ข้ามไปเนื้อหา

เซบูแปซิฟิก

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เซบูแปซิฟิก
IATA ICAO รหัสเรียก
5J CEB CEBU AIR[1]
ก่อตั้ง26 สิงหาคม ค.ศ. 1988 (36 ปี)[2]
เริ่มดำเนินงาน8 มีนาคม ค.ศ. 1996 (28 ปี)
AOC #2009002[3]
ฐานการบิน
สะสมไมล์โกรีวาร์ด
พันธมิตรการบินแวลูอัลไลแอนซ์
บริษัทลูก
ขนาดฝูงบิน72
จุดหมาย62 (รวมสายการบินลูก)
บริษัทแม่เจจีซัมมิตโฮลดิ้ง
สำนักงานใหญ่ฟิลิปปินส์ ปาไซ ประเทศฟิลิปปินส์
เว็บไซต์www.cebupacificair.com

เซบูแปซิฟิก (อังกฤษ: Cebu Pacific) เป็นสายการบินราคาประหยัดสัญชาติฟิลิปปินส์ ที่มีฐานการบินหลักอยู่ที่ท่าอากาศยานนานาชาตินินอย อากีโน ในเมโทรมะนิลา และที่ท่าอากาศยานนานาชาติมัคตัน–เซบู ในนครเซบู โดยถือเป็นสายการบินต้นทุนต่ำที่มีอายุเก่าแก่ที่สุดในทวีปเอเชีย ก่อตั้งใน พ.ศ. 2531[4] โดยในปัจจุบันมีให้บริการทั้งเที่ยวบินภายในและระหว่างประเทศ โดยมีจุดหมายปลายทางในประเทศ 37 แห่ง และต่างประเทศ 27 แห่งใน 15 ประเทศในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก

เซบูแปซิฟิกเป็นสายการบินที่ใหญ่ที่สุดของฟิลิปปินส์ โดยอ้างอิงจากจำนวนผู้โดยสารที่บินในเส้นทางภายในประเทศและต่างประเทศในปี ค.ศ. 2010 แซงหน้าสายการบินคู่แข่งฟิลิปปินส์แอร์ไลน์[5]

เซบูเปซิฟิกเป็นสมาชิกผู้ก่อตั้งของแวลูอัลไลแอนซ์

กิจการองค์กร

[แก้]

สายการบินลูก

[แก้]
เซบโก

ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2015 ไทเกอร์แอร์ฟิลิปปินส์เปลี่ยนชื่อแบรนด์เป็น เซบโก เป็นครั้งที่สี่เพื่อสะท้อนถึงความสัมพันธ์ระหว่างไทเกอร์แอร์ฟิลิปปินส์ในฐานะสายการบินในเครือของเซบูแปซิฟิก ต่อมาในเดือนตุลาคม ค.ศ. 2015 เซบโก ส่งคืนแอร์บัส เอ320 จำนวน 5 เครื่องไปยังเซบูแปซิฟิก และหลังจากนั้นได้แระจำการ เอทีอาร์ 72-500 และ -600 แทน[6]

จุดหมายปลายทาง

[แก้]
บทความหลัก: จุดหมายปลายทางของเซบูแปซิฟิก

ปัจจุบันเซบูแปซิฟิคมีเที่ยวบินไปยังจุดหมายปลายทางภายในประเทศ 36 แห่งและจุดหมายปลายทางระหว่างประเทศ 26 แห่งใน 16 ประเทศทั่วภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก สายการบินมีเครือข่ายเส้นทางภายในประเทศที่กว้างขวางที่สุดในฟิลิปปินส์

พันธมิตรทางการบิน

[แก้]

เมื่อวันที่ 16 พฤษภาคม ค.ศ. 2016 เซบูแปซิฟิคได้กลายเป็นสมาชิกผู้ก่อตั้งของแวลูอัลไลแอนซ์ ซึ่งเป็นพันธมิตรด้านสายการบินต้นทุนต่ำที่ใหญ่ที่สุดในโลก[7] โดยเข้าร่วมกับสมาชิกผู้บุกเบิกอื่นๆคือ สกู๊ตของสิงค์โปร์, เจจูแอร์ของเกาหลีใต้, นกแอร์ของประเทศไทย,และเซบโก[8] ปัจจุบันเซบูแปซิฟิกยังเป็นสายการบินฟิลิปปินส์เพียงแห่งเดียวที่เป็นสมาชิกของพันธมิตรสายการบิน

ฝูงบิน

[แก้]

ฝูงบินปัจจุบัน

[แก้]

ณ เดือนสิงหาคม ค.ศ. 2024 เซบูแปซิฟิกมีเครื่องบินประจำการในฝูงบินดังนี้:[9][10][11]

ฝูงบินของเซบูแปซิฟิก
เครื่องบิน ประจำการ คำสั่งซื้อ ผู้โดยสาร[12] หมายเหตุ
แอร์บัส เอ320-200 20 — 180
แอร์บัส เอ320นีโอ 21 6 188
แอร์บัส เอ321-200 7 — 230
แอร์บัส เอ321นีโอ 15 110 236[13] ใช้การจัดเรียงห้องโดยสารแบบแอร์บัสเคบินเฟลกซ์
สั่งซื้อเพิ่มเติม 102 ลำพร้อม 50 สิทธิการสั่งซื้อในเครื่องบินตระกูลเอ320นีโอ เมื่อเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 2024[14]
แอร์บัส เอ321เอ็กซ์แอลอาร์ — 10 รอประกาศ เริ่มส่งมอบในปี ค.ศ. 2024[15]
แอร์บัส เอ330-900 9 7 459 รวมแอร์บัส เอ330-900 ลำต้นแบบ (RP-C3906)
รวม 72 133

เซบูแปซิฟิกมีอายุฝูงบินเฉลี่ย 4.6 ปี

ฝูงบินในอดีต

[แก้]

เซบูแปซิฟิกเคยให้บริการเครื่องบินดังต่อไปนี้:

ฝูงบินในอดีตของเซบูแปซิฟิก
เครื่องบิน จำนวน เริ่มประจำการ ปลดประจำการ เครื่องบินทดแทน หมายเหตุ อ้างอิง
แอร์บัส เอ319-100 10 2005 2018 แอร์บัส เอ320นีโอ ขายให้แก่อัลลีเจียนต์แอร์ [16]
แอร์บัส เอ330-300 8 2013 2024 แอร์บัส เอ330-900 ขายให้แก่หลายสายการบิน
เอทีอาร์ 72-500 6 2008 2015 ไม่มี โอนย้ายไปยังเซบโก
โบอิง 757-200 3 2000 2006 แอร์บัส เอ320-200 [17]
แมคดอนเนลล์ดักลาส ดีซี-9-30 19 1996 2006 แอร์บัส เอ320-200 หนึ่งลำตกในเที่ยวบินที่ 387 [17]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ "JO 7340.2J Contractions" (PDF). Federal Aviation Administration. 10 ตุลาคม 2019. สืบค้นเมื่อ 19 พฤศจิกายน 2019.
  2. ↑ "Company Information; Cebu Air, Inc". Philippine Stock Exchange Inc. (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 14 พฤษภาคม 2020.
  3. ↑ "ACTIVE/CURRENT AOC HOLDERS" (PDF). Civil Aviation Authority of the Philippines. 30 พฤษภาคม 2019. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 18 พฤษภาคม 2023. สืบค้นเมื่อ 8 มกราคม 2023.
  4. ↑ "Call Center / Guest Services / Product Ideas เก็บถาวร 1 เมษายน 2010 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน." Cebu Pacific. สืบค้นเมื่อ 31 มีนาคม 2010.
  5. ↑ Thomas, Geoffrey (9 มิถุนายน 2010). "Cebu Pacific Now Philippines' Largest Airline". Air Transport World (ภาษาอังกฤษ). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 พฤษภาคม 2013. สืบค้นเมื่อ 9 กันยายน 2016.
  6. ↑ "Tigerair Philippines rebranded to Cebgo". rappler.com. 11 พฤษภาคม 2015. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 พฤษภาคม 2019. สืบค้นเมื่อ 7 กุมภาพันธ์ 2022.
  7. ↑ "Cebu Pacific Air – Why everyone flies". cebupacificair.com. 2 ตุลาคม 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 ตุลาคม 2016. สืบค้นเมื่อ 7 กุมภาพันธ์ 2022.
  8. ↑ "Cebu Pacific, 7 other budget airlines form alliance". rappler.com. 16 พฤษภาคม 2016. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 กันยายน 2016. สืบค้นเมื่อ 7 กุมภาพันธ์ 2022.
  9. ↑ "Our Fleet". Cebu Pacific (ภาษาอังกฤษ). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 31 พฤษภาคม 2020. สืบค้นเมื่อ 2 เมษายน 2021.
  10. ↑ "Orders and deliveries (updated monthly)". Airbus (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 11 สิงหาคม 2024.
  11. ↑ "Cebu Pacific Airlines Fleet Details". Airfleets. สืบค้นเมื่อ 18 กันยายน 2023.
  12. ↑ "Cebu Pacific Upgauges with 460-Seat A330neo, 240-Seat A321XLR and 194-Seat A320neo". The Blue Swan Daily (ภาษาอังกฤษ). 21 มิถุนายน 2019. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 มิถุนายน 2019. สืบค้นเมื่อ 21 ธันวาคม 2019.
  13. ↑ "Philippines Domestic Market: Airport Constraints Restrict Growth". Centre for Aviation (ภาษาอังกฤษ). 5 พฤษภาคม 2018.
  14. ↑ Yu, Lance Spencer (2 กรกฎาคม 2024). "Cebu Pacific picks Airbus for biggest aircraft order in PH history". Rappler. สืบค้นเมื่อ 2 กรกฎาคม 2024.
  15. ↑ Waldron, Greg (19 ธันวาคม 2019). "Cebu Pacific Firms Order for 15 A320neo Aircraft". Flight Global (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 19 ธันวาคม 2019.
  16. ↑ "Cebu Pacific to sell more A319 aircraft in line with fleet upgrade". PortCalls Asia. 16 พฤษภาคม 2016. สืบค้นเมื่อ 29 พฤศจิกายน 2022.
  17. ↑ 17.0 17.1 Dela Peña, Zinnia B. (7 พฤษภาคม 2005). "Cebu Pacific needs $400M for fleet expansion". The Philippine Star. สืบค้นเมื่อ 8 ธันวาคม 2022.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ เซบูแปซิฟิก


เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=เซบูแปซิฟิก&oldid=11795192"