ภาษาปู้อี
| ภาษาปู้อี | |
|---|---|
| Haausqyaix | |
| ประเทศที่มีการพูด | จีน (กุ้ยโจว ยูนนาน และเสฉวน) เวียดนาม |
| ชาติพันธุ์ | ชาวปู้อี |
| จำนวนผู้พูด | 2.7 ล้านคน (2543) |
| ตระกูลภาษา | |
| ระบบการเขียน | อักษรละติน, สือดิบผู้จ่อง |
| รหัสภาษา | |
| ISO 639-3 | pcc |
ภาษาปู้อี (ปู้อี: Haausqyaix หรืออาจพบสะกดเป็น Buyi, Bouyei, Tujia หรือ Puyi[1]; จีน: 布依語; พินอิน: bùyī yǔ; เวียดนาม: tiếng người Bố Y) มีผู้พูดทั้งหมด 2,649,205 คน พบในจีน 2,600,000 คน (พ.ศ. 2543) ในบริเวณที่ราบกุ้ยโจว-ยูนนาน ในมณฑลยูนนานและเสฉวน พบในเวียดนาม 49,100 คน (พ.ศ. 2542) มีบางส่วนในฝรั่งเศสและสหรัฐ จัดอยู่ในตระกูลภาษาขร้า-ไท กลุ่มกัม-ไท สาขาเบ-ไท สาขาย่อยไท-แสก ส่วนใหญ่ใช้ในเขตปกครองตนเองของชาวปู้อี มีการออกหนังสือพิมพ์ในภาษานี้ เขียนด้วยอักษรละติน ในจีนจะพูดภาษาจีนเป็นภาษาที่สอง เรียงประโยคแบบประธาน–กริยา–กรรม ส่วนใหญ่เป็นพยางค์เดี่ยว มีวรรณยุกต์ 6 เสียงสำหรับคำเป็น และ 2 เสียงสำหรับคำตาย
อ้างอิง
[แก้]- Gordon, Raymond G., Jr. (ed.), 2005. Ethnologue: Languages of the World, Fifteenth edition. Dallas, Tex.: SIL International. Online version: http://www.ethnologue.com/.