กานาลดูว์มีดี

กานาลดูว์มีดี *
กานาลดูว์มีดี *
	แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก
	กานาลดูว์มีดี
ประเทศ	ฝรั่งเศส
ประเภท	มรดกทางวัฒนธรรม
เกณฑ์พิจารณา	(i) (ii) (iv) (vi)
ประวัติการขึ้นทะเบียน
ขึ้นทะเบียน	1996 (คณะกรรมการสมัยที่ 20)
	* ชื่อตามที่ได้ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก; ** ภูมิภาคที่จัดแบ่งโดยยูเนสโก

กานาลดูว์มีดี (ฝรั่งเศส: Canal du Midi) เป็นลำคลองที่มีความยาวรวมถึง 240 กิโลเมตร ไหลผ่านทางตอนใต้ของประเทศฝรั่งเศส (Le midi) โดยเชื่อมระหว่างแม่น้ำการอน ไปยังทะเลสาบโต (Étang de Thau) ซึ่งอยู่ทางตอนใต้ติดกับทะเลเมดิเตอร์เรเนียน โดยเมื่อรวมกันกับกานาลเดอการอน (Canal de Garonne) ที่มีความยาวกว่า 193 กิโลเมตรแล้ว คลองทั้งสองจะเรียกรวมกันว่า กานาลเดเดอแมร์ (Canal des deux mers) ที่ตัดผ่านข้ามจากฝั่งมหาสมุทรแอตแลนติกจรดกับทะเลเมดิเตอร์เรเนียน

จุดเริ่มต้นของคลองเริ่มจากเมืองตูลูซ และไหลลงมาจบที่ทะเลสาบโต กานาลดูว์มีดีเป็นผลงานสร้างโดยสถาปนิกชาวฝรั่งเศส ปีแยร์-ปอล รีแก (Pierre-Paul Riquet) ในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 17

ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1996 กานาลดูว์มีดีได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกจากองค์การยูเนสโก

รายละเอียดทางวิศวกรรม

ตลอดความยาวของคลองกว่า 240 กิโลเมตร ประกอบไปด้วยประตูกั้นน้ำ (locks) จำนวน 91 แห่ง โดยมีหน้าที่เพื่อให้กระแสน้ำสามารถไหลขึ้นลงตามความสูงต่ำของคลองในเขตต่างๆ ซึ่งต่างระดับกันมากที่สุดถึง 190 เมตร และยังรวมถึงโครงสร้างทั้งหมดกว่า 328 รายการ รวมถึงสะพาน เขื่อน และอุโมงค์

ในปัจจุบันตัวคลองประกอบด้วยสะพานส่งน้ำ (aqueduct) กว่า 40 แห่ง ซึ่งในตอนแรกสร้างโดยริเกนั้นมีเพียง 3 แห่ง ได้แก่ สะพานส่งน้ำแห่งเรปูดร์ (pont-canal de Répudre) สะพานส่งน้ำแห่งแอกีย์ (pont-canal d'Aiguille) และสะพานส่งน้ำแห่งฌูอาร์ (pont-canal de Jouarres) โดยมีลักษณะคือเป็นสะพานสำหรับกานาลดูว์มีดี ซึ่งพาดเหนือแม่น้ำอื่น ๆ โดยที่เรือนั้นสามารถแล่นได้ตามปกติทั้งคลองด้านบนและด้านล่าง ต่อมาในปี ค.ศ. 1683-1693 โวบ็องได้ปรับปรุงเพิ่มเติมโดยมีการเพิ่มคลองสำหรับระบายน้ำ และสร้างสะพานส่งน้ำอีกกว่า 40 แห่ง โดยแหล่งที่สำคัญ ๆ ได้แก่ สะพานส่งน้ำแห่งออร์เบียล (pont-canal d'Orbiel) และสะพานส่งน้ำแห่งแซ็ส (pont-canal de Cesse) นอกจากนี้ยังมีสะพานส่งน้ำแห่งออร์บ (pont-canal d'Orb) ซึ่งสร้างเสร็จในปี ค.ศ. 1858 และแห่งล่าสุดได้แก่ สะพานส่งน้ำแห่งแอร์แบ็ต ซึ่งสร้างเสร็จในปี ค.ศ. 1983

ที่เมืองเบซีเย จะพบประตูกั้นน้ำเป็นขั้นบันไดประกอบด้วยประตูกั้นน้ำจำนวนเก้าประตู เรียกว่าประตูน้ำแห่งฟงเซราน (Fonsérannes) ซึ่งสร้างเพื่อลดระดับน้ำทีละนิดจนถึงระดับเดียวกันกับแม่น้ำออร์บ โดยสร้างจากหินและลดหลั่นกันลงมาตามเชิงเขา ซึ่งระหว่างประตูในแต่ละช่วงนั้นสามารถบรรจุน้ำได้บริเวณเท่า ๆ กัน โดยสร้างเสร็จอย่างสมบูรณ์ไม่ต้องมีการซ่อมแซมเพิ่มเติมใดๆ การก่อสร้างนี้รับเหมาโดยวิศวกรสองพี่น้องตระกูลเมดเดล (Medhailes) และสร้างโดยแรงงานซึ่งประกอบด้วยสตรีเป็นหลัก

เนื่องจากปัญหาเรื่องอุทกภัย จึงมีการสร้างสะพานส่งน้ำเป็นช่วง ๆ ในกานาลดูว์มีดี โดยแห่งแรกนั้นใช้ข้ามแม่น้ำเลอเรปูดร์ (Le Répudre) และภายหลังโวบ็องได้เป็นผู้ออกแบบต่อมาสำหรับสะพานส่งน้ำแห่งอื่น ๆ และในที่สุดได้มีการสร้างสะพานส่งน้ำผ่านบนสะพานส่งน้ำแห่งออร์บ ซึ่งได้ลัดประตูกั้นน้ำสองช่วงล่างสุดของฟงเซราน ในปี ค.ศ. 1982 ได้มีการสร้างคลองช่วงใหม่ซึ่งใช้แทนที่ประตูกั้นน้ำแห่งเดิมของฟงเซราน เดิมซึ่งในปัจจุบันปิดให้บริการทางน้ำอย่างถาวร

คลองแห่งนี้ยังรวมอุโมงค์สำหรับคลองแห่งแรกในโลกอีกด้วย มีชื่อว่า อุโมงค์มาลปัส (Tunnel de Malpas) ซึ่งมีความยาวถึง 173 เมตรผ่านบริเวณเขาที่เมืองอ็องเซรูน (Ensérune)

นอกจากนี้ โครงการยังรวมถึงการสร้างอ่างเก็บน้ำขึ้นเพื่อใช้สำรองน้ำสำหรับคลอง ได้แก่ ทะเลสาบแห่งแซ็ง-แฟเรออล (Bassin de St. Ferréol) และแห่งที่สองซึ่งสร้างทีหลังในปี ค.ศ. 1777-1781 ได้แก่ อ่างเก็บน้ำแห่งล็องปี (Bassin de Lampy)

การก่อสร้างคลองแห่งนี้นั้นได้ถือว่าเป็นโครงการขนาดใหญ่ในคริสต์ศตวรรษที่ 17 ซึ่งทำโดยใช้แรงงานจากมนุษย์ และในปัจจุบันนั้นก็ยังเป็นประจักษ์พยานถึงความสำเร็จทางวิศวกรรมแห่งหนึ่งในประวัติศาสตร์ยุโรป

สมุดภาพ

กานาลดูว์มีดี บริเวณใกล้กับประตูกั้นน้ำ สังเกตทางเดินขนาบริมน้ำสำหรับการลากจูงเรือ
ประตูกั้นน้ำลดหลั่นกัน 7 ชั้น ที่เบซีเย
อุโมงค์สำหรับคลองแห่งแรกของโลก ที่เมืองมาลปัส
บริเวณทะเลสาบกร็องบาแซ็ง (Grand Bassin) ที่เมืองกัสแตลโนดารี (Castelnaudary)
บริเวณคลองทางตอนใต้ของเมืองตูลูซ ซึ่งมักจะพบเรือขนาดเล็กอันเป็นเอกลักษณ์
บริเวณคลองบริเวณใกล้กับเมืองตูลูซ
ลำคลองและสะพานเก่าบริเวณเมืองปงแปร์ตูว์ซา (Pompertuzat)
แผนที่ของคลองตั้งแต่เมืองตูลูซจรดเมืองแซ็ต วาดในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 18 (?)

บรรณานุกรม

(อังกฤษ) Roland, Claudine (1997). The Canal du Midi (English Translation ed.). MSM. ISBN 2-909998-66-5.
(ฝรั่งเศส) Morand, Jaques (1993). Le Canal du Midi et Pierre-Paul Riquet. Édisud.

สถานีย่อยประเทศฝรั่งเศส