สี่กงจื่อรณรัฐ

สี่กงจื่อรณรัฐ
อักษรจีนตัวเต็ม	戰國四公子
อักษรจีนตัวย่อ	战国四公子
ความหมายตามตัวอักษร	"สี่กงจื่อ รณรัฐ"
การถอดเสียง ภาษาจีนกลางมาตรฐาน ฮั่นยฺหวี่พินอิน Zhànguó sì gōngzǐ

"สี่กงจื่อรณรัฐ" หรือ "สี่คุณชายแห่งยุครณรัฐ" คือเจ้าขุนนางจำนวน 4 ราย ผู้ทรงอำนาจในช่วงปลายยุครณรัฐในประวัติศาสตร์จีน ซึ่งมีบทบาทและอิทธิพลอย่างยิ่งต่อการเมืองภายในแต่ละรัฐที่เจ้าขุนนางเหล่านี้สังกัดในช่วงปลายศตวรรษที่ 3 ก่อนคริสตกาล

ในช่วงเวลานี้ กษัตริย์ราชวงศ์โจวมีฐานเป็นประมุขแผ่นดินจีนทั้งปวงแต่เพียงในนาม และบรรดารัฐใหญ่ทั้งเจ็ดซึ่งนำโดยวงศ์ตระกูลเจ้าขุนนางต่าง ๆ พากันแข่งขันซึ่งกันและกันเพื่อช่วงชิงอำนาจนำที่แท้จริงเหนือแผ่นดินจีนทั้งปวง ถึงแม้กงจื่อทั้งสี่จะมีใช่กษัตริย์ผู้ปกครองรัฐ แต่บทบาทของพวกเขาก็โดดเด่นจากความมั่งคั่งและอำนาจทางการทหารที่พวกเขาถือครองอยู่ จนบางครั้งสามารถแข่งบารมีกับกษัตริย์ผู้ครองรัฐสามนตราชที่ตนเองสังกัดอยู่ได้ นามของกงจื่อเหล่านี้ได้แก่

• เมิ่งฉางจวินแห่งรัฐฉี (หนังสือเลียดก๊กฉบับภาษาไทยเรียกว่า เบ๋งเสียงกุ๋น) นามเดิม เถียน เหวิน (สำเนียงฮกเกี้ยนเรียก เตียนบุ๋น, ถึงแก่กรรม 279 ก่อน ค.ศ.)
• ผิงหยวนจวินแห่งรัฐจ้าว (หนังสือเลียดก๊กฉบับภาษาไทยเรียกว่า เพงง่วนกุน) นามเดิม จ้าว เซิง (สำเนียงฮกเกี้ยนเรียก เตียวสิน, ถึงแก่กรรม 251 ก่อน ค.ศ.)
• ซิ่นหลิงจวินแห่งรัฐเว่ย (หนังสือเลียดก๊กฉบับภาษาไทยเรียกว่า สินเลงกุ๋น) นามเดิม เว่ย อู๋จี (สำเนียงฮกเกี้ยนเรียก งุยบอกี๋ หรือ กงจูบอกี๋, ถึงแก่กรรม 243 ก่อน ค.ศ.)
• ชุนเซินจวินแห่งรัฐฉู่ (หนังสือเลียดก๊กฉบับภาษาไทยเรียกว่า ซุนซินกุ๋น) นามเดิม หวง เซีย (สำเนียงฮกเกี้ยนเรียก อึงเทียด, ถึงแก่กรรม 238 ก่อน ค.ศ.)

• 
  เมิ่งฉางจวิน
• 
  ผิงหยวนจวิน
• 
  ซิ่นหลิงจวิน
• 
  ชุนเซินจวิน

ดูเพิ่มเติม

• ห้าอธิราช

อ้างอิง

บรรณานุกรม

• Lewis, Mark Edward (1999), "Warring States Political History", ใน Michael Loewe; Edward L. Shaughnessy (บ.ก.), The Cambridge History of Ancient China: From the Origins of Civilization to 222 B.C., Cambridge: Cambridge University Press, pp. 587–650, ISBN 0-521-47030-7.