ข้ามไปเนื้อหา

กล้ามเนื้อหัวใจอักเสบ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
กล้ามเนื้อหัวใจอักเสบ
(Myocarditis)
ชื่ออื่นInflammatory cardiomyopathy (infectious)
ภาพจากกล้องจุลทรรศน์แสดงให้เห็นเนื้อเยื่อกล้ามเนื้อหัวใจของผู้ที่เสียชีวิตจากโรคกล้ามเนื้อหัวใจอักเสบ แสดงให้เห็นเซลล์เม็ดเลือดขาวเข้ามาแทรกอยู่ในเนื้อเยื่อกล้ามเนื้อหัวใจ
สาขาวิชาโรคติดเชื้อ, หทัยวิทยา
อาการหายใจลำบาก, เจ็บหน้าอก, ออกแรงได้น้อยลง, หัวใจเต้นผิดจังหวะ[1]
ภาวะแทรกซ้อนหัวใจวายจากภาวะหัวใจโต, หัวใจวาย[1]
ระยะดำเนินโรคมีตั้งแต่ไม่กี่ชั่วโมงไปจนถึงหลายเดือน[1]
สาเหตุส่วนใหญ่เกิดจากการติดเชื้อไวรัส, อาจเกิดจากการติดเชื้อแบคทีเรีย, ยาบางชนิด, สารพิษ, โรคภูมิต้านตนเอง[1][2]
วิธีวินิจฉัยการตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ, การตรวจระดับโทรโพนินในเลือด, การตรวจเอ็มอาร์ไอหัวใจ, การตรวจชันสูตรชิ้นเนื้อหัวใจ[1][2]
การรักษารักษาด้วยยา, ฝังอุปกรณ์กระตุกหัวใจไฟฟ้า, การปลูกถ่ายหัวใจ[1][2]
ยายายับยั้งตัวรับเอซีอี, ยาต้านเบต้า, ยาขับปัสสาวะ, คอร์ติโคสเตอรอยด์, อิมมูโนกลอบูลิน[1][2]
พยากรณ์โรคแตกต่างกันไปในแต่ละคน[3]
ความชุกนับรวมกับโรคกล้ามเนื้อหัวใจอื่น ๆ อยู่ที่ 2.5 ล้านคน (ค.ศ. 2015)[4]
การเสียชีวิตนับรวมกับโรคกล้ามเนื้อหัวใจอื่น ๆ อยู่ที่ 354,000 คน (ค.ศ. 2015)[5]

กล้ามเนื้อหัวใจอักเสบ (อังกฤษ: myocarditis, inflammatory cardiomyopathy) คือภาวะที่มีการอักเสบของกล้ามเนื้อหัวใจ ผู้ป่วยอาจมีอาการหายใจลำบาก เจ็บหน้าอก เหนื่อยง่าย และหัวใจเต้นผิดจังหวะได้[1] อาการเหล่านี้อาจเป็นอยู่ได้นานเพียงไม่กี่ชั่วโมงหรือเป็นต่อเนื่องหลายเดือนก็ได้ ภาวะแทรกซ้อนที่พบได้เช่น หัวใจวาย จากภาวะหัวใจโตจากโรคกล้ามเนื้อหัวใจขยาย หรือเกิดหัวใจหยุดเต้นได้[1]

กล้ามเนื้อหัวใจอักเสบส่วนใหญ่เกิดจากการติดเชื้อไวรัส[1] ที่พบบ่อยเช่น parvovirus B19 นอกจากนี้ยังอาจเกิดจากเชื้ออื่นที่ไม่ใช่ไวรัสก็ได้แต่พบน้อยกว่า เชื้ออื่นเหล่านี้เช่น เชื้อแบคทีเรีย Borrelia burgdorferi (โรคไลม์) หรือ เชื้อโปรโตซัว Trypanosoma cruzi สาเหตุอื่น ๆ เช่น เกิดจากผลข้างเคียงของยา การได้รับสารพิษ และโรคภูมิต้านตนเอง[1][2] การวินิจฉัยทำได้โดยการตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ ตรวจระดับโทรโพนินในเลือดซึ่งจะมีระดับสูงกว่าปกติ การตรวจเอ็มอาร์ไอหัวใจ และบางครั้งก็อาจวินิจฉัยได้จากการตรวจชันสูตรชิ้นเนื้อหัวใจ[1][2] การตรวจอื่น ๆ ที่มีประโยชน์ เช่น การตรวจอุลตร้าซาวด์หัวใจ ช่วยแยกโรคอื่น ๆ ออกได้ เช่น โรคลิ้นหัวใจ เป็นต้น[2]

การรักษาขึ้นกับสาเหตุและระดับความรุนแรง[1][2] ส่วนใหญ่จะเป็นการรักษาด้วยยา เช่น ยายับยั้งเอซีอี ยาต้านเบต้า และยาขับปัสสาวะ[1][2] ร่วมกับการงดออกแรงระหว่างการรักษาตัว[1][2] บางรายอาจต้องใช้ยาภูมิคุ้มกัน เช่น คอร์ติโคสเตอรอยด์ หรือการให้อิมมูโนกลอบูลินทางหลอดเลือดดำ (IVIG)[1][2] ผู้ป่วยที่มีอาการรุนแรงอาจจำเป็นต้องใช้เครื่องกระตุกหัวใจด้วยไฟฟ้าแบบฝังในร่างกาย หรือการปลูกถ่ายหัวใจ[1][2]

ปี ค.ศ. 2013 พบผู้ป่วยกล้ามเนื้อหัวใจอักเสบเฉียบพลันประมาณ 1.5 ล้านคน[6] โรคนี้พบได้ในคนทุกอายุ แต่ที่พบบ่อยที่สุดคือในคนอายุน้อย[7] พบในเพศชายบ่อยกว่าเพศหญิงเล็กน้อย[1] ส่วนใหญ่มีอาการไม่รุนแรง[2] ข้อมูลปี ค.ศ. 2015 พบผู้ป่วยเสียชีวิตจากโรคกล้ามเนื้อหัวใจอักเสบนับรวมกับโรคกล้ามเนื้อหัวใจชนิดอื่น ๆ รวมทั้งสิ้นแล้ว 354,000 คน เพิ่มจากข้อมูล ค.ศ. 1990 ที่พบผู้เสียชีวิต 294,000 คน[5][8] โรคนี้ได้รับการบรรยายเอาไว้เป็นครั้งแรกตั้งแต่ช่วงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 1800[9]

อาการและอาการแสดง

[แก้]

อาการและอาการแสดงที่เกี่ยวข้องกับกล้ามเนื้อหัวใจอักเสบจะแตกต่างกันไป และเกี่ยวข้องกับทั้งการอักเสบที่แท้จริงของกล้ามเนื้อหัวใจหรือความอ่อนแอและความผิดปกติของกล้ามเนื้อหัวใจที่เป็นปัจจัยรองจากการอักเสบ แม้ว่ากล้ามเนื้อหัวใจอักเสบอาจเกิดขึ้นในช่วงเวลาหลายชั่วโมงหรือหลายเดือน ผู้ป่วยมักมีอาการและอาการแสดงที่คล้ายกับภาวะหัวใจล้มเหลว ได้แก่:[1][10]

อาการ หมายเหตุ อาการแสดง หมายเหตุ
เจ็บหน้าอก โดยปกติมักอธิบายว่าเหมือนถูกของมีคมแทง ไข้ โดยเฉพาะเมื่อติดเชื้อ เช่น จากเชื้อ parvovirus B19
หายใจลำบาก อาการแย่ลงเมื่อนอนราบหรืออยู่ในท่าคว่ำ เสียงหัวใจทึบ เสียงทึบเกิดขึ้นพร้อมกับการอักเสบ โดยเฉพาะกับอาการเยื่อหุ้มหัวใจอักเสบ
ใจสั่น รู้สึกเหมือนหัวใจเต้นแรง หัวใจเต้นผิดจังหวะ ตรวจด้วยภาพคลื่นไฟฟ้าหัวใจ
วิงเวียนศีรษะหรือเป็นลม สามารถสะท้อนถึงภาวะเลือดไปเลี้ยงสมองไม่เพียงพอ ความเสียหายต่อเซลล์หัวใจ ระดับโทรโพนินสูงกว่าปกติและภาพถ่ายหัวใจแสดงการอักเสบ

เนื่องจากโรคกล้ามเนื้อหัวใจอักเสบมักเกิดจากการป่วยจากเชื้อไวรัส ผู้ป่วยจำนวนมากจึงมีอาการที่สอดคล้องกับการติดเชื้อไวรัสก่อนหน้านั้น เช่น ไข้ มีผื่น เบื่ออาหาร ปวดท้อง อาเจียน ท้องร่วง ปวดในข้อ และเหนื่อยง่าย[11] นอกจากนี้ โรคกล้ามเนื้อหัวใจอักเสบมักเกี่ยวข้องกับเยื่อหุ้มหัวใจอักเสบ และหลายคนที่เป็นโรคกล้ามเนื้อหัวใจอักเสบจะมีอาการและอาการแสดงที่บ่งบอกว่ามีกล้ามเนื้อหัวใจอักเสบและเยื่อหุ้มหัวใจอักเสบในเวลาเดียวกัน[11][12]

เด็กส่วนใหญ่ที่แสดงอาการดังกล่าวเกี่ยวข้องกับการติดเชื้อไวรัส[10] อาการป่วยระยะหลังอาจเกี่ยวข้องกับระบบทางเดินหายใจและทำให้การหายใจถี่ขึ้น ซึ่งมักถูกเข้าใจผิดว่าเป็นโรคหอบหืด[10]

โรคกล้ามเนื้อหัวใจอักเสบสามารถจำแนกได้ว่าเร็วร้ายหรือเฉียบพลันโดยพิจารณาจากความรุนแรงของอาการที่เกิดขึ้น ตลอดจนระยะเวลาที่อาการดำเนินและคงอยู่ การจัดจำแนกนี้สามารถช่วยการทำนายการรักษา ผลลัพธ์ และภาวะแทรกซ้อนของโรคกล้ามเนื้อหัวใจอักเสบได้

โรคกล้ามเนื้อหัวใจอักเสบเฉียบพลันชนิดรุนแรง (fulminant myocarditis) จะสัมพันธ์กับอาการและอาการแสดงของภาวะหัวใจล้มเหลวขณะพัก[13] มีลักษณะอาการที่เด่นชัดและการดำเนินของอาการหัวใจล้มเหลวรุนแรงที่รวดเร็ว เช่น อาการหายใจลำบากและเจ็บหน้าอก ซึ่งเกิดขึ้นในช่วงเวลาหลายชั่วโมงถึงหลายวัน ซึ่งการรักษาต้องใช้ยาหรืออุปกรณ์เพื่อปรับปรุงการทำงานของหัวใจ[13][14]

โรคกล้ามเนื้อหัวใจอักเสบเฉียบพลันชนิดไม่รุนแรง (acute non-fulminant myocarditis) มีอาการที่แตกต่างกันในผู้ป่วยน้อยกว่าเมื่อเทียบกับโรคกล้ามเนื้อหัวใจอักเสบเฉียบพลันชนิดรุนแรง และมีการดำเนินของโรคในช่วงหลายวันถึงหลายเดือน[14][15] แม้ว่าอาการของโรคกล้ามเนื้อหัวใจอักเสบเฉียบพลันชนิดไม่รุนแรงจะเหมือนกับอาการของโรคชนิดรุนแรง แต่มักไม่เกิดขึ้นในช่วงพัก และการรักษาไม่จำเป็นต้องใช้เครื่องช่วยการไหลเวียนโลหิต[15]

สาเหตุ

[แก้]

การติดเชื้อ

[แก้]

สาเหตุที่พบได้บ่อยที่สุดของการเกิดกล้ามเนื้อหัวใจอักเสบมาจากการติดเชื้อ โดยเฉพาะการติดเชื้อไวรัส ซึ่งเป็นสาเหตุที่พบได้บ่อยที่สุดในกลุ่มประเทศพัฒนาแล้ว ส่วนในประเทศอื่นๆ ทั่วโลกเชื้อที่พบเป็นสาเหตุของกล้ามเนื้อหัวใจได้บ่อยที่สุดคือการติดเชื้อโปรโตซัวที่ทำให้เกิดโรคชากาส

  • ไวรัส เช่น อะดีโนไวรัส, พาร์โวไวรัส บี 19
  • โปรโตซัว เช่น ทริพาโนโซมา
  • แบคทีเรีย เช่น มัยโคพลาสมา

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ 1.00 1.01 1.02 1.03 1.04 1.05 1.06 1.07 1.08 1.09 1.10 1.11 1.12 1.13 1.14 1.15 1.16 1.17 1.18 Cooper LT (เมษายน 2009). "Myocarditis". The New England Journal of Medicine. 360 (15): 1526–38. doi:10.1056/nejmra0800028. PMC 5814110. PMID 19357408.
  2. ↑ 2.00 2.01 2.02 2.03 2.04 2.05 2.06 2.07 2.08 2.09 2.10 2.11 2.12 Kindermann I, Barth C, Mahfoud F, Ukena C, Lenski M, Yilmaz A, และคณะ (กุมภาพันธ์ 2012). "Update on myocarditis". Journal of the American College of Cardiology. 59 (9): 779–92. doi:10.1016/j.jacc.2011.09.074. PMID 22361396.
  3. ↑ Stouffer G, Runge MS, Patterson C (2010). Netter's Cardiology E-Book. Elsevier Health Sciences. p. 181. ISBN 978-1-4377-3650-2.
  4. ↑ Vos, Theo; Allen, Christine; Arora, Megha; และคณะ (ตุลาคม 2016). "Global, regional, and national incidence, prevalence, and years lived with disability for 310 diseases and injuries, 1990-2015: a systematic analysis for the Global Burden of Disease Study 2015". Lancet. 388 (10053): 1545–1602. doi:10.1016/S0140-6736(16)31678-6. PMC 5055577. PMID 27733282.
  5. ↑ 5.0 5.1 GBD 2015 Mortality and Causes of Death Collaborators (ตุลาคม 2016). "Global, regional, and national life expectancy, all-cause mortality, and cause-specific mortality for 249 causes of death, 1980-2015: a systematic analysis for the Global Burden of Disease Study 2015". Lancet. 388 (10053): 1459–1544. doi:10.1016/S0140-6736(16)31012-1. PMC 5388903. PMID 27733281.
  6. ↑ Vos, Theo; Barber, Ryan M.; Bell, Brad; และคณะ (สิงหาคม 2015). "Global, regional, and national incidence, prevalence, and years lived with disability for 301 acute and chronic diseases and injuries in 188 countries, 1990-2013: a systematic analysis for the Global Burden of Disease Study 2013". Lancet. 386 (9995): 743–800. doi:10.1016/s0140-6736(15)60692-4. PMC 4561509. PMID 26063472.
  7. ↑ Willis M, Homeister JW, Stone JR (2013). Cellular and Molecular Pathobiology of Cardiovascular Disease. Academic Press. p. 135. ISBN 9780124055254. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 พฤศจิกายน 2017.
  8. ↑ GBD 2013 Mortality Causes of Death Collaborators (มกราคม 2015). "Global, regional, and national age-sex specific all-cause and cause-specific mortality for 240 causes of death, 1990-2013: a systematic analysis for the Global Burden of Disease Study 2013". Lancet. 385 (9963): 117–71. doi:10.1016/S0140-6736(14)61682-2. PMC 4340604. PMID 25530442.
  9. ↑ Cunha BA (2009). Infectious Diseases in Critical Care Medicine. CRC Press. p. 263. ISBN 978-1-4200-1960-5. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 พฤศจิกายน 2017.
  10. ↑ 10.0 10.1 10.2 Feldman AM, McNamara D (พฤศจิกายน 2000). "Myocarditis". The New England Journal of Medicine. 343 (19): 1388–1398. doi:10.1056/NEJM200011093431908. PMID 11070105.
  11. ↑ 11.0 11.1 "Myocarditis". The Lecturio Medical Concept Library. สืบค้นเมื่อ 11 สิงหาคม 2021.
  12. ↑ "Pericarditis". Lecturio. 23 กรกฎาคม 2020. สืบค้นเมื่อ 11 สิงหาคม 2021.
  13. ↑ 13.0 13.1 Sharma AN, Stultz JR, Bellamkonda N, Amsterdam EA (ธันวาคม 2019). "Fulminant Myocarditis: Epidemiology, Pathogenesis, Diagnosis, and Management". The American Journal of Cardiology. 124 (12): 1954–1960. doi:10.1016/j.amjcard.2019.09.017. PMID 31679645. S2CID 204061292. ProQuest 2317270452.
  14. ↑ 14.0 14.1 Hang W, Chen C, Seubert JM, Wang DW (ธันวาคม 2020). "Fulminant myocarditis: a comprehensive review from etiology to treatments and outcomes". Signal Transduction and Targeted Therapy. 5 (1): 287. doi:10.1038/s41392-020-00360-y. PMC 7730152. PMID 33303763.
  15. ↑ 15.0 15.1 Ammirati E, Veronese G, Bottiroli M, Wang DW, Cipriani M, Garascia A, และคณะ (สิงหาคม 2021). "Update on acute myocarditis". Trends in Cardiovascular Medicine. 31 (6): 370–379. doi:10.1016/j.tcm.2020.05.008. PMC 7263216. PMID 32497572.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ Myocarditis
การจำแนกโรค
ทรัพยากรภายนอก
Stub icon

บทความแพทยศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=กล้ามเนื้อหัวใจอักเสบ&oldid=11905363"