แอ็กตอร์ แบร์ลีโยซ

แอ็กตอร์ แบร์ลีโยซ

แอ็กตอร์ แบร์ลีโยซ (ฝรั่งเศส: Hector Berlioz, ออกเสียง: [ɛktɔʁ bɛʁljoːz]) เป็นคีตกวี นักเขียน และนักวิจารณ์ชาวฝรั่งเศส เกิดเมื่อวันที่ 11 ธันวาคม ค.ศ. 1803 ที่เมืองลาโกตแซ็งต็องเดร จังหวัดอีแซร์ เสียชีวิตเมื่อวันที่ 8 มีนาคม ค.ศ. 1869 ที่กรุงปารีส

เขาเป็นหนึ่งในคีตกวีคนสำคัญในยุคโรแมนติกของทวีปยุโรป

ประวัติ

ช่วงแรกของชีวิต

เขาสนใจวิถีชีวิตของชาวปารีสมาตั้งแต่เริ่มแรก ในช่วงสมัยการฟื้นฟูราชวงศ์บูร์บง ซึ่งมีการเคลื่อนไหวทางวัฒนธรรมครั้งใหญ่และมีนักปรัชญาเกิดขึ้นจำนวนมาก

ในปี ค.ศ. 1823 เขาได้ศึกษาการประพันธ์เพลงที่วิทยาลัยดนตรีและนาฏศิลป์ชั้นสูงแห่งชาติ ณ กรุงปารีส ร่วมกับฌ็อง-ฟร็องซัว เลอ ซุเออร์ คีตกวีประจำสถาบันซึ่งมีรูปแบบอลังการ และได้รอดจากอุปสรรคในยุคต่าง ๆ มาได้ รวมทั้งการเปลี่ยนแปลงระบอบการปกครองต่าง ๆ ตั้งแต่การปฏิวัติฝรั่งเศส จนกระทั่งการฟื้นฟูระบอบกษัตริย์

เขาได้พบคาร์ล มารีอา ฟอน เวเบอร์ (ซึ่งต่อมาได้ใช้เทคนิคของเวเบอร์ในการประพันธ์ แซ็งฟอนี ฟ็องตัสติก) และได้ประพันธ์ Messe solennelle ในปี ค.ศ. 1824

ถึงแม้เขาหัดเล่นดนตรีเอง โดยหัดเล่นกีตาร์และปี่แตร และแม้ว่าเขาจะไม่ประสบผลสำเร็จในการประกวดดนตรีที่กรุงโรม ในปี ค.ศ. 1826 เขาก็ได้เข้าศึกษาดนตรีที่วิทยาลัยดนตรี (ผู้อำนวยการในสมัยนั้นได้แก่ลุยจิ เชรูบินิ) และได้เรียนกับปรมาจารย์อันทอน ไรคา ที่สอนเขาเกี่ยวกันฟิวก์และเคาน์เตอร์พ้อยท์ รวมทั้งเรียนการเรียบเรียงเสียงประสานกับเลอซุเออร์ด้วย

ในปี ค.ศ. 1827 เขาเข้ารอบการประกวดดนตรีที่กรุงโรม แต่บทเพลงคันทาทา ของเขาที่มีชื่อว่า ลามอร์ดอร์เฟ ได้รับการตัดสินจากคณะกรรมการว่าไม่สามารถจะเอามาบรรเลงจริง ๆ ได้ ในระหว่างการแสดงละครเวทีเรื่องแฮมเล็ต เขาได้อ่านงานของวิลเลียม เชกสเปียร์ และตกหลุมรักแฮเรียต นักแสดงสาวชาวไอริชที่แสดงในละครเรื่องแฮมเล็ต ซึ่งต่อมาเขาได้สมรสกับเธอในปี ค.ศ. 1833

เขาค้นพบวรรณกรรมของเกอเทอ เรื่องเฟาสท์ ซึ่งต่อมาเขาได้ประพันธ์เพลงจากการแปลของเจราร์ด เดอ แนร์วาล ชื่อว่าแปดฉากจากเรื่องเฟาสท์ (ค.ศ. 1828) และอุปรากรโศกนาฏกรรมเรื่อง คำสาปของเฟาสท์ ในปี ค.ศ. 1843

เขารู้สึกประทับใจเป็นอย่างมาก เมื่อวิทยาลัยดนตรีและนาฏศิลป์ชั้นสูงแห่งชาติ ณ กรุงปารีส ภายใต้การอำนวยการของฟร็องซัว-อ็องตวน อาเบอแน็กได้จัดแสดงซิมโฟนีทุกบทของเบโธเฟน ในปี ค.ศ. 1828

แซ็งฟอนีฟ็องตัสติก

ดูเพิ่ม: แซ็งฟอนีฟ็องตัสติก

งานเขียน

• Grand traité d'instrumentation et d'orchestration moderne (1860) ;
• Mémoires, éditions Fayard ;
• Correspondance générale, éditions Fayard ;
• Les soirées de l'orchestre, (1852) ;
• Le voyage musical en Allemagne et en Italie ;
• À travers champs ;
• Les Grotesques de la musique ;
• Cauchemars et passion ;
• Son œuvre critique est actuellement regroupée et rééditée : Critique musicale, sous la dir. de H. Robert Cohen et d'Yves Gérard, Paris : Buchet-Chastel, 1997- , en cours (4 vol. parus).

งานเพลง

รายชื่อผลงานทั้งหมดได้ถูกตีพิมพ์โดย D. Kern Holoman ในแค็ตตาล็อกของเขา : Dallas Kern Holoman, Catalogue of the Works of Hector Berlioz, Cassel : Bärenreiter, 1987.

สำหรับวงดุริยางค์

• Ouvertures : Le roi Lear, Carnaval romain, Le corsaire, Waverley, Rob Roy ;
• la Symphonie fantastique op. 14 « Épisode de la vie d'un artiste » (1830) ;
• Harold en Italie, symphonie à programme avec alto principal (1834) ;
• Roméo et Juliette, pour mezzo-soprano, ténor, basse, chœur et orchestre (1839) ;
• la Grande symphonie funèbre et triomphale (1840) ;
• Rêverie et caprice, pour violon et orchestre (1841).

อุปรากร

• Les francs-juges (1826 - 1833, partition incomplète) ;
• Benvenuto Cellini (1834 - 1837) ;
• La nonne sanglante (1841 - 1847, œuvre inachevée) ;
• Les Troyens (1856-1858) ;
• Béatrice et Bénédict (1860-1862).

บทเพลงขับร้องประสานเสียง

• La Messe solennelle (1824, retrouvée en 1992 alors que Berlioz prétendait qu'il l'avait détruite) ;
• Lélio ou le retour à la vie, op. 14b (1827) ;
• Grand requiem ou Grande messe des morts (1837) ;
• La damnation de Faust, légende dramatique (1846) ;
• Te Deum (1849 - 1855) ;
• L'enfance du Christ, trilogie sacrée (1850 - 1854) ;
• La Mort d'Orphée ;
• Le 5 mai ;
• Le ballet des ombres ;
• Tristia ;
• Herminie, cantate ;
• La mort de Cléopâtre ;
• Les nuits d'été.

ผลงานที่ได้รับการบันทึกเสียง

ตัวอย่างผลงานที่ได้รับการบันทึกเสียง

• La Symphonie fantastique, Orchestre symphonique de San Francisco ou Orchestre philharmonique de Vienne, dirigé par Pierre Monteux ;
• la Symphonie fantastique, Orchestre du Concertgebouw d'Amsterdam dirigé par Colin Davis ;
• la Symphonie fantastique, Orchestre symphonique de Boston dirigé par Charles Münch ;
• la Symphonie fantastique, Orchestre philharmonique de New York dirigé par Dimitri Mitopoulos ;
• la Symphonie fantastique, Orchestre symphonique de Detroit dirigé par Paul Paray ;
• Te Deum, Orchestre symphonique de Londres dirigé par Claudio Abbado ;
• Les Nuits d'été, Régine Crespin, Orchestre de la Suisse Romande dirigé par Ernest Ansermet ;
• Benvenuto Cellini, Chœur de Covent Garden, Orchestre symphonique de la BBC dirigé par Colin Davis ;
• Benvenuto Cellini, Chœur de Radio-France, Orchestre National de France dirigé par John Nelson (premier enregistrement de la version originale dite Paris I) ;
• Les Troyens, Chœur et Orchestre de Covent Garden, direction Colin Davis (premier enregistrement mondial de l'œuvre) ;
• Ouvertures : Carnaval romain, Le corsaire, Les francs-juges, Le Roi Lear, Waverley, Orchestre symphonique de Londres, dir. Colin Davis ;
• Messe Solennelle. Choeur et Orchestre de la Philharmonie Nationale de Cracovie, direction Jean-Paul Penin. Premier enregistrement mondial, Radio-France / France Télévision, 5 octobre 1993.
• Harold en Italie, William Primrose , Orchestre philharmonique royal, dirigé par sir Thomas Beecham ;
• Roméo et Juliette , Chœur du conservatoire de Nouvelle-Angleterre, Orchestre symphonique de Boston, direction Seiji Ozawa ;
• Grand requiem, Orchestre de la radio de Bavière dirigé par Charles Münch ;
• Grande symphonie funèbre et triomphale, Orchestre de la BBC dirigé par Colin Davis ;
• La Damnation de Faust, chœur et Orchestre symphonique de Londres, dir. Colin Davis ;
• L'enfance du Christ, chœurs John Alldis, Orchestre symphonique de Londres dirigé par Colin Davis.

แหล่งข้อมูลอื่น

• Publication de l'ADPF เก็บถาวร 2005-10-13 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
• "Les Premières armes du jeune Berlioz" : la Messe Solennelle
• Association Nationale Hector Berlioz
• Musée Hector Berlioz

หนังสือชีวประวัติ

• Hector Berlioz, Mémoires, Flammarion; (première édition: 1991) ISBN 2-08-212539-4
• David Cairns, Berlioz, éditions Fayard (1991) ;
• Claude Ballif, Berlioz, collection "Solfèges" au Seuil ;
• Dictionnaire Berlioz, sous la dir. de Pierre Citron et de Cécile Reynaud, Paris, Fayard, 2003 ;
• Berlioz, la voix du romantisme, catalogue d'exposition à la Bibliothèque nationale de France, 2003-2004, Paris, BnF / Fayard, 2003.