สมเด็จพระราชาธิบดีโอกยัน วังชุก
| สมเด็จพระราชาธิบดีโอกยัน วังชุก | |
|---|---|
 | |
| พระมหากษัตริย์ภูฏาน | |
| ครองราชย์ | 17 ธันวาคม ค.ศ. 1907 – 26 สิงหาคม ค.ศ. 1926 |
| ราชาภิเษก | 17 ธันวาคม ค.ศ. 1907 |
| ก่อนหน้า | ไม่มี (สถาปนาระบอบกษัตริย์แบบสืบสายพระโลหิต) |
| ถัดไป | สมเด็จพระราชาธิบดีชิกเม วังชุก |
| หัวหน้าคณะรัฐมนตรี | อุกเยน ดอร์จี โซนัม ทอปกาย ดอร์จี |
| พระราชสมภพ | 11 มิถุนายน ค.ศ. 1862 บุมทัง ภูฏาน |
| สวรรคต | 26 สิงหาคม ค.ศ. 1926 (64 ปี) โพดรัง ประเทศภูฏาน |
| ถวายพระเพลิง | วัดคูร์เลย์ ลาคัง |
| อัครมเหสี | สมเด็จพระราชินีทซูนดู ลาโม คูโท โคมา ชุกโม (สมรส 1901; เสียชีวิต 1922) |
| มเหสี | ลุดรง โดลมา รินเชน เพลโม โงดรุป เพโม |
| พระราชบุตร | เจ้าหญิงโซนัม เพดรน เจ้าหญิงชิมิ ยังซอม สมเด็จพระราชาธิบดีชิกเม วังชุก เจ้าชายกยูร์มี ดอร์จี เจ้าหญิงเคนโช วังโม เจ้าหญิงต คาร์มา ทินเลย์ ลุนดรุป |
| ราชวงศ์ | วังชุก |
| พระราชบิดา | พระเจ้าจิกมี นัมเกล วังชุก |
| พระราชมารดา | สมเด็จพระราชินีอชี เพมา โชคี |
| ศาสนา | พุทธวัชรยาน |
สมเด็จพระราชาธิบดีโอกยัน วังชุก (ซองคา: ཨོ་རྒྱན་དབང་ཕྱུག, ไวลี: o rgyan dbang phyug; พ.ศ. 2405 – 21 สิงหาคม พ.ศ. 2469) เป็นอดีตพระมหากษัตริย์ภูฏาน รัชกาลที่ 1 แห่งราชวงศ์วังชุก เป็นพระราชโอรสของ สมเด็จพระราชาธิบดีจิกมี นัมเกล วังชุก และ สมเด็จพระราชินีอชี เพมา โชคี เสด็จขึ้นครองราชย์เป็น พระมหากษัตริย์แห่งราชอาณาจักรภูฏาน และ พระมหากษัตริย์ราชวงศ์วังชุกพระองค์แรก เมื่อ พ.ศ. 2450
พระองค์ทรงราชาภิเษกสมรสกับ สมเด็จพระราชินีทซูนดู ลาโม คูโท โคมา ชุกโม[1]
พระองค์ทรงเสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 21 สิงหาคม พ.ศ. 2469 สิริพระชนมพรรษา 63 พรรษา [2] ครองราชย์ได้ 19 ปี
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Rose, Leo E. (1977). The Politics of Bhutan. Ithaca: Cornell University Press. p. 36. ISBN 0-8014-0909-8.
- ↑ แม่แบบ:LondonGazette
| ก่อนหน้า | สมเด็จพระราชาธิบดีโอกยัน วังชุก | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| ไม่มี | 
|
 พระมหากษัตริย์ภูฏาน (17 กันยายน พ.ศ. 2450 - 21 สิงหาคม พ.ศ. 2469) |
|
สมเด็จพระราชาธิบดีจิกมี วังชุก |
