แม่พระมหาการุณย์ (ปีเอโร เดลลา ฟรันเชสกา)
| แม่พระมหาการุณย์ | |
|---|---|
 | |
| ศิลปิน | ปีเอโร เดลลา ฟรันเชสกา |
| ปี | ค.ศ. 1460–1462 |
| ประเภท | สีน้ำมันและเท็มเพอราบนแผง |
| มิติ | 273 cm × 330 cm (107 นิ้ว × 130 นิ้ว) |
| สถานที่ | ปินาโกเตกา โกมูนาเล, ซานเซปอลโกร |
แม่พระมหาการุณย์ (อิตาลี: Madonna della Misericordia ) เป็นงานเขียนชิ้นแรก ๆ ของปีเอโร เดลลา ฟรันเชสกา จิตรกรสมัยฟื้นฟูศิลปวิทยาชาวอิตาลี ที่ปัจจุบันตั้งอยู่ที่พิพิธภัณฑ์ปินาโกเตกา โกมูนาเล ที่เมืองซานเซปอลโกร ประเทศอิตาลี แผงกลางเป็นลักษณะภาพ “แม่พระมหาการุณย์” ที่นิยมเขียนกันในอิตาลี
ในปี ค.ศ. 1445 Compagnia della Misericordia ซึ่งเป็นคณะภราดาฆราวาสของซานเซปอลโกรว่าจ้างปีเอโรเขียนบานพับภาพ ลักษณะที่นิยมสำหรับการเขียนบานพับภาพในสมัยนั้นมักจะเป็นการใช้สีสันที่จัด (precious colours) และฉากหลังเป็นทอง เขาไม่พอใจที่สัญญาจำกัดเวลาการเขียนให้เสร็จเพราะมีงานอื่นที่กำลังยุ่งอยู่ เขาจึงไม่ได้เขียนให้เสร็จจนอีกสิบเจ็ดปีต่อมาในปี ค.ศ. 1462
แผงที่เก่าที่สุดสองแผงทางด้านซ้ายของแผงหลักเป็นภาพนักบุญเซบาสเตียนและนักบุญยอห์นผู้ให้บัพติศมา แผงนักบุญเซบาสเตียนมีลักษณะที่เกี่ยวข้องกับภาพเปลือยที่เขียนโดยมาซัชโช ปีเอโรมาเขียนจั่ว (tympanum) รอบแผงภายหลัง รวมทั้งภาพการตรึงพระเยซูที่กางเขนเหนือแผงกลาง และนักบุญเบเนดิกต์แห่งเนอร์เซีย ทูตสวรรค์ แม่พระรับสาร และนักบุญฟรังซิสแห่งอัสซีซีรอบด้านข้าง มาในปี ค.ศ. 1450 ปีเอโรก็เขียนภาพนักบุญอันดรูว์และนักบุญแบร์นาร์ดีโนแห่งซีเอนา เสร็จ บนฐานฉากแท่นบูชาประกอบด้วยฉากห้าฉากจากชีวิตของพระเยซูที่ส่วนใหญ่วาดโดยผู้ช่วย ส่วนสุดท้ายที่เขียนคือแผงกลางซึ่งเป็นภาพ “แม่พระมหาการุณย์” ซึ่งเป็นภาพพระแม่มารีแสดงพระกรุณาโดยการกางฉลองพระองค์คลุมผู้อยู่ภายใต้การพิทักษ์ของพระองค์
ปีเอโรมีปัญหาในการวาดภาพบนฉากหลังที่เป็นสีทองล้วน ๆ เขาจึงขอให้ผู้ว่าจ้างอนุญาตให้วางรูปสมาชิกของคณะภราดาที่คุกเข่าภายในช่องของเสื้อคลุมที่กางออกของพระแม่มารีย์ ช่องว่างนี้จึงคล้ายมุขรอบด้านสำหรับทำพิธีของโบสถ์ แต่องค์พระแม่มารีย์ก็ยังมีขนาดใหญ่กว่าและไม่ได้สัดส่วนกับผู้ที่อยู่ภายใต้เสื้อคลุม ซึ่งเป็นลักษณะการวาดภาพของสมัยกลางที่ให้ความสำคัญต่อบุคคลสำคัญในภาพโดยวาดใหญ่กว่าคนอื่น ๆ ในภาพ แต่ลักษณะการวาดรูปคนของปีเอโรมีอิทธิพลมาจากมาซัชโช และมีความลึกที่มีอิทธิพลมาจากฟีลิปโป บรูเนลเลสกี เป็นลักษณะของศิลปะสมัยฟื้นฟูศิลปวิทยา
อัลดัส ฮักซลีย์บรรยายภาพ “แม่พระมหาการุณย์” ของปีเอโรว่าเป็นภาพเขียนที่สวยที่สุดในโลก ซึ่งเป็นคำกล่าวที่เชื่อกันว่าทำให้ทหารอังกฤษที่จำได้เลี่ยงการทิ้งระเบิดที่เมืองซานเซปอลโกรระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2
ดูเพิ่ม
[แก้]อ้างอิง
[แก้]- Montenegro, Riccardo (พฤษภาคม 2007). "Un'arte per tute le sationi". Medioevo (ภาษาอิตาลี). 11 (5): 34–35. ISSN 1125-6893.