อามิร อัชชะอ์บี
อามิร อิบน์ ชะรอฮีล อัชชะอ์บี عامر بن شراحيل الشعبي | |
|---|---|
| คำนำหน้าชื่อ | Imam |
| ส่วนบุคคล | |
| เกิด | ฮ.ศ. 641 กูฟะฮ์, อิรัก |
| มรณภาพ | ค.ศ. 723 (อายุ 81–82) กูฟะฮ์, อิรัก |
| ศาสนา | อิสลาม |
| ยุค | รอชิมดูน-อุมัยยะฮ์ |
| นิกาย | ซุนนี |
| ลัทธิ | อะษะรียะฮ์ |
| ขบวนการ | ตาบิอีน |
| ผลงานโดดเด่น | |
| อาชีพ | |
| ตำแหน่งชั้นสูง | |
ได้รับอิทธิจาก | |
มีอิทธิพลต่อ
| |
อะบูอัมร์ อามิร อิบน์ ชะรอฮีล อิบน์ อับดุลกูฟี อัชชะอ์บี (อาหรับ: أبو عمرو عامر بن شراحيل بن عبد الكوفي الشعبي), ค.ศ. 641–723 หรือที่รู้จักกันทั่วไปในนาม อิมามอัชชะอ์บี หรือ อัชชะอ์บี[1] เป็นนักประวัติศาสตร์ และ นักนิติศาสตร์ ชาวอาหรับ เช่นเดียวกับตาบิอีน ผู้เป็นที่ชื่นชม ซึ่งเกิดในรัชสมัยของอุมัร อิบน์ อัลค็อฏฏอบ[2]
แม้ว่าท่านจะเป็นผู้คัดค้านการใช้ตะอ์วีล แต่ความคิดเห็นของท่านก็ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวาง[ต้องการอ้างอิง] อัชชะอ์บีได้รับการแต่งตั้งให้เป็นหนึ่งในคณะนักนิติศาสตร์ของกฎหมายอิสลามชั้นนำ นอกจากนี้ยังมี อับดุรร็อซซาก อัศศ็อนอานี และ อิบน์ อะบีชัยบะฮ์[3]
ชีวประวัติ
[แก้]อัชชะอ์บี เป็นนักประวัติศาสตร์มุสลิมชั้นนำที่เน้นการเล่าเรื่องตามระเบียบวินัยประวัติศาสตร์อิสลามของการเดินทางและการพิชิต (อัลมะฆอซี) รายงานของท่านกระจัดกระจายอยู่ในหนังสือหลายเล่ม รูปแบบการรายงานของท่านถูกตอบรับทางศาสนาอย่างมาก[4]
อัชชะอ์บีได้รับชื่อเสียงอย่างมากว่าเคาะลีฟะฮ์อับดุลมะลิก อิบน์ มัรวาน มอบหมายให้ท่านดูแลการศึกษาของบรรดาโอรส[5]
อัชชะอ์บีถูกอธิบายว่าเป็นที่มีร่างกายผอมเพรียว[6]
ดูเพิ่ม
[แก้]อ้างอิง
[แก้]- ↑ Juynboll, G. H. A. (2012-04-24), "al-S̲h̲aʿbī", Encyclopaedia of Islam, Second Edition (ภาษาอังกฤษ), Brill, สืบค้นเมื่อ 2021-12-08
- ↑ Al-Khatib, Muhammad Ajaj. "kitab al sunah qabla al Tadwin كتاب السنة قبل التدوين". al-maktaba.org. maktaba. สืบค้นเมื่อ 10 November 2021.
- ↑ Jāḥiẓ; Hārūn, ʻAbd al-Salām Muḥammad Hārūn (1968). Al-Bayān wa-al-tabyīn (ภาษาอาหรับ). Vol. 4 (2 ed.). Al-Qāhirah: Maktabat al-Khānjī. p. 251. OCLC 976642014.
- ↑ Al-Leheabi, Saleh Muhammad Zeki Mahmood (2020). "Motives Affecting History Writing During the Period from Second Century to Fifth Century AH, as an example". المؤرخ المصري. 56 (14): 9; Al Dinori, Abu Mohammad Abdullah Bin Moslem Bin Qutayba (died in 276 AH),( 2010) Oyon Al Akhbar, Beirut, Edition 1, Scientific books house. doi:10.21608/ehjc.2020.121973. สืบค้นเมื่อ 10 November 2021.
- ↑ al-Jāḥiẓ, al-Bayān wa l-tabyīn, ed. ʿAbd al-Salām Muḥammad Hārūn, 4 voll., Il Cairo, 1968, II, p. 251.
- ↑ Abdillah, Ridho (2016). SIAPAKAH YANG PANTAS DISEBUT ULAMA?: 44 Kisah Ulama Panutan Sepanjang Sejarah. Darul Falah. p. 96. สืบค้นเมื่อ 10 November 2021.