บุษัยนะฮ์ ชะอ์บาน
บุษัยนะฮ์ ชะอ์บาน بثينة شعبان | |
---|---|
ชะอ์บานในประเทศอิหร่าน, ค.ศ. 2023 | |
ที่ปรึกษาด้านการเมืองและสื่อมวลชนของประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐอาหรับซีเรีย | |
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 2008 – 8 ธันวาคม ค.ศ. 2024 | |
ประธานาธิบดี | บัชชาร อัลอะซัด |
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงคนต่างด้าวคนที่ 1 | |
ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 2002 – 30 กรกฎาคม ค.ศ. 2008 | |
ก่อนหน้า | สถาปนาตำแหน่ง |
ถัดไป | ญูซีฟ ซุวัยด์ |
ข้อมูลส่วนบุคคล | |
เกิด | ค.ศ. 1953 (อายุ 71–72 ปี) มัสอูดียะฮ์ ฮอมส์ ประเทศซีเรีย[1] |
พรรคการเมือง | พรรคบะอษ์สังคมนิยมอาหรับสาขาภูมิภาคซีเรีย |
คู่สมรส | เคาะลีล ญะวาด |
บุตร | 3 |
บุษัยนะฮ์ ชะอ์บาน (อาหรับ: بثينة شعبان; เกิด ค.ศ. 1953) เป็นนักการเมืองชาวซีเรียที่ดำรงตำแหน่งที่ปรึกษาด้านการเมืองและสื่อมวลชนของประธานาธิบดีในสมัยบัชชาร อัลอะซัดจนกระทั่งถูกโค่นล้มใน ค.ศ. 2024 ชะอ์บานเคยดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงคนต่างด้าวคนแรกในสาธารณรัฐอาหรับซีเรียในช่วง ค.ศ. 2002 ถึง 2008[2] และได้รับการอธิบายเป็นหน้าตาของรัฐบาลซีเรียต่อโลกภายนอกในขณะนั้น[3]
ชีวิตและการศึกษา
[แก้]ชะอ์บานเกิดในครอบครัวอะละวีเมื่อ ค.ศ. 1953[4] ที่มัสอูดียะฮ์ เขตผู้ว่าการฮอมส์ เธอเป็นสมาชิกพรรคบะอษ์สังคมนิยมอาหรับสาขาภูมิภาคซีเรียตั้งแต่อายุ 16 ปี โดยเข้าศึกษาที่สหราชอาณาจักร และได้รับปรัชญาดุษฎีบัณฑิตสาขาวรรณกรรมอังกฤษจากมหาวิทยาลัยวอร์ริก[5] ชะอ์บานสมรสกับ ดร. เคาะลีล ญะวาดชาวอิรัก และให้กำเนิดลูกสาว 2 คนกับลูกชายคนเดียว[2]
อาชีพ
[แก้]ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
ความเชื่อมโยงกับผู้นำซีเรีย
[แก้]การที่ชะอ์บานก้าวขึ้นมามีอำนาจในรัฐบาลบะอษ์ของซีเรียนั้นคาดการณ์ว่าเป็นผลมาจากความสนิทสนมของเธอกับบุชรอ อัลอะซัด ลูกสาวของฮาฟิซ อัลอะซัด ในช่วงหนึ่งเมื่อปลายคริสต์ทศวรรษ 1980 ชะอ์บานก็แนะนำให้บุชรอรู้จักกับอาศิฟ เชากัต สามีในอนาคต[6]
ในช่วงสงครามกลางเมืองซีเรีย ชะอ์บานกล่าวไว้ในเดือนมกราคม ค.ศ. 2020 ว่าเศรษฐกิจซีเรีย "ดีกว่าใน ค.ศ. 2011 ถึง 50 เท่า" แม้ว่ามูลค่าปอนด์ซีเรียต่อดอลลาร์สหรัฐจะลดลงก็ตาม[7] ภายหลังเธอกล่าวว่าชาวซีเรียไม่มีทางเลือกนอกจากต้องมี "ความอดทนและความมั่นคง" ต่อการบังคับใช้กฎหมายซีซาร์[8] เธอยังคงอยู่ในรัฐบาลบะอษ์ในฐานะที่ปรึกษาด้านการเมืองและสื่อมวลชนของบัชชาร อัลอะซัดจนกระทั่งเขาถูกโค่นใน ค.ศ. 2024
มีรายงานว่าในช่วงการยึดกรุงดามัสกัสใน ค.ศ. 2024 ประธานาธิบดี บีชชาร อัลอะซัด เก็บแผนหนีออกนอกประเทศเป็นความลับจากเจ้าหน้าที่ส่วนใหญ่ รวมถึงครอบครัวของตนเองด้วย รายงานระบุว่า อัลอะซัดติดต่อกับชะอ์บานเพื่อขอให้เธอไปที่บ้านของเขาเพื่อเตรียมคำชี้แจงเป็นลายลักษณ์อักษร อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอไปถึงที่นั่น เธอกลับพบว่าบ้านหลังดังกล่าวถูกทิ้งร้าง[9]
หลังระบอบบะอษ์ล่มสลายเพียงวันเดียว มีรายงานผูพบเห็นชะอ์บานที่ดูไบ ขณะที่ผู้อยู่ใต้ระบอบการปกครองที่ถูกขับไล่ได้หลบหนีออกจากซีเรียเพื่อหลีกหนีการดำเนินคดีที่อาจเกิดขึ้น[10]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ من عائلة مزارعة إلى قصر الشعب في دمشق.. بثينة شعبان: لم أجد صعوبة في التأقلم والعمل مع الرئيس بشار الأسد
- ↑ 2.0 2.1 Official Website เก็บถาวร 15 พฤษภาคม 2010 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, Bouthaia Shaaban.
- ↑ Wright, 2008, p. 250.
- ↑ Hafez, Ziad (2013-04-27). "Damascus Diary: An Inside Account of Hafez al-Assad's Peace Diplomacy, 1990–2000, by Bouthaina Shaaban. Lynne Rienner, Boulder, CO, 2013, 245 pp. ISBN-978-1-58826-863-1". Contemporary Arab Affairs. 6 (3): 467–470. doi:10.1080/17550912.2013.829346. ISSN 1755-0912.
- ↑ Bar, Shmuel (2006). "Bashar's Syria: The Regime and its Strategic Worldview" (PDF). Comparative Strategy. 25 (5): 444. doi:10.1080/01495930601105412. S2CID 154739379. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 23 July 2011. สืบค้นเมื่อ 15 May 2011.
- ↑ "Dossier: Bushra Assad (September-October 2006)". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 กรกฎาคม 2011. สืบค้นเมื่อ 2 เมษายน 2011.
- ↑ "Syrian currency collapse prompts rare criticism of regime". The National. 20 January 2020.
- ↑ "Will the Caesar Act bolster Damascus' popular support?". Syria direct. 17 June 2020.
- ↑ Nakhoul, Samia; Gebeily, Maya; Hafezi, Parisa; Al-Khalidi, Suleiman (13 December 2024). "Assad's final hours in Syria: Deception, despair and flight". Reuters. สืบค้นเมื่อ 15 December 2024.
- ↑ "After the fall of the regime and Assad's deception: Bouthaina Shaaban appears in Dubai (photo)". Syria TV (ภาษาอาหรับ). 14 December 2024. สืบค้นเมื่อ 15 December 2024.
บรรณานุกรม
[แก้]- Wright, Robin B. (2008). Dreams and Shadows: the Future of the Middle East. Penguin Group. ISBN 978-1-59420-111-0.