ไอเอ็มไอ กาลิล
ไอเอ็มไอ กาลิล ขนาด 5.56 ม.ม. | |
กาลิว | |
---|---|
ชนิด | ปืนเล็กยาวจู่โจม |
สัญชาติ | อิสราเอล |
สมัย | |
การใช้งาน | อาวุธประจำกาย |
เป้าหมาย | บุคคล |
เริ่มใช้ | พ.ศ. 2515 |
ช่วงผลิต | พ.ศ. 2515-ปัจจุบัน |
ช่วงการใช้งาน | พ.ศ. 2515-ปัจจุบัน |
ผู้ใช้งาน | {{{user}}} |
สงคราม | สงครามเลบานอน สงครามในโซมาเลีย (พ.ศ. 2535-2536) สงครามชายแดนทางใต้ของอัฟกานิสถาน สงครามอิรัก ความรุนแรงในโคลัมเบีย |
ขนาดลำกล้อง | |
ระยะครบรอบเกลียว | |
ความยาวลำกล้อง | 332 ม.ม. (5.56 ม.ม.เอสเออาร์ )
460 ม.ม. (5.56 ม.ม. เออาร์, เออาร์เอ็ม) 400 ม.ม. (7.62 ม.ม. เอสเออาร์ ) 535 ม.ม. (7.62 ม.ม. เออาร์, เออาร์เอ็ม) 508 ม.ม. (ซุ่มยิง) |
กระสุน | 5.56 × 45 ม.ม., 7.62 × 51 ม.ม. |
ซองกระสุน | แบบกล่องมี 35,50 นัด |
ระบบปฏิบัติการ | ถอยหลังของส่วนเคลื่อนที่,ลูกเลื่อนปิด |
อัตราการยิง | 650 - 750 นัดต่อนาที |
ความเร็วปากลำกล้อง | 900 เมตรต่อวินาที (5.56 ม.ม.เอสเออาร์ )
950 เมตรต่อวินาที (5.56 ม.ม.เออาร์, เออาร์เอ็ม) 800 เมตรต่อวินาที (7.62 ม.ม.เอสเออาร์ ) 850 เมตรต่อวินาที (7.62 ม.ม.เออาร์, เออาร์เอ็ม) 815 เมตรต่อวินาที (ซุ่มยิง) |
ระยะยิงหวังผล | {{{Effective_range}}} |
ระยะยิงไกลสุด | {{{Maximum_range}}} |
น้ำหนัก | 3.75 กิโลกรัม (5.56 ม.ม.เอสเออาร์ )
3.95 ก.ก. (5.56 ม.ม.เออาร์) 4.35 ก.ก. (5.56 ม.ม.เออาร์เอ็ม) 3.85 ก.ก. (7.62 ม.ม.เอสเออาร์ ) 3.95 ก.ก. (7.62 ม.ม.เออาร์) 4.45 ก.ก. (7.62 ม.ม.เออาร์เอ็ม) 6.40 ก.ก. (ซุ่มยิง) |
ความยาว | 840 ม.ม.ยืดพานท้าย / 614 ม.ม.พับพานท้าย (5.56 ม.ม.เอสเออาร์ )
979 ม.ม.ยืดพานท้าย/ 742 ม.ม.พับพานท้าย (5.56 ม.ม.เออาร์, เออาร์เอ็ม) 915 ม.ม.ยืดพานท้าย / 675 ม.ม.พับพานท้าย (7.62 ม.ม.เอสเออาร์ ) 1050 ม.ม.ยืดพานท้าย / 810 ม.ม.พับพานท้าย (7.62 ม.ม.เออาร์, เออาร์เอ็ม) 1112 ม.ม.ยืดพานท้าย / 845 ม.ม.พับพานท้าย (ปืนซุมยิง) |
แบบอื่น | กาลิว เอสเออาร์ , กาลิว เอ็มเออาร์ , กาลิว เออาร์, กาลิว เออาร์เอ็ม, กาลิว ซุ่มยิง |
กาลิล (อังกฤษ: Galil, เสียงอ่านภาษาอังกฤษ: /gæˈliːˌl/) เป็นตระกูลอาวุธปืนขนาดเล็กของอิสราเอลที่ถูกออกแบบโดยยิสราเอล กาลิลิและยาอาคอฟ ไลออร์ในปลายทศวรรษที่ 1960 และผลิตโดยอุตสาหกรรมกองกำลังป้องกันอิสราเอลของรามัท ฮาชารอน ระบบอาวุธประกอบด้วยกระบอกขนาด 5.56 ม.ม.สำหรับกระสุนขนาด 5.56x45 ม.ม.แบบนาโต้พร้อมกระสุนแบบเอ็ม193 หรือเอสเอส109 และมีแบบสำหรับกระสุนไรเฟิลขนาด 7.62x51 ม.ม.แบบนาโต้
การออกแบบของกาลิลนั้นมีเพื่อใช้ในสภาพที่แห้งแล้งและมีพื้นฐานมาจากอาร์เค 62 ของฟินแลนด์[1] ซึ่งตัวมันเองนั้นก็ดัดแปลงมาจากปืนเล็กยาวจู่โจมเอเค 47 ของสหภาพโซเวียต มันถูกเลือกให้เป็นผู้ชนะในการแข่งขันสำหรับอาวุธที่จะเข้าประจำการในกองกำลังป้องกันอิสราเอล (คู่แข่งได้แก่ เอ็ม 16 สโตนเนอร์ 63 เอเค-47 และเอชเค33) และเคยได้รับการเข้าประจำการในปีพ.ศ. 2515 เพื่อแทนที่เอฟเอ็น เอฟเอแอล
กาลิลมีรูปแบบพื้นฐานทั้งหมดสี่แบบ คือ ปืนไรเฟิลขนาดปกติหรือเออาร์ (AR, Assault Rifle) ปืนคาร์บินหรือเอสเออาร์ (SAR, Short Assault Rifle) ปืนขนาดกะทัดรัดหรือเอ็มเออาร์ (MAR, Micro Assault Rifle) และปืนกลเบาหรือเออาร์เอ็ม (ARM, Assault Rifle and Machine gun)
อ้างอิง
[แก้]- ↑ คาคาลิส, ปีเตอร์, การทดสอบและวัฒนาการของอาวุธ: ทหารที่ดีที่สุดต่อโชคชะตา, พาลาดิน เพรสส์, พ.ศ. 2544, หน้า 253