การขนส่งระบบรางในประเทศลาว
| การขนส่งระบบรางในประเทศลาว | |
|---|---|
 | |
| การดำเนินการ | |
| บริษัทรถไฟประจำชาติ | รัฐวิสาหกิจรถไฟแห่งชาติลาว |
| ผู้ดำเนินการหลัก | การรถไฟลาว-จีน การรถไฟแห่งประเทศไทย |
| โครงข่ายเส้นทาง | |
| ระยะทางทั้งหมด | 425 km (264 mi) |
| ติดตั้งไฟฟ้า | 422 km (262 mi) |
| ขนาดความกว้างราง | |
| ขนาดความกว้างราง | 1,435 mm (4 ft 8 1⁄2 in) |
| 1,435 mm (4 ft 8 1⁄2 in) สแตนดาร์ดเกจ | 422 กิโลเมตร (262 ไมล์) |
| 1,000 mm (3 ft 3 3⁄8 in) มีเตอร์เกจ | 3 กิโลเมตร (1.9 ไมล์) |
| ระบบจ่ายไฟฟ้า | |
| ระบบจ่ายไฟฟ้าหลัก | 25 kV 50 Hz AC |
| 422 กิโลเมตร (262 ไมล์) | |
การขนส่งระบบรางในประเทศลาว ในปัจจุบันประเทศลาวมีทางรถไฟทั้งหมด 2 เส้นทาง ประกอบด้วยทางรถไฟสายลาว–จีนหรือทางรถไฟสายนครหลวงเวียงจันทน์–บ่อเต็น และทางรถไฟเชื่อมโครงข่ายจากประเทศไทยช่วงหนองคาย–คำสะหวาด
ประวัติ
[แก้]ในอดีตระหว่าง พ.ศ. 2436–2484 ลาวเคยมีทางรถไฟสายดอนเดด–ดอนคอนขณะที่อยู่ภายใต้การปกครองของฝรั่งเศส เป็นทางรถไฟระยะสั้นอยู่ทางตอนใต้ของลาว ระยะทาง 7 กิโลเมตร เป็นรางขนาด 600 มิลลิเมตร ใช้เป็นเส้นทางขนส่งสินค้าผ่านเขตน้ำตกและเกาะแก่งของแม่น้ำโขงที่แยกเป็นจำนวนย่อยหลายสาย ปัจจุบันอยู่บริเวณชายแดนลาว–กัมพูชาในแขวงจำปาศักดิ์ ยังเหลือร่องรอยทางรถไฟ ซากสะพาน และหัวรถจักร[1] นอกจากนี้ฝรั่งเศสยังมีแผนจะสร้างทางรถไฟจากเมืองท่าแขกไปเชื่อมกับทางรถไฟเหนือ–ใต้ของเวียดนามที่สถานีรถไฟเตินเอิ๊ป แต่ได้มีการยกเลิกในเวลาต่อมา ปัจจุบันรัฐบาลลาวได้นำเส้นทางนี้กลับมาในแผนของโครงการทางรถไฟลาว–เวียดนามช่วงเวียงจันทน์–ท่าแขก–ท่าเรือน้ำลึกหวุงอ๋าง
เส้นทาง
[แก้]ทางรถไฟเชื่อมไทย
[แก้]ทางรถไฟเชื่อมไทยเป็นทางรถไฟความกว้างรางขนาด 1 เมตร (มีเตอร์เกจ) เชื่อมต่อจากโครงข่ายทางรถไฟสายตะวันออกเฉียงเหนือช่วงกรุงเทพมหานคร–หนองคาย มีสถานีรถไฟทั้งสิ้น 3 สถานี ในระยะแรกเปิดให้บริการแล้วช่วงหนองคาย–ท่านาแล้ง ในปี พ.ศ. 2552 ระยะทาง 5.48 กิโลเมตร และในวันที่ 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2567 ได้เปิดการเดินรถส่วนต่อขยายเพิ่มอีก 1 สถานีช่วงท่านาแล้ง–คำสะหวาด ระยะทาง 8.48 กิโลเมตร รวมระยะทางทั้งสิ้น 13.96 กิโลเมตร และได้ยกเลิกการจอดขบวนรถไฟโดยสารที่สถานีรถไฟท่านาแล้งหลังการเปิดเดินรถส่วนต่อขยาย นอกจากเป็นเส้นทางในการโดยสารยังใช้ในการขนส่งสินค้าไปยังท่าเรือบกท่านาแล้ง บริเวณย่านสถานีท่านาแล้งด้วย[2]
ทางรถไฟเชื่อมจีน
[แก้]ทางรถไฟเชื่อมจีนเป็นส่วนหนึ่งของโครงการทางรถไฟสายคุนหมิง–สิงคโปร์ อยู่ในแนวเส้นทางของทางรถไฟลาว–จีนช่วงนครหลวงเวียงจันทน์–บ่อเต็น ระยะทาง 414 กิโลเมตร เปิดให้บริการเมื่อวันที่ 3 ธันวาคม พ.ศ. 2564 โดยจุดเริ่มต้นแนวเส้นทางเริ่มจากบริเวณด่านบ่อเต็น ประเทศลาว ผ่านแขวงหลวงน้ำทา แขวงอุดมไซ แขวงหลวงพระบาง แขวงเวียงจันทน์ และสิ้นสุดที่นครหลวงเวียงจันทน์ มีสถานีรถไฟทั้งสิ้น 10 สถานี
ทางรถไฟเชื่อมเวียดนาม
[แก้]ทางรถไฟเชื่อมเวียดนามอยู่ในโครงการทางรถไฟลาว–เวียดนาม มีระยะทางทั้งสิ้น 452 กิโลเมตร แบ่งออกเป็น 2 ช่วง คือเวียงจันทน์–ท่าแขก ระยะทาง 312.81 กิโลเมตร และท่าแขก–ท่าเรือน้ำลึกหวุงอ๋าง ระยะทาง 139.19 กิโลเมตร เส้นทางนี้เป็นความร่วมมือกันระหว่างรัฐบาลลาวกับรัฐบาลเวียดนามเพื่อรองรับเส้นทางการขนส่งสินค้าจากทางรถไฟลาว–จีนไปยังท่าเรือน้ำลึกหวุงอ๋าง แนวเส้นทางรถไฟเริ่มจากนครหลวงเวียงจันทน์ขนานไปกับทางหลวงหมายเลข 13 (ใต้) ผ่านแขวงบอลิคำไซ ถึงเมืองท่าแขก แขวงคำม่วน จากนั้นเลี้ยวซ้ายไปทางตะวันออกเข้าสู่เวียดนามที่ด่านชายแดนนาเพ้า–จาลอ ขึ้นสู่จังหวัดกว๋างบิ่ญและจังหวัดห่าติ๋ญ มีปลายทางที่ท่าเรือน้ำลึกหวุงอ๋าง[3]
การเชื่อมต่อกับประเทศเพื่อนบ้าน
[แก้]
ไทย - มี - เปิดใช้บริการ - ขนาดความกว้างราง 1,000 mm (3 ft 3 3⁄8 in)
จีน - มี - เปิดใช้บริการ - ขนาดความกว้างราง 1,435 mm (4 ft 8 1⁄2 in)
เวียดนาม - ไม่มี - กำลังก่อสร้าง
กัมพูชา - ไม่มี
