ข้ามไปเนื้อหา

อีเอฟแอลแชมเปียนชิป

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
(เปลี่ยนทางจาก แชมเปียนชิป)
อีเอฟแอลแชมเปียนชิป
ก่อตั้ง
  • ค.ศ. 1892; 133 ปีที่แล้ว (1892) (ในชื่อ ฟุตบอลลีกดิวิชัน 2)
  • ค.ศ. 1992; 33 ปีที่แล้ว (1992) (ในชื่อ ฟุตบอลลีกดิวิชัน 1)
  • ค.ศ. 2004; 21 ปีที่แล้ว (2004) (ในชื่อ ฟุตบอลลีกแชมเปียนชิป)
  • ค.ศ. 2016; 9 ปีที่แล้ว (2016) (ในชื่อ อีเอฟแอลแชมเปียนชิป)
ประเทศอังกฤษ
สโมสรอื่นจากเวลส์
จำนวนทีม24
ระดับในพีระมิด2
เลื่อนชั้นสู่พรีเมียร์ลีก
ตกชั้นสู่อีเอฟแอลลีกวัน
ถ้วยระดับประเทศ
ถ้วยระดับลีก
ถ้วยระดับนานาชาติ
ทีมชนะเลิศปัจจุบันเลสเตอร์ซิตี
สมัยที่ 2 และดิวิชัน 2 สมัยที่ 8
(2023–24)
ชนะเลิศมากที่สุด
หุ้นส่วนโทรทัศน์รายชื่อผู้ถ่ายทอดสด
บีจีสปอร์ตส์ (ไทย)
เว็บไซต์เว็บไซต์ทางการ
ปัจจุบัน: อีเอฟแอลแชมเปียนชิป ฤดูกาล 2024–25

อิงกลิชฟุตบอลลีกแชมเปียนชิป (อังกฤษ: English Football League Championship) หรือเรียกสั้น ๆ ว่า แชมเปียนชิป และเรียกว่า สกายเบ็ตแชมเปียนชิป ด้วยเหตุผลด้านผู้สนับสนุน[1] เป็นการแข่งขันลีกฟุตบอลอาชีพในอังกฤษและเวลส์ โดยแข่งขันกันระหว่าง 24 สโมสร เป็นดิวิชันสูงสุดของอิงกลิชฟุตบอลลีก (อีเอฟแอล) และระดับที่สองของระบบลีกฟุตบอลอังกฤษ รองจากพรีเมียร์ลีก

การแข่งขันจัดขึ้นครั้งแรกเมื่อ ค.ศ. 1892 ในชื่อ ฟุตบอลลีกดิวิชัน 2 ต่อมาเปลี่ยนชื่อเป็น ฟุตบอลลีกดิวิชัน 1 ใน ค.ศ. 1992 หลังการก่อตั้งพรีเมียร์ลีก การแข่งขันเปลี่ยนชื่อเป็น ฟุตบอลลีกแชมเปียนชิป ใน ค.ศ. 2004 และเปลี่ยนชื่อเป็นชื่อปัจจุบันใน ค.ศ. 2016 สโมสรที่ชนะเลิศในดิวิชันนี้จะได้รับถ้วยรางวัลอีเอฟแอลแชมเปียนชิปในแต่ละฤดูกาล ซึ่งเป็นถ้วยรางวัลเดิมที่มอบให้กับผู้ชนะในลีกสูงสุดของอังกฤษก่อนที่จะมีการเปิดตัวพรีเมียร์ลีก สโมสรในเวลส์สามารถเป็นส่วนหนึ่งของดิวิชันนี้ได้ เช่นเดียวกับดิวิชันอื่น ๆ ของฟุตบอลอาชีพในอังกฤษ ทำให้เป็นลีกข้ามพรมแดน

สโมสรที่จบสองอันดับแรกในแต่ละฤดูกาลของแชมเปียนชิปจะได้รับการเลื่อนชั้นสู่พรีเมียร์ลีกโดยอัตโนมัติ สโมสรที่จบอันดับที่ 3 ถึง 6 จะเข้าสู่รอบเพลย์ออฟ โดยผู้ชนะจะได้เลื่อนชั้นสู่พรีเมียร์ลีก สโมสรที่จบสามอันดับสุดท้ายในแชมเปียนชิปจะตกชั้นไปสู่ลีกวัน

แชมเปียนชิปเป็นลีกฟุตบอลที่ไม่ใช่ลีกสูงสุดที่ร่ำรวยที่สุดในโลก และร่ำรวยที่สุดอันดับที่เก้าของยุโรป[2] และเป็นดิวิชันที่มีผู้เข้าชมมากเป็นอันดับที่สิบสองของโลก (โดยมียอดผู้เข้าชมต่อนัดสูงสุดเป็นอันดับที่สองของลีกระดับรอง ตามหลังซไวเทอบุนเดิสลีกา)[3] ผู้เข้าชมนัดการแข่งขันเฉลี่ยในฤดูกาล 2022–23 อยู่ที่ 18,787 คน[4]

คาร์ดิฟฟ์ซิตี เป็นสโมสรที่อยู่ในดิวิชันนี้ยาวนานที่สุด บริสตอลซิตี, เพรสตันนอร์ทเอนด์ และควีนส์พาร์กเรนเจอส์ เป็นสโมสรที่อยู่ในลีกนี้ยาวนานที่สุด โดยครั้งสุดท้ายที่ไม่ได้ลงเล่นคือฤดูกาล 2014–15 บาร์นสลีย์ เป็นสโมสรแรกที่ชนะครบ 1,000 ครั้ง ในลีกฟุตบอลอังกฤษระดับที่สอง โดยชนะคอเวนทรีซิตีในนัดเหย้า 2–1 เมื่อวันที่ 3 มกราคม ค.ศ. 2011 บาร์นสลีย์ยังเป็นสโมสรแรกที่ลงเล่นครบ 3,000 นัดในลีกฟุตบอลอังกฤษระดับที่สอง หลังชนะไบรตันแอนด์โฮฟอัลเบียนในนัดเหย้า 2–1 เมื่อวันที่ 12 มีนาคม ค.ศ. 2013[5] ผู้ชนะเลิศปัจจุบันคือ เลสเตอร์ซิตี โดยชนะเลิศเป็นสมัยที่แปดและเป็นสถิติสูงสุด

โครงสร้างของลีก

[แก้]

ลีกประกอบด้วย 24 สโมสร เริ่มต้นฤดูกาลแข่งขันตั้งแต่เดือนสิงหาคมถึงเดือนพฤษภาคมของปีถัดไป (ยกเว้นใน ค.ศ. 2022 ซึ่งเป็นปีที่มีการแข่งขันฟุตบอลโลกในเดือนพฤศจิกายนและธันวาคม ลีกจึงเริ่มต้นในเดือนกรกฎาคม) แต่ละสโมสรจะแข่งขันกับสโมสรอื่น ๆ ในลีกแบบเหย้าหนึ่งนัดและเยือนหนึ่งนัด ทำให้แต่ละสโมสรแข่งขันกันทั้งหมด 46 นัด โดยสโมสรที่ชนะจะได้รับ 3 คะแนน, เสมอจะได้รับ 1 คะแนน และแพ้จะไม่ได้รับคะแนน สโมสรต่าง ๆ จะได้รับการจัดอันดับในตารางลีกตามคะแนนที่ทำได้ จากนั้นตามผลต่างประตู ประตูที่ทำได้ และสถิติการเจอกันโดยตรงในฤดูกาลนั้น (รวมถึงสถิติประตูทีมเยือน) หากมีสองสโมสรขึ้นไปที่จบฤดูกาลด้วยผลเท่ากันในทุกประการดังกล่าว สโมสรต่าง ๆ จะถูกแบ่งแยกตามลำดับตัวอักษร เว้นแต่จะมีการเลื่อนชั้น ตกชั้น หรือตำแหน่งเพลย์ออฟ (ดูด้านล่าง) เป็นเดิมพัน ซึ่งเมื่อนั้นสโมสรต่าง ๆ จะถูกแบ่งแยกด้วยเกมเพลย์ออฟ แม้ว่าจะไม่เคยเกิดสถานการณ์ที่ไม่น่าจะเป็นไปได้นี้เลยตลอดหลายปีที่ผ่านมาที่มีกฎนี้อยู่ก็ตาม[6]

เมื่อสิ้นสุดฤดูกาล สโมสรที่จบสองอันดับแรกและผู้ชนะเลิศของแชมเปียนชิปเพลย์ออฟ จะได้รับการเลื่อนชั้นไปสู่​พรีเมียร์ลีก และสโมสรที่จบสามอันดับสุดท้ายจะตกชั้นไปสู่อีเอฟแอลลีกวัน การแข่งขันเพลย์ออฟของแชมเปียนชิป เป็นการแข่งขันแบบแพ้คัดออกสำหรับสโมสรที่จบฤดูกาลในอันดับที่ 3 ถึง 6 โดยผู้ชนะจะได้รับการเลื่อนชั้นไปสู่พรีเมียร์ลีก ในการแข่งขันเพลย์ออฟ สโมสรอันดับที่ 3 จะพบกับสโมสรอันดับที่ 6 และสโมสรอันดับที่ 4 จะพบกับสโมสรอันดับที่ 5 ในรอบรองชนะเลิศแบบสองนัด (เหย้าและเยือน) จากนั้นผู้ชนะของแต่ละรอบรองชนะเลิศจะแข่งขันกันในนัดเดียวที่สนามกีฬาเวมบลีย์ โดยรางวัลคือการเลื่อนชั้นไปสู่พรีเมียร์ลีก และถ้วยรางวัลแชมเปียนชิพเพลย์ออฟ

สมาชิกปัจจุบัน

[แก้]
หมายเหตุ: รายชื่อเรียงตามตัวอักษรภาษาอังกฤษ
สโมสร ที่ตั้ง สนามกีฬา ความจุ
แบล็กเบิร์นโรเวอส์ แบล็กเบิร์น อีวูดพาร์ก 31,367
บริสตอลซิตี บริสตอล แอชตันเกตสเตเดียม 27,000
เบิร์นลีย์ เบิร์นลีย์ เทิร์ฟมัวร์ 21,944
คาร์ดิฟฟ์ซิตี คาร์ดิฟฟ์ คาร์ดิฟฟ์ซิตีสเตเดียม 33,280
คอเวนทรีซิตี คอเวนทรี คอเวนทรีบิลดิงโซไซตีอารีนา 32,609
ดาร์บีเคาน์ตี ดาร์บี สนามกีฬาไพรด์พาร์ก 32,956
ฮัลล์ซิตี คิงสตันอะพอนฮัลล์ เอ็มเคเอ็มสเตเดียม 25,586
ลีดส์ยูไนเต็ด ลีดส์ เอลแลนด์โรด 37,608
ลูตันทาวน์ ลูตัน เคนิลเวิร์ทโรด 12,000
มิดเดิลส์เบรอ มิดเดิลส์เบรอ สนามกีฬาริเวอร์ไซด์ 34,742
มิลล์วอลล์ ลอนดอน (เบอร์มอนด์ซีย์) เดอะเดน 20,146
นอริชซิตี นอริช แคร์โรว์โรด 27,359
ออกซฟอร์ดยูไนเต็ด ออกซฟอร์ด คัสซัมสเตเดียม 12,500
พลิมัทอาร์ไกล์ พลิมัท โฮมพาร์ก 17,900
พอร์ตสมัท พอร์ตสมัท แฟรตตันพาร์ก 20,899
เพรสตันนอร์ทเอนด์ เพรสตัน ดีปเดล 23,404
ควีนส์พาร์กเรนเจอส์ ลอนดอน (เชพเพิร์ดส์บุช) ลอฟตัสโรด 18,439
เชฟฟีลด์ยูไนเต็ด เชฟฟีลด์ บรามอลล์เลน 32,050
เชฟฟีลด์เวนส์เดย์ สนามกีฬาฮิลส์โบโร 39,732
สโตกซิตี สโตก-ออน-เทรนต์ เบท365 สเตเดียม 30,089
ซันเดอร์แลนด์ ซันเดอร์แลนด์ สเตเดียมออฟไลต์ 48,707
สวอนซีซิตี สวอนซี สวอนซี.คอมสเตเดียม 21,088
วอตฟอร์ด วอตฟอร์ด วิคาริจโรด 22,200
เวสต์บรอมมิชอัลเบียน เวสต์บรอมมิช เดอะฮอว์ทอนส์ 26,850

ผลการแข่งขัน

[แก้]

ผู้ชนะเลิศลีก, รองชนะเลิศ และผู้ชนะเพลย์ออฟ

[แก้]
ฤดูกาล ชนะเลิศ รองชนะเลิศ ชนะเพลย์ออฟ
2004–05 ซันเดอร์แลนด์ วีแกนแอทเลติก เวสต์แฮมยูไนเต็ด
2005–06 เรดิง เชฟฟีลด์ยูไนเต็ด วัตฟอร์ด
2006–07 ซันเดอร์แลนด์ เบอร์มิงแฮมซิตี ดาร์บีเคาน์ตี
2007–08 เวสต์บรอมมิชอัลเบียน สโตกซิตี ฮัลล์ซิตี
2008–09 วุลเวอร์แฮมป์ตันวอนเดอเรอส์ เบอร์มิงแฮมซิตี เบิร์นลีย์
2009–10 นิวคาสเซิลยูไนเต็ด เวสต์บรอมมิชอัลเบียน แบล็กพูล
2010–11 ควีนส์พาร์กเรนเจอส์ นอริชซิตี สวอนซีซิตี
2011–12 เรดิง เซาแทมป์ตัน เวสต์แฮมยูไนเต็ด
2012–13 คาร์ดิฟฟ์ซิตี ฮัลล์ซิตี คริสตัลพาเลซ
2013–14 เลสเตอร์ซิตี เบิร์นลีย์ ควีนส์พาร์กเรนเจอส์
2014–15 บอร์นมัท วัตฟอร์ด นอริชซิตี
2015–16 เบิร์นลีย์ มิดเดิลส์เบรอ ฮัลล์ซิตี
2016–17 นิวคาสเซิลยูไนเต็ด ไบรตันแอนด์โฮฟอัลเบียน ฮัดเดอส์ฟีลด์ทาวน์
2017–18 วุลเวอร์แฮมป์ตันวอนเดอเรอส์ คาร์ดิฟฟ์ซิตี ฟูลัม
2018–19 นอริชซิตี เชฟฟีลด์ยูไนเต็ด แอสตันวิลลา
2019–20 ลีดส์ยูไนเต็ด เวสต์บรอมมิชอัลเบียน ฟูลัม
2020–21 นอริชซิตี วอตฟอร์ด เบรนต์ฟอร์ด
2021–22 ฟูลัม บอร์นมัท นอตทิงแฮมฟอเรสต์
2022–23 เบิร์นลีย์ เชฟฟีลด์ยูไนเต็ด ลูตันทาวน์
2023–24 เลสเตอร์ซิตี อิปสวิชทาวน์ เซาแทมป์ตัน

ผู้ทำประตูสูงสุด

[แก้]
ฤดูกาล ผู้เล่น สโมสร ประตู
2004–05 ประเทศอังกฤษ นาธาน แอลลิงตัน วีแกนแอทเลติก 24
2005–06 ประเทศจาเมกา มาร์ลอน คิง วัตฟอร์ด 21
2006–07 ประเทศอังกฤษ เจมี คีเรตัน โคลเชสเตอร์ยูไนเต็ด 23
2007–08 ประเทศอังกฤษ ซิลแวง อีแบงค์ส-เบล็ค พลีมัธอาร์ไกล์
วุลเวอร์แฮมป์ตันวอนเดอเรอส์
23
2008–09 ประเทศอังกฤษ ซิลแวง อีแบงค์ส-เบล็ค วุลเวอร์แฮมป์ตันวอนเดอเรอส์ 25
2009–10 ประเทศอังกฤษ ปีเตอร์ วิตติงแฮม คาร์ดิฟฟ์ซิตี 20
ประเทศอังกฤษ นิกกี เมย์นาร์ด บริสตอลซิตี
2010–11 ประเทศอังกฤษ แดนนี เกรแฮม วัตฟอร์ด 24
2011–12 ประเทศอังกฤษ ริกกี แลมเบิร์ต เซาแทมป์ตัน 27
2012–13 ประเทศอังกฤษ เกล็นน์ เมอร์รีย์ คริสตัลพาเลซ 30
2013–14 ประเทศสกอตแลนด์ รอสส์ มักคอร์แม็ค ลีดส์ยูไนเต็ด 28
2014–15 สาธารณรัฐไอร์แลนด์ ดารีล เมอร์ฟี อิปสวิชทาวน์ 27
2015–16 ประเทศอังกฤษ อันเดร เกรย์ เบรนต์ฟอร์ด
เบิร์นลีย์
25
2016–17 ประเทศนิวซีแลนด์ คริส วูด ลีดส์ยูไนเต็ด 27
2017–18 ประเทศเช็กเกีย มาเตจ ไวดรา ดาร์บีเคาน์ตี 21
2018–19 ประเทศฟินแลนด์ ตีมู ปุกกี นอริชซิตี 29
2019–20 ประเทศเซอร์เบีย อาเล็กซานดาร์ มิตรอวิช ฟูลัม 26
ประเทศอังกฤษ ออลลี่ วัตคินส์ เบรนต์ฟอร์ด
2020–21 ประเทศอังกฤษ อีวาน โทนีย์ เบรนต์ฟอร์ด 31
2021–22 ประเทศเซอร์เบีย อาเล็กซานดาร์ มิตรอวิช ฟูลัม 43
2022–23 ประเทศอังกฤษ ชูบา อักปอม มิดเดิลส์เบรอ 28
2023–24 สาธารณรัฐไอร์แลนด์ แซมมี ซโมดิกส์ แบล็กเบิร์นโรเวอส์ 27

อ้างอิง

[แก้]
  1. "Sky Bet to sponsor The Football League". English Football League (The Football League]]. 18 July 2013. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 July 2013. สืบค้นเมื่อ 18 July 2013.
  2. "Cumulative revenue of Europe's 'big five' leagues grew by 5% in 2012/13 to €9.8 billion". deloitte.com. Deloitte Touche Tohmatsu Limited. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 February 2020. สืบค้นเมื่อ 5 August 2015.
  3. รายชื่ออ้างอิงของลีกทั้งหมดที่อันดับสูงกว่าแชมเปียนชิปสามารถดูได้ที่หน้าผู้เข้าชมเมเจอร์ลีกซอกเกอร์
  4. "Championship 2022/2023 – Attendance". worldfootball.net. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 March 2023. สืบค้นเมื่อ 13 December 2023.
  5. "Barnsley 2–1 Brighton". BBC Sport. 12 March 2013. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 November 2018. สืบค้นเมื่อ 11 August 2017. Barnsley became the first team to play 3,000 games in second level league football.
  6. "Championship". Sporting Life. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 May 2006. สืบค้นเมื่อ 2 April 2008.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]