หลุยส์ เมานต์แบ็ตเทน เอิร์ลเมานต์แบ็ตเทนที่ 1 แห่งพม่า

เอิร์ลเมานต์แบ็ตเทนแห่งพม่า
จอมพลเรือ เดอะไรต์ออนะระเบิล เอิร์ลเมานต์แบ็ตเทนแห่งพม่า KG GCB OM GCSI GCIE GCVO DSO KStJ
	ภาพวาด โดย อัลลัน วอร์เรน, ค.ศ. 1976
เสนาธิการกลาโหม
	ดำรงตำแหน่ง; 13 กรกฎาคม ค.ศ. 1959 – 15 กรกฎาคม ค.ศ. 1965
นายกรัฐมนตรี	ฮาโรลด์ แมคมิลแลน; อเล็ก ดักลัส-ฮิวม์; ฮาโรลด์ วิลสัน;
ก่อนหน้า	วิลเลียม ดิกสัน
ถัดไป	ริชาร์ด ฮูลล์
สมุหราชนาวี
	ดำรงตำแหน่ง; 18 เมษายน ค.ศ. 1955 – 19 ตุลาคม ค.ศ. 1959
นายกรัฐมนตรี	แอนโทนี อีเดน; ฮาโรลด์ แมคมิลแลน;
ก่อนหน้า	โรเดอริก แม็กกริจอร์
ถัดไป	ชาลล์ แลมบี
ผู้สำเร็จราชการแห่งอินเดีย
	ดำรงตำแหน่ง; 15 สิงหาคม ค.ศ. 1947 – 21 มิถุนายน ค.ศ. 1948
กษัตริย์	สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 6
นายกรัฐมนตรี	ชวาหระลาล เนห์รู
ก่อนหน้า	ตัวเขาเอง (ในฐานะอุปราชและข้าหลวงต่างพระองค์แห่งอินเดีย)
ถัดไป	ซี. ราชโคปาลาชารี
อุปราชและข้าหลวงต่างพระองค์แห่งอินเดีย
	ดำรงตำแหน่ง; 12 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1947 – 15 สิงหาคม ค.ศ. 1947
กษัตริย์	สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 6
ก่อนหน้า	ไวเคานต์เวเวลล์
ถัดไป	ตัวเขาเอง (ในฐานะผู้สำเร็จราชการแห่งอินเดีย); มุฮัมมัด อะลี จินนาห์ (ในฐานะผู้สำเร็จราชการแห่งปากีสถาน);
สมาชิกสภาขุนนาง
	ฝ่ายอาณาจักร
	ขุนนางตลอดชีพ; 13 มิถุนายน ค.ศ. 1946 – 27 สิงหาคม ค.ศ. 1979
ก่อนหน้า	สถาปนาตำแหน่งขุนนาง
ถัดไป	เคาน์เตสเมานต์แบ็ตเทนที่ 2 แห่งพม่า
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	เจ้าชายลูอีแห่งบัทเทินแบร์ค; 25 มิถุนายน ค.ศ. 1900; ตำหนักฟอร์กมอร์, วินด์เซอร์, บาร์กเชอร์, ประเทศอังกฤษ, สหราชอาณาจักร
เสียชีวิต	27 สิงหาคม ค.ศ. 1979 (79 ปี); มุลลากมอร์, มณฑลซีลิโก, ประเทศไอร์แลนด์
ลักษณะการเสียชีวิต	ถูกลอบสังหาร
ที่ไว้ศพ	รอมซีย์แอบบีย์
ศาสนา	แองกลิคัน
คู่สมรส	เอ็ดวินา แอชลีย์ (สมรส 1922; เสียชีวิต 1960)
บุตร	แพทริเซีย แคนเชบูลล์ เคาน์เตสที่ 2 เมานต์แบ็ตเทนแห่งพม่า; เลดีพาเมลา ฮิคส์;
บุพการี	หลุยส์ เมานต์แบ็ตเทน มาร์ควิสที่ 1 แห่งมิลฟอร์ด ฮาเวน (บิดา); เจ้าหญิงวิคโทรีอาแห่งเฮ็สเซินและริมไรน์ (มารดา);
ศิษย์เก่า	วิทยาลัยคริสต์ มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์
วิชาชีพ	ทหารเรือ
ลายมือชื่อ
ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง
รับใช้	สหราชอาณาจักร
สังกัด	ราชนาวี
ประจำการ	ค.ศ. 1913–1965
ยศ	จอมพลเรือ
หน่วย	ดูรายชื่อ กองบัญชาการเอเชียตะวันออกเฉียงใต้; สำนักงานปฏิบัติการร่วมรบ; ;
บังคับบัญชา	ดูรายชื่อ เสนาธิการกลาโหม; สมุหราชนาวี; เรือเมดิเตอร์เรเนียน; ผู้ช่วยสมุหราชนาวีฝ่ายเสบียง; เรือเอชเอ็มเอส อิลลัสเทรียส; เรือเอชเอ็มเอส เคลลี; เรือเอชเอ็มเอส วิทอาร์ต; เรือเอชเอ็มเอส แดริง; ;
ผ่านศึก	สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง; สงครามโลกครั้งที่สอง;
รางวัล	ดูรายชื่อ

จอมพลเรือ หลุยส์ ฟรานซิส อัลเบิร์ต วิคเตอร์ นิโคลัส เมานต์แบ็ตเทน เอิร์ลเมานต์แบ็ตเทนที่ 1 แห่งพม่า (อังกฤษ: Louis Francis Albert Victor Nicholas Mountbatten, Earl Mountbatten of Burma) (นามเดิม เจ้าชายลูอีแห่งบัทเทินแบร์ค; 25 มิถุนายน ค.ศ. 1900 – 27 สิงหาคม ค.ศ. 1979) หรือเป็นที่รู้จักกันในชื่อ ลอร์ด เมานต์แบ็ตเทน เป็นสมาชิกราชวงศ์บริติช เจ้าหน้าที่แห่งราชนาวี และรัฐบุรุษ พระมาตุลาของเจ้าชายฟิลิป ดยุกแห่งเอดินบะระ และพระอนุวงศ์ของสมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 แห่งสหราชอาณาจักร ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง พระองค์ทรงเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดฝ่ายสัมพันธมิตรแห่งกองบัญชาการเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ พระองค์ทรงเป็นอุปราชแห่งอินเดียคนสุดท้ายแห่งบริติชอินเดียและข้าหลวงต่างพระองค์คนแรกแห่งประเทศอินเดียในเครือจักรภพ

พระองค์ประสูติที่เมืองวินด์เซอร์ในครอบครัวตระกูลบัทเทินแบร์คที่มีชื่อเสียง เมานต์แบ็ตเทนทรงเข้าเรียนที่ Royal Naval College, Osborne ก่อนที่จะเข้าสู่กองทัพเรือหลวงในปี ค.ศ. 1916 พระองค์ทรงปฏิบัติหน้าที่ในช่วงท้ายของสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง และหลังสงคราม พระองค์ทรงได้เข้าเรียนที่ Christ's College, เคมบริดจ์ ในช่วงสมัยระหว่างสงคราม เมานต์แบ็ตเทนยังคงดำรงอาชีพทหารเรือ ทรงมีความเชี่ยวชาญด้านการสื่อสารทางเรือ ภายหลังการลุกลามของสงครามโลกครั้งที่สอง เมานต์แบ็ตเทนทรงได้บัญชาการในเรือพิฆาต เรือหลวงเคลี่ และกองเรือรบพิฆาตที่ 5 และพระองค์ทรงมีบทบาทที่สำคัญในนอร์เวย์ ช่องแคบอังกฤษ และทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1941 พระองค์ทรงได้บัญชาการในเรือบรรทุกเครื่องบิน เรือหลวงอิลัสเทรียส พระองค์ทรงได้รับการแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้าหน่วยปฏิบัติการร่วมและเป็นสมาชิกของหัวหน้าคณะกรรมการเสนาธิการ(Chiefs of Staff Committee)ในต้นปี ค.ศ. 1942 และจัดให้มีการตีโฉบฉวยที่แซ็ง-นาแซร์และเดียป ในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1943 เมานต์แบ็ตเทนทรงกลายเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดฝ่ายสัมพันธมิตรแห่งกองบัญชาการเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และดูแลการเข้ายึดครองพม่าและสิงคโปร์อีกครั้งจากญี่ปุ่นในช่วงปลายปี ค.ศ. 1945 จากการปฏิบัติหน้าที่ของพระองค์ในช่วงสงคราม เมานต์แบ็ตเทนทรงได้รับพระราชทานยศถาบรรดาศักดิ์เป็นไวเคานต์ใน ค.ศ. 1946 และเอิร์ลในปีถัดมา

ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 1947 เมานต์แบ็ตเทนทรงได้รับการแต่งตั้งให้เป็นอุปราชแห่งอินเดียและดูแลการแบ่งแยกบริติชอินเดียออกมาเป็นประเทศอินเดียและประเทศปากีสถาน พระองค์ทรงทำหน้าที่เป็นข้าหลวงต่างพระองค์คนแรกแห่งอินเดียจนถึงเดือนมิถุนายน ค.ศ. 1948 ในปี ค.ศ. 1952 เมานต์แบ็ตเทนทรงได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดแห่งกองเรือเมดิเตอร์เรเนียนของบริติช และผู้บัญชาการเนโทแห่งกองกำลังพันธมิตรในทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1955 ถึง 1959 พระองค์ทรงเป็นสมุหราชนาวี ซึ่งเป็นตำแหน่งที่พระบิดาของพระองค์ เจ้าชายลูทวิชแห่งบัทเทินแบร์ค เคยดำรงตำแหน่งเมื่อสี่สิบปีก่อน หลังจากนั้นพระองค์ทรงดำรงตำแหน่งเป็นหัวหน้าแห่งเสนาธิการป้องกันจนถึง ค.ศ. 1965 ทำให้พระองค์ทรงเป็นผู้นำที่มีความสามารถในกองทัพบริติชที่ดำรงตำแหน่งยาวนานที่สุดจนถึงปัจจุบัน ในช่วงเวลานั้น เมานต์แบ็ตเทนยังทรงได้ดำรงตำแหน่งเป็นประธานแห่งคณะกรรมมาธิการทหารของเนโทเป็นเวลาหนึ่งปี

ในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1979 เมานต์แบ็ตเทนทรงถูกลอบปลงพระชนม์โดยการวางระเบิดบนเรือตกปลาของพระองค์ในมุลลากมอร์ เคาท์ตี้ สไลโก ประเทศไอร์แลนด์ โดยสมาชิกของกองทัพสาธารณรัฐไอร์แลนด์ชั่วคราว(IRA) พระองค์ได้รับการจัดพิธีพระศพที่ Westminster Abbey และถูกฝังพระศพใน Romsey Abbey ในแฮมป์เชอร์

พระประวัติ

หลุยส์ เมานต์แบ็ตเทนเป็นบุตรชายของเจ้าชายลูทวิชแห่งบัทเทินแบร์ค ซึ่งเป็นเจ้าชายเยอรมันที่เข้ามารับราชการในอังกฤษและได้เสกสมรสกับเจ้าหญิงวิคโทรีอาแห่งเฮ็สเซินและริมไรน์ พระราชธิดาองค์เล็กในสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรีย ในปี 1917 พระเจ้าจอร์จที่ห้าได้ถอดฐานันดรเยอรมัน ทำให้ทรงเป็นที่รู้จักกันในนาม ลอร์ด หลุยส์ เมานต์แบ็ตเทน ภายหลังสงครามโลกครั้งที่สองสิ้นสุด เขารับแต่งตั้งเป็นขุนนางแห่งสหราชอาณาจักร

เสียชีวิต

เอิร์ลเมานต์แบ็ตเทนถูกลอบฆ่าโดยกลุ่มกบฎแบ่งแยกดินแดนในไอร์แลนด์เหนือ ในคืนวันที่ 27 สิงหาคม ค.ศ. 1979 โดยนายธอมัส แม็กแมฮอน สมาชิกกลุ่มกบฎได้แอบปีนเข้าไปบนเรือของเอิร์ลเมานต์แบ็ตเทน ซึ่งบนเรือขณะนั้นมีสมาชิกโดยสารอยู่คือเอิร์ลเมานต์แบ็ตเทน, ท่านหญิงบราบันด์ ธิดาคนโต, ลอร์ดบราบันด์ สามีของนาง และบุตรของทั้งสองอีกสองคนชื่อนิโคลัสกับพอล คนร้ายได้ทำการวางระเบิดควบคุมโดยวิทยุน้ำหนักราว 20 กิโลกรัม และเกิดการระเบิดขึ้น เอิร์ลเมานต์แบ็ตเทนร่วงลงไปในน้ำและถูกช่วยไว้ได้โดยชาวประมงใกล้เคียงในลักษณะขาขวาเกือบขาดแต่ก็เสียชีวิตด้วยทนพิษบาดแผลไม่ไหว ลอร์ดและเลดีบราบอร์นได้รับบาดเจ็บสาหัส^[1] ในขณะที่นิโคลัส บุตรชายของลอร์ดและเลดีบราบอร์นเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ ส่วนบารอเนสม่ายแห่งบราบอร์นถึงแก่อนิจกรรมในวันรุ่งขึ้นจากพิษบาดแผล^[2]

ฐานันดร

	1900 - 1917: เจ้าชายหลุยส์แห่งบัทเทินแบร์ค 1917 - 1946: ลอร์ด หลุยส์ เมานต์แบ็ตเทน 1946 - 1947: ไวเคานต์เมานต์แบ็ตเทนแห่งพม่า 1947 - 1979: เอิร์ลเมานต์แบ็ตเทนแห่งพม่า
อาร์มประจำตำแหน่ง

เครื่องราชอิสริยาภรณ์

จอมพลเรือ หลุยส์ เมานต์แบ็ตเทน ได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ทั้งสหราชอาณาจักรและต่างประเทศ ดังนี้

เครื่องราชอิสริยาภรณ์สหราชอาณาจักร

ค.ศ. 1946 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์การ์เทอร์ ชั้นสูงสุด อัศวินการ์เทอร์ (KG)^[3]
ค.ศ. 1955 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์บาธ ชั้นที่ 1 อัศวิน (GCB)^[4]
ค.ศ. 1965 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์กิตติคุณ ชั้นที่ 1 สมาชิก (OM) (ฝ่ายทหาร)^[5]
ค.ศ. 1937 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์รอยัลวิกตอเรียน ชั้นที่ 1 อัศวินสูงสุด (GCVO)^[6]
ค.ศ. 1941 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์การบริการดีเด่น ชั้นสูงสุด (DSO)^[7]
ค.ศ. 1940 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์นักบุญจอห์น ชั้นที่ 1 อัศวินความยุติธรรม (KStJ)^[8]
ค.ศ. 1918 – เหรียญสงครามบริติช
ค.ศ. 1918 – เหรียญชัย
ค.ศ. 1945 – เหรียญดารา ค.ศ. 1939–1945
ค.ศ. 1945 – เหรียญดาราแอตแลนติก
ค.ศ. 1945 – เหรียญดาราแอฟริกา
ค.ศ. 1945 – เหรียญดาราพม่า
ค.ศ. 1945 – เหรียญดาราอิตาลี
ค.ศ. 1945 – เหรียญการป้องกัน
ค.ศ. 1945 – เหรียญสงคราม ค.ศ. 1939–1945
ค.ศ. ไม่ปรากฏ – เหรียญการบริการทั่วไปทหารเรือ
ค.ศ. 1911 – เหรียญบรมราชาภิเษก สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 5
ค.ศ. 1935 – เหรียญรัชดาภิเษกเงิน สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 5
ค.ศ. 1937 – เหรียญบรมราชาภิเษก สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 6
ค.ศ. 1952 – เหรียญบรมราชาภิเษก สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2
ค.ศ. 1977 – เหรียญรัชดาภิเษกเงิน สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2

เครื่องราชอิสริยาภรณ์ต่างประเทศ

สเปน :
- ค.ศ. 1922 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อิซเบลลาชาวคาทอลิก ชั้นที่ 1 ประถมาภรณ์ (GYC)^[9]
อียิปต์ :
- ค.ศ. 1922 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์แม่น้ำไนล์ ชั้นที่ 4 จัตุรถาภรณ์^[9]
โรมาเนีย :
- ค.ศ. 1924 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์มงกุฎโรมาเนีย ชั้นที่ 1 ประถมาภรณ์^[9]
- ค.ศ. 1937 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์ดาราแห่งโรมาเนีย ชั้นที่ 1 ประถมาภรณ์^[9]
กรีซ :
- ค.ศ. 1941 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์กางเขนสงคราม^[10]
- ค.ศ. 1946 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์จอร์จที่ 1 ชั้นที่ 1 ประถมาภรณ์^[11]
สหรัฐ :
- ค.ศ. 1943 – ลีเจียนออฟเมอริต ชั้นหัวหน้าผู้บัญชาการ^[12]
- ค.ศ. 1945 – เหรียญการบริการที่โดดเด่น^[13]
- ค.ศ. 1945 – เหรียญรณรงค์เอเชีย-แปซิฟิก
สาธารณรัฐจีน :
- ค.ศ. 1945 – เครื่องอิสริยาภรณ์เมฆและธวัช ชั้นที่ 1 ประถมาภรณ์^[14]
ไทย :
- ค.ศ. 1946 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นสูงสุด มหาปรมาภรณ์ช้างเผือก (ม.ป.ช.)^[15]^[16]
เนปาล :
- ค.ศ. 1946 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์ดาราแห่งเนปาล ชั้นที่ 1 ประถมาภรณ์^[17]
- ค.ศ. 1975 – เหรียญบรมราชาภิเษก สมเด็จพระราชาธิบดีพิเรนทระ
ฝรั่งเศส :
- ค.ศ. 1946 – เครื่องอิสริยาภรณ์เลฌียงดอเนอร์ ชั้นที่ 1 กร็อง-ครัว^[18]
- ค.ศ. 1946 – เครื่องอิสริยาภรณ์กางเขนสงคราม ค.ศ. 1939–1945^[18]
อินเดีย :
- ค.ศ. 1947 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์ดาราแห่งอินเดีย ชั้นที่ 1 ประถมาภรณ์ (GCSI)^[19]
- ค.ศ. 1947 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์แห่งจักรวรรดิอินเดีย ชั้นที่ 1 ประถมาภรณ์ (GCIE)^[19]
อินเดีย :
- ค.ศ. 1948 – เหรียญเอกราชอินเดีย
เนเธอร์แลนด์ :
- ค.ศ. 1948 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์สิงโตเนเธอร์แลนด์ ชั้นที่ 1 ประถมาภรณ์^[20]
โปรตุเกส :
- ค.ศ. 1951 — เครื่องอิสริยาภรณ์ทหารแห่งอาวิซ ชั้นที่ 1 ประถมาภรณ์ (GCA)^[9]
สวีเดน :
- ค.ศ. 1952 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์เซราฟีม ชั้นสูงสุด (ฝ่ายทหาร) (RSerafO)
พม่า :
- ค.ศ. 1956 – เครื่องอิสริยาภรณ์สิริสุธรรมะ ชั้นที่ 1 อรรคมหาสิริสุธรรมะ (ฝ่ายทหาร)^[12]
เดนมาร์ก :
- ค.ศ. 1962 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์แดนเนอโบร ชั้นที่ 1 ประถมาภรณ์^[9]
เอธิโอเปีย :
- ค.ศ. 1965 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์ตราโซโลมอน ชั้นที่ 1 ประถมาภรณ์ (S.K)^[9]
มัลดีฟส์ :
- ค.ศ. 1972 – เครื่องอิสริยาภรณ์อิซซุดดิน ชั้นสูงสุด