สมเด็จพระราชาธิบดีชิกเม โตเจ วังชุก
| สมเด็จพระราชาธิบดีชิกเม โตเจ วังชุก | |
|---|---|
.jpg) | |
| พระมหากษัตริย์ภูฏาน | |
| ครองราชย์ | 30 มีนาคม ค.ศ. 1952 – 21 กรกฎาคม ค.ศ. 1972 |
| ราชาภิเษก | 27 ตุลาคม ค.ศ. 1952 |
| ก่อนหน้า | สมเด็จพระราชาธิบดีชิกเม วังชุก |
| ถัดไป | สมเด็จพระราชาธิบดีชิกเม เซ็งเค วังชุก |
| นายกรัฐมนตรี | จิกมี พัลเดน ดอร์จี |
| พระราชสมภพ | 2 พฤษภาคม ค.ศ. 1928 วังทรือพัง เขตตงซา ประเทศภูฏาน |
| สวรรคต | 21 กรกฎาคม ค.ศ. 1972 (44 ปี) ไนโรบี ประเทศเคนยา |
| ถวายพระเพลิง | วัดคูร์เลย์ ลาคัง |
| อัครมเหสี | เกซัง โชเดน (สมรส 1951) |
| พระราชบุตร | เจ้าหญิงโซนัม โชเดน วังชุก เจ้าหญิงเดเชน วังโม วังชุก สมเด็จพระราชาธิบดีชิกเม เซ็งเค วังชุก เจ้าหญิงเพมา ลาเดน วังชุก เจ้าหญิงเกซัง วังโม วังชุก |
| ราชวงศ์ | วังชุก |
| พระราชบิดา | สมเด็จพระราชาธิบดีชิกเม วังชุก |
| พระราชมารดา | สมเด็จพระราชินีพุนโซ โชเดน |
| ศาสนา | พุทธวัชรยาน |
สมเด็จพระราชาธิบดีชิกเม โตเจ วังชุก (ซองคา: འབྲུག་རྒྱལ་པོ་ འཇིགས་མེད་རྡོ་རྗེ་དབང་ཕྱུག་མཆོག་, ไวลี: jigs med rdo rje dbang phyug; 2 พฤษภาคม ค.ศ. 1928[1][2] – 21 กรกฎาคม ค.ศ. 1972) เป็นอดีตพระมหากษัตริย์แห่งราชอาณาจักรภูฏาน รัชกาลที่ 3 แห่งราชวงศ์วังชุก[3] พระราชสมภพเมื่อวันที่ 2 พฤษภาคม พ.ศ. 2472 เป็นพระราชโอรสในสมเด็จพระราชาธิบดีชิกเม วังชุก และ สมเด็จพระราชินีพุนโซ โชเดน และขึ้นครองราชย์เป็นพระมหากษัตริย์ภูฏาน เมื่อวันที่ 27 ตุลาคม พ.ศ. 2495 ต่อจากพระราชบิดา และทรงราชาภิเษกสมรสกับสมเด็จพระราชินีเกซัง โชเดน วังชุก (ต่อมาสมเด็จพระราชินีเกซัง โชเดน วังชุก พระบรมราชอัยยิกา) เมื่อวันที่ 5 ตุลาคม พ.ศ. 2494
ตลอดการครองราชย์ พระองค์ได้ทำการปรับสภาพของสังคมภูฏาน[4] ผ่านการจัดระเบียบสังคมและรัฐบาล รวมถึงช่วยจัดการระบบการส่งต่อสิ่งของจำเป็นที่ได้รับการบริจาคจากต่างชาติสู่ชาวภูฏาน และเข้าร่วมแผนโคลอมโบในปี 1962 เพื่อให้ภูฏานได้รับความช่วยเหลือจากนานาชาติ[5]
พระองค์เสด็จสวรรคตด้วยโรคหัวใจเมื่อวันที่ 21 กรกฎาคม พ.ศ. 2515 สิริพระชนมพรรษา 43 พรรษา ครองราชย์ได้ 20 ปี ขณะเดินทางไปยังไนโรบีเพื่อรับการรักษาโรคหัวใจ ร่างของพระองค์ถูกส่งกลับภูฏานและประกอบพิธีศพในประเทศ[6]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "Patron Kings Part XI: King Jigme Dorji Wangchuck of Bhutan". Khyentse Foundation. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-11-11. สืบค้นเมื่อ 2021-11-11.
- ↑ "Holidays Around the World: Bhutan Third King's Death". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-11-11. สืบค้นเมื่อ 2021-11-11.
- ↑ "WANGCHUCK DYNASTY. 100 Years of Enlightened Monarchy in Bhutan. Lham Dorji". เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-07-05. สืบค้นเมื่อ 2017-05-01.
- ↑ dpal ‘brug zhib ‘jug lte ba (2008). 'brug brgyd 'zin gyi rgyel mchog gsum pa mi dwang 'jigs med rdo rjé dwang phyug gi rtogs brjod bzhugs so (The Biography of the Third King of Bhutan). Thimphu: The Centre for Bhutan Studies. ISBN 978-99936-14-49-4.
- ↑ Ministry of Foreign Affairs Website เก็บถาวร 2017-08-03 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, Thimphu, Bhutan
- ↑ "Jigme Dorji Wangchuck Is Dead; King of Tiny Himalayan Bhutan". New York Times. 1972-07-23. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-11-11. สืบค้นเมื่อ 2021-11-11.
อ่านเพิ่ม
[แก้]- Rinchen, Gedun (1972). Chos 'byung blo gsar rna ba'i rgyan. Thimphu: Tango Drubde.
- Lopen Nado (1986). 'Brug dkar po. Bumthang: Tharpaling Monastery.
- Dasho Lama Sa-ngag (2005). sMyos rabs yang gsal me long. Thimphu: KMT Publishers.
- Dasho Tenzin Dorji (1988). 'Brug shar phyogs kyi rje dpon byung rabs blo gsar byis pa dga' ba'i rna rgyan. n.p.
- Dasho Phuntsho Wangdi (2007). rGyal rabs sngon med bstan bcos zla ba. Thimphu: National Library of Bhutan.
- Rustomji, Nari (1978). Bhutan: The Dragon Kingdom in Crisis. Delhi: Oxford University Press.
- Yonten Thayge; Kuenga Gyatsho (2003). The Necklace of Pearls: Biography of the 13th Druk Desi Sherab Wangchuk (1697-1765). Thimphu: Centre for Bhutan Studies.
- Mehra, G.N. (1974). Bhutan: Land of the Peaceful Dragon. New Delhi: Vikas Publishing House Pvt. Ltd.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]
| ก่อนหน้า | สมเด็จพระราชาธิบดีชิกเม โตเจ วังชุก | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| สมเด็จพระราชาธิบดีจิกมี วังชุก | 
|
 พระมหากษัตริย์ภูฏาน (27 ตุลาคม พ.ศ. 2495 - 21 กรกฎาคม พ.ศ. 2515) |
|
สมเด็จพระราชาธิบดีจิกมี ซิงเย วังชุก |
