ข้ามไปเนื้อหา

พันธมิตรหลักนอกเนโท

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
พันธมิตรหลักนอกเนโท

สหรัฐในสีเขียว พันธมิตรหลักนอกเนโทในสีส้ม สมาชิกเนโทในสีเขียวอ่อน
สหรัฐในสีเขียว
พันธมิตรหลักนอกเนโทในสีส้ม
สมาชิกเนโทในสีเขียวอ่อน
ประเภทพันธมิตรทางทหารกับสหรัฐนอกเนโท
สมาชิก
19 ประเทศ[2]
สถาปนาค.ศ. 1987

พันธมิตรหลักนอกเนโท (อังกฤษ: major non-NATO ally, อักษรย่อ: MNNA) เป็นคำที่สหรัฐใช้เรียกประเทศพันธมิตรหลักที่ไม่ได้อยู่ในองค์การสนธิสัญญาป้องกันแอตแลนติกเหนือ (เนโท) แม้จะไม่ได้รวมถึงสนธิสัญญาป้องกันร่วมกับสหรัฐ แต่ยังคงได้เปรียบทางการทหารและการเงินที่มากกว่าประเทศที่ไม่ได้อยู่ในเนโท

รายชื่อสมาชิก

[แก้]

นี่คือประเทศที่ได้รับเลือกเป็นพันธมิตรหลักนอกเนโทของสหรัฐ (ตามลำดับการประกาศ):[3][4][5]

พล.อ. ประยุทธ์ จันทร์โอชาที่อาร์ลิงตัน รัฐเวอร์จิเนีย ในวันที่ 6 มิถุนายน ค.ศ. 2013 (ขณะนั้นดำรงตำแหน่งผู้บัญชาการกองทัพบกไทย)
ประธานาธิบดี ประเทศ ปี (ค.ศ.) อ้างอิง
โรนัลด์ เรแกน  ออสเตรเลีย 1987 [6]
 อียิปต์
 อิสราเอล
 ญี่ปุ่น
 เกาหลีใต้
บิล คลินตัน  จอร์แดน 1996 [7]
 นิวซีแลนด์ 1997 [8]
 อาร์เจนตินา 1998 [9]
จอร์จ ดับเบิลยู. บุช  บาห์เรน 2002 [10]
 ฟิลิปปินส์ 2003 [11]
 ไทย [12]
 ไต้หวัน (โดยพฤตินัย) [13]
 คูเวต 2004 [14]
 โมร็อกโก [15]
 ปากีสถาน [16]
บารัก โอบามา  อัฟกานิสถาน 2012–2021 [17][18]
 ตูนิเซีย 2015 [19]
ดอนัลด์ ทรัมป์  บราซิล 2019 [20][21]
โจ ไบเดิน  กาตาร์ 2022 [22][23]
 โคลอมเบีย [24][25]

อ้างอิง

[แก้]
  1. ↑ "Major Non-NATO Ally Status". United States Department of State (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2020-05-07.
  2. ↑ "What's New". The World Factbook. สืบค้นเมื่อ October 21, 2021. The US Government designates 20 countries as Major Non-NATO Allies (MNNA) with which it has strategic working relationships in the areas of defense trade and security cooperation. The countries are: Argentina, Afghanistan, Australia, Bahrain, Brazil, Colombia, Egypt, Israel, Japan, Jordan, Kuwait, Morocco, New Zealand, Pakistan, Philippines, Qatar, South Korea, Thailand, and Tunisia. While MNNA status provides military and economic privileges, it does not entail any security commitments. Information on MNNA status has been added to the “Military – note” for each of these countries.
  3. ↑ "Major Non-NATO Ally Status". US State Department. สืบค้นเมื่อ 2020-03-29.
  4. ↑ "Code of Federal Regulations - Title 22 - Foreign Relations - § 120.32Major non-NATO ally". United States Government Publishing Office. สืบค้นเมื่อ 2017-02-04.
  5. ↑ "22 USC 2321k: Designation of major non-NATO allies". United States Government Publishing Office. สืบค้นเมื่อ 2017-02-04.
  6. ↑ "U.S. Is Granting Israel Non-NATO Ally Status : Move Should Bring Strategic and Economic Gains, Shamir Says; Egypt Gets Same Rating". Los Angeles Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 1987-02-16. สืบค้นเมื่อ 2020-09-02.
  7. ↑ Stearns, Scott (2012-07-07). "Afghanistan Designated Major US Ally During Clinton Visit to Kabul". Voanews.com. สืบค้นเมื่อ 2014-01-31.
  8. ↑ ประมวลกฎหมายสหรัฐอเมริกา ลักษณะ 22 มาตรา 2321k
  9. ↑ "Overview of U.S. Policy Toward South America and the President's Upcoming Trip to the Region". สืบค้นเมื่อ May 20, 2016.
  10. ↑ "Memorandum on Designation of Bahrain as a Major Non-NATO Ally". The American Presidency Project. March 14, 2002. สืบค้นเมื่อ July 16, 2021.
  11. ↑ "Bush 'upgrades' Philippines". CNN. May 20, 2003. สืบค้นเมื่อ July 7, 2012.
  12. ↑ Despeignes, Peronet (October 20, 2003). "U.S. wants APEC agenda to include security issues". USA Today. สืบค้นเมื่อ July 7, 2012.
  13. ↑ Kan, Shirley (December 2009). Taiwan: Major U.S. Arms Sales Since 1990. DIANE Publishing. p. 52. ISBN 978-1-4379-2041-3.
  14. ↑ "US tightens military relationship with Kuwait". Associated Press. January 15, 2004. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 29, 2013. สืบค้นเมื่อ July 7, 2012.(ต้องรับบริการ)
  15. ↑ "US rewards Morocco for terror aid". BBC News. June 4, 2004. สืบค้นเมื่อ July 7, 2012.
  16. ↑ UNITED STATES DESIGNATES PAKISTAN AS MAJOR NON-NATO ALLY OF AMERICA IN SOUTH ASIA South Asia Analysis Group เก็บถาวร เมษายน 24, 2012 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
  17. ↑ "Hillary Clinton says Afghanistan 'major non-Nato ally'". BBC News. July 7, 2012. สืบค้นเมื่อ July 7, 2012.
  18. ↑ United States Department of State
  19. ↑ "Designation of Tunisia as a Major Non-NATO Ally". U.S. Department of State. สืบค้นเมื่อ May 20, 2016.
  20. ↑ "Memorandum on the Designation of the Federative Republic of Brazil as a Major Non-NATO Ally". whitehouse.gov. July 31, 2019 – โดยทาง National Archives.
  21. ↑ "Message to the Congress on Designating Brazil as a Major Non-NATO Ally". whitehouse.gov. May 8, 2019 – โดยทาง National Archives.
  22. ↑ Todd, Lopez. "'Major Non-NATO Ally' Designation Will Enhance U.S., Qatar Relationship". U.S. Department of Defense. สืบค้นเมื่อ 1 February 2022.
  23. ↑ "Biden designates Qatar, Colombia as 'major non-NATO allies' of US". Biden designates Qatar, Colombia as 'major non-NATO allies' of US (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2022-04-05.
  24. ↑ Samuels, Brett. "Biden designates Colombia as major non-NATO ally".
  25. ↑ Tiempo, Casa Editorial El (2022-03-10). "Joe Biden designa a Colombia como aliado principal extra-Otán". El Tiempo (ภาษาสเปน). สืบค้นเมื่อ 2022-03-22.
Stub icon

บทความเกี่ยวกับการเมือง การปกครองนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=พันธมิตรหลักนอกเนโท&oldid=11956085"