้ของอิกิ๋ม โจโฉตัดสินใจย้ายเมืองหลวงจากสฺหวี่ (許; ปัจจุบันคือสฺวี่ชาง มณฑลเหอหนาน) ไปทางเหนือถึงมณฑลเหอเป่ย์เนื่องจากสฺหวี่อยู่ใกล้ดินแดนศัตรูเกินไป อย่างไรก็ตาม สุมาอี้และเจียวเจ้เตือนโจโฉว่า ซุนกวนคงจะรู้สึกกระสับกระส่ายหากกวนอูสามารถจับอ้วนเสียได้ เนื่องจากเขารู้สึกไม่สบายใจอยู่แล้วเกี่ยวกับอิทธิพลของเล่าปี่ที่เพิ่มมากขึ้น ทั้งสองแนะนำให้โจโฉเป็นพันธมิตรกับซุนกวนและขอให้เขาช่วยขัดขวางการรุกคืบของกวนอู ในทางกลับกัน โจโฉจะทำสันติภาพกับซุนกวนและยอมรับความชอบธรรมในการอ้างสิทธิ์ของซุนกวนเหนือดินแดนเจียงตง โจโฉรับฟังคำแนะนำนี้^[8] และภายหลังสั่งให้ซิหลงนำกำลังเสริมไปยังโจหยิน ซิหลงฝ่าวงล้อมของกวนอูและตีกองทัพของกวนอูแตกกระจัดกระจายในสนามรบ ทำให้ต้องล้มเลิกการปิดล้อมอ้วนเสีย^[9] กวนอูถอนทัพหลังเห็นว่าตนไม่สามารถเข้ายึดอ้วนเสียได้^[10]^[7]

กวนอูดูถูกซุนกวน

ก่อนหน้านั้น ซุนกวนส่งทูตไปพบกับกวนอูและเสนอให้บุตรชายของซุนกวนแต่งงานกับบุตรสาวของกวนอู ไม่เพียงแต่กวนอูปฏิเสธข้อเสนอนี้เท่านั้น เขายังดุด่าและดูหมิ่นทูตคนนั้นอีกด้วย ซุนกวนรู้สึกโกรธมาก^[11]^[7]

หลังการยอมจำนนของอิกิ๋มในช่วงยุทธการที่อ้วนเสีย กวนอูเห็นว่ากองทัพของตนขาดแคลนอาหาร จึงยึดธัญพืชจากยุ้งข้าวหนึ่งของซุนกวนที่ทางผ่านเซียง (湘關)^[12]

กลยุทธ์

ลิบองใช้กลยุทธ์ปลอมเป็นพ่อค้า โดยให้ทหารฝ่ายง่อก๊กซุ่มซ่อนอาวุธไว้ไต้ท้องเรือ แล้วเข้ายึดป้อมบริเวณริมแม่น้ำ แล้วยกพลขึ้นบก จากนั้นจึงซุ่มกำลังไว้แล้วรอทหารยามฝ่ายจ๊กก๊กที่กลับมาจากป้อมเข้าเมือง ทำให้ลิบองยกทัพเข้ายึดเกงจิ๋วได้สำเร็จ^[13]

การจับกุมและการประหารชีวิตกวนอู

ในช่วงที่กวนอูละทิ้งอ้วนเสีย ทัพของซุนกวนเข้าครอบครองหนานจฺวิ้นกับอำเภอกงอาน และจับกุมครอบครัวทหารของกวนอู ลิบองสั่งให้ทัพของตนดูแลพลเมืองอย่างดีและให้แน่ใจว่าพวกเขาไม่ถูกทำร้าย ทหารของกวนอูส่วนใหญ่สูญเสียขวัญกำลังใจและหนีทัพกลับไปอยู่ร่วมกับครอบครัวที่เกงจิ๋ว^[14]

กวนอูรู้ว่าตนถูกทิ้งโดดเดี่ยวจึงถอนทัพไปที่ไม่เฉิง (麥城; ปัจจุบันคือหมู่บ้านไม่เฉิง เมือง Lianghe ตางหยาง มณฑลหูเป่ย์) และภายหลังหนีไปทางตะวันตกผ่านอำเภอจาง (漳鄉) ตอนอยู่ที่อำเภอจอง ทหารที่เหลือของกวนอูหนีทัพและยอมจำนนต่อทัพของซุนกวน ซุนกวนส่งจูเหียนและพัวเจี้ยงไปขวางกวนอูไม่ให้หนีไปทางตะวันตกถึงเอ๊กจิ๋ว กวนอูร่วมกับบุตรชายกวนเป๋ง และผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาจ้าว เล่ย์ (趙累) ถูกหม่า จง (馬忠) รองหัวหน้าของพัวเจี้ยง จับตัวได้ขณะที่กำลังซุ่มโจมตี ภายหลังกวนอูและกวนเป๋งถูกทัพของซุนกวนประหารชีวิตที่หลิน-จฺหวี่ (臨沮; ปัจจุบันคืออำเภอหนานจาง มณฑลหูเป่ย์)^[15]^[16]^[17]

ผลที่ตามมา

อ้างอิง

↑ (後備詣京見權，求都督荊州，惟肅勸權借之，共拒曹公。) สามก๊กจี่ เล่มที่ 54.
↑ (漢晉春秋曰：呂範勸留備，肅曰：「不可。將軍雖神武命世，然曹公威力實重，初臨荊州，恩信未洽，宜以借備，使撫安之。多操之敵，而自為樹黨，計之上也。」權即從之。) อรรถาธิบาย Han Jin Chunqiu ในสามก๊กจี่ เล่มที่ 54.
↑ Sima (1084), vol. 66.
↑ Sima (1084), vol. 65.
↑ Sima (1084), vols. 66–67.
↑ ([建安]二十四年， ... 是歲，羽率衆攻曹仁於樊。曹公遣于禁助仁。秋，大霖雨，漢水汎溢，禁所督七軍皆沒。禁降羽，羽又斬將軍龐德。 ... 羽威震華夏。) สามก๊กจี่เล่มที่ 36.
↑ ^7.0 ^7.1 ^7.2 Sima (1084), vol. 68.
↑ (曹公議徙許都以避其銳，司馬宣王、蔣濟以為關羽得志，孫權必不願也。可遣人勸權躡其後，許割江南以封權，則樊圍自解。曹公從之。) สามก๊กจี่เล่มที่ 36.
↑ (賊圍頭有屯，又別屯四冢。晃揚聲當攻圍頭屯，而密攻四冢。羽見四冢欲壞，自將步騎五千出戰，晃擊之，退走，遂追陷與俱入圍，破之，或自投沔水死。) สามก๊กจี่เล่มที่ 17.
↑ (而曹公遣徐晃救曹仁，羽不能克，引軍退還。) สามก๊กจี่เล่มที่ 36.
↑ (先是，權遣使為子索羽女，羽罵辱其使，不許婚，權大怒。) สามก๊กจี่เล่มที่ 36.
↑ (羽果信之，稍撤兵以赴樊。魏使于禁救樊，羽盡禽禁等，人馬數萬，託以糧乏，擅取湘關米。) สามก๊กจี่เล่มที่ 54.
↑ สามก๊ก 1994 | พากย์ไทย | TVB Thailand | MVHub | MVTV | ซีรีส์จีน | #EP59 กวนอูสิ้นบุญ, สืบค้นเมื่อ 2022-06-09
↑ (權已據江陵，盡虜羽士衆妻子，羽軍遂散。) สามก๊กจี่เล่มที่ 36.
↑ (權遣將逆擊羽，斬羽及子平于臨沮。) สามก๊กจี่เล่มที่ 36.
↑ (會權尋至，羽自知孤窮，乃走麥城，西至漳鄉，衆皆委羽而降。權使朱然、潘璋斷其徑路，即父子俱獲，荊州遂定。) สามก๊กจี่เล่มที่ 54.
↑ (權征關羽，璋與朱然斷羽走道，到臨沮，住夾石。璋部下司馬馬忠禽羽，并羽子平、都督趙累等。) สามก๊กจี่เล่มที่ 55.

ตันซิ่ว (คริสต์ศตวรรษที่ 3). สามก๊กจี่ (ซานกั๋วจื้อ).
de Crespigny, Rafe (2004). "Chapter 6: Struggle for Jing Province". Generals of the South (PDF) (internet ed.). Canberra: National Library of Australia. pp. 22–25. สืบค้นเมื่อ 10 March 2018.
เผย์ ซงจือ (คริสต์ศตวรรษที่ 5). อรรถาธิบายสามก๊กจี่ (ซานกั๋วจื้อจู้).
Sima, Guang (1084). จือจื้อทงเจี้ยน.

[1] (後備詣京見權，求都督荊州，惟肅勸權借之，共拒曹公。) สามก๊กจี่ เล่มที่ 54.

[2] (漢晉春秋曰：呂範勸留備，肅曰：「不可。將軍雖神武命世，然曹公威力實重，初臨荊州，恩信未洽，宜以借備，使撫安之。多操之敵，而自為樹黨，計之上也。」權即從之。) อรรถาธิบาย Han Jin Chunqiu ในสามก๊กจี่ เล่มที่ 54.

[FOOTNOTESima1084vol._66-3] Sima (1084), vol. 66.

[FOOTNOTESima1084vol._65-4] Sima (1084), vol. 65.

[FOOTNOTESima1084vols._66–67-5] Sima (1084), vols. 66–67.

[6] ([建安]二十四年， ... 是歲，羽率衆攻曹仁於樊。曹公遣于禁助仁。秋，大霖雨，漢水汎溢，禁所督七軍皆沒。禁降羽，羽又斬將軍龐德。 ... 羽威震華夏。) สามก๊กจี่เล่มที่ 36.

[FOOTNOTESima1084vol._68-7] 7.0 ^7.1 ^7.2 Sima (1084), vol. 68.

[8] (曹公議徙許都以避其銳，司馬宣王、蔣濟以為關羽得志，孫權必不願也。可遣人勸權躡其後，許割江南以封權，則樊圍自解。曹公從之。) สามก๊กจี่เล่มที่ 36.

[9] (賊圍頭有屯，又別屯四冢。晃揚聲當攻圍頭屯，而密攻四冢。羽見四冢欲壞，自將步騎五千出戰，晃擊之，退走，遂追陷與俱入圍，破之，或自投沔水死。) สามก๊กจี่เล่มที่ 17.

[10] (而曹公遣徐晃救曹仁，羽不能克，引軍退還。) สามก๊กจี่เล่มที่ 36.

[11] (先是，權遣使為子索羽女，羽罵辱其使，不許婚，權大怒。) สามก๊กจี่เล่มที่ 36.

[12] (羽果信之，稍撤兵以赴樊。魏使于禁救樊，羽盡禽禁等，人馬數萬，託以糧乏，擅取湘關米。) สามก๊กจี่เล่มที่ 54.

[13] สามก๊ก 1994 | พากย์ไทย | TVB Thailand | MVHub | MVTV | ซีรีส์จีน | #EP59 กวนอูสิ้นบุญ, สืบค้นเมื่อ 2022-06-09

[14] (權已據江陵，盡虜羽士衆妻子，羽軍遂散。) สามก๊กจี่เล่มที่ 36.

[15] (權遣將逆擊羽，斬羽及子平于臨沮。) สามก๊กจี่เล่มที่ 36.

[16] (會權尋至，羽自知孤窮，乃走麥城，西至漳鄉，衆皆委羽而降。權使朱然、潘璋斷其徑路，即父子俱獲，荊州遂定。) สามก๊กจี่เล่มที่ 54.

[17] (權征關羽，璋與朱然斷羽走道，到臨沮，住夾石。璋部下司馬馬忠禽羽，并羽子平、都督趙累等。) สามก๊กจี่เล่มที่ 55.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]