ความถี่ฉุกเฉินอากาศยาน
ความถี่ฉุกเฉินอากาศยาน (อังกฤษ: aircraft emergency frequency) หรือที่รู้จักในสหรัฐในชื่อ ความถี่การ์ด คือความถี่ที่ใช้บนย่านความถี่อากาศยานที่สงวนไว้สำหรับการสื่อสารฉุกเฉินสำหรับอากาศยานที่อยู่ในภาวะฉุกเฉิน ความถี่คือ 121.5 MHz สำหรับพลเรือน หรือที่รู้จักในชื่อ ความถี่แจ้งเหตุร้ายทางอากาศระหว่างประเทศ (International Air Distress: IAD) หรือ ถวามถี่วีเอชเอฟการ์ด (VHF Guard) และ 243.0 MHz ซึ่งเป็นฮาร์โมนิกที่สองของความถี่วีเอชเอฟการ์ด สำหรับการใช้งานทางทหาร หรือที่เรียกว่า ความถี่แจ้งเหตุร้ายทางทหาร (Military Air Distress: MAD) หรือ ความถี่ยูเอชเอฟการ์ด เครื่องส่งสัญญาณระบุตำแหน่งฉุกเฉิน (ELT) ก่อนหน้านี้ใช้ความถี่การ์ดในการส่งสัญญาณ แต่เครื่องส่งสัญญาณระบุตำแหน่งฉุกเฉินที่ทันสมัยกว่าใช้ความถี่เพิ่มเติม 406 MHz ในการส่งสัญญาณ
ประวัติ
[แก้]การใช้ความถี่ 121.5 MHz จัดทำโดยองค์การการบินพลเรือนระหว่างประเทศ (ICAO)[1] ร่วมกับ เอริงค์ และ สหภาพโทรคมนาคมระหว่างประเทศ
การเฝ้าติดตาม
[แก้]ในสหรัฐ ความถี่ฉุกเฉินได้รับการเฝ้าติดตามโดยหอควบคุมการจราจรทางอากาศ, สถานีบริการการบิน (FSS), ศูนย์ควบคุมการจราจรทางอากาศแห่งชาติ, หน่วยป้องกันทางอากาศของทหาร และหน่วยการบินและบริการฉุกเฉินอื่น ๆ ตลอดจนโดยเครื่องบินพาณิชย์จำนวนมาก ประกาศถึงนักบิน FDC 4/4386 กำหนดให้ "...เครื่องบินทุกลำที่ทำงานในน่านฟ้าแห่งชาติของสหรัฐ หากสามารถทำได้ จะต้องคงการเฝ้าฟังการฟังบนความถี่วีเอชเอฟการ์ด 121.5 หรือยูเอชเอฟ 243.0"[2]
ในสหราชอาณาจักร ความถี่ 121.5 MHz ได้รับการเฝ้าติดตามโดยหน่วยรับแจ้งเหตุร้ายและการเปลี่ยนเส้นทางกองทัพอากาศสหราชอาณาจักร (Royal Air Force Distress and Diversion Cell) (รู้จักในชื่อ "D&D") ที่ศูนย์ควบคุมเทอร์มินัลลอนดอน (London Terminal Control Center) และหน่วยควบคุมแชนวิคโอเชียนิก (Shanwick Oceanic Control) จากเครือข่ายสายอากาศทั่วประเทศ ขึ้นอยู่กับระดับความสูงและตำแหน่งของเครื่องบิน บุคลากรในศูนย์อาจสามารถใช้การตรวจสอบสามเส้า (triangulation) เพื่อระบุตำแหน่งที่แน่นอน ซึ่งจะเป็นประโยชน์ต่อนักบินหากเครื่องบินสูญหายหรือ "ไม่แน่ใจตำแหน่งชั่วคราว"
การใช้งาน
[แก้].jpg)
อากาศยานทุกลำที่ประสบเหตุร้ายหรือประสบเหตุฉุกเฉินสามารถใช้ความถี่การ์ดทั้งสองความถี่ได้ และยังสามารถใช้โดยศูนย์ควบคุมการจราจรทางอากาศเพื่อเตือนเครื่องบินหากกำลังจะบินเข้าสู่น่านฟ้าที่ถูกจำกัดหรือหวงห้าม
ความถี่การ์ดสามารถใช้สำหรับการเรียกขานแจ้งเหตุ เช่น การเรียกขานเมย์เดย์ (Mayday) และการเรียกขานฉุกเฉิน เช่น การเรียกขาน แพน-แพน (Pan-pan)
อากาศยานจะได้รับการติดต่อบนคลื่นความถี่ 121.5 MHz เมื่อเครื่องบินป้องกันภัยทางอากาศเข้าสกัดกั้น เพื่อขอตรวจสอบตัวตนและจุดประสงค์ และเพื่อส่งต่อคำแนะนำ
การใช้ในทางที่ผิด
[แก้]องค์การการบินพลเรือนระหว่างประเทศ (ICAO) ภาคผนวก 10 เล่มที่ 5 § 4.1.3.1.1 ระบุว่า "ช่องสัญญาณฉุกเฉิน (121.5 MHz) จะต้องใช้เพื่อวัตถุประสงค์ฉุกเฉินอย่างแท้จริงเท่านั้น"
การใช้ความถี่ในทางที่ผิดอาจส่งผลให้เกิดการลงโทษได้ ในสหรัฐ กฎของคณะกรรมการกลางกำกับดูแลกิจการสื่อสาร (FCC) ห้ามมิให้การเรียกขานแจ้งเหตุผิดพลาดและการสื่อสารที่ไม่จำเป็น หากสำนักงานบังคับใช้ของ FCC สามารถระบุตัวตนบุคคลที่ฝ่าฝืนกฎดังกล่าวนี้ บุคคลนั้นอาจถูกปรับสูงสุด 19,246 ดอลลาร์สหรัฐ สำหรับการละเมิดหนึ่งครั้ง และสูงสุด 144,344 ดอลลาร์สหรัฐ สำหรับการละเมิดอย่างต่อเนื่อง FCC อาจยึดอุปกรณ์วิทยุที่ใช้ก่อเหตุและมีความผิดทางอาญา[3]
ในสหราชอาณาจักร นักบินอาจเรียกขาน "ฝึกซ้อมแพน" หรือ "เทรนนิ่งฟิก"[4][5] แต่ไม่อนุญาตให้ฝึกการเรียกขานเมย์เดย์[6]
การระบุตำแหน่งบีคอน
[แก้]
เครื่องส่งสัญญาณระบุตำแหน่งฉุกเฉินรุ่นเก่าจะส่งคลื่นความถี่ที่ 121.5 MHz ในกรณีที่เกิดการกระแทก ELT รุ่นใหม่ส่งสัญญาณบนความถี่ 406 MHz พร้อมบีคอนกำลังต่ำที่ 121.5 MHz สำหรับท้องที่นั้น ดาวเทียมจะคอยฟังสัญญาณและแจ้งเตือนเจ้าหน้าที่ในพื้นที่ถึงเหตุฉุกเฉิน และสัญญาณช่วยให้การค้นหาและช่วยเหลือค้นหาที่เกิดเหตุได้เร็วขึ้น บีคอนที่ทำงานที่ 406 MHz ได้รับการเข้ารหัส ช่วยให้ระบุเรือต้นทางได้และตรวจสอบสัญญาณเตือนที่ผิดพลาดได้อย่างรวดเร็ว สำหรับรุ่นที่สนับสนุนการใช้งานกับดาวเทียมที่ความถี่ 121.5 MHz เท่านั้นถูกยกเลิกการใช้งานไปเมื่อต้นปี พ.ศ. 2552[7][8]
ดูเพิ่ม
[แก้]- บริการวิทยุโทรศัพท์ทางอากาศภาคพื้นดิน
- ย่านความถี่อากาศยาน
- สัญญาณแจ้งเหตุร้าย
- เมย์เดย์ (สัญญาณ)
- ทรานสปอนเดอร์ (การบิน)
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "Misuse of International Aeronautical Emergency Frequency 121.5 MHz | SKYbrary Aviation Safety". skybrary.aero.
- ↑ "FDC 4/4386 Special Notice - National Airspace System Intercept Procedes" (PDF). Federal Aviation Administration.
- ↑ "FAA, FCC Investigating Misuse of 121.5 MHz Mayday Frequency". National Business Aviation Association. 17 สิงหาคม 2017. สืบค้นเมื่อ 7 สิงหาคม 2023.
- ↑ "Distress and Diversion Cell" (PDF). Royal Air Forcr (Unit) Swanwick.
- ↑ "Distress and Diversion Cell: A practical guide to Practice Pan and Training Fix". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 กุมภาพันธ์ 2024. สืบค้นเมื่อ 23 มิถุนายน 2024.
- ↑ "Radiotelephony Manual (CAP 413)" (PDF). Civil Aviation Authority (CAA). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 12 มกราคม 2024.
- ↑ "Emergency Beacons". NOAA.
- ↑ "Emergency Position Indicating Radiobeacon (EPIRB)". U.S. Coast Guard.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]