ชิงกันเซ็ง E6 ซีรีส์
หน้าตา
E6 ซีรีส์ | |
---|---|
ประจำการ | มีนาคม 2013– |
ผู้ผลิต | ฮิตาชิ, คาวาซากิ |
แทนที่ | E3-0 series |
สายการผลิต | พ.ศ. 2553–2557 |
จำนวนที่ผลิต | 168 ตู้ (24 ขบวน) |
จำนวนในประจำการ | 168 ตู้ (24 ขบวน) |
รูปแบบการจัดขบวน | 7 ตู้ต่อขบวน |
หมายเลขตัวรถ | Z1–Z24 |
ความจุผู้โดยสาร | 338 (315 ชั้นสแตนดาร์ด + 23 ชั้นกรีน) |
ผู้ให้บริการ | JR ตะวันออก |
โรงซ่อมบำรุง | อากิตะ |
สายที่ให้บริการ | โทโฮกุชิงกันเซ็ง, อากิตะชิงกันเซ็ง |
คุณลักษณะ | |
วัสดุตัวถัง | อัลลูมิเนียมอัลลอย |
ความยาวทั้งขบวน | 148.65 m (487.7 ft) |
ความเร็วสูงสุด | 320 km/h (200 mph) (โทโฮกุชิงกันเซ็ง) 130 km/h (81 mph) (อากิตะชิงกันเซ็ง) |
กำลังขับเคลื่อน | 6,000 kW (8,050 hp) |
ระบบจ่ายไฟฟ้า | 25 kV AC, 50Hz จ่ายไฟเหนือหัว (โทโฮกุชิงกันเซ็ง) 20 kV AC, 50Hz จ่ายไฟเหนือหัว (อากิตะชิงกันเซ็ง) |
ตัวรับกระแสไฟ | แหนบรับไฟ |
สามารถทำขบวนร่วมกับ | E5 ซีรีส์, H5 ซีรีส์ |
มาตรฐานทางกว้าง | 1,435 mm (4 ft 8 1⁄2 in) สแตนดาร์ดเกจ |
E6 ซีรีส์ เป็นรุ่นของรถไฟความเร็วสูงชิงกันเซ็งของญี่ปุ่น ดำเนินงานโดยบริษัทรถไฟญี่ปุ่นตะวันออก (JR ตะวันออก) รถไฟรุ่นนี้เป็นรุ่นลำตัวแคบที่เรียกว่ามินิชิงกันเซ็ง ซึ่งพัฒนาต่อยอดจากรุ่น E5 ซีรีส์ ให้บริการในเส้นทางโทโฮกุชิงกันเซ็งและอากิตะชิงกันเซ็ง เริ่มให้บริการครั้งแรกเมื่อวันที่ 16 มีนาคม พ.ศ. 2556
การจัดขบวน
[แก้]ขบวนต้นสายการผลิต (เลข S12)
[แก้]เลขตู้ | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
---|---|---|---|---|---|---|---|
รหัสผัง | M1sc | Tk | M1 | M1 | M1 | T | M1c |
หมายเลข | E611 | E628 | E625 | E625-100 | E627 | E629 | E621 |
น้ำหนัก (ตัน) | 45.7 | 44.4 | 42.5 | 43.1 | 42.5 | 44.5 | 43.8 |
ความจุที่นั่ง | 23 | 35 | 60 | 60 | 68 | 60 | 32 |
- ตู้ 11 มีที่นั่งชั้นกรีน
- ตู้ 12 และ 16 เป็นตู้ติดตั้งแหนบรับไฟแขนเดี่ยว[1]
- ตู้ 11 ถึง 14 สร้างโดยคาวาซากิ, ตู้ 15 ถึง 17 สร้างโดยฮิตาชิ[1]
ขบวนสายการผลิตสมบูรณ์ (เลข Z2)
[แก้]เลขตู้ | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
---|---|---|---|---|---|---|---|
รหัสผัง | M1sc | Tk | M1 | M1 | M1 | T | M1c |
หมายเลข | E611 | E628 | E625 | E625-100 | E627 | E629 | E621 |
น้ำหนัก (ตัน) | 45.1 | 44.4 | 41.7 | 41.8 | 42.1 | 44.2 | 43.4 |
ความจุที่นั่ง | 22 | 34 | 60 | 60 | 68 | 60 | 32 |
- ตู้ 11 มีที่นั่งชั้นกรีน
- ตู้ 12 และ 16 เป็นตู้ที่ติดตั้งแหนบรับไฟแขนเดี่ยว[2]
ภายใน
[แก้]-
ภายในตู้ชั้นกรีน (ตู้ 11)
-
ภายในตู้ชั้นสแตนดาร์ด (ตู้ 13)
-
ช่องจ่ายไฟ AC ในที่นั่งชั้นสแตนดาร์ด
-
ห้องน้ำสำหรับผู้ใช้วีลแชร์ที่ตู้ 12
อ้างอิง
[แก้]- ↑ 1.0 1.1 JR電車編成表 2014夏 [JR EMU Formations - Summer 2014]. Japan: Kotsu Shimbunsha. 30 May 2014. p. 20. ISBN 978-4-330-46614-9.
- ↑ Seko, Masayuki (February 2013). E6系量産車 [E6 series full-production train]. Japan Railfan Magazine. Vol. 53 no. 622. Japan: Koyusha Co., Ltd. pp. 54–61.