ผู้ใช้:OraMAAG/กระบะทราย/B

การร่วงหล่น (พลศาสตร์ของไหล)

ในพลศาสตร์ของไหล การร่วงหล่น (อังกฤษ: Stall) เป็นการลดลงของค่าสัมประสิทธิ์แรงยกที่เกิดขึ้นโดยฟอยล์เมื่อมุมปะทะมีค่าสูงขึ้น การร่วงหล่นจะเกิดขึ้นเมื่อมุมปะทะมีค่าสูงกว่ามุมปะทะวิกฤติ โดยปกติ มุมปะทะวิกฤติจะมีค่าอยู่ที่ประมาณ 15 องศา อย่างไรก็ตาม ค่าอาจเปลี่ยนแปลงได้ตามสภาพของของไหล, ฟอยล์ และเลขเรย์โนลดส์

การร่วงหล่นในการบินชนิดปีกตรึงมักเกิดในกรณีที่เสียแรงยกจากการที่นักบินเพิ่มมุมปะทะของปีกจนเลยมุมปะทะวิกฤติ (รวมทั้งอาจมาจากการลดความเร็วจนต่ำกว่าความเร็วร่วงหล่นในการบินระดับ) การร่วงหล่นไม่ได้หมายความว่าเครื่องยนต์หยุดทำงาน หรืออากาศยานหยุดการเคลื่อนที่ โดยภาวะนี้จะคล้ายกับเครื่องร่อนที่ไม่มีกำลังขับเสียมากกว่า ชุดแรงขับกำหนดทิศ (Vectored thrust) ในอากาศยานจะถูกใช้ในการรักษาระดับหรือควบคุมการบินด้วยปีกในกรณีที่เกิดการร่วงหล่นโดยทดแทนแรงยกปีกด้วยเครื่องยนต์หรือแรงขับของใบพัด นี่จึงก่อให้เกิดการพัฒนาเทคโนโลยีหลังการร่วงหล่นขึ้น

คำนิยามอย่างเป็นทางการ

การร่วงหล่นเป็นภาวะในอากาศพลศาสตร์และการบิน เมื่อมุมปะทะของอากาศยานเพิ่มขึ้นจนสูงกว่าจุด ๆ หนึ่ง แล้วแรงยกเริ่มลดลง มุมที่เกิดภาวะนี้ถูกเรียกว่า มุมปะทะวิกฤติ ถ้ามุมปะทะเพิ่มสูงกว่าค่าวิกฤติ แรงยกจะลดต่ำลงและอากาศยานจะเริ่มร่วงหล่น หากยังคงเพิ่มมุมปะทะขึ้น แรงยกก็จะลดลงเช่นกัน

คูนิอูมิ

ในประมวลเรื่องปรัมปราญี่ปุ่น คูนิอูมิ (ญี่ปุ่น: 国生み, การกำเนิดประเทศ) เป็นความเชื่อและตำนานทางประวัติศาสตร์เกี่ยวกับการอุบัติขึ้นของหมู่เกาะญี่ปุ่น ดังที่ถูกบรรยายไว้ในโคจิกิและนิฮงโชกิ อ้างตามตำนานดังกล่าว หลังการกำเนิดสวรรค์และโลก เทพอิซานางิและอิซานามิถูกมอบหมายภารกิจให้สร้างหมู่เกาะที่ที่จะกลายเป็นญี่ปุ่นในเวลาต่อมา ในประมวลเรื่องปรัมปราญี่ปุ่น หมู่เกาะนี้คือโลกที่เรารู้จัก การกำเนิดเทพเจ้า (คามิอูมิ) เกิดตามมาหลังการกำเนิดญี่ปุ่น

เรื่องราวการสร้าง

อ้างอิงตามโคจิกิ

อิซานางิ (ขวา) และ อิซานามิ (ซ้าย) ขณะรวมโลกเป็นหนึ่งด้วยหอกอาเมะ-โนะ-นูโบโกะ ภาพวาดโดยเอตาคุ โคบายาชิ (ยุคเมจิ)

หลังการก่อเกิด ได้มีสวรรค์อยู่บนเหนือโลก ในขณะที่โลกยังเป็นก้อนเหลวนุ่มฟุ้ง ปฐมเทพทั้งห้า ซึ่งถูกเรียกขานว่า โคโตอมัตสึคามิ (別天津神, "เทพต่างสวรรค์") อันเป็นเอกเทพ ไร้เพศ และไม่สืบพันธุ์ หลังจากนั้น คามิโยะนานาโยะ (神世七代, "รุ่นศักดิ์สิทธิ์ทั้งเจ็ด") ซึ่งประกอบด้วย เอกเทพสององค์ ตามด้วยเทพอีกห้าคู่ ได้ถือกำเนิดขึ้น ต่อมา เทพโบราณได้มอบหมายเทพสามีภรรยาที่เยาว์วัยที่สุด อิซานางิ และ อิซานามิ ให้ดำเนินอาณัติอันทรงเกียรติ นั่นคือ ให้ลงมาจากสวรรค์และประทานรูปร่างอันมั่นคงบนผืนแผ่นดิน

ในการดำเนินการ เทพโบราณได้มอบหอกอันประดับด้วยหินล้ำค่านาม อาเมะ-โนะ-นูโบโกะ (天沼矛, "หอกประดับอัญมณีสวรรค์") เมื่อนั้น พวกเขาจึงขึ้นไปยืนอยู่เหนือสะพานอาเมะ-โนะ-อูกิฮาชิ (天浮橋, "สะพานลอยแห่งสวรรค์") และปั่นมวลอันไร้ระเบียบด้วยหอก จนหยดน้ำเค็มหยดลงจากปลายหอก ได้ก่อเกิดเป็นเกาะ ๆ แรกนาม โอโนโกโระชิมะ ต่อมา เทพทั้งสองได้ลงจากสวรรค์มาบนเกาะนั้น แล้วก่อเสาเอก เรียกว่า อาเมะ-โนะ-มิฮาชิระ (天御柱, "เสาสวรรค์") เพื่อรองรับ "โถงขนาดแปดฟาทอม" ที่เป็นเหตุให้เทพปรากฏตัวในภายหลัง

จากนั้นพวกเขาเริ่มสนทนาไตร่ถามเกี่ยวกับร่างกายของแต่ละฝ่าย นำไปสู่การยิมยอมในการสืบพันธุ์

Izanagi:	ร่างกายของเจ้าถูกสร้างมาได้เช่นไร?
Izanami:	ร่างกายของฉันเป็นรูปร่างแล้ว เว้นแต่ส่วนหนึ่งอันมิได้เจริญนัก
Izanagi:	ร่างกายของข้าเป็นรูปร่างแล้ว เว้นแต่ส่วนหนึ่งอันเจริญเกินไปนัก หากข้านำส่วนที่เจริญของข้า เสียบไปยังส่วนที่ยังมิได้เจริญของเจ้า เราจักสร้างผืนแผ่นดินและบ้านเมืองขึ้นมาได้ เจ้ามีความเห็นเช่นไร

อิซานามิยอมรับข้อเสนอ และอิซานางิได้เสนอต่อว่าทั้งคู่ควรวนรอบเสา อาเมะ-โนะ-มิฮาชิระ ในทิศทางตรงกันข้าม โดยให้อิซานามิไปทางขวาและอิซานางิไปทางซ้าย เมื่อต่างฝ่ายต่างพบกันแล้วก็จะมีเพศสัมพันธ์กัน (ญี่ปุ่น: 麻具波比; โรมาจิ: maguwai) อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาพบกันที่อีกด้านหนึ่งของเสา อิซานามิเป็นคนแรกที่พูด กล่าวว่า "โอ ท่านเป็นหนุ่มรูปงามและใจดีโดยแท้จริง!" และอิซานางิตอบกลับมาว่า "โอ้ ช่างเป็นสาวที่งดงามและอ่อนโยนเสียนี่กระไร!" อย่างไรเสีย อิซานางิได้ตำหนิอิซานามิที่อิซานามิในฐานะภรรยา เป็นฝ่ายพูดก่อนเขา

แต่พวกเขาก็มีเพศสัมพันธ์กันอยู่ดี และได้กำเนิดบุตรนาม ฮิรูโกะ (แปลตรงตัว "เด็กปลิง") แต่ด้วยความที่เกิดมาอ่อนแอ จึงถูกปล่อยลงบนแพที่ทำจากหญ้าแห้ง และให้กระแสน้ำทะเลพัดไป หลังจากนั้นพวกเขาได้มีลูกนาม "อาวะชิมะ" (淡島, ตรงตัว. "เกาะฟอง") โดยทั้ง ฮิรูโกะ และ อาวะชิมะ ไม่ถูกนับว่าเป็นบุตรโดยชอบธรรมของอิซานางิและอิซานามิ

อิซานางิและอิซานามิตัดสินใจขึ้นไปบนสวรรค์และถักไถ่เทพดั้งเดิม ณ ทาคามากาฮาระ ถึงการกำเนิดบุตรที่ไม่ได้แข็งแรงนัก เทพเจ้าทั้งหลายได้ยืนยันจากการทำนายว่า การที่ฝ่ายหญิงเป็นฝ่ายพูดก่อนเป็นต้นเหตุ เมื่อได้ความฉะนั้น ทั้งคู่จึงกลับไปยังโอโนโกโระชิมะและทำพิธีกรรมเช่นเดิม แตกต่างเพียงคราวนี้อิซานางิเป็นฝ่ายพูดก่อน เมื่อเสร็จสิ้นพิธี พื้นดินได้อุบัติขึ้น ถือเป็นอันประสบความสำเร็จ

กำเนิดเกาะ

อ้างอิงตามตำนาน การกำเนิดประเทศญี่ปุ่นเริ่มต้นจากเกาะใหญ่ 8 เกาะโดยอิซานางิและอิซานามิ สามารถเรียงตามลำดับการเกิดได้ดังนี้

1. อาวาจิ-โนะ-โฮะ-โนะ-สาวาเกะ-โนะ-ชิมะ (淡道之穂之狭別島, Awaji-no-ho-no-sawake-no-shima) ปัจจุบันคือ เกาะอาวาจิ
2. อิโยะ-โนะ-ฟูตานะ-โนะ-ชิมะ (伊予之二名島, Iyo-no-futana-no-shima) ปัจจุบันคือ เกาะชิโกกุ โดยเกาะนี้สามารถแบ่งเป็นอีกสี่ส่วนได้แก่

   • เอฮิเมะ (Ehime, 愛比売): แคว้นอิโยะ
   • อิฮิโยริฮิโกะ (Ihiyorihiko, 飯依比古): แคว้นซานูกิ
   • โอโฮเกสึฮิเมะ (Ohogetsuhime, 大宣都比売): แคว้นอาวะ
   • ทาเกโยริวาเกะ (Takeyoriwake, 建依別): แคว้นโทซะ

3. โอกิ-โนะ-มิสึโกะ-โนะ-ชิมะ (隠伎之三子島, Oki-no-mitsugo-no-shima) ปัจจุบันคือ หมู่เกาะโอกิ
4. สึคูชิ-โนะ-ชิมะ (筑紫島, Tsukushi-no-shima) ปัจจุบันคือ เกาะคีวชู โดยเกาะนี้สามารถแบ่งเป็นอีกสี่ส่วนได้แก่

   • ชิราฮิวาเกะ (Shirahiwake, 白日別): แคว้นสึกุชิ
   • โทโยฮิวาเกะ (Toyohiwake, 豊日別): แคว้นโทโยะ
   • ทาเกฮิวาเกะ (Takehimukahitoyokujihinewake, 建日向日豊久士比泥別): แคว้นฮิ
   • ทาเกโยริวาเกะ (Takehiwake, 建日別): คุมาโซะ

5. อิกิ-โนะ-ชิมะ (伊伎島, Iki-no-shima) ปัจจุบันคือ เกาะอิกิ
6. สึ-ชิมะ (津島, Tsu-shima) ปัจจุบันคือ เกาะสึชิมะ
7. ซาโดะ-โนะ-ชิมะ (佐度島, Sado-no-shima) ปัจจุบันคือ เกาะซาโดะ
8. โอโยยามาโตโตโยอากิสึ-ชิมะ (大倭豊秋津島, Ohoyamatotoyoakitsu-shima) ปัจจุบันคือ เกาะฮนชู

ตามเนื้อผ้าแล้วนั้น เกาะเหล่านี้เป็นที่รู้จักกันในนาม โอยาชิมะ (ตรงตัว. "แปดเกาะใหญ่") และนับรวมทั้งหมดว่าเป็นประเทศญี่ปุ่นที่เรารู้จักในปัจจุบัน ในตำนานจะไม่กล่าวถึงฮกไกโดหรือหมู่เกาะรีวกีวเลยแม่แต่น้อย เพราะในขณะรวบรวมโคจิกิ ชาวญี่ปุ่นยังไม่รู้ถึงการมีอยู๋ของเกาะเหล่านั้นเลยด้วยซ้ำ

นอกเหนือจากเกาะข้างต้น อิซานางิและอิซานามิยังให้กำเนิดเกาะอีก 6 เกาะ ดังนี้

1. คิบิ-โนะ-โคจิมะ (吉備児島, Kibi-no-kojima) คาบสมุทรโคจิมะ แห่งแคว้นคิบิ (ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของจังหวัดโอกายามะ)
2. อาซูกิ-จิมะ (小豆島, Azuki-jima) ปัจจุบันคือ เกาะโชโดชิมะ
3. โอโฮ-ชิมะ (大島, Oho-shima) ปัจจุบันคือ เกาะซุโอ-โอชิมะ
4. ฮิเมะ-จิมะ (女島, Hime-jima) ปัจจุบันคือ เกาะฮิเมะชิมะ
5. ชิกะ-โนะ-ชิมะ (知訶島, Chika-no-shima) ปัจจุบันคือ หมู่เกาะโกโต
6. ฟูตาโกะ-โนะ-ชิมะ (両児島, Futago-no-shima) ปัจจุบันคือ หมู่เกาะดันโจะ

อ้างอิงตามนิฮงโชกิ

เรื่องราวในหนังสือเล่มนี้จะแตกต่างตรงที่ อิซานางิและอิซานามิอาสาไปรวมผืนแผ่นดินเอง ยิ่งไปกว่านั้น เทพทั้งสองถูกอธิบายเอาไว้ว่าเป็น "เทพแห่งหยาง" (陽神 youshin, เทพบุตร) และ "เทพแห่งหยิน" (陰神 inshin, เทวธิดา) ซึ่งมาจากอิทธิพลของทฤษฎียิน-หยาง เรื่องราวนอกเหนือจากนี้ เหมือนกันแทบทุกประการ ยกเว้นเสียแต่เรื่องที่เทพสวรรค์ตนอื่น (โคโตอมัตสึคามิ) ไม่ปรากฏตัวและเรื่องของการกำเนิดเกาะเล็กอีกหกเกาะที่กำเนิดโดยอิซานางิและอิซานามิ

การฆ่าตัวตายในประเทศญี่ปุ่น

ในประเทศญี่ปุ่น การฆ่าตัวตาย (ญี่ปุ่น: 自殺; โรมาจิ: jisatsu) ถือเป็นปัญหาทางสังคมหนึ่งที่สำคัญ ในปี 2017 ญี่ปุ่นมีอัตราการฆ่าตัวตายสูงสุดเป็นอันดับเจ็ดในประเทศกลุ่มโออีซีดีที่ 14.9 คนต่อหนึ่งแสนคน และในปี 2019 ประเทศญี่ปุ่นมีอัตราการฆ่าตัวตายสูงเป็นอันดับสองในกลุ่มประเทศจีเจ็ด