โคแม็ก ซี919
โคแม็ก ซี919 | |
---|---|
ซี919 ของแอร์ไชนา | |
ข้อมูลทั่วไป | |
ประเภท | อากาศยานไอพ่นลำตัวแคบ |
บทบาท | อากาศยานระดับภูมิภาค |
ชาติกำเนิด | จีน |
บริษัทผู้ผลิต | โคแม็ก |
สถานะ | ในประจำการ[1] |
ผู้ใช้งานหลัก | ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ ไชนาเซาเทิร์นแอร์ไลน์ แอร์ไชนา |
จำนวนที่ผลิต | 15 ลำ (สิงหาคม ค.ศ. 2024)[a][2][3][4][5][6] |
ประวัติ | |
สร้างเมื่อ | ค.ศ. 2015-ปัจจุบัน |
เริ่มใช้งาน | 28 พฤษภาคม ค.ศ. 2023 โดยไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์[7] |
เที่ยวบินแรก | 5 พฤษภาคม ค.ศ. 2017[8] |
โคแม็ก ซี919 (อังกฤษ: Comac C919; จีน: 中國商飛C919) เป็นอากาศยานลำตัวแคบที่มีพิสัยบินระยะใกล้ถึงปานกลาง ผลิตโดยบริษัทอากาศยานพาณิชย์แห่งประเทศจีนหรือโคแม็ก (COMAC) เริ่มให้บริการครั้งแรกกับไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ในเดือนธันวาคม ค.ศ. 2022[9] ซี919 ได้รับการรับรองการเดินอากาศจากสำนักงานการบินพลเรือนแห่งประเทศจีนในวันที่ 29 กันยายน ค.ศ. 2022[10]
ซี919 สร้างด้วยอะลูมิเนียมอัลลอยเป็นหลัก ขับเคลื่อนด้วยเครื่องยนต์เทอร์โบแฟน ซีเอฟเอ็ม อินเตอร์เนชันแนล ลีป หรือ เอซีเออี ซีเจ-1000เอ และสามารถบรรทุกผู้โดยสารได้ 156 ถึง 168 คนในรูปแบบการทำงานปกติสูงสุด 5,555 กิโลเมตร (3,000 ไมล์ทะเล)
การพัฒนา
[แก้]การพัฒนาโคแม็ก ซี919 ได้เริ่มต้นในปี 2008 โดยมีเป้าหมายในการทำการบินเที่ยวบินแรกภายในปีค.ศ. 2014[11] โคแม็กได้ยื่นขอใบรับรองประเภทอากาศยานจากสำนักงานการบินพลเรือนแห่งประเทศจีนเมื่อวันที่ 28 ตุลาคม ค.ศ. 2010[12] ในเวลานั้นบริษัทตั้งใจที่จะผลิตเครื่องบินประเภทนี้มากถึง 2,300 ลำ[13] ในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2011 โคแม็กและไรอันแอร์ สายการบินต้นทุนต่ำสัญชาติไอร์แลนด์ ได้ลงนามในข้อตกลงเพื่อร่วมมือในการพัฒนา ซี919[14]
เมื่อวันที่ 24 พฤศจิกายน ค.ศ. 2011 โคแม็กได้ประกาศเสร็จสิ้นขั้นตอนการออกแบบร่วม ซึ่งเป็นการสิ้นสุดขั้นตอนการออกแบบเบื้องต้นสำหรับซี919 โดยคาดว่าจะเสร็จสิ้นขั้นตอนการออกแบบโดยละเอียดในอีกหนึ่งปีต่อมา[15] และเริ่มการผลิตเครื่องบินต้นแบบของซี919 ในวันที่ 9 ธันวาคม ค.ศ. 2011 โดยตั้งเป้าการผลิตประจำปีที่ 150 ลำภายในปี 2020 และได้เริ่มทำงานร่วมกับบอมบาร์ดิเอร์แอโรสเปซในปี 2012 ในด้านบริการห่วงโซ่อุปทาน, ระบบไฟฟ้า, อินเตอร์เฟซ, ห้องนักบิน, การฝึกบิน, การสนับสนุนการทดสอบการบิน, การขาย, และการตลาด[16]
โคแม็กได้มีการประกาศงบประมาณการพัฒนาเบื้องต้นไว้ที่ 58 พันล้านหยวน (9.5 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ) แต่ต้นทุนจริงอยู่ที่ประมาณ 2 หมื่นล้านดอลลาร์[17] แล้วยังได้คาดการณ์การผลิตเครื่องต้นแบบลำแรกว่าจะเสร็จสิ้นการประกอบขั้นสุดท้ายในปี 2014 และทำการบินครั้งแรกในปี 2015[18] อย่างไรก็ตาม การส่งมอบเกิดล่าช้าอีกครั้งจนถึงปี 2018 เนื่องจากปัญหาทางเทคนิคและปัญหาด้านอุปทาน[19] ในงานจูไห่แอร์โชว์ ปี 2014 มีการประกาศว่าเที่ยวบินแรกของซี919 จะเลื่อนออกไปเป็นปี 2017[20] เมื่อวันที่ 2 พฤศจิกายน ค.ศ. 2015 โตแม็กได้เปิดตัวเครื่องบินซี919 ลำแรก[21][22][23]
โคแม็ก ซี919 เสร็จสิ้นการทดสอบเที่ยวบินก่อนการส่งมอบครั้งแรกที่ท่าอากาศยานนานาชาติซ่างไห่ผู่ตง โคแม็กรายงานว่าเครื่องบิน (B-001J, MSN107) เสร็จสิ้นการทดสอบ 3 ชั่วโมงในวันที่ 14 พฤษภาคม ค.ศ. 2022[24] เครื่องบินที่มีลวดลายของไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์มีกำหนดส่งมอบในปีเดียวกัน[25] ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2022 เครื่องบินลำนี้ได้รับการจดทะเบียนในราคา 653 ล้านหยวน (101 ล้านดอลลาร์สหรัฐ) ซึ่งเกือบราคาใกล้เคียงกับแอร์บัส เอ320นีโอ และโบอิง 737 แมกซ์ และเป็นสองเท่าของราคา 50 ล้านดอลลาร์สหรัฐที่คาดการณ์ไว้ในตอนแรก
เมื่อวันที่ 29 กันยายน ค.ศ. 2022สำนักงานการบินพลเรือนของจีนได้ออกใบรับรองเดินอากาศสำหรับซี919[26] สิบสัปดาห์ต่อมา ซี919 ลำแรกได้ถูกส่งมอบให้กับสายการบินไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลนในวันที่ 9 ธันวาคม[27]
เมื่อวันที่ 28 พฤษภาคม ค.ศ. 2023 ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ได้ทำการบินเที่ยวบินพาณิชย์เที่ยวแรกของซี919 จากซ่างไห่หงเฉียวไปยังปักกิ่งในเที่ยวบิน MU9191
รูปแบบ
[แก้]การจัดเรียงอากาศยานและประสิทธิภาพการทำงาน
[แก้]ลักษณะของซี919 มีลักษณะคล้ายคลึงกับแอร์บัส เอ320; ลำตัวกว้าง 3.96 เมตร (13.0 ฟุต) และสูง 4.166 เมตร (13.67 ฟุต) โดยมีหน้าตัด 12.915 ตารางเมตร (139.02 ตารางฟุต) โดยลักษณะลำตัวเครื่องบินเช่นนี้ จะทำให้ซี919 สามารถใช้อุปกรณ์บรรจุสินค้าขนาดใหญ่ได้ เครื่องบินมีปีกกว้าง 33.6 เมตร (110 ฟุต) (35.4 เมตร (116 ฟุต) เมื่อรวมปลายปีก)[28] มีน้ำหนักบรรทุกอยู่ที่ 20.4 ตัน มีความเร็วระหว่างบินสูงสุด 0.785 มัค (450 กิโลนอต; 834กิโลเมตรต่อชั่วโมง) โดยมีเพดานบิน 12,200 เมตร (39,800 ฟุต) จะมีสองรุ่น: รุ่นมาตรฐาน (ซี919เอสทีดี) ที่มีพิสัยการบิน 4,075 กม. (2,200 ไมล์ทะเล) และรุ่นพิสัยไกล (ซี919อีอาร์) ซึ่งมีพิสัยการบิน 5,555 กม. (2,999 ไมล์ทะเล)
เครื่องยนต์
[แก้]ซีเอฟเอ็ม อินเตอร์เนชันแนล ลีป 1-ซี
[แก้]แพรตแอนด์วิทนีย์และซีเอฟเอ็มอินเตอร์เนชันแนลได้เสนอเครื่องยนต์สำหรับเครื่องบินในปี 2009, พีดับเบิลยู1000จี และ ลีป-1ซี ตามลำดับ[29] โดยโคแม็กได้เลือกใช้เครื่องยนต์ลีป-1ซี
ในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 2020 สำนักข่าวรอยเตอร์รายงานว่ารัฐบาลสหรัฐฯ กำลังพิจารณาปิดกั้นไม่ให้เจเนอรัลอิเล็กทริกขายเครื่องยนต์ LEAP-1C ให้กับ Comac โดยอ้างถึงความกังวลเกี่ยวกับวิศวกรรมย้อนกลับ การแข่งขันของโบอิ้ง และการใช้เทคโนโลยีทางทหาร ประธานาธิบดีโดนัลด์ ทรัมป์ ทวีตข้อความฝ่ายค้าน โดยกล่าวว่า ความมั่นคงของชาติไม่ควรนำมาเป็นเหตุผลในการจำกัดการค้า[30] ในที่สุด สหรัฐฯ ได้ให้ใบอนุญาตแก่ GE ในการขายเครื่องยนต์ในเดือนเมษายน 2020[31]
เอซีเออี ซีเจ-1000เอ
[แก้]บริษัทเอวีไอซี คอมเมอร์ชัลแอร์คราฟท์เอจิน ได้รับมอบหมายให้พัฒนาเครื่องยนต์สำหรับเครื่องบินในปี 2009[32] และจึงได้พัฒนาเครื่องยนต์เอซีเออี ซีเจ-1000เอ โดยได้เปิดตัวที่งานจูไห่แอร์โชว์ ปี 2012
การประกอบเครื่องยนต์ซีเจ-1000เอเอกซ์ เครื่องแรกเสร็จสิ้นภายใน 18 เดือนในเดือนธันวาคม ค.ศ. 2017 โดยมีแผนการเข้าประจำการในปี 2021[33] เครื่องยนต์เดินเครื่องครั้งแรกในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2018 ที่ความเร็วแกน 6,600 รอบต่อนาที[34]
ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2023 มีรายงานว่าโครงการทดสอบการบินสำหรับเครื่องยนต์ซีเจ-1000เอ ได้เริ่มขึ้นในเครื่องบินทดสอบซีอาน วาย-20[35]
ผู้ให้บริการ
[แก้]ณ เดือนกันยายน ค.ศ. 2024 มีโคแม็ก ซี919 ให้บริการอยู่ 9 ลำกับสามสายการบินในจีน ผู้ให้บริการสามอันดับแรกคือไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ (7), แอร์ไชนา (1), และไชนาเซาเทิร์นแอร์ไลน์ (1)
สายการบิน | ประเทศ | รูปภาพ | จำนวน | หมายเหตุ | อ้างอิง |
---|---|---|---|---|---|
แอร์ไชนา | จีน | 1 | [36][6] | ||
ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ | จีน | 7 | [5] | ||
ไชนาเซาเทิร์นแอร์ไลน์ | จีน | 1 | [36] |
การส่งมอบ
[แก้]ทั้งแอร์ไชนาและไชนาเซาเทิร์นแอร์ไลน์รับมอบซี919 ลำแรกเมื่อวันที่ 28 สิงหาคม ค.ศ. 2024[36][6]
สายการบิน | 2022 | 2023 | 2024 |
---|---|---|---|
แอร์ไชนา | 0 | 0 | 1 |
ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ | 1 | 2 | 4 |
ไชนาเซาเทิร์นแอร์ไลน์ | 0 | 0 | 1 |
ซูพรานาแอร์ไลน์ | 0 | 0 | 0 (จะส่งมอบหนึ่งลำ) |
รวม (ต่อปี) | 1 | 2 | 6 |
รวม | 9 |
ข้อมูลจำเพาะ
[แก้]รุ่น | ซี919เอสทีดี | ซี919อีอาร์ |
---|---|---|
นักบิน | 2 | |
ทีนั่ง | 158(การจัดเรียงทีนั่งแบบ 2 ชั้น) 168(การจัดเรียงทีนั่งแบบชั้นเดียว) 174(การจัดเรียงทีนั่ง 1 ชั้นแบบหนาแน่น) | |
ความยาว | 38.9 เมตร (127 ฟุต 7 นิ้ว) | |
ความยาวปีก | 33.6 เมตร (110 ฟุต 3 นิ้ว) | |
พื้นที่ปีก | 129.15 ตารางเมตร (1,390.2 ตารางฟุต) | |
ความสูง | 11.95 เมตร (39 ฟุต 2 นิ้ว) | |
ความสูงห้องโดยสาร | 4.166 เมตร (13 ฟุต 8.0 นิ้ว) | |
ความกว้างห้งโดยสาร | 3.96 เมตร (13 ฟุต 0 นิ้ว) | |
น้ำหนักบรรทุกมาตราฐาน | 15,010 กิโลกรัม (33,090 ปอนด์) | |
น้ำหนักบรรทุกสูงสุด | 18,900 กิโลกรัม (41,700 ปอนด์) | |
น้ำหนักเครื่องเปล่า | 45,700 กิโลกรัม (100,800 ปอนด์) | |
น้ำหนักขึ้นบินสูงสุด | 75,100 กิโลกรัม (165,600 ปอนด์) | 78,900 กิโลกรัม (173,900 ปอนด์) |
น้ำหนักลงจอดสูงสุด | 67,800 กิโลกรัม (149,500 ปอนด์) | |
ความจุเชื้อเพลิง | 24,917 ลิตร (5,481 imperial gallon; 6,582 US gallon) | |
ความเร็วขณะบิน | 0.785 มัค[39] | |
พิสัยการบิน | 4,139 กิโลเมตร (2,235 ไมล์ทะเล) | 5,576 กิโลเมตร (3,011 ไมล์ทะเล) |
เพดานบิน | 12,100 เมตร (39,700 ฟุต)[39] | |
เครื่องยนต์ (×2) | ซีเอฟเอ็ม อินเตอร์เนชันแนล ลีป 1-ซี | |
แรงผลักดัน (×2) | 129.98–137.14 กิโลนิวตัน (13,254–13,984 kilogram-force; 29,220–30,830 pound-force)[40] |
เครื่องบินที่ใกล้เคียงกัน
[แก้]หมายเหตุ
[แก้]- ↑ นับเฉพาะที่ส่งมอบให้กับลูกค้าและหกลำที่สร้างขึ้นสำหรับขั้นตอนการรับรองอากาศยาน จะไม่นับส่วนที่ผลิตขึ้นในขั้นตอนต่างๆ ของการผลิตและทดสอบ
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "Two more Chinese airlines to start flying China-made COMAC C919 jet". reuters. 28 August 2024. สืบค้นเมื่อ 29 August 2024.
- ↑ "The third C919 delivered in Shanghai". chinadaily.com.cn. 9 December 2023. สืบค้นเมื่อ 9 December 2023.
- ↑ "China Eastern Airlines receives new, homegrown jetliner". China Daily. 2 March 2024. สืบค้นเมื่อ 2 March 2024.
- ↑ "China Eastern gets sixth C919 airliner". China Daily. 28 May 2024. สืบค้นเมื่อ 28 May 2024.
- ↑ 5.0 5.1 5.2 "China Eastern gets 7th C919 aircraft". Xinhua News. 29 July 2024. สืบค้นเมื่อ 29 July 2024.
- ↑ 6.0 6.1 6.2 "Air China and China Southern Airlines receive first C919 aircraft". chinadaily.com.cn. 28 August 2024. สืบค้นเมื่อ 28 August 2024.
- ↑ "China's C919 Takes Maiden Commercial Flight-and First Bite From Boeing". The Wall Street Journal (ภาษาอังกฤษ). 28 May 2023. สืบค้นเมื่อ 28 May 2023.
- ↑ Greg Waldron (5 May 2017). "Comac C919 lands after uneventful maiden sortie". Flight Global. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 September 2017. สืบค้นเมื่อ 5 May 2017.
- ↑ Reuters (2022-12-09). "China Eastern takes delivery of the world's first made-in-China C919 jet | CNN Business". CNN (ภาษาอังกฤษ).
- ↑ "China Certifies COMAC C919, Five Years After First Flight | Aviation Week Network". aviationweek.com.
- ↑ "COMAC launches C919 inaugural flight | Aviation Week Network". aviationweek.com.
- ↑ Yeo2010-11-16T05:52:00+00:00, Ghim-Lay. "Zhuhai10: Comac releases C919 specifications". Flight Global (ภาษาอังกฤษ).
- ↑ "Wayback Machine" (PDF). web.archive.org. 2013-06-21. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-06-21. สืบค้นเมื่อ 2023-05-28.
{{cite web}}
: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์) - ↑ "RYANAIR AND COMAC SIGN C919 MOU IN PARIS / aviator.aero". aviator.aero.
- ↑ Toh2011-12-06T00:00:00+00:00, Mavis. "C919 project at 'crucial point' in detailed design". Flight Global (ภาษาอังกฤษ).
- ↑ Toh2013-12-04T07:46:54+00:00, Mavis. "Comac and Bombardier discuss next phase of collaboration". Flight Global (ภาษาอังกฤษ).
- ↑ "C919 May Be Largely Limited To Chinese Market | Aviation Week Network". aviationweek.com.
- ↑ "China's C919 large airplane schedule to take first flight in 2015 - People's Daily Online". en.people.cn.
- ↑ "China's first large airliner delayed by technology problems". South China Morning Post (ภาษาอังกฤษ). 2014-05-22.
- ↑ "China Planemaker Gets New Orders in Fight With Airbus, Boeing". Bloomberg.com (ภาษาอังกฤษ). 2014-11-11. สืบค้นเมื่อ 2023-05-28.
- ↑ "China's Comac rolls out C919 jet, ground tests to start soon". Reuters (ภาษาอังกฤษ). 2015-11-02. สืบค้นเมื่อ 2023-05-28.
- ↑ "China rolls out indigenous C919 jet in a bid to compete with Boeing, Airbus". South China Morning Post (ภาษาอังกฤษ). 2015-11-02.
- ↑ Jiang, Steven (2015-11-02). "China to take on Boeing, Airbus with homegrown C919 passenger jet". CNN (ภาษาอังกฤษ).
- ↑ "Chinese rival to B737 and A320 jets completes Shanghai flight test". South China Morning Post (ภาษาอังกฤษ). 2022-05-14.
- ↑ "First C919 jet to be delivered completes successful maiden test flight-Xinhua". english.news.cn.
- ↑ "China Certifies COMAC C919, Five Years After First Flight | Aviation Week Network". aviationweek.com.
- ↑ "China Eastern takes delivery of the world's first made-in-China C919 jet". Reuters. 9 December 2022.
- ↑ Bradley Perrett (8 September 2009). "Comac Begins Building C919 Structure". Aviation Week. Archived from the original on 21 April 2017. Retrieved 20 April 2017.
- ↑ O’Keeffe2009-10-05T14:24:00+01:00, Niall. "Pratt offers geared turbofan for China's C919 airliner". Flight Global (ภาษาอังกฤษ).
- ↑ "Trump blasts proposed U.S. restrictions on sale of jet parts to China". Reuters (ภาษาอังกฤษ). 2020-02-18. สืบค้นเมื่อ 2023-05-28.
- ↑ "Exclusive: U.S. grants GE license to sell engines for China's new airplane". Reuters (ภาษาอังกฤษ). 2020-04-07. สืบค้นเมื่อ 2023-05-28.
- ↑ "C919 set to fly with imported engines initially". archive.shine.cn. 2011-11-03.
- ↑ Trimble2017-12-29T18:34:33+00:00, Stephen. "China completes assembly of first high-bypass turbofan engine". Flight Global (ภาษาอังกฤษ).
- ↑ Toh2018-05-18T07:53:58+01:00, Mavis. "C919's local engine alternative powered up". Flight Global (ภาษาอังกฤษ).
- ↑ Ostrower, Jon (2023-03-24). "As congress debates TikTok, China flies its own commercial jet engine". The Air Current (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน).
- ↑ 36.0 36.1 36.2 "国航、南航今同时接收首架中国国产C919 各订100架". Lianhe Zaobao (ภาษาจีนตัวย่อ). สืบค้นเมื่อ 2024-08-28.
- ↑ "COMAC C919 production list". rzjets.net. สืบค้นเมื่อ 20 November 2022.
- ↑ COMAC. "C919 Aircraft Characteristics for Airport Planning" (PDF).
- ↑ 39.0 39.1 "C919客机即将面世,它的魅力在哪?全面解读C919!--科普中国--人民网". kpzg.people.com.cn. สืบค้นเมื่อ 2022-10-18.
- ↑ "EASA.E.110 - LEAP-1A & LEAP-1C series engines". EASA (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2022-10-18.