จังหวัดซูลาเวซีใต้

จังหวัดซูลาเวซีใต้ Provinsi Sulawesi Selatan (อินโดนีเซีย)
จังหวัด
ตามเข็มนาฬิกาจากบนซ้าย : ค่ำคืนในมากัสซาร์, อ่างเก็บน้ำบีลีบีลี, บ้านเรือนแบบตงโกนันในตานะฮ์โตราจา, ภูเขาหินปูนในมารซ, ทุ่งนาในจังหวัดซูลาเวซีใต้, บ้านลอยน้ำในทะเลสาบเตมเป, หาดตันจุงบีรา
ธง ตรา
คำขวัญ:  Toddo' Puli / ᨈᨚᨉᨚᨄᨘᨒᨗ (Keep the faith)
ที่ตั้งจังหวัดซูลาเวซีใต้ในประเทศอินโดนีเซีย
พิกัด: 4°20′S 120°15′E
ประเทศ	อินโดนีเซีย
ก่อตั้ง	19 ตุลาคม ค.ศ. 1669
ก่อตั้งเป็นจังหวัด	13 ธันวาคม ค.ศ. 1960
เมืองหลัก	มากัซซาร์
การปกครอง
• องค์กร	South Sulawesi Regional Government
• ผู้ว่าการ	ซูดาน อารีฟ ฟาครูลโลห์ (รักษาการ)
• รองผู้ว่าการ	ตำแหน่งว่าง
พื้นที่
• ทั้งหมด	46,717.48 ตร.กม. (18,037.72 ตร.ไมล์)
อันดับพื้นที่	16
ความสูงจุดสูงสุด	3,478 เมตร (11,411 ฟุต)
ประชากร  (ประมาณกลางปี 2022)
• ทั้งหมด	9,225,747 คน
• ความหนาแน่น	200 คน/ตร.กม. (510 คน/ตร.ไมล์)
ด้านประชากร
• กลุ่มชาติพันธุ์	ชาวบูกิซ (41.9%), ชาวมากัซซาร์ (25.43%), ชาวโตราจา (9.02%), ชาวมันดาร์ (6.1%)
• ศาสนา	อิสลาม (89.62%), โปรเตสแตนต์ (7.62%), โรมันคาทอลิก (1.54%), ศาสนาพุทธ (0.24%), ศาสนาฮินดู (0.72%), ลัทธิขงจื๊อ (0.004)
• ภาษา	อินโดนีเซีย (ทางการ) บูกิซ (ท้องถิ่น) มากัซซาร์ (ท้องถิ่น) โตราจา (ท้องถิ่น) มันดาร์ (ท้องถิ่น)
เขตเวลา	UTC+08 (Indonesia Central Time)
รหัสไปรษณีย์	90xxx, 91xxx, 92xxx
รหัสโทรศัพท์	(+62) 4xx
รหัส ISO 3166	ID-SN
Vehicle sign	DD, DP, DW
HDI	0.684 (Medium)
อันดับ HDI	14 (2014)
เมืองที่มีขนาดใหญ่ที่สุดตามสัดส่วนของขนาด	ปาโลโป - 247.52 ตารางกิโลเมตร (95.57 ตารางไมล์)
เมืองที่ขนาดใหญ่ที่สุดตามสัดส่วนประชากร	มากัซซาร์ - (1,339,374 - 2010)
Largest regency by area	อำเภอลูวูเหนือ - 7,502.58 ตารางกิโลเมตร (2,896.76 ตารางไมล์)
Largest regency by population	อำเภอโบเน - (717,268 - 2010)
เว็บไซต์	sulselprov.go.id

ซูลาเวซีใต้ หรือ ซูลาเวซีเซอลาตัน (อินโดนีเซีย: Sulawesi Selatan; บูกิส: ᨔᨘᨒᨓᨙᨔᨗ ᨒᨕᨘᨈ) เป็นจังหวัดในคาบสมุทรใต้ของเกาะซูลาเวซี หมู่เกาะเซลายาร์ซึ่งอยู่ทางใต้ของซูลาเวซีก็เป็นส่วนหนึ่งของจังหวัดนี้ด้วย จังหวัดนี้ติดกับจังหวัดซูลาเวซีกลางและจังหวัดซูลาเวซีตะวันตกทางทิศเหนือ ติดกับอ่าวโบเนและจังหวัดซูลาเวซีตะวันออกเฉียงใต้ทางทิศตะวันออก ติดกับช่องแคบมากัซซาร์ทางทิศตะวันตก และติดกับทะเลโฟลเร็ซทางทิศใต้

จากข้อมูลสำมะโนประชากรปี ค.ศ. 2010 มีประชากร 8,032,551 คน ทำให้จังหวัดนี้เป็นจังหวัดที่มีประชากรมากที่สุดบนเกาะ (ร้อยละ 46 ของจำนวนประชากรของเกาะซูลาเวซี) และเป็นจังหวัดที่มีประชากรมากสุดอันดับ 6 ของอินโดนีเซีย จากการคาดคะเนประชากรในปี 2015 คาดว่ามีประชากรเพิ่มขึ้นเป็น 8.52 ล้านคน กลุ่มชาติพันธุ์ส่วนใหญ่ของจังหวัดซูลาเวซีใต้คือ ชาวบูกิซ ชาวมากัซซาร์ ชาวโตราจา และชาวมันดาร์ เศรษฐกิจของจังหวัดขึ้นอยู่กับเกษตรกรรม การจับปลา และเหมืองทอง แมกนีเซียม เหล็ก และแร่อื่น ๆ เป็นหลัก เรือปีนีซียังคงใช้กันอย่างแพร่หลายในหมู่ชาวบูกิซและมากัซซาร์ โดยส่วนใหญ่ใช้สำหรับการคมนาคมสั้น ๆ บรรทุกของ และจับปลาในหมู่เกาะของอินโดนีเซีย

ในยุคทองของการค้าเครื่องเทศระหว่างศตวรรษที่ 15 ถึง 19 จังหวัดซูลาเวซีใต้ถือเป็นประตูทางเข้าสู่หมู่เกาะโมลุกกะ ยังมีอาณาจักรเล็ก ๆ รวมถึงสองอาณาจักรที่โดดเด่นอย่าง อาณาจักรโกวา ใกล้กับมากัซซาร์ และอาณาจักรบูกิซที่ตั้งอยู่ในโบเน เมื่อบริษัทอินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์ (เฟโอเซ) เริ่มดำเนินงานในภูมิภาคนี้ในศตวรรษที่ 15 ต่อมาบริษัทได้มีความสัมพันธ์กับเจ้าชายบูกิซ พระนาม อารุง ปาลักกา พวกเขามีชัยเหนืออาณาจักรโกวา กษัตริย์แห่งโกวา สุลต่านฮาซานุดดิน ให้เซ็นสนธิสัญญาเพื่อเป็นการลดอำนาจของบุนกายา โกวา

หน่วยการบริหาร

พื้นที่จังหวัดซูลาเวซีใต้แบ่งออกเป็น 21 อำเภอหรือกาบูปาเต็น 3 นครหรือโกตา และ 311 ตำบลหรือเกอจามาตัน

อำเภอ

• อำเภอเกอปูเลาวันเซอลายาร์ (Kabupaten Kepulauan Selayar)
• อำเภอโกวา (Kabupaten Gowa)
• อำเภอเจเนปนโต (Kabupaten Jeneponto)
• อำเภอซปเป็ง (Kabupaten Soppeng)
• อำเภอซินไจ (Kabupaten Sinjai)
• อำเภอซีเด็นเร็งรัปปัง (Kabupaten Sidenreng Rappang)
• อำเภอตากาลาร์ (Kabupaten Takalar)
• อำเภอตานาโตราจา (Kabupaten Tana Toraja)
• อำเภอโตราจาเหนือ (Kabupaten Toraja Utara)
• อำเภอบันตาเอ็ง (Kabupaten Bantaeng)
• อำเภอบาร์รู (Kabupaten Barru)
• อำเภอบูลูกุมบา (Kabupaten Bulukumba)
• อำเภอโบเน (Kabupaten Bone)
• อำเภอปังกาเจเนเกอปูเลาวัน (Kabupaten Pangkajene Kepulauan)
• อำเภอปินรัง (Kabupaten Pinrang)
• อำเภอมารซ (Kabupaten Maros)
• อำเภอลูวู (Kabupaten Luwu)
• อำเภอลูวูตะวันออก (Kabupaten Luwu Timur)
• อำเภอลูวูเหนือ (Kabupaten Luwu Utara)
• อำเภอวาโจ (Kabupaten Wajo)
• อำเภอเอ็นเรกัง (Kabupaten Enrekang)

นคร

• ปาเรปาเร (Pare Pare)
• ปาโลโป (Palopo)
• มากัซซาร์ (Makassar; เมืองหลัก)

อ้างอิง

บรรณานุกรม

• Ananta, Aris; Arifin, Evi Nurvidya; Hasbullah, M Sairi; Handayani, Nur Budi; Pramono, Agus (2015). Demography of Indonesia's Ethnicity. Institute of Southeast Asian Studies. ISBN 978-981-4519-87-8.
• Andaya, Leonard Y. (1981). The Heritage of Arung Palakka: A History of South Sulawesi (Celebes) in the Seventeenth Century. Ann Arbor: University of Michigan. ISBN 978-9024724635.
• Bulbeck, Francis David (1993). "New Perspectives on early South Sulawesi History". Baruga: Sulawesi Research Bulletin. Leiden: KITLV Press. 9: 10–18. OCLC 72765814.
• Druce, Stephen C. (2009). The Lands West of the Lakes: A History of the Ajattappareng Kingdoms of South Sulawesi, 1200 to 1600 CE. Leiden: Brill. ISBN 9789004253827.
• Pelras, Christian (1996). The Bugis. Oxford: Blackwell Publishers. ISBN 9780631172314.
• Reid, Helen and Anthony (1988). South Sulawesi. Berkeley, California: Periplus Press.